Travmatik vakalar esnasında insanoğlu niçin ayrışır?

İnsanlar stresli durumlarda beklenmedik bir duygusal uyuşukluk dalgası hissedebilir yada sanki gövde dışı bir edinim yaşıyormuş ve gerçeklikten kopmuş şeklinde hissedebilirler.

Potansiyel olarak tehlikeli düşünceleri ve duyguları kişinin ruhunun geri kalanından izole eden bir müdafa mekanizması olan ayrışma, bu ayrışma semptomlarıyla karakterize edilir. Peki niçin kimi zaman zihnimiz acı veren deneyimlerden kopuyor?

New York’taki Buffalo Üniversitesi’nde psikiyatri fahri profesörü Stephen Dubowski’ye nazaran, bilhassa kişinin fizyolojik olarak stresten yada tehlikeden kaçamadığı durumlarda (mesela istismar yada sertlik içeren bir suçun kurbanı olduklarında) disosiasyon yararlı olabilir. Delhi. York.

“Cenk ya da kaç” tepkisinden görevli olan sempatik sinir sistemi çoğu zaman birisi acil çekince altında olduğunda devreye girer. Bu tepki, insanoğlu da dahil olmak suretiyle tüm memelilerin paylaşmış olduğu evrimsel bir adaptasyondur ve onları hayatta kalabilmek için savaşmaya yada tehlikeden kaçmaya zorlar.

Sinir sistemini travmaya tepki vermeye hazırlamanın bir başka yolu da, harp ya da kaç riskli ya da mümkün olmadığında ortaya çıkan ayrışmadır.

Dubovsky, bir kişinin karanlık bir sokakta kovalanıp bir grup insan tarafınca saldırıya uğrayabileceği bir senaryonun ana hatlarını çizdi. Bir şahıs direnemezse yada bir çıkış yolu bulamazsa, koşullar altında sıkışıp kalabilir.

“Stresli olan şey kaçamayacağınız bir şey olduğunda, kendi ekseni çevresinde dönmediğiniz sürece performansta güçlük yaşarsınız. [the fear] dedi ki Canlı bilimler.

Ayrılma, kişinin fizyolojik, duygusal yada her ikisinde de acı çekmesine yol açan durumlardan zihinsel olarak uzaklaşmasına olanak tanıyan koruyucu bir mekanizmadır.

Current Psychiatry Reports dergisinde 2017 senesinde meydana getirilen bir araştırma, bu başa çıkma mekanizmasının bununla birlikte bir kişinin travmatik olayın anılarını dondurmasını ve ondan uzaklaşmasını da içerebileceğini öne sürüyor.

Journal of Medicine’de 2015 senesinde gösterilen bir araştırmaya nazaran, istismar yada cinsel hücum mağdurları çoğunlukla vaka esnasında ayrışma yaşadıklarını bildiriyorlar. Bazı insanoğlu ayrılığın, vakadan sonrasında anılarının bulanık olmasına niçin bulunduğunu iddia ediyor.

Dubovsky’ye nazaran, net bir anımsama yada bağlantı hissinin olmaması şaşırtıcı olsa da, ayrışma, bir kişinin travmatik anılarla uğraşmak zorunda kalmasını engelleyebilir.