Super Bowl 2023: Rihanna bizlere ebeveynlik ve emek verme hakkında ne öğretebilir?

Vurgunculuk, Pazar günkü Super Bowl dönem arası şovu esnasında, Rihanna’nın hafifçe yuvarlak göbeğini ortaya çıkarmak için fermuarlı alev kırmızısı Loewe tulumuyla ortaya çıkmasıyla başladı. “Rihanna hamile” aramaları, seyirciler pop yıldızının düz olmayan karnını göstererek ne yapıyor olabileceğini anlamaya çalıştıkça arttı.

Şarkıcının temsilcisi, aslına bakarsak ikinci çocuğunu beklediğini onayladığında, vücudundan zamanına, doğrusu ne kadar havalanacağına ve yedi senelik bir aradan sonrasında ne vakit olacağına dair spekülasyonlar başladı. bir sonraki albümünü teslim ediyor.

Beklenti yüksekti zira 12 şarkılık set Rihanna’nın 2018’den beri ilk canlı performansıydı ve pek oldukça şahıs onun yeni bir albüm yada tur duyurusu yapacağını düşündü.

Rihanna’nın işinin ne kadar zarar göreceğini ve müşterilerinin (fanatiklerinin) teslimatları (yeni müzik ve yeni bir tur) için ne kadar beklemek zorunda kalacağını bilmenin ani yaygarası, sayısız bayağı hamile insanoğlunun her gün uğraştığı şeyleri yansıtıyor. Amerikan emek verme kültürü ve toplumsal güvenlik ağımızın olmaması, hamile insanları ve anne babaları, evlatlarının iş hayatlarını etkilemeyeceklerini kanıtlamak için kendilerini perişan etmeye zorluyor – bir tek kovulmak yada her halükarda rütbeleri düşürülmek için. Rihanna’nın en azından şimdiye kadar herhangi bir sual sormayı reddetmesi canlandırıcı: Hamilelik, annelik ve iş ile ilgili toplumsal beklentileri alt üst ediyor. Rihanna, hem ailesinin hem de çalışmasının keyfini kendi koşulları ve kendi takvimiyle çıkararak bizlere değişik bir yolun mümkün bulunduğunu gösterdi – bu hemen hemen bayağı insanoğlu için mümkün olmasa bile.

ABD, ücretli ebeveyn izni olmayan dünyadaki tek varlıklı ülkelerden biri olmaya devam ediyor. Bir iş izin veriyorsa, hamile insanoğlu çoğu zaman izin almaktan caydırılır. Ya da bilhassa düşük ücretli işlerde çalışıyorlarsa, patronları çocuk beklediklerini duyurur duymaz onları işten atabilir.

Ayrıca, anneler terfilerde ve işe alımlarda ayrımcılığa maruz kalıyor; bu o denli yaygın ve yerleşik bir olgu ki bir adı var: “annelik cezası”. İçinde Yalın 2010’lu yıllarda hanımefendiler, ailelerine bakmak için zamana gereksinimleri olmadığını göstererek bu ayrımcılığı aşmaya teşvik edildi. Sheryl Sandberg’in “gitmeden gitme” şeklinde özdeyişleri, hanımefendilerin annelik damgasını kendi dürtüleri ve hırslarıyla aşabilecekleri mesajını veriyordu. Marissa Meyer, 2012’de ilk çocuğunu doğurmak için Yahoo’nun CEO’su olarak yeni işinden bir tek iki hafta izin alacağını açıkladığında manşetlere girdi (2015’te ikizleri olduğunda bir aydan azca sürdü). 2018’de bir emtia tüccarı, Times’a “yaşamını, çocuk sahibi olmanın kariyerine engel olmayacak şekilde” düzenlediğini, buna sabah 7’de süregelen çocuk bakımı “asla geç kalmasın diye” başladığını söylemiş oldu.

Yüksek maaşlı işlere haiz beyaz yakalı hanımefendiler için bile bu pek işe yaramadı. Aynı emtia tüccarı, terfilerin hala geçildiğini ve bunun doğum izninin zamanlaması sebebiyle söylendiğini söylemiş oldu. Ek olarak yorucuydu.

Pandemi, ABD’nın emek verme ve üretkenlik saplantısını sorguladı ve uygun fiyatlı çocuk bakımı ve ebeveyn izni için yenilenen çağrılara yol açtı. Angela Garbes ve Jessica Grose şeklinde yazarlar, Amerikalı ebeveynlerin bir işte dururken çocuklarına bakmak için iyi mi savaşım ettiklerini belgelediler ve daha toplumsal, daha azca patronluk taslayan bir yol çizmeye çalıştılar. Ebeveynlerin, bilhassa de annelerin iyi olmadığı mevzusunda her zamankinden daha çok kabul var. ABD’da hâlâ ücretli ebeveyn izni yokken ve gebelik ayrımcılığı devam ediyor olsa da, son yıllarda feministler ve öteki aktivistler tarafınca işverenlerin küçüklere bakmanın vakit ve enerji almış olduğu gerçeğini ele almaları yönünde daha çok baskı var. ebeveynlerin sanki aileleri yokmuş şeklinde emek harcaması – hakkaten kimsenin hayatları yokmuş şeklinde çalışmasını beklemek – sürdürülemez.

Sadece, ebeveynlerin misilleme yada mahrumiyet korkusu olmadan çocuklarıyla dinlence yapmasına destek olacak büyük siyaset değişikliklerini hemen hemen görmedik. “Sessiz bırakma” periyodu, sorunsuz bir halde başka bir işten çıkarmalar dönemine geçiş yapmış oldu ve averaj Amerikalılara, koşuşturma kültürü artık havalı olmasa bile, koşuşturmanın hala bir çok vakit lüzumlu bulunduğunu hatırlatıyor.

Rihanna’ya girin. Müzisyen ve oldukça tireli iş hanımı, eşi rapçi A$AP Rocky ile beraber Harlem sokağında yürüyen fotoğrafçı Miles Diggs’in bir takım fotoğrafıyla ilk hamileliğini duyurduğu Ocak 2022’den beri hamilelikle ilgili kültürel tonu sıfırlıyor. . Rihanna, göbeğinin üstünde mücevherlerle süslenmiş parlak pembe bir palto giymişti. Görünüm, vücudunu gizlemek yerine ortaya çıkarmayı amaçlayan alımlı giysilere odaklanan hamilelik stilini tanımladı.

Times moda eleştirmeni Vanessa Friedman, “Çadır elbiseleri giymedi” diye yazdı. “Hamile kotu giymedi. Aslen, neredeyse asla giyim giymedi.

Eva Mendes’ten Adele’ye öteki ünlüler, mahremiyet arzusundan, anne olarak görüldüklerinde pazarlanamayacakları korkusundan, hamileliğin iğrenç yada utanç verici olduğuna dair körelmiş tutumlardan yada yukarıdakilerin hepsinden dolayı hamileliklerini gizlediler. Rihanna, yaklaşan anneliğini kutlamakla kalmayıp; ek olarak hamilelik modasının pasaklı, çiçekli ve cinsiyetten arındırılmış olması gerektiği şeklindeki gayri resmi dikteden kaçındı ve bunun yerine coşku verici, sınırları aşan ve havalı giysileri tercih etti. Eğleniyor gibiydi, ABD’daki annelerin ve müstakbel annelerin hakkaten yapmaması ihtiyaç duyulan bir şeydi.

Müzisyen, Pazar gecesi aynı anda göz kamaştıran bir performansla (ne de olsa stadyumun 60 fit yukarısına kadar bir platformda asılıydı) ve minimalist dans hareketleri ve pudralamak için bir mola ile bu enerjiyi devam ettirdi. burun. Vox’tan Alex Abad-Santos’un söylediği şeklinde, “Yıldızlığı oldukça kolay gösteriyor ve her zamanki şeklinde birazcık daha fazlasını isteyerek bizi terk etti.” Görünen sakinliği, bilhassa yeni bir albüm talep eden bir fanatik kitlesiyle beraber annelik ve küresel şöhretin rekabet eden taleplerini dengelemenin {hiç de} kolay olamayacağı göz önüne alındığında etkileyiciydi.

Hayranların istediklerini ne vakit alacakları yada alıp almayacakları belli değil. Rihanna Pazar günü yeni bir albüm duyurmadı – adil olmak gerekirse, hamileliğini bile duyurmadı, bunu ağzına bıraktı. İlk çocuğunu içerik haline getirerek hayranlarını da zorlamadı; onun bir tek bir videosunu gördük ve adını açıklamadı.

Hakikaten de, Rihanna’nın Pazar günü açıkça belirttiği şey, meşhur olma ve annelik işini kendi şartlarına bakılırsa yapacağıydı.

Normal olarak, bir milyarder olduğunuzda kendi şartlarınıza bakılırsa çalışmak kolaydır. Basit Amerikalı işçilerin, işverenlere canları istediğinde doğum izninden geri döneceklerini (hatta ebeveyn iznine asla gideceklerini) söyleme lüksleri yok.

Gene de pop yıldızları, ebeveynlikle ilgili olanlar da dahil olmak suretiyle kültürel beklentilerimizi şekillendirmeye destek oluyor ve Rihanna, işverenlerimize ebeveyn olmayanlar kadar üretken olabileceğimizi kanıtlamak için üreme hayatlarımız süresince koşuşturmaca icra eden kız-patron okuluna hoş bir panzehir sunuyor – bu üretkenlik beklentileri hepimiz için daima gerçekçi olmadığında.

Rihanna’nın kendi yolundan duyduğu belirgin gurur, bir evladınız olsa bile ailenizle beraber olmak, eğlenmek, seksi olmak ve rahatlamak için vakit ayırmanızı normalleştirmenize destek olabilir. ABD’daki baskın annelik imajı, kendinizi patronunuz ve çocuklarınız için feda ettiğiniz neşesiz bir eziyettir ve bir Super Bowl dönem arası şovu bununla birazcık da olsa savaşabilirse, bu hepimiz için iyidir.