Sağcı medya iyi mi popüler kültüre takıntılı hale geldi?

Gişe rekorları kıran başarı bu Süper Mario Kardeşler Filmi “uyandırma karşıtı” için bir zafer mi?

Charlie Kirk, Steven Crowder ve Alex Jones benzer biçimde sağcı medya uzmanlarına nazaran, kesinlikle, filmin yapımcılarının, Mario ve Luigi’nin çizgi film rollerinde İtalyan Amerikalı seslendirme sanatçılarını seçmeleri için meydana getirilen çağrıları görmezden gelmelerinden kaynaklanıyor. Gene de Washington Examiner’ı denetim ederseniz, ” hakkında her şeyi okuyabilirsiniz.Süper Mario Kardeşler FilmiVideo oyunundaki Princess Peach’in zor durumdaki bir minik hanımdan goomba tekmeleyen bir aksiyon kahramanına yükseltilmesiyle bir ilgisi olan ‘Invisible Wokeness’. Daha çok çözümleme için niçin tutucu popüler kültür haberlerinde sanayi lideri haline gelen haber sitesi Daily Wire’a başvurmuyorsunuz? Burada “Uyandı mı, Uyanmadı mı?” başlığı altında mevzunun detaylı dökümünü bulabilirsiniz. Süper Mario Kardeşler Filmi Muhafazakarlar Içinde Çıtayı Oldukca Düşük Tutma Mevzusunda Münakaşaya Yol Açtı.”

Bunların hepsi fazlaca benzer biçimde görünüyorsa, Disney’in uzun süredir beklenen canlı aksiyon versiyonunu yayınladığı bu ayın sonunu bekleyin. Ufak Denizkızı başrolde Siyah kadın oyuncu Halle Bailey’nin oynadığı. Daily Wire’a katkıda bulunan Matt Walsh, ilk teaser fragmanı düşmüş olduğu Eylül ayında, podcast’inde “bilimsel bir bakış açısıyla pek mantıklı değil” diyerek ırkçılık suçlamalarına yol açtığında söylemi çoktan başlatmıştı. okyanusun derinliklerinde yaşayan daha koyu tende birine haiz olmak.

Evet, Siyah deniz kızları ve hobbitlerden “patron kız” prenseslere ve Jedi şövalyelerine – travestiler ve trans TikTok yıldızlarından bahsetmiyorum bile – günümüzün sağcı medya yorumcuları, mevzu pop kültür olduğunda düşünce sıkıntısı çekmiyor. Bunun için teşekkür etmemiz ihtiyaç duyulan “Breitbart Doktrini”ne, öteki adıyla her şeyi değiştiren teoriye sahibiz ve bu kuram, bir nesil sağcı medya profesyonellerini, merhum sağcı yorumcu Andrew Breitbart’ın söylediği benzer biçimde, “siyasetin kültürden sonrasında geldiğine ikna etti. ” Sadece bu devamlı bu şekilde değildi.

Tutucu haber kaynakları için eğlence endüstrisini takip eden gazetecilere ve editörlere nazaran, sağcı medyadaki mevcut popüler kültür saplantısı, kendi geçmişinden mühim bir kopuşu temsil ediyor. Kitabımı araştırırken bu profesyonellerden bir düzineden fazla kişiyle konuştum. Pop Kültürü, Siyaset ve Haberler: Kutuplaşmış Medya Manzarasında Eğlence Gazeteciliğive değişimi yeni ve seyirci odaklı olarak nitelendirdiler.

Daha ilkin, 1960’larda doğru başlangıcı kızdıran büyük kültürel bölünmelerin arkasından, tutucu haberlerin hedef pazarı, gençleri çarpıtan ana akım Hollywood eğlencesinin seyircileriyle fazlaca azca örtüşme eğilimindeydi. Aslen, bu çoğunlukla daha yaşlı, tutucu haber seyircisinin pek fazlaca üyesi, telafisi mümkün olmayan etik ahlaksızlık ve solcu önyargı algıları sebebiyle Hollywood ürünlerinden etken olarak uzak duran “pop kültürden kaçınanlar” olarak tanımlanabilir.

Bu kitle, ana akım pop kültürünü kendilerine tamamen yabancı ve yabancılaştırıcı bir şey olarak görüyorsa, o vakit her şeyi görmemeyi, duymamayı yada okumamayı tercih etmeleri anlaşılabilir. Hakkaten de, en sevdikleri tutucu haber kaynaklarında bu tür bir haberle karşılaştıklarında, tepki tarihsel olarak o denli negatif oldu ki, bu gösterim organları esasen kendileri “pop kültürden kaçınanlar” olmaya zorlandı.

On senelerdir, bu negatif seyirci geri bildirim döngüsü, tutucu medya müesseselerinin ofislerinde yine yine oynandı. Konuştuğum gazeteciler, ne vakit işlerinde Hollywood eğlencesi hakkında konuşsalar – bunu sağcı bir bakış açısıyla sert bir halde eleştirseler bile – birinin deyimiyle “huysuz yaşlı insanlardan” kaçınılmaz olarak kızgın e-postalar alacaklarını anlattılar. tüm mevzunun o denli yakışıksız olduğundan, onların dikkatine değmediğinden yakınma eden.

Sadece son yıllarda gidişat tersine dönmeye başladı. Görünüşe nazaran tutucu haber izleyicilerinin genç üyeleri, pop kültürü mevzusunda büyüklerinden fazlaca daha bilgili, hatta tam anlamıyla pop kültürü fanatikleri olma noktasına kadar. Bu genç kitle için eğlence endüstrisi, kaçınılması ihtiyaç duyulan yitik bir dava olarak değil, hak adına fethedilmesi ihtiyaç duyulan bir cenk alanı olarak görülüyor. Tutucu bir popüler kültür yorumcusunun seyircileriyle ilgili olarak belirttiği benzer biçimde, “Ben başladığımda bundan bahsetmiyorlardı ve şimdi konuşuyorlar ve şimdi dikkat ediyorlar. Ve ne kadar küçüklerse o denli fazlaca dikkat ediyorlar.”

Sağcı haber medyasındaki birçok kişinin gözünde, izleyicilerin bir “pop kültür savaşı” zihniyetini hızla kucaklaması, bir an ilkin eğlence alanının en mühim alanlardan biri olması gerektiğine ikna olduklarından, bir an bile erken gelmedi. merkezi odak noktalarıdır. Bu şekilde bir felsefe büyük seviyede, tutucu çevrelerde zaman içinde “Breitbart Doktrini” olarak kutsanan meşhur “siyaset kültürden sonrasında gelir” ifadesinin arkasındaki sağcı medya girişimcisi merhum Andrew Breitbart’ın etkisine atfedilebilir.

“Kültür” derken Breitbart, gey insanoğlu ve kürtajlar hakkında tartışmalar benzer biçimde yalnız en geniş anlamıyla kültür savaşı mevzularına atıfta bulunmuyordu. Kelimenin tam anlamıyla popüler kültürü kastediyordu. kitabında yazdığı benzer biçimde haklı hiddet2012’deki ani vefatından bir yıl ilkin gösterilen “Hollywood, Washington’dan daha mühim. … Warner Bros. partisindeki bir ses sahnesinde kameraların önünde olanlar, ABD’nın kaderi için çoğu zaman Capitol Hill’in arka odalarında … olanlardan daha çok fark yaratır.

Sağcı medya müesseselerinin ofislerinde, “kültürden aşağı akım” cümlesi bir tür mantra olarak onlarca kere tekrarlanıyor – hakikaten de yaptığım nerede ise her röportajda sorulmadan ilk ortaya çıkan şey buydu. On yılı aşkın bir süredir, bu “Breitbart Doktrini” tutucu gazetecileri ve editörleri pop kültürü birincil siyasal cenk alanlarından biri olarak ele almaya teşvik ediyor ve görünüşe nazaran izleyici sonunda anlamaya başlıyor.

Elbet Breitbart, Hollywood’a sağdan hücum eden ilk uzman değildi. 1990’larda, National Review’in sayfalarında Jonah Goldberg ve John Podhoretz benzer biçimde yazarların görece yüksek fikirli kültürel yorumları ve hatta film eleştirileri bulunabilir. Ek olarak eski zamanların tutucu eleştirmenlerinin menüsünde, ana akım eğlencede (ve hatta daha da geriye, McCarthycilik döneminde, Walter Winchell benzer biçimde tutucu fikirli gazete köşe yazarları) sex, sertlik ve Hıristiyanlık karşıtı duyguları hedef alan aralıklı “etik ürkü” porsiyonları vardı. ve Hedda Hopper, Hollywood’daki şüpheli komünistlere karşı sövüp saymalarıyla, hatta bu süreçte adları söyleyip kariyerlerini mahvetmeleriyle biliniyordu). Sadece Breitbart’ın kalıcı mirası, kurumsal düzeyde sağcı partizan bir bakış açısıyla popüler kültür mevzularına tutarlı, günlük bir editoryal odak getiren ilk şahıs olmasıydı.

Eğlenceyi, tutucu bir siyasal gündemi tamamen reddetmek ve ondan kaçınmak yerine pozitif bir halde ilerletmenin bir yolu olarak benimseme misyonu da vizyonunun anahtarıdır – Breitbart, kendini “pop kültürü aşılanmış, yenilikçi özenti” ve eski Hollywood çalışanı olarak tanımlıyordu. senaryoları sunmaya başlamış olan ve başlangıçta bir güldürü yazarı olarak kariyer yapmak istedi. Kendisi benzer biçimde muhafazakarlara “fazlaca bulaşıcı cüzzamdan muzdariplermiş benzer biçimde” davranan bir eğlence endüstrisi kuruluşuna karşı müteakip hoşnutsuzluğu ve kendi medya imparatorluğuyla bunu dışarıdan devralma yemini, şimdi bir tür “kötü karakter kökenli öykü” olarak okunuyor. ” sağın pop kültür savaşına yönelik daha geniş baskısında.

“Breitbart Doktrini”nden ilkin, tutucu hareketin ana akım eğlence medyasını ele alışı, büyük seviyede, gençliğin sözde yozlaşmasına karşı skandallaştırılmış bir etik öfkeydi – eğer ve o vakit pop kültürüne asla dikkat etmiyorsa. Film eleştirmeni Michael Medved, bu yaklaşımı 1992 tarihindeki kitabıyla özetledi. Hollywood ABD’ya Karşı: Popüler Kültür ve Geleneksel Değerlere Karşı CenkHollywood filmlerinin katı Beyaz perde Filmi Yapım Yasası uyarınca üretildiği ve tüm aile için güvenli, sterilize edilmiş eğlence sunmuş olduğu 1960’lar öncesi eski güzel günleri özlemiş olduğu . Hollywood’un Hıristiyan aile değerlerinin görünüşteki ihlallerine yönelik bu dar odak, daha eski bir paradigmayı temsil ediyor – bu günlerde, sağcı medyadan eğlencede aşırı sertlik hakkında pek bir şey duymuyorsunuz (ve nadiren de olsa, eleştirmenler derhal işaret ediyor) Donald Trump’ın fazlaca gerçek sertlik söylemini giderek daha çok benimserken, bununla beraber kurgusal sertliği kınayan sağın göze batan ikiyüzlülüğünün haricinde).

Buna karşılık, bir film serisinin daha ilkin beyaz bir adam tarafınca oynanan bir rolde bir karı yada siyahi bir oyuncuyu kullandığı her seferinde tutucu yorumculardan kesinlikle fazlaca fazla homurdanma duyacaksınız. Post-Breitbart paradigmasında, pop kültürü yalnızca etik açıdan çökmüş olarak değil, bununla beraber ve fazlaca daha önemlisi, sağın herhangi bir kültürel çıktıyı (yada kamu politikasını yada bunun için herhangi bir şeyi) tanımlayan yeni favori moda sözcüğü olan “uyandı” olarak çerçevelenir. madde) sol-ilerici toplumsal değerlerle doludur.

Sağın “uyandırılmış” pop kültüre karşı artan mücadelesi, toplumsal statünün kaybıyla ilgili artan endişeleri düşünüldüğünde fazlaca daha anlamlı hale geliyor. Politika bilimci Pippa Norris ve Ronald Inglehart’ın kitapta tartıştığı benzer biçimde Kültürel Tepkistatü kaygısı bir ihtimal the günümüzün sağcı popülizmi ve yakınma siyasetinin arkasındaki ana itici güç. Sonunda söz mevzusu olan, bir saygı duygusudur – toplumsal ve kültürel merdivenin zirvesinde olma ve bu konumun medyada devamlı olarak size yansıtılmasına haiz olma duygusu. Toplumsal statünün kaybıyla ilgili endişeler, çizgi film ve deniz kızı filmleri için oyuncu seçimi benzer biçimde önemsiz görünen konuların artık sağcı medyanın hayal gücünde niçin bu kadar büyük göründüğünü açıklamaya destek oluyor – pop kültürü, mağdur heteroseksüel beyazlar için muhteşem bir mikro kozmosu sağlıyor. erkekler, azalan toplumsal baskınlıklarını gerçek zamanlı olarak çizelgelemek için. Bu, öfkelerini yönlendirebilecekleri uygun bir simgesel hedeftir.

Günümüzün sağcı haber medyası kuruluşu, Hollywood’u “uyandırmak” için tükürük topları atmakla razı gelmiyor. Tutucu bir haber sitesindeki bir editörün bana söylediği benzer biçimde, amaç yalnız ona öfkelenmek değil, “kültürle ilişki oluşturmak”. Ne de olsa Breitbart’ın vizyonu, tamamen sağın uzun vadeli siyasal başarısının kültürel başarısına bağlı olmasıyla ilgiliydi ya da açıkça ifade etmiş olduğu benzer biçimde haklı hiddet“Gençler popüler kültürün emziriyor – fakat dikkatlerini çekmek için savaşmayı reddedersek, varsayılan olarak kaybederiz.”

Daily Wire’dan Candace Owens benzer biçimde, “iptal edilen” ünlülerle yakınlık kurmakla olmasıyla birlikte “uyandırdığını” düşündüğü kişilerle alay etmekle de ünlenen Candace Owens benzer biçimde rakamlar, tüm bunların uzun solukta nereye gittiğine dair bir işaret veriyor. Şubat 2021’de Daily Wire, kovulanlarla bir film yapım anlaşması imzalayacak kadar ileri gitti. mandaloryalı firmanın kurucu ortağı Ben Shapiro’nun “kültürel direnişin” şafağı olarak müjdelediği erkek oyuncu ve son aşama çevrimiçi Trump destekçisi Gina Carano.

Tutucu haber medyası, geçmişte bir pazar gerekliliği sebebiyle eğlenceden kaçınmış olabilir, sadece şimdi iş yaşamına girmek ve seyircilerini yanlarında götürmek için giderek daha çok istekliler. Bununla beraber, ilk sürümleri, Carano’nun oynadığı oldukça şiddetli Bozkırdaki Terör, zayıf gişe gösterisi ve muhafazakarların yeterince sağcı olmadığına dair şikayetlerinin arkasından geniş çapta bir başarısızlık olarak kabul edildi. Şimdilik, görünüşe nazaran “uyandırma karşıtı” eğlence başarı hikayelerini korumak için çaba sarfetmek mevzusunda hala çoğunlukla takılıp kalmış durumdalar. Süper Mario Kardeşler Filmive alaylar ve tepkiler kışkırtmak. Gene de, akıntıya karşı kürek çekmeyi kesinlikle bitirmediler.

Joel Penney, Montclair Eyalet Üniversitesi İletişim ve Medya Okulu’nda doçenttir ve şu kitabın yazarıdır: Pop Kültürü, Siyaset ve Haberler: Kutuplaşmış Medya Manzarasında Eğlence Gazeteciliği, Oxford University Press tarafınca 2022 senesinde gösterildi.