Zelda hakkında bilinmesi gerekenler: Krallığın Gözyaşları

Nintendo, 2017’de The Legend of Zelda: Breath of the Wild’ı piyasaya sürdüğünde, video oyunlarında açık dünya formatı için yeni bir standart belirledi. Serinin önceki taksitlerinde olduğu benzer biçimde oyunculara katı zorluklarda rehberlik etmek yerine, oyun onları açık bir Hyrule haritasının ortasına bırakarak kendi maceralarını seçmelerine izin verdi. Hala Bokoblinler ve öteki canavarlarla savaşlar içeriyordu, sadece kullanıcılar ek olarak doğayı keşfedebilir ve hatta kendi yiyeceklerini pişirebilirdi.

Yırtıcı Nefes kendilerine başka türlü oyuncu demeyen pek oldukca kişiyi dönüştüren bir hit oldu.

Şimdi, altı yıl sonrasında, Nintendo oyunun devamını bıraktı. Merakla beklenen Krallığın Gözyaşları aynı Hyrule haritasında yer alır, sadece dünyayı yukarı ve aşağı doğru genişletir.

Açık Bugün Açıklandı, Polygon kıdemli editörü Mike Mahardy, bu serinin oyun dünyasında niçin bu kadar etkili bulunduğunu ve HBO’ların başarısıyla niçin bu şekilde göründüğünü açıklamak için ev sahibi Sean Rameswaram’a katıldı. Bizlerden geriye kalanlar uyarlama ve Mario film — video oyunları şu anda bir an yaşıyor.

Aşağıda, uzunluk ve netlik için düzenlenmiş konuşmadan bir alıntı bulunmaktadır. Tam podcast’te oldukca daha fazlası var, o yüzden kulak verin Bugün, Açıklandı Apple Podcasts, Google Podcasts, Spotify ve Stitcher dahil olmak suretiyle podcast’leri aldığınız her yerde.

Bu oyun, daha ilkin oyuncu olmayan kişiler de dahil olmak suretiyle inanılmaz derecede popüler. Breath of the Wild vesilesiyle bu oyuna ve bu hikayeye kaç şahıs dahil edildi?

Breath of the Wild ortalama 30 milyon kopya sattı. Kullanım ömrünün başlarında, daha çok kişinin haiz olduğu Breath of the Wild, oynamak için gereksinim duyduğunuz sisteme haiz olmaktan daha fazlasıdır. Yırtıcı Nefes bu dönüm noktası oyunlarından biriydi.

Vay. Öyleyse, Breath of the Wild 30 milyon kopya sattıysa … Maliyeti ne kadar? İş mi?

Bu oyun başına 60 dolardı. Doğrusu bu ortalama 1.8 milyar dolar, bir tek genel çarpmayı yapıyor. Açıkçası, hepimiz çeşitli anlaşmalar yada takaslar vb. Oyunlar enflasyonla terfi etti.

bu benzer biçimde Top Gun: Maverick para, daha çok değilse. Bu, gişe rekorları kıran büyük bir film kadar karlı ve kesinlikle bir çok popüler TV şovunun olabileceğinden daha karlı.

Evet. Mesela, yeni Mario film gişe satışlarında 500 milyon doları geçti. Verildi, bu koşuya bir tek beş hafta kaldı ve Breath of the Wild altı yaşlarında. Fakat şu anda, eğer onları karşılaştırıyorsanız, Breath of the Wild’ın satışları satışların üç katından fazla. Mario film gişe satışları.

Vay. Breath of the Wild’da bu kadar çığır açan ne vardı? Bu oyunu Nintendo’ya bu kadar oldukca para kazandıracak kadar oyunun kurallarını değiştiren şey neydi?

80’lerin sonundaki orijinal Legend of Zelda’yı bu kadar kuvvetli meydana getiren şeyle aynı şey. Yalnız bu dünyaya dalmak ve kendi iyiliği için keşfetmekle ilgiliydi ve geliştiriciler bu keşfi ödüllendirecek kadar akıllıydı. Bu yüzden oyuncular keşfetmeye devam ettiler şundan dolayı meraklarının havalı, garip bir şeyle karşılanacağına dair bir itimat vardı.

Breath of the Wild, daha iyi teknoloji haricinde, aslen bu açıdan ilk oyuna oldukca benziyor. Geliştiriciler oldukca daha çok deneyime ve görüşe haizdir. Biliyorsunuz ki, 1986 yerine 2017’ydi. Doğrusu ilk çıkışlarda ve 2010’larda çıkan tüm bu açık dünya oyunları, “Git bu kutuları bir denetim listesinden çıkarın” gibiydi. Breath of the Wild, keşfetme şekliniz açısından oldukca daha organikti. Ve bu hakikaten orijinal Zelda konseptine geri dönmek gibiydi, sadece yeni teknoloji, daha iyi donanım ve geliştiriciler açısından daha çok edinim.

Vay. Ve bugün çıkan Breath of the Wild – Tears of the Kingdom’ın devamı daha büyük olacak mı?

Söylemesi zor. Sayıları hemen hemen yayınlamadılar. Nintendo, mali durumları açısından çoğu zaman birazcık daha gizlidir. Sadece bu, Nintendo’nun birkaç yıl ilkin bir teaser yayınladığı ve insanların bu 30 saniyelik teaser’ı karakterin ne söylediğini görmek için taramadığı oyunlardan biri. “Ah, arka planda bu garip minik ses parçasını duydum” gibiydiler. Hatta bazı insanoğlu, Robert Plant’in size göndermiş olabileceği şeytani mesajları duymak için eski biçim bir Led Zeppelin plağı benzer biçimde, onları geriye doğru çalıyordu.

bunu hatırlayabilirsin Deuce Bigalow: Avrupa Jigolo orijinali kadar iyi değildi. olma ihtimali var mı Krallığın Gözyaşları hayranlarını hayal kırıklığına uğrattı Yırtıcı Nefes mi?

Böylece oyun bugün çıktı. Sadece, aslen iki hafta kadar yaşadım.

İki haftadır sende! Bunu iyi mi yaptın?

Polygon için inceliyordum. 70 saat oynadım ve hala yüzeyini çizmedim: Aslına bakarsak Tears of the Kingdom’da hakikaten tek bir açık dünya değil içinde olduğu benzer biçimde Breath of the Wild yada herhangi bir sayıda başka açık dünya oyunu. Aslına bakarsak üç, üst üste dizilmiş. Fragmanlarda ve oynanış gösterilerinde gösterdikleri Hyrule’un yukarısındaki Sky Islands var. Fakat bununla birlikte, temelde Hyrule’un üstünde, bu Sky Adaları’ndan oldukca daha büyük olan tüm bir yeraltı haritası var.

Doğrusu, etkili bir halde, Sky Islands’da sizi o yeraltı haritasına götürmüş olan bir gömü haritası benzer biçimde bir unsur buluyorsunuz. Sadece Derinlikleri keşfetmek için, orta dünya Hyrule’dan karanlığı aydınlatabilecek bazı öğeleri de toplamanız gerekir.

Nintendo

Bence bu, Breath of the Wild’ı hakikaten seven bazı insanları potansiyel olarak geri çevirebilir., Bilhassa, Tears of the Kingdom ile karşılaştırıldığında, Breath of the Wild bir uvertür, bir giriş gibiydi. Tears of the Kingdom’ın 70. saatinde bile hala – şu anda konuşurken bile – denemediğim şeyleri düşünüyorum. “Bu araçları iyi mi inşa edebilirsiniz? Yeni silahlar yapmak için değişik öğeleri iyi mi birleştirebilirsin? Bence insanoğlu, bilhassa Breath of the Wild ile gelenler, bunu bunaltıcı bulabilir.

Bu yüzden, selefinden daha büyük değilse bile, minimum onun kadar büyük duruyor. Bu, Nintendo ve oyun endüstrisi için ne anlama gelir?

Yırtıcı Nefes Nintendo için, tabiri caizse, açık dünya oyunlarını – keşfetmek için düştüğünüz haritaları reddetmeleriydi. Erken aught’lardan beri, açık dünya oyunları bayatlıyordu. Bu dünyaya düştüğünüz Ubisoft benzer biçimde yayıncılardan oyunlarınız vardı ve haritanın her yerinde simgeler var. Kullanıcı arabirimi dağınık ve kalabalıktı. Peşinden gidilmesi ihtiyaç duyulan altı vazife vardı.

Breath of the Wild buna bu tür bir cevap olarak ortaya çıktı. Çıkışından bu yana, Breath of the Wild’ın tasarımının ardında koşan tonlarca geliştirici gördük: Elden Ring, Dark Souls, Bloodborne. Bu oyunları bilmiyorsanız, ne kadar zor oldukları umurlarında değil. Neler olup bittiğini idrak etmek için oyuncunun birazcık emek harcaması gerekip gerekmediği umurlarında değil. “Hey, git bu genel patronu bul ve sonrasında onları yenebilecek misin bir bak.” Ve biliyorsun, oradan nereye gideceğimizi bulacağız.

Bu yüzden, genel olarak oyun endüstrisinin – en azından bu oyunların bir hayranı olarak umuyorum – Tears of the Kingdom’ın peşinden, büyük stüdyoların Breath of the Wild’ın peşinden koştuğu benzer biçimde kovalayacağını düşünüyorum.

Ek olarak teknik açıdan Nintendo’nun buna hakikaten ihtiyacı vardı. Kesinlikle öteki büyük şirketlerin peşinde kalıyorlar: Xbox ile Microsoft, PlayStation ile Sony, hatta şimdi PC’lerle Valve ve SteamDeck ile. Demek istediğim, Breath of the Wild, Nintendo Switch donanımını 2017’de geri itiyordu. Tears of the Kingdom da değişik değil. Geçenlerde, Switch 2 yada Switch Pro’yu – her ne olursa olsun – 2023’te beklememeleri icap ettiğini söylediler, bu yüzden yaratıcı tarafta, yazılım tarafında hakikaten büyük bir galibiyete gereksinimleri vardı. Bu yüzden Nintendo için oldukca şey ifade ediyor – finansal olarak, normal olarak, fakat bununla birlikte Animal Crossing: New Horizons ve Breath of the Wild’ın kurduğu ilgi düzeyini sürdürme açısından. Bu onlar için büyük bir antak kalma.

bundan bahsetmiştin Mario film birazcık ilkin. Merak ediyorum, video oyunları şu anda her yerdeymiş benzer biçimde geliyor – beyaz perdede; HBO’nun azca ilkin oldukca popüler bir TV programı vardı, Bizlerden geriye kalanlar, bir video oyunundan uyarlanmıştır. Şu anda kültürümüzde video oyunları hakkında daha yaygın bir şey var mı?

Bence video oyunlarının şu anda bir anı olması daha azca, bunun daha oldukca bir birikimin sonucu olması. Şu anda olan her şeyi soyutlama ve Covid’e bağlamaktan nefret ediyorum fakat gerçek şu ki soyutlama esnasında insanoğlu Animal Crossing’e giriyordu. Video oyunları, izlediğiniz TV programlarının, izlediğiniz filmlerin ve okuduğunuz kitapların yanında yaptığınız bu minik hobi olmaktan çıktı. Toplumsal gruplarınızda bağlayıcı bir unsur olan bu kültürel güç haline geldi.

İster aile sohbetlerinde Wordle ister metroda Marvel Snap olsun, bir çok insanoğlunun bir halde oyun oynadığına bahse girerim.

Robinhood kullanarak para yatırma şekliniz yada Tinder’da yaşam arkadaşınızı arama şekliniz.

Duolingo! Dil öğrenme şekliniz son aşama oyunlaştırılmıştır. Bu platformlar, video oyunu kullanıcı arayüzünden ve video oyunlarının bizlere öğretme biçiminden oldukca şey öğrendi ve bunun tersi de geçerli. Bazı açılardan, her insanın bu aşamada “oyuncu” dediğimiz şey bulunduğunu düşünüyorum.

şu demek oluyor ki bence Bizlerden geriye kalanlar HBO’da bu destek direği olmak ve Mario Aslına bakarsak kaliteli bir drama olmaya çalışmaktan oldukca nostaljiye dayanan film – bunların her ikisi de bir süredir ana akım olan video oyunlarının sonucudur. Ve şimdi öteki disiplinlerdeki içerik oluşturucular, bunu öteki seyirciler için ön plana çıkarmaya çalışıyor.

Öteki disiplinler, sizin cömertçe adlandırdığınız şekliyle, daima popüler olan herhangi bir şeyden kâr elde etmek istemişlerdir. Barbie yada süper Mario kardeşler ya da her ne olabilir. Fakat Tears of the Kingdom’a döndüğünüzde yada selefi Breath of the Wild, birçok insan için bir tek kaçmakla ilgili benzer biçimde geliyor. Hakkaten tatminkar bir dünyada birazcık vakit geçirmekle ilgili.

Evet, demek istediğim, kilitlenme esnasında piyasaya sürülen Switch’teki en oldukca satan oyunlardan biri, temelde düzgüsel bir hayata haiz olmakla ilgiliydi. Animal Crossing bir tek şöyleydi: Uyanırsın, ekinlerine bakarsın, bir ihtimal birkaç tanesini biçersin, gidip müze küratörü olan arkadaşınla konuşursun. Ve tamamımız bir halde dairelerimize hapsolmuşken o düzgüsel yaşam döngüsüne haiz olmanın hakikaten ödüllendirici bir yanı vardı.

Bu yüzden, günümüzde giderek daha çok insanoğlunun her oyunun harbe odaklanmayacağını fark ettiğini düşünüyorum. Bazı oyunlar saf gerçeklerden kaçma, saf keşiflerle ilgili olabilir. Ve Krallığın Gözyaşları, bana nazaran geliştiriciler, insanların meraklarının ödüllendirilmesini istedikleri gerçeğini benimsediklerinde ne bulunduğunun en katıksız kanıtlarından biri.