Seçkin üniversite kabullerini niçin bir piyango benzer biçimde yapmalıyız?

Bazı en iyi üniversite başvurularını şansa bırakmanın sebebi.

En azından birkaç hafta ilkin başvuranların yalnızca yüzde 3,41’inin kabul edilmiş olduğu Harvard’ın 2027 sınıfının bir parçası olmayacaklarını açıklayan 54.995 aday için en acımasız ay Nisan. Aynı durum, Yale’e kabul edilmeyen 49.975 müracaat (kabul oranı: yüzde 4.35), Columbia’ya kabul edilmeyi kaçıran 54.883 (yüzde 3.9) ve Brown’a gitmeyen 48.693 (yüzde 5) için de geçerlidir. Yüzde). .

Bu ham rakamlar birazcık yanıltıcıdır, şu sebeple geçen yıl içinde bazı müracaat sahipleri erken karar aşamalarında reddedilirken, bazı müracaat sahipleri sonunda reddedilmiştir. bekleme listesinden çıkarın. Sadece gerçek şu ki, ABD’nın en seçkin kolejlerine kabuller her zamankinden daha saçma bir halde rekabetçi, fazlaca fazla nitelikli müracaat aynı küçücük saptanca için itişip kakışıyor.

Kabul süreci artan araştırma altındadır. Yüksek Mahkeme yakında, üniversiteye kabullerde ırkın bir unsur olarak değerlendirilmesini potansiyel olarak yasaklayabilecek – biri Harvard’ı ilgilendiren – iki ilgili dava hakkında karar verecek. Bununla beraber, seçkin üniversiteye kabul yarışının mali maliyeti ve duygusal stresi, ergen ruh sağlığı krizine mühim bir katkı olarak giderek daha çok kabul görüyor. Cerrah General Vivek Murthy’nin geçtiğimiz günlerde Los Angeles Times’a söylediği benzer biçimde, üniversiteye kabuller “gençleri akıl sağlıklarını ve esenliklerini etkileyen çok önemli baskılara maruz bırakıyor.”

Birkaç yıl ilkin üniversite blues skandalının da gösterdiği benzer biçimde, seçkin kabul yarışının yalnız kimin muhteşem uygulamayı oluşturabileceği değil, kimin tüm süreci atlamak için tamamlayacak kaynaklara ve bağlantılara haiz olduğu gerçeğini de ilave edin. Varsity Blues tarafınca 2019’da meydana getirilen bir ankete gore, 5 Amerikalıdan 1’den azı üniversiteye kabul sürecinin “genel olarak adil” bulunduğunu düşünüyor ve cevap verenlerin yüzde 67’si mevcut sistemin “zenginlere yarar sağladığını ve güçlüler tarafınca tercih edildiğini” kabul ediyor.

Peki ya tüm bunların üstesinden gelmenin bir yolu olsaydı: müracaat çılgınlığı, varlıklı ebeveynlerin yolsuzluğu ve lisanslama endüstrisi, kimsenin tam olarak niçin girip diğerlerinin girmediğini bilmediği adaletsizlik? Ya kabul departmanları, kurguyu sürdürmek yerine, kolejlerin zar atmasına müsaade eden on binlerce mükemmel müracaat arasından adil bir seçim yapabilirse? Ya seçkin koleje kabul, bugünkü mecazi değil de gerçek bir piyangoysa?

üniversite piyangosu

Şu şekilde çalışabilir: Seçilen kolejler, başvuranlar için bilimsel nitelikli bir kesinti belirleyebilir, ör. (Kabul piyangolarını destekleyen fikir kuruluşu New America’nın 2019 tarihindeki bir makalesi, okulların son üç yılda kabul edilen öğrencilerin averaj yüzde 25’ini kullanabileceğini öne sürüyor.) Kesintiyi icra eden herhangi bir müracaat sahibi, çekilişe parasız katılacak. Ve sonrasında Harvard birinci derslik öğrencileri için ortalama 2.000 boş kontenjanı gerçekte kimin alacağının bileşimi şansa bırakılacaktır.

Bu, mezunların çocuklarına burs verilmemesi anlamına gelir; bu, ABD’nın en iyi üniversitelerinde hala yaygın olan sadece giderek artan eleştirilere maruz kalan haksız ve geri kalmış bir uygulamadır. Bu, yelken ve eskrim benzer biçimde orantısız bir halde zenginlerin ilgisini çeken sporlarda bile, Harvard benzer biçimde bir okuldaki talebe kitlesinin ortalama yüzde 10’unu oluşturan işe alınan sporcular için yer ayırmamak anlamına gelir. Muhteşem müracaat metnini oluşturmalarına destek olması için öğretmenlere ödeme yapabilen yada anne babaları okula milyonlar bağışlayabilen adaylar için hiçbir yarar sağlamayacaktır.

Adayların kuraya hak kazanmak için lisede ve sınavlarda yeterince başarı göstermiş olmaları gerekir, sadece lise yıllarınızı dört senelik stresli bir üniversite müracaat döngüsüne dönüştürmenin hiçbir faydası olmaz. Bir piyango için kesinti icra eden adaylar hakikaten daha eşit olarak değerlendirilecektir. Kara kutu kabul formülü, yan anlaşmalar, başvuranların denetim edemediği faktörlere dayalı artılar yada eksiler olmayacak, mesela: B. memleketlerinin yeri. Saydam bir halde yürütülen aynı rastgele talih.

Üniversiteye başvurma stresinden kurtulun

Kolej piyangoları fikri yeni değil – eski bir Harvard hukuk profesörü olan merhum Lani Guinier, 1997’de New York Times için pozitif ayrımcılıkla ilgili bir yazıda bu olasılığı gündeme getirdi. Ve bir piyango sisteminin versiyonları halihazırda mevcuttur ve birçok sözleşmeli okulda, New York City’nin devlet mıknatıs okullarında ve bazı internasyonal üniversitelerde kullanılmaktadır.

Sadece şimdi bir piyangoya geçmenin en mühim sebeplerinden biri, ABD’nın benzeri görülmemiş genç akıl sağlığı krizi ve sınırı olan sayıda seçkin üniversite kontenjanı için bilimsel nitelikli rekabetin stresinin oynadığı rolün artan kanıtıdır.

2021 tarihindeki bir yazı, ergen ruh sağlığıyla ilgili şaşırtıcı bir paradoksa odaklandı: Varlıklı ülkelerdeki yetişkinler, daha yoksul ülkelerdeki akranlarına gore daha yüksek düzeyde zihinsel iyilik bildirme eğilimindeyken, gençler için bunun tersi olma eğilimindedir. Bunun en mühim sebeplerinden biri, üniversiteye girişteki fare yarışının baskısı benzer biçimde görünüyor. Derek Thompson’ın geçtiğimiz günlerde The Atlantic’te yazdığı benzer biçimde, “her şey eşit olduğunda, daha yüksek kontrol puanları ve daha çok talebe rekabeti olan millet daha endişeli ve depresif gençlere haiz olacak.”

Sadece, üniversiteye kabul sürecini, adayların artık AP kurslarını istifleme ve takvimlerini müfredat dışı etkinliklerle doldurma pozitif yanları olmayacak şekilde tekrardan düzenlerseniz, o süre umarız bu stresin bir çok da ortadan kalkar. Öğrenciler, bazı Cambridge yada New Haven kabul dekanlarının kıymetli bulabilecekleri yada bulamayacakları şeyleri değil, kendi ilgi alanlarına uygun mevzuları ve eğlenceleri seçerek liseden hakikaten zevk alma fırsatına haiz olabilirler.

Piyango ve Meritokrasi

Elbet, pek fazlaca seçkin lise öğrencisinin müracaat süreçlerine katmış olduğu emek, bir piyango sistemini adilin antitezi benzer biçimde izah edebilir. Harvard müracaat süreci hakikaten iddia etmiş olduğu bir meritokrasiyse, niçin muhteşem oranda emek harcayan yetenekli bir müracaat sahibi, çizgiyi zor bela aşan biriyle aynı piyangoya katılma şansına haiz olsun?

Mevcut sistem, öğrenciler içinde fark yapma mevzusunda daha iyi olmayabilir. Bir kere, seçkin üniversitelerin kendilerinin de kabul etmiş olduğu benzer biçimde, barındırabileceklerinden fazlaca daha çok nitelikli müracaat alıyorlar. Yakında Yüksek Mahkeme tarafınca karara bağlanacak olan Harvard’a karşı oluşturulan dava yardımıyla, 2017’de “8.000’den fazla yerli başvuranın muhteşem not averajına haiz bulunduğunu; 3.400’den fazla müracaat sahibi muhteşem SAT matematik puanlarına sahipti; ve 2.700’den fazla başvuran muhteşem sözlü SAT sonuçlarına sahipti – Harvard’ın sunabileceği ortalama 2.000 yerden fazlaca daha çok.

Gerçekte, bu binlerce yüksek nitelikli müracaat sahibi arasındaki farklar o denli incedir ki, kabul görevlileri geleceği hakikaten tahmin edemediğinde, sisteme bir talih unsuru aslına bakarsanız yerleştirilmiştir. Aradaki fark, bir piyangonun bu öğeyi hepimiz için saydam hale getirmesi ve bununla beraber kabul sürecine sızabilecek pek fazlaca öznel önyargıyı ortadan kaldırmasıdır.

Daha temel bir itiraz, iyi mi uygulandığına bağlı olarak bir piyango sisteminin seçkin kolejleri daha da çeşitlendirme çabalarına zarar verebileceğidir. Geçen yıl gösterilen bir çalışmada, araştırmacılar belirli okullar için 1.000 piyango sistemi simülasyonu yürüttüler ve siyahi ve Hispanik talebe kaydının kontrol puanlarına bağlı olarak büyük olasılıkla mühim seviyede düşeceğini, adam talebe kaydının ise yalnızca GPA olsaydı üçte bir oranında düşebileceğini buldular. kesme oldu.

Bu sonuçlar, tarihsel ve mevcut ayrımcılık göz önüne alındığında, hiçbir kabul sisteminin tamamen adil olamayacağını hatırlatır, şu sebeple hiçbir talebe tam olarak aynı avantaj ve dezavantajlarla başlamaz. Sadece Harvard politika filozofu Michael Sandel’in 2021 kitabında yazdığı benzer biçimde Liyakat tiranlığıKolejler, piyango sisteminde her türden – ırk, cinsiyet ve derslik – çeşitlilik sağlayabilir.

Çeşitlilik ağırlıklı bir piyangonun dezavantajı, yasallığının belirsiz olmasıdır, bilhassa de Yüksek Mahkeme üniversiteye kabullerde ırkın kullanılmasını reddetmişse, sadece benzer etkisinde bırakır bunun yerine türlerin içinde bulunmuş olduğu bir kategori olan sınıfa odaklanarak elde edilebilir. bulunan tüm seçkin okullar devamlı olarak yetersiz kalmıştır. (En iyi okullarda kabul politikalarını tartışırken, bu üniversitelerin Amerikalı öğrencilerin yalnızca minik bir kısmını eğittiğini de hatırlamakta yarar var. ABD kolejlerinin büyük çoğunluğu başvuran öğrencilerin çoğunu kabul ediyor ve üniversite çağındaki nüfusun seneler içinde küçülmesi göz önüne alındığında oranlarının artması beklenmektedir.)

Fakat bilhassa Yüksek öğrenimdeki en gıpta edilen bölgeler için bir piyango sistemi, Amerikan yaşamının bir çok süre göz ardı edilse de temel bir gerçeğinin altını çizecektir: Talih hepimizi yönetir. Hangi ailede doğacağımıza talih karar verir, nerede büyüyeceğimize talih karar verir, ne kadar başarabileceğimize talih karar verir.

Ne de olsa 2027’de Harvard’ın sınıfına giren 1.942 talebe pek fazlaca şey fakat hepsinin ortak bir yanı var: Şanslılar.

Bu hikayenin bir versiyonu ilk olarak Future Perfect Bülteninde gösterildi. Abone olmak için buradan kaydolun!