Siyah korkunun geleceği iyi mi görünüyor?

The Black Guy Dies First’ün ortak yazarı Oscar’lar, Kara Korku ve Hollywood’un kapsayıcılık çabalarının geleceği hakkında.

Bu tanıdık bir mecaz, o denli tanıdık ki zaman içinde saptırıldı: Hollywood korku filmlerinde çoğu zaman ilkin “siyah adam” ölür. Filmdeki simgesel azınlık karakteri, bahsi yükseltmek ve sizi ana karakterlerin yaşamı için korkutmak isteyen bir korku kurbanı olan ilk ayrılan olacak.

Adını bu mecaz veriyor The Black Die First: Chuck’tan Oscar’a Kara Korku, nükteli, canlı ve sonucunda rahatsız edici bir siyahlık hikayesi – basmakalıpları, karikatürleri, temaları ve olasılıkları. Film eleştirmeni Mark H. Harris ve akademisyen Robin R. Means Coleman tarafınca yazılan kitap, mükemmel bir referans ve mükemmel bir okuma sağlıyor.

Ek olarak bu mecazın niçin yaygın hale geldiğini de gösteriyor. 3B siyahi karakterler, Hollywood’da tarihsel olarak o denli enderdi ki, beyaz karakter gelişimi ve öykü örgüsü lehine kolayca elden çıkarıldı yada marjinalleştirildi. Bu rastlantı değil; Çoğunlukla beyaz yaratıcı güçlerle dolu bir asırlık toplantı odaları ve yazar odalarının ürünü.

Sadece Black Horror’da heyecanlanacak o denli oldukça şey var ki, bizi korkutmak, heyecanlandırmak ve tedirgin etmek için benzersiz bir kabiliyete haiz bulunduğunu iddia ediyorlar. Jordan Peele yada Nia DaCosta şeklinde yenilikçilerin popülaritesi yada Temiz Filmler (evet!) Hollywood’da bir şeylerin yavaş yavaş hareket ettiğini gösteriyor. Fakat daha gidilecek oldukça yol var.

Vox’s için Coleman’la konuştum. gri alan Kara korkunun Hollywood tarihindeki önemi, en coşku verici ve rahatsız edici enkarnasyonları ve Hollywood’un geleceği hakkında geniş kapsamlı bir söyleşide podcast yayını. Aşağıda, netlik için düzenlenmiş ve özetlenmiş konuşmamızın bir tek bir kısmı var. Korku hayranı olsanız da olmasanız da, ümit ederim tüm kısmı dinler ve Black Horror hakkında heyecanlanırsınız.

Kitabınızın adı buna işaret ediyor ortak bir kinayeo denli yaygın olan bir şey haline gelir ki hatta düzmece. Fakat söylediğin şeklinde, Hollywood tarihinde daha büyük bir problemi gösteriyor, değil mi? Siyah oyunculara çoğu zaman marjinalleştirilmiş roller verilir; Ana hikayeyi kolaylaştırmak için oradalar. Bu niçin oluyor?

İki şekilde gelir, kitapta bahsettiğimiz iki mecaz: “ilkin siyah ölür” fakat hem de alıntı yapılmayan bir “kurban zenci”. Bu iki mecaz, siyahların beyazların ve beyazların hizmetinde ve esaretinde olmalarına hakikaten gönderme yapıyor. Fedakarlıkları, yok edilmeleri beyaz insanın ilerlemesini kolaylaştırmak için yerinde olmalı.

Hollywood, yeterince temsil edilmeyen grupları film yapımlarına daha çok dahil etmek için değişik yaklaşımlar deniyor. Mesela gelecek yıl yeni bir kurallar dizisi Yapım şirketlerinin Oscar’larda En İyi Film ödülüne hak kazanmadan ilkin dahil edilmek için başvurmasını koşul koşuyor.

Bu tür katılım çabalarının daha çeşitli bir Hollywood yapmaya destek bulunduğunu düşünüyor musunuz? Yoksa firmalar boşluklar ve daha çok para kazanmanın yollarını mı arayacak? Ne tür çabalar temsili artırmaya destek sağlar?

Daha çeşitli bir düşünür ekibi – masanın çevresinde oturanlar – her ne olursa olsun daha iyi bir ürün sağlar: fikirler, filmler, aletler, her her neyse. Daha iyi bir netice var.

Şu demek oluyor ki bu bir tek fikir çeşitliliğine gerekseme duymakla ilgili değil. İhtiyacımız olan şey, çeşitli hikayeler, kültürler ve deneyimler. Değişik bir dünya hakkında filmler ve TV şovları yapmak istiyorsanız, yazı masasında çeşitlilik ve bu karakterlere derinlik katmak istiyorsunuz.

Ben de birkaç yazarın odasında bulundum, burada tek şahıs benim ve erkekler, bayanlar ve cinsiyet kimlikleri için – 1619’dan günümüze – tüm Afrikalı-Amerikalı deneyimini temsil etmem gerekiyor. bir tek bir tane var [Black writer in the room] yetersizdir, bilhassa beyazlık yazan bir düzine insan ve öteki tüm şeyleri yazan yeterince temsil edilmeyen bir grup üyeniz olduğunda.

Şu demek oluyor ki ürününüzün kalitesine, ürününüzün derinliğine ehemmiyet veriyorsanız ne olursa olsun değişik yazarlara da yer açmalısınız.

Bu tür eylemler beklediğiniz eylemler mi, yoksa sınırı olan kullanımları bulunduğunu mu düşünüyorsunuz?

Ortadan ateş ederdim. Hollywood’da bazılarının “kota” olarak gördükleri şeylere karşı çıktıklarını, onlara direndiklerini, onları reddettiklerini yada gönülsüzce sürüklendiklerini görmüş olacaksınız. Ötekiler ortalığı karıştıracak ve kapsayıcı olacak fakat bir ihtimal düşünceli olmayacak; “Ah, doğru. Şimdi siyah bir adama ihtiyacımız var.” Bunun şeklinde bir şey.

Alet kemerimizde birçok alete ihtiyacımız bulunduğunu söyleyebilirim. Bu yüzden, olup olmadığı mevzusunda şüpheliyim [the Academy’s inclusion effort] Bence çözüm, Hollywood’u daha kapsayıcı olmaya motive edecek bir çözümün parçası olması.

Kıymetini görmelerini ve kendilerinin yapmasını mı tercih ederiz? Geniş bir komşu yelpazesini, vatandaşları, insanlığı dahil etmek için? Elbet, bu olmayacak. Şu demek oluyor ki bu bir vasıta fakat tek vasıta olması imkansız.

Kurultay Binası’ndaki 6 Ocak isyanlarını iyi mi izlediğinizi yazıyorsunuz. İşte yazdığınız şey: “kurgunun salgınları, darbeleri, trafik ölümleri, başarısız toplamaları, su krizleri, okul silahlı saldırıları ve kuduz Karen’ları ile gerçek yaşamın terörüyle boy ölçüşüp boy ölçüşemeyeceğini soruyorsunuz.”

Kara korkunun zaferinin, kara tarihin bazı yönlerden iyi mi siyah korku olduğu ve daima kara korku olacağı hakkında daha derinden düşünmesi bulunduğunu söylüyorlar. Bu hakikaten derin bir fikir. Korku, korkularımıza dokunuyor, sadece bazı yönlerden hakkında yazdığınız filmler, hayaletler hakkında endişelenen yada, bilmiyorum, cani köylülerle ücra bir İsveç sığınağında sıkışıp kalmış bir filmin fantastik korkularından değişik. (Olarak sevdiğim film.)

Black Horror’ın öteki alt türlere nazaran hakikaten ürkütücü olma potansiyeli daha çok bulunduğunu söyleyebilir misiniz?

Başkalarından alıntı yaptığımda oldukça cömertim bu sebeple korku hakkında düşünen pek oldukça parlak zeka insan var. Bunlardan biri yazar-yapımcı Tananarive Due, zekice “Kara tarih kara korkudur” diyen. Bu kuvvetli bir tema.

Bu temanın Nia daCostas’ta yakalandığını görebilirsiniz. şeker adambilhassa de şeker adam Bizlere buranın George Stinney’in idam edilmiş olduğu bir ülke bulunduğunu hatırlatan bir kukla gösterisini gösteren fragman. [14]yaşındaki küçücük, küçücük bir çocuk, oldukça belirsiz ve hatta kim bilir uydurma koşullar altında, bir katliam hakkında. Ve bugün bildiğimiz, uzun bir sürecin olduğu infazlardan bahsetmiyoruz. Bu, suçlu bulunmuş olduğu andan birkaç saat sonraydı. Bu fragman hem de beyaz üstünlükçüler tarafınca bir kamyonetin arkasında ölüme sürüklenen James Byrd Jr.’ın linç edilmesini de gösteriyor.

Kara tarih kara korkudur. Mühim olan bu.

bu kadar [Black Congressional law officer] Eugene Goodman ayağa kalktı ve bu ülkeyi korudu – demokrasiyi tek başına korudu, gerçek ya da imgesel, kahramanlığın neye benzediğini anladığımız şeklin tamamen tersine çevrilmesi. O yapmış oldu. O Kurultay kurtardı.

Bu sonla insanlara bunu hatırlatmaya çalışıyoruz. [to our book]: Ülkemiz oldukça fena bir dönemden geçiyor. Bu, büyük ve ufak ekranlarda kendimizi keyifli bir halde korkutmanın başka yollarını bulmamız gerektiği anlamına geliyor bu sebeple gerçek dünya kendi içinde oldukça ürkütücü.

Bu mevzuyu düşünerek oldukça süre harcadınız. Bundan 10, 20 yada 50 yıl sonrasında bir siyah korku filmimizde ne görmeyi umduğunuzu düşünürseniz, ne görmek isterdiniz? Hangi alanlar bulgu yada genişleme için olgunlaşmış durumda?

Beni heyecanlandıran iki tane var.

Afrofütürizm temalarını görmek için hakikaten sabırsızlanıyorum. Dünya neye benziyor – korku odasında yeni ve imgesel bir dünya? Siyah varoluşun üstünde beliren siyahlık karşıtlığını ve beyaz üstünlüğünü ortadan kaldırdığınızda korku neye benziyor?

Öteki bir şey de, hanımefendileri ve LGBTQ’ları yada cinsiyet kimliklerini iyi mi temsil ettiğimizle savaşım etmeye devam ettiğimizi düşünüyorum. Cinsiyetçilik ve hanım düşmanlığı mecazlarından iyi mi kurtulacağımızı bilmiyoruz. Değişik cinsiyetler ve cinsellikler çevresinde bu tür bir fütürizm eşleşmesi görmeyi oldukça isterim.

Hemen hemen yapmadığımız oldukça şey var. Bu, korkunun geleceğidir.