Yargıtay’dan Clarence Thomas yolsuzluk skandalına sağır tepki
Yargıçlar istemeden de olsa Yüksek Mahkeme’yi bağlayan daha çok etik kaide için yalvarıyorlar.
Tüm Yüksek Mahkeme — dokuz yargıç — Salı gecesi mahkemenin etik standartlarının oldukça gevşek olduğu iddialarına cevap veren kısa bir belge yayınladı. Belge, Yargıç Clarence Thomas’ın sık sık milyarder Cumhuriyetçi bağışçı Harlan Crow tarafınca finanse edilen lüks tatillere çıktığına dair ilk olarak ProPublica tarafınca gösterilen ifşaatlara mahkemenin ilk yanıtı şeklinde görünüyor.
Bu, Mahkeme’nin on yılı aşkın bir süredir etik sorumluluklarına ilişkin en kuvvetli kamuya açık beyanıdır. Sadece, onu harekete geçiren Thomas ifşaatlarına pek cevap vermiyor şeklinde görünüyor.
Belge, görevdeki bir yargıcın aktivist olması durumunda varlıklı bir politikacıdan pahalı armağanları kabul edip etmeyeceği şeklinde daha mühim bir mevzuyu tartışmaktansa, bir yargıca bir üniversitede öğretmenlik yapması için ne süre ödeme yapılabileceğini belirlemek şeklinde öteki etik mevzuları münakaşaya oldukça daha çok süre ayırıyor. Ve Mahkeme’nin bu tür hediyelerle ilgili kısa tartışması, yaklaşımının mühim seviyede sıkılaştırılması icap ettiğini gösteriyor.
Belge, Baş Yargıç John Roberts’ın, Senato Yargı Başkanı Dick Durbin’in (D) Roberts’a gönderilmiş olduğu ve kendisinden yada başka bir yargıçtan “Yargıçların Yargıtay’ın belirlediği etik kurallar ve bunlara yönelik ihtimaller içinde reformlar hakkında” ifade vermesini isteyen bir mektuba verdiği yanıtın bir parçası. tüzük.”
Salı gecesi Roberts, “ABD Birleşik Devletleri Baş Yargıcının Senato Yargı Komitesi huzurunda verdiği ifadenin son aşama ender bulunduğunu” ve tarihsel olarak tartışmalı olmayan mevzuları içerdiğini savunarak ifade vermeyi reddettiği kısa bir mektup da dahil olmak suretiyle üç belgeyle cevap verdi. .
Robert’ın yanıtındaki kilit belge, öteki tüm federal yargıçlar için geçerli olan aynı davranış kurallarına bağlı olmayan yargıçların etik mevzulara iyi mi yaklaştıklarını ortaya koyan üç sayfalık bir “Etik İlkeleri ve Uygulamaları Beyanı”dır. Bu belge, hem Demokrat hem de Cumhuriyetçi atamalar olmak suretiyle dokuz yargıcın tümü tarafınca imzalanmıştır.
Yargıçların beyanı, bir paragrafın tamamını üniversitelerde ücretli öğretime ve bir başka paragrafı “bir eğitim kurumu, baro yada kar amacı gütmeyen grup” huzurunda parasız konuşmaya ayırıyor. Mahkeme’nin yargı tarafınca itiraz edilmesini mecburi kılma yaklaşımını korumak için çaba sarfetmek için iki tam paragraf harcıyor ve bir alt mahkeme yargıcının emekli olan bir karı yargıcın yerini başka bir yargıcın alamayacağı için itiraz edebileceği “duruşmalarda yargıçların vazife alma görevi bulunduğunu” ileri sürüyor. bir dava.
Buna karşılık, izahat, Clarence Thomas yolsuzluk skandalının temel sorununa yalnızca birkaç kelime ayırıyor: yargıçlar, mahkemenin davalara iyi mi karar vereceğini etkilemek isteyebilecek kişilerden gelen armağanları kabul ediyor. Bildiride, “yargıçların, öteki federal yargıçlar için geçerli olan kurallar tarafınca belirlenen mali ifşa gerekliliklerine ve hediyeler üstündeki sınırlamalara uydukları” iddia edilmektedir.
Bildiriye ekli bir ekte (bu ek, Roberts Durbin’in sağlamış olduğu üçüncü belgedir) hem de, hiçbir federal yargıcın, kendi mahkemesinde işi olan yada “çıkarlarının bir yargıcın görevlerini yerine getirmesi yada yapmaması sebebiyle maddi olarak zarar görmesi”.
Bununla beraber, bu kısa hediyelerden bahsetmenin yanı sıra, mahkeme, milyarder siyasal bağışçılardan gelen eli açık armağanları iyi mi ele almış olduğu mevzusunda büyük seviyede sessiz kalıyor. Ve Thomas’ın Crow’dan bu tür armağanları kabul etme uygulamasının, federal yargıçlara armağan verilmesini kısıtlayan yasa ile iyi mi uzlaştırılabileceğine dair hiçbir izahat sunmuyor.
Thomas, Harlan Crow’dan almış olduğu armağanları haklı çıkarmak için gelişigüzel bir çizgi çizdi; Mahkemenin Durbin’e verdiği cevap, onu niçin oraya çizdiğine dair bir düşünce veriyor.
Thomas uzun süreden beri milyarder arkadaşından pahalı hediyeler alıyor – ve bu gerçek uzun süreden beri biliniyor. Mesela, 2001’de Thomas, bir zamanlar Harlan Crow ve eşi Kathy’den Frederick Douglass’a ilişik olan 19.000 dolarlık bir İncil’i kabul etti. Crow’dan Thomas’a bu ve benzeri öteki hediyeler ortalama yirmi yıl ilkin 2004 Los Angeles Times raporunda ortaya çıktı.
Yargıç, Crow’un “mahkemede işi olmadığı” için bu tür “yakın kişisel arkadaşlardan gelen kişisel misafirperverliğin” bir problem olmadığını iddia ederek kendini savunmaya çalıştı – sadece bunun tamamen öyleki olmadığı ortaya çıktı. doğru. Bloomberg’e nazaran Thomas, Crow’un 2005 senesinde kısmen hisse sahibi olduğu bir firmanın dahil olduğu 25 milyon dolarlık bir telif hakkı savaşını özetlemek gerekirse değerlendirdi.
Thomas ek olarak taraf olmadıkları halde dostane brifingler veren kuruluşlardan gelen armağanları de kabul etti. Mesela 2001’de, Harlan Crow ile yakın bağları olan tutucu bir fikir kuruluşu olan American Enterprise Institute’tan Abraham Lincoln’den 15.000 dolarlık bir baskını kabul etti – Crow şu anda AEI’nin yönetim kurulunda oturuyor. O zamandan beri, AEI birkaç davada Yüksek Mahkemeye dava açtı ve Thomas bu davalardan kaçmadı.
Sadece Thomas’ın, velinimetlerinin dava açmış olduğu birkaç davadan kaçınması gerekip gerekmediği yada bir davanın sonucunda direkt mali çıkarı olup olmadığı sorusu bir yana, Thomas’ın önerisi, yalnızca kabul etmiş olduğu sürece lekelenmemiş olduğudur. “Mahkemelerle hiçbir ilgisi olmayan” gruplardan yada bireylerden gelen hediyeler saçma şundan dolayı her bir Amerikalı Yüksek Mahkeme kararlarına katılıyor.
Yüksek Mahkeme, ABD Birleşik Devletleri’ndeki en kuvvetli siyaset oluşturma organıdır ve herhangi bir yasayı etkili bir halde yürürlükten kaldırabilir yada tekrardan yazabilir. İçinde Sebelius’a karşı NFIB (2012), mesela mahkeme, GOP kontrolündeki eyaletlerin Uygun Fiyatlı Bakım Yasası’nın Medicaid genişlemesini dönem dışı bırakmasına izin verdi ve Yüksek Mahkeme’ye hiçbir süre brifing vermemiş milyonlarca Amerikalının sıhhat sigortasını reddetti. senesinde mahkemenin sonucu Batı Virginia ve Çevre Koruma Ajansı (2022), EPA’nın iklim değişikliğiyle savaşım kabiliyetini büyük seviyede sınırladığı için muhtemelen gezegendeki herkesi etkiliyor. Ve mahkemenin, siyaseti etkilemeye çalışan varlıklı bağışçıların önündeki engelleri büyük seviyede ortadan kaldıran kampanya finansmanı kararlarının, Crow şeklinde milyarder bir siyasal bağışçı için belirgin neticeleri var.
Dolayısıyla, bu milyarder mahkemeye çıkmadığı ve herhangi bir yasal işlemde yer almadığı sürece saçma ve keyfidir. Yasa, Crow’un Başkan’a yada bir Kurultay üyesine benzer hediyeler vermesine izin veriyorsa, federal yasanın oldukça gevşek olduğu açıktır, şundan dolayı Kurultay ve Başkan, ABD politikasının tüm meseleleri üstünde genel yetkiye haizdir. Yargıtay da öyleki.
Öteki siyaset yapıcılar çoğu zaman yargıçların kendilerine uyguladığından oldukça daha kısıtlayıcı kurallara tabidir. Mesela, ABD Temsilciler Meclisi üyeleri ve ortaklarının, kişisel bir arkadaştan 250 ABD dolarını aşan bir hediyeyi kabul etmeden ilkin Temsilciler Meclisi Etik Komitesinden resmi onay almaları gerekir. Federal Armağan Karşıtı Kanun, çalışmış oldukları kurum tarafınca “düzenlenmiş faaliyetlerde bulunan” kişilerden armağan kabul etmeleri çoğu zaman yasak olan kolluk kuvvetlerine hususi görevler yükler.
Mahkemenin Durbin’e verdiği cevap, Yargıç Thomas’ın Crow’un hediyelerini ne süre kabul edebileceğini belirlemek için çizdiği tadı çizginin doğru bulunduğunu iyi mi düşünebileceğine dair bir düşünce veriyor.
Yukarıda belirtildiği şeklinde, Nine Justices’ Etik Bildiriminin eki, federal yetkililerin ve çalışanların herhangi birinden “resmi işlem talep eden” yada o federal çalışanın “çalışan kuruluşuyla” “iş icra eden” armağanları kabul etmesini yasaklayan bir federal yasaya atıfta bulunur. Tek başına okunduğunda, bu yargı yalnızca federal yargıçların direkt kendi mahkemelerinde çalışan avukatlardan yada taraflardan armağan kabul etmesini yasaklayacak şekilde yorumlanabilir.
Sadece aynı armağan karşıtı yasanın bir sonraki satırı, federal yetkililerin “kişinin performansı yada resmi görevlerini yerine getirememesi sebebiyle çıkarları maddi olarak negatif yönde etkilenebilecek” kişilerden gelen armağanları de kabul etmemesini sağlar. Yargıçların Durbin’e tepkisi, bir yargıcın herhangi birinden armağan kabul etmesini bile yasaklayan bu dili Thomas’ın davranışıyla uzlaştırmaya çalışmıyor.
Yargıtay, yolsuzluğun iyi mi çalmış olduğu mevzusunda her insanın bilmiş olduğu şeklinde bilgisizdir.
Yargıtay’ın Thomas’ın eylemlerine ve Crow’un belirgin nüfuz satın almasına karşı kibirli tepkisi, Mahkeme’nin kendi kararlarında yolsuzluktan iyi mi bahsetmiş olduğu göz önüne alındığında, bilhassa şaşırtıcı değil. Aslen, bu kararların bir çok, sanki bu hem pozitif bir iyilik hem de demokrasinin temel bir yönüymüş şeklinde, bu tür bir tesir satın alımından bahsediyor.
Mesela Mahkeme’nin kanuna aykırı kararını ele alalım. Citizens United vs FEC (2010), şirketlerin ve sendikaların seçimleri etkilemek için sınırsız oranda para harcamasına izin verdi. Bu sonuca varmak için mahkeme, demokrasinin temel direkleri olarak bağışçılarına alışılmadık bir halde uyum elde eden seçilmiş yetkililerden bahsetti:
Yüksek Mahkeme yargıçları, seçilmedikleri için Kurultay üyelerinden açıkça farklıdır. Sadece bu, yargıçların seçilmiş yetkililerden daha yüksek bir standarda haiz olması icap ettiğini gösteriyor: Yolsuzluğa bulaşmış bir Kurultay üyesi, seçmenleri tarafınca potansiyel olarak görevden atılabilirken, bir yargıç, başarı göstermiş bir halde suçlanmazsa yaşam boyu hizmet eder.
Bununla beraber, yargıçlar, Kurultay üyelerini hedef alan satın almaları etkilemek için benzer bir halde yargıçları hedef alan tesir satın alımlarını görüyor şeklinde görünmektedir. Ve bundan dolayı, mahkemenin Harlan Crow’un son haberlerine verdiği ilk tepki, Yargıç Thomas’ın siyasal olarak bağlantılı bir milyarderden gelen pahalı armağanları kabul etmemesi gerektiği yönündeki endişeleri yatıştırmak için oldukça azca şey yapıyor.
