Trump’a yönelik suçlamanın 22. maddesi
Trump’a yönelik suçlama hukukun üstünlüğüne destek sağlar mu yoksa zarar verir mi? Evet.
Perşembe gecesi Donald Trump’ın iddianamesine ilişkin haberler çıktığından beri, Alexander Hamilton hakkında oldukca şey düşündüm — bilhassa de Federalist 1 numaralı davadaki argümanı. 69, yeni ulusun başkanlığının eski İngiliz monarşisinden temelde değişik bulunduğunu.
Hamilton’a bakılırsa mühim bir fark, başkanlar suçlardan dolayı cezalandırılabilirken, krallar şunları yapması imkansız: “Birleşik Devletler Başkanı vatana ihanet, rüşvet yada başka herhangi bir ciddi kabahat yada kabahatten suçlanabilir, yargılanabilir ve mahkum edilebilir, görevden alınabilir. ofisten; ve bundan sonrasında olağan hakkaniyet süreci içinde cezalandırılabilir ve kovuşturmaya doğal olarak tutulabilir.”
Devam etti: “Büyük Britanya Kralı’nın şahsı kutsaldır ve dokunulmazdır; erişilebileceği bir anayasa mahkemesi yoktur; ulusal bir devrimin krizine yol açmadan maruz kalabileceği hiçbir ceza yoktur.”
Hamilton, başkanların (ve eski başkanların) kanunların üstünde olamayacağı ve olmaması gerektiği mevzusunda kesinlikle haklı. Fransa, Portekiz, Cenup Kore, Hırvatistan ve İsrail benzer biçimde emsal demokrasilerin son zamanlarda eski liderleri kabahat işlemekle suçlamış olmasının bir sebebi var: Hukukun üstünlüğü, başarı göstermiş konumdakiler dahil (ve kim bilir bilhassa) kimsenin onun üstünde durmamasını gerektirir. .
Sadece Hamilton’ın argümanının başka bir kısmı bugün ABD’ya pek uymuyor: Başkanların “ulusal bir devrimin krizine girmeden… olağan hakkaniyet süreci içinde” görevden alınabileceği yönündeki önerisi.
Trump’ın görevden alınmasına Cumhuriyetçilerin tepkisi kıyametten başka bir şey değildi: partinin üst düzey liderleri içinde, görevden almanın gayri meşru bulunduğunu duyuru etmek ve bir tür misilleme önermek için bir adım hareketi.
Bir Fox Haber sunucusu Perşembe gecesi iddianamenin “Stalin’in tasfiyelerinden biri benzer biçimde” bulunduğunu söylemiş oldu; bir diğeri, “Bir polis devletinde yaşadığımıza kuşku yok” dedi. New York Genç Cumhuriyet Kulübü düzenledi. Bir basın açıklaması Trump’ın “ruhunun tamamen temel değerlerimize ve duygularımıza bağlı bulunduğunu” ve tutuklanmasının “cumhuriyetin çöküşü” bulunduğunu iddia etti.
Elbet Manhattan Bölge Savcısı Alvin Bragg’ın suçlamaları hakkında gerçek sorular var. Şu ana kadar anlatılanlar, iddianameyi görmemiş olmamıza ve kim bilir bir şeyleri değiştirecek olmasına karşın pek itimat vermiyor. Buna karşılık, Cumhuriyetçiler, esaslarını ve altında yatan motivasyonları yargılamak için iddianameleri görmeleri gerekmediği sonucuna vardılar.
Cumhuriyetçiler, Trump’ın bu kovuşturmasını kabul etmiyorlar – fakat neredeyse kati olarak kabul etmeyecekler herhangi Meşru olarak Trump’a karşı dava. Trump’ın iddianamesi, sağın Amerikan kurumlarına duyduğu itimatı paramparça ediyor ve hakkaniyet sistemimizin onlara ve çıkarlarına karşı çalışan “derin devletin” bir parçası olduğu şeklindeki tutucu görüşü tekrardan doğruluyor. Bu şekilde bir ortamda, Hamilton’ın tasarım etmiş olduğu başkanlık hesap verebilirliği idealine ne olur?
Amerikan demokrasisi bir Catch-22’de sıkıştı. Bir kabahat deliline karşın Trump’ı yargılamazsanız, hukukun üstünlüğünü baltalamış olmuş olursunuz. Sadece Trump’ı yargılarsanız, kaçınılmaz olarak hakkaniyet sistemine karşı partizan bir tepki uyandırırsınız ve bunu yaparak hukukun üstünlüğünü zayıflatırsınız.
Kutuplaşmış bir çağda hukukun üstünlüğü
ABD’nın mevcut kaybet-kaybet durumu, temelde ABD’nın derin bölünmelerinin bir ürünüdür.
Politika bilimci Jennifer McCoy ve Ben Press tarafınca meydana getirilen son araştırmalar, “fena niyetli kutuplaşma” olarak adlandırdıkları şeye ilişkin verileri inceliyor: toplumları karşılıklı olarak şüpheli “bizlere karşı onlar” kamplarına bölen aşırı düzeyde bir siyasal çekişme. 1950’lere kadar uzanan verilerinde, hiçbir emsal demokrasi, bugün ABD Birleşik Devletleri kadar uzun süre zarar verici düzeyde kutuplaşma yaşamadı.
Yakın olan bir tek ikisi mi? Mayıs 1968’de Fransa, Paris’teki isyanlar neredeyse hükümeti devirirken. Ve Kurşun yıllarında İtalya, sağ ve sol aşırılık yanlıları tarafınca işlenen bir takım bombalama ve suikastın damgasını vurmuş olduğu on beş senelik bir istikrarsızlık.
ABD’nın köktencilik halde kutuplaşmış gerçekliğinde, neredeyse her yüksek profilli hükümet eylemi, bir tarafa yarar elde eden ve öteki tarafa zarar veren bir şey olarak kodlanıyor. Sıhhat politikası yada gaz sobalarına ilişkin devlet düzenlemesi benzer biçimde görünüşte yansız olan şeyler, partizan girdabına kapılır. Her birinin konumu, kanıtların değerlendirilmesinden oldukca bir kampa olan bağlılığına bakılırsa belirlenir.
Donald Trump’a karşı bir iddianame – bu koşullar altında ve davanın ciddiyeti ne olursa olsun – siyasal olarak patlayıcı olmaktan başka bir şey olması imkansız. Bu, bizi son zamanlarda eski başkanlarını görevden alan bazı Demokrat meslektaşlarımızdan ayırıyor.
Cenup Kore’nin 2017’de eski Başkan Park Geun-hye’yi yolsuzluk suçlamasıyla suçlaması, Park’ın görevi kötüye kullanmasına karşı kitlesel bir protesto hareketini ateşleyen görevden alınmasını takip etti. İddia makamı, çok önemli bir kamusal meşruiyete sahipti; Park’ın nihai mahkumiyeti ve 20 yıl hapis cezası oldukca azca tepki aldı. Bir tek beş yıl hizmet vermesine karşın, hukukun üstünlüğü korundu. Ülke yoluna devam etti.
En azından söylemek gerekirse, ABD’de işler muhtemelen bu şekilde olmayacak.
New York davasının esası mevzusunda kararsızım (gene, iddianamelerin hemen hemen açıklanmadığı uyarısıyla – yakında öğreneceğiz). Sadece Bragg, Trump’ın ciddi suçlar işlediğine hakikaten inanıyorsa, onun eski bir başkan olması adaletin önüne geçmemeli.
Ek olarak, Donald Trump’ın 2020 seçimlerini devirmek için kapsamlı çabası esnasında kabahat işlediğine dair inandırıcı kanıtlar var – 6 Ocak isyanları sırasındaki davranışları da dahil. Bu süre zarfındaki davranışı, Amerikan siyasal sisteminin temellerini o denli tehdit ediyordu ki, tekrarlanma riskini alamayız. Kanıtlar, Trump’ın böylesine ciddi bir kabahat için cezalandırılmasını destekliyorsa, o vakit cezalandırılmayı hak ediyor.
Sadece hukukun üstünlüğünü korumak daima “suçluları tutuklayın, yargılayın, (suçlularsa) hapse gönderin” kadar kolay değildir. Gerçek dünyada, yasa temel olarak meşruiyetine bağlıdır: ilkelerine derin, kalıcı bir halk itimatı ve genel olarak bunlara uyulması gerektiği duygusu. Cumhuriyetçiler şu anda olduğu benzer biçimde hakkaniyet sistemine sövüp saydıklarında, bu sistem, nüfusun geniş bir kesimi nezdinde sistemin meşruiyetini baltalayabilir.
Bu davranış kesinlikle can bunaltıcı. Cumhuriyetçilerin temsilcisi var; yapabilirdin Arkansas Valisi Asa Hutchinson’ın liderliğini takip etmek için seçildi ve gerçek deliller sunulana kadar davanın esasına ilişkin yargıda bulunmadı. Fakat yapmayacaklarını biliyorduk: GOP tamamen yozlaşmış ve birkaç senedir yozlaşmış durumda. Çöküşleri tahmin edilebilirdi ve hakikaten de tahmin edilmişti. Amerikan hukuk sisteminin emek harcama şeklini veto etmenize izin verilmemelidir.
Sadece hem de, bu hiper kutuplaşmış ortamda Trump’ı suçlamanın risklerinin de bilincinde olmalıyız. Liderleri görevli tutmak, uzun solukta hukukun üstünlüğünün zafer kazanması için lüzumlu olsa da, kısa vadede ortalığı kasıp kavurması neredeyse garantidir – potansiyel olarak 2024 seçimlerinin risklerini daha da kıyamet boyutlarına yükseltir.
Trump’ı kovuşturmak pekala bir takım fena seçeneğin en iyisi olabilir. Bugünlerde elimizdeki tek seçenek bunlar benzer biçimde görünüyor.
