Yargıtay, Gonzalez – Google davasında interneti bozabileceğinden endişeli görünüyor

Yüksek Mahkeme, potansiyel olarak netin çoğunu bozabilecek bir davada Salı günü sözlü tartışmaları dinledi ve bu yola girmenin risklerini anlamış benzer biçimde görünüyordu.

Gonzalez v. Googlebugün görülen dava, toplumsal medya sitelerini ve hatta arama motorlarını yıkıcı mesuliyet altına sokabilir ve potansiyel olarak bu şirketleri iş modellerini terk etmeye ve hatta kapatmaya zorlayabilir.

Bununla beraber, yargıçların bir çok, günümüz internetinin işleyişini mahvedebilecekleri olasılığından yeterince korkmuş ve bu sonucu önlemenin bir yolunu bulmaları olası görünüyor. Yargıç Elena Kagan’ın duruşma esnasında bir noktada uyardığı benzer biçimde gonzalez argümanına gore, yargıçlar “internetteki en büyük dokuz uzman değiller.” Bu yüzden, temel web sitelerinin emek harcama şeklini temelden değiştirebilecek bir vakaya bir dereceye kadar alçakgönüllülükle yaklaşmaları mantıklıdır.

gonzalez İnternet tarihinin emsalsiz en mühim yasal hükmü olan 1996 İletişim Ahlakı Yasası’nın 230. Kısmı ile ilgilidir. Özetlemek gerekirse, Bölüm 230, bir “etkileşimli bilgisayar hizmetinin”, hizmetin internet sayfasında görünen “başka bir informasyon içinde ne olduğu sağlayıcısı tarafınca sağlanan herhangi bir bilgiden” görevli olmadığını belirtmektedir.

Bu yüzden, mesela, birisi başka bir kişiye hukuka aykırı bir halde karacılık atan bir tweet yayınlarsa, o tweet’in yazarına karacılık davası açılabilir, sadece Twitter açılamaz.

Sadece 230. Madde de en azından web standartlarına gore fazlaca eski bir yasadır. YouTube yada Feysbuk benzer biçimde bir web sitesinin, içeriğin yasa dışı olması durumunda görevli tutulmaksızın üçüncü kişi içinde ne olduğu yayınlama kabiliyetini korurken, davacılar gonzalez esasen Bölüm 230’ün, bir web sitesinin, o internet sayfasında gösterilen tüm içinde ne olduğu sıralamak için algoritmalar kullanma ve bu algoritmaları belirli kullanıcılara belirli içerikleri önermek için kullanma kararını korumadığını iddia etmektedir.

Bu yüzden, bu teoriye gore Twitter, bir kullanıcının karacılık durumunda bir tweet yayınlamasına izin verdiği için görevli tutulamayacak olsa da, algoritması bu tweet’i başka türlü görmemiş olabilecek kullanıcılara gösterirse yasal dokunulmazlığını kaybeder.

Bu hukuk teorisinin potansiyel neticeleri nefes kesicidir. Algoritmalarından biri tarafınca kullanıcılara sunulan herhangi bir içerikten Twitter, YouTube yada Feysbuk görevli tutulabilirse, bu web sitelerinin kullananların milyarlarca videoyu, tweet’i, ve bu web sitelerinde gösterilen öteki içerikler.

bu gonzalezz Mesela, davanın kendisi, Google’ın Google’ın sahibi olduğu YouTube’un algoritmasının kimi zaman bazı kullanıcılara IŞİD işe alım videoları sunması sebebiyle görevli olması icap ettiğini iddia ediyor – ve bundan dolayı Google, Amerikan vatandaşlarını ve akrabalarını öldüren IŞİD liderliğindeki saldırılardan yasal olarak görevli. Aynı kuram, arama motorlarını da zorlayabilir.

Her halükarda, yargıçların bir çok, kararlarının netin büyük bir kısmının çalışmasını engelleyebileceği ihtimalinden rahatsız görünüyordu. Bu yüzden, tamamen kati olmasa da, yargıçların çoğunluğunun Google’ın Bölüm 230 korumalarını elinde tutmasına izin vermenin bir yolunu bulması muhtemeldir – bunu iyi mi yapacakları tam olarak net olmasa da.

Yargıçlardan birkaçı, Yüksek Mahkeme’nin 230. Maddeyi zayıflatması durumunda işleri daha da kötüleştirebileceğinden kaygı duyduğunu açıkladı.

Yargıç Brett Kavanaugh’un Salı günkü tartışmalar esnasında belirttiği benzer biçimde, alt federal temyiz mahkemeleri, YouTube yada Twitter benzer biçimde web sitelerinin, algoritmaları yasa dışı içinde ne olduğu açığa çıkarırsa – en azından bu algoritmaların olmadığını varsayarsak – görevli tutulmaması gerektiği mevzusunda büyük seviyede hemfikirdir (kuşkusuz bazı önde gelen yargıçların karşıcılık etmesiyle beraber). bu tür içinde ne olduğu tanıtmak için kasıtlı olarak tasarlanmıştır.

Kavanaugh, bu şekilde bir kuraldan uzaklaşmanın “ekonomik altüst oluşa” yol açacağı ve işlerini algoritmalarının kendilerini sorumluluğa açmadığı varsayımıyla kuran şirketlere ve çalışanlarına ciddi zararlar verebileceği mevzusunda uyardı. Kavanaugh, “Statükodan geri çekilmek için hakkaten doğru kurum muyuz?” diye sordu ve yasanın alt mahkemelerin görüşlerini terk edecek şekilde değiştirilmesi gerekiyorsa, bu değişikliğin Kurultay’den gelmesi icap ettiğini öne sürdü.

Kavanaugh’un itidal çağrısı, en yüksek sesle, algoritmaların “internete özgü” olduğu ve internet sayfalarını bu algoritmalardan görevli tutan bir Yüksek Mahkeme kararının büyük ve öngörülemeyen kesintilere yol açabileceği mevzusunda uyarıda bulunan Yargıç Kagan tarafınca tekrarlandı.

Davacıların avukatı Eric Schnapper’a Kagan, “Bizi istediğiniz benzer biçimde gitme mevzusunda fazlaca fazla belirsizlik var” dedi.

Schnapper, Bölüm 230’ün toplumsal medya internet sayfalarını yalnızca kullananların yasa dışı içeriğini yayınlama eyleminden koruduğunu, sadece bu web sitelerinin bu tür içinde ne olduğu başkalarına önermesine izin vermediğini savundu. Bu yüzden, mesela Feysbuk, kullanıcılarından birine karacılık durumunda bir Feysbuk gönderisine tıklamasını öneren bir e-posta gönderirse, şirket bu şekilde bir öneriden görevli tutulabilir.

Bu teoriye gore, içinde ne olduğu internet sayfası kullanıcılarının görmek istediklerine gore sıralayan bir algoritma – mesela, her Feysbuk kullanıcısının ana sayfa akışı – belirli bir Feysbuk gönderisini öneren bu tür bir e-postadan değişik değildir ve bundan dolayı Bölüm 230’un ötesindedir. korumalar.

Sadece Baş Yargıç John Roberts’ın öne sürdüğü benzer biçimde, bir internet sayfası yada başka bir şirket tarafınca “tavsiye edilen” içerik ile yalnızca bu şirket tarafınca düzenlenen içerik arasındaki çizginin nerede çizileceği tam olarak net değil. Mesela, bir kitapçının sporla ilgili tüm kitapları yerleştirdiği bir masası bulunduğunu varsayalım. Bu kitapçı, sporla ilgili tüm kitapları bir arada gruplayarak, bir internet sayfası için bir algoritmanın yapabileceği türden bir içerik düzenlemesi gerçekleştirmiştir.

Sadece Mahkeme’nin bu tür iyi niyetli bir örgütlenme ile başkalarına etken olarak içerik tavsiye eden bir kurumsal sistem içinde iyi mi bir çizgi çekmesi planlanıyor? YouTube’un algoritması, terör örgütlerine aslına bakarsan ilgi göstermiş bir kullanıcı için IŞİD videolarını işaretlemeye başlarsa, algoritma bu videoları mı öneriyor, yoksa kitapçının sporla ilgili kitapları düzenlemiş olduğu benzer biçimde terörle ilgili içinde ne olduğu mi düzenliyor?

Mahkeme, bu tür zor soruları yanıtlamak zorunda kalmadan bu davayı halletmenin bir yolunu arıyorsa, Yargıç Amy Coney Barrett, bunu yapabilmesi için ihtimaller içinde bir yol önerdi. Çarşamba günü Mahkeme, toplumsal medya web sitelerinin federal bir terörle savaşım yasası kapsamında IŞİD içinde ne olduğu barındırmakla yükümlü olup olamayacağını soran yakından ilgili bir davada sözlü tartışmaları dinleyecek – doğal ki, Bölüm 230’ün bu internet sayfalarını bu tür sitelerden bağışık tutmadığı varsayılarak. davalar.

Barrett, Mahkeme’nin bu terörle savaşım kanununun toplumsal medya sitelerini bu tür bir mesuliyet kapsamında açmadığına karar vermesi durumunda, 230. Kısım sorusuna karar vermek için hiçbir niçin olmadığını ve bundan dolayı netin iyi mi olduğuyla ilgili daha büyük soruların çoğunu önleyebileceğini öne sürdü. tümden çalışmalıdır.

Yargıçlar, görüşlerinin ne söylemesi gerektiği mevzusunda bölünmüş göründü

Yargıçlardan minimum beşi, algoritmaları bir davaya yol açabilecek içinde ne olduğu her ortaya çıkardığında Google’ın sorumlulukla karşı karşıya kalmaması gerektiği mevzusunda aynı fikir olacak benzer biçimde görünse de, yargıçlar, hangi görüşe haiz oldukları mevzusunda bölünmüş göründüler. gonzalez aslen söylemeli. Ve minimum iki yargıç, Bölüm 230’u dar bir halde okuma olasılığına açık görünüyordu.

Yargıç Samuel Alito’nun sorularının bir çok açıkçası tuhaftı. Ve ya 230. Maddenin iyi mi çalıştığını anlamadığını ya da anladığını ve yasanın gerçekte ne söylediğine bakmaksızın onun korumalarını etkisiz hale getirmek istediğini öne sürdüler.

Ayrıca Yargıç Ketanji Brown Jackson, Google’ın avukatı Lisa Blatt’a algoritma problemininin “Kurultay’nin bu yasayı yürürlüğe koyarken kaygı etmiş olduğu şey olmadığını” söylemiş oldu ve Bölüm 230’un korumadığı mevzusunda davacılarla aynı fikirde olabileceğini öne sürdü. algoritmaları yasa dışı içerik sunuyorsa internet sayfaları.

Podyumda olduğu süre süresince Blatt’ın, Google’ın algoritmalarını kasıtlı olarak ISIS içeriğini yada yasa dışı öteki içinde ne olduğu sunmak için tasarlasa bile davalardan muaf olması icap ettiğini iddia ederek aşırıya firar etmiş benzer biçimde görünmesi destek olmadı. Kagan, Barrett ve Jackson sırayla bu teoriyi dövdüler.

Mahkemenin bu davayı çözebilmesinin ihtimaller içinde bir yolu, münakaşanın başlarında Yargıç Clarence Thomas tarafınca önerildi. Thomas, Google’ın “terörist faaliyetlere odaklanmış bir algoritması” olmadığını kaydetti ve algoritmaları “yansız” olduğu sürece web sitelerinin yasal dokunulmazlıklarını korumaları icap ettiğini ima etti – bu, aynı kuralları tüm içeriğe uygulamak yerine tüm içeriğe uyguladığı anlamına gelir. bilhassa belirli mevzuları yada bakış açılarını tanıtmaya çalışmak.

Ayrıca Yargıç Neil Gorsuch, algoritmaların rahatsız edilmeden çalışmasına izin vermenin bir sebebi olarak web sitelerinin “içinde ne olduğu seçmesine, seçmesine, çözümleme etmesine yada sindirmesine” izin vermek için okunabilen Bölüm 230 hükmüne işaret etti. En azından Gorsuch, bir noktada Mahkeme’nin davayı bu dili değerlendirmek için alt mahkemelere geri gönderebileceğini öne sürdü.

Başka bir deyişle, Mahkeme’nin davasını iyi mi yazacağını çevreleyen oldukça çok gizem var. gonzalez düşünce. Sadece, bu belirsizliğe karşın, bir zaferin davacılar üstündeki potansiyel etkisinden yeterince yargıç rahatsız göründü ve bu şekilde bir zafer ihtimaller içinde görünmüyor.

Mahkemenin bu davada alışılmadık bir alçakgönüllülük göstermesi olası görünmektedir. Bu da, Mahkeme’nin nihai kararının muhtemelen çevrimiçi dünyanın büyük bir kısmını ateşe vermeyeceği anlamına geliyor.