Robert Downey Jr.’ın Oscar kazanması Destekleyici kategorilerin tuhaflığını gösteriyor

Robert Downey Jr., Christopher Nolan’ın filmindeki rolüyle En İyi Destek Adam Oyuncu Oscar’ını kazanmıştır. Oppenheimer. Downey ödülünü alırken, “Korkulu çocukluğuma ve Akademi’ye bu sırayla teşekkür etmek isterim” dedi. Downey’nin ilk Oscar galibiyetini ve üçüncü adaylığını temsil eden ödül, Akademi’nin iki Destek kategorisinin belirsizliklerini vurgulayan birazcık garip bir başarı.

Downey emsalsiz müthiş bir performans sergiliyor Oppenheimer, tüm gerilmiş, gerilmiş karizmasını tam ekranda sergiliyor. Sadece Downey’nin oranı Oppenheimer bununla beraber filmin emsalsiz minimum mühim kısmıdır. Bu, Downey’nin karakteri Lewis Strauss’un atom bombasının yapımından onlarca yıl sonrasında Tecim bakanı olarak atanmasını Senato tarafınca onaylatmaya çalışmasıyla ilgili bürokratik bir alt senaryo. Strauss’un bazı bölümlerinde tematik önemi okuyabilirsiniz. Oppenheimerfakat Oppenheimer’ın bombayı yapmasıyla ilgili büyük, ağlatısal hikayeden oldukça daha azca anlam taşıyorlar.

Bu gece En İyi Destek Hanım Oyuncu ödülünü kazanan Da’Vine Joy Randolph da benzer bir durumda. Randolph, yatılı okul aşçısı Mary’yi oynuyor Kalanlar, karakterinin senaryoya tamamen meydan okuyarak çalışmasını sağlıyor. Mary, filmin merkezinde yer edinen üçlünün en oldukça üstünde yazılı olan parçası, sadece Randolph, varlığının katıksız gücüyle onu ağlatısal bir halde insan kılıyor.

Bu iki yengi bir tür olay emek vermesi işlevi görüyor. Şu suali soruyorlar: En İyi Destekleyici kategoriler, başka hiçbir şeyi hesaba katmadan yalnızca performans standardını mi ödüllendiriyor? Yoksa performansları daha büyük bir hikayeyi ne kadar iyi desteklediklerine nazaran mi ödüllendiriyorlar? Tarihsel olarak Akademi, bu soruya iyi mi yanıt verileceği mevzusunda düşünce birliğine varmakta güçlük çekmiştir.

Destekleyici kategorilerin tanımlanması zor olsa gerek ve tartışmalara o denli açıktır ki bu aslına bakarsak Downey’nin kategorideki birazcık tartışmalı ikinci adaylığıdır. (2009 senesinde aday yayınlandı.) tropik kasırga, kara çehre taktığı bir film.) Hatta Oscar’ların tasarımına bile bazı belirsizlikler eklendi. Akademi’nin resmi kuralları, herhangi bir oyuncunun yarışmaya başrol yada destek kategorilerde katılabileceğini ve Akademi Vekillik Şubesi’ndeki seçmenlerin, her performansın nereye ilişik olduğuna bireysel olarak karar verebileceğini belirtiyor.

Stüdyolar, kazanma şanslarını çoğaltmak için açıkça başrolde olan oyuncuları Destekleyici kategorisi altında Oscar’lara soktuğunda, bu belirsizlik, Destek kategorilerini kategori sahtekarlığına bilhassa açık hale getiriyor. 2018 senesinde Favori Açıkçası üç başrol oyuncusu vardı, sadece oyların bölünmesini önlemek için stüdyo En İyi Hanım Oyuncu olarak Olivia Colman’ı ve En İyi Destek Hanım Oyuncu olarak Emma Stone ve Rachel Weisz’i seçti. (Fuarın fuarı: Colman’ın o zamanlar Oscar’ı yoktu, sadece Stone ve Weisz’in ikisinin de Oscar’ı vardı. Colman, rol arkadaşlarının yolundan çekilmesinin arkasından o yıl Oscar’ını kazanmıştır.) 2016’da, Çitler Viola Davis ve Denzel Washington içinde neredeyse eşit olarak bölünmüş ekran süresiyle iki kişilik bir oyuncuydu, sadece Washington En İyi Adam Oyuncu branşında ve Davis En İyi Destek Hanım Oyuncu branşında aday yayınlandı.

Spektrumun öteki ucunda ise En İyi Destek adaylardan bazıları kazandıkları filmimizde zor bela yer ediniyor. 1959’da Hermione Baddeley yalnız iki dakikalık ekran süresi için aday yayınlandı. Üstteki OdaBeatrice Straight altı dakika süresince kazanmıştır Ağ Daha kısa sürede Judi Dench, 1999’da Kraliçe Elizabeth’i sekiz dakika canlandırmasıyla En İyi Destek Hanım Oyuncu ödülünü aldı. aşık Shakespeare. Dench, kabul konuşmasında Oscar’la ilgili olarak “Ekranda sekiz dakika süresince ondan yalnız minik bir parça almam icap ettiğini hissettim” dedi.

Ekran süresi tartışmaları, bunların gerçekleştiği durumlara baktığımızda bilhassa öğretici hale geliyor. yapma ortaya çıkmak. Dench’inki şeklinde aşık ShakespeareViola Davis yalnızca şuralarda görünür: Kuşku (2008) toplam ortalama sekiz dakika süresince. Gene de Davis’in performansı o denli sürükleyici ki belirsizlik ve etik uzlaşmanın tonlarını o denli ifade ediyor ki, Kuşku En İyi Hanım Oyuncu branşında aday gösterildiğinde neredeyse asla kimse yakınma etmedi. Bu güne kadar yapmış olduğu emek harcamalar Kuşku büyük minik performanslardan biri olarak kabul edilir.

Davis’in sekiz dakikalık adaylığının bir zafer olarak hatırlanması, Dench’in sekiz dakikalık galibiyetinin ise Harvey Weinstein’ın entrikalarından biri olarak hatırlanması, insanların Destek oyuncuların ekranda ne kadar süre kaldığıyla ilgilendikleri kadar ilgilenmediklerini gösteriyor. Destekleyici sanatçıların ne tür bir tesir yaratabileceği hakkında. Bu garip, belirsiz kategori için, izlenme süresinden daha azca mühim olan şey, daha büyük bir hikayeyi desteklemek için ne tür bir tesir yaratabildiğinizdir.

Bu Randolph’un geçmiş olduğu bir imtihan Tutulmalar, fakat Downey’nin emsalsiz başarısız olduğu Oppenheimer. Bunu görmeyeli 16 yıl oldu Kuşkuve Davis’in, oğlunun bir rahiple şüpheli ilişkisi hakkında ne yapması icap ettiğini düşünürken gözlerini bir tarafa iyi mi çevirdiğini hâlâ hatırlıyorum. Gene de teknik olarak Downey’nin sırası Strauss kadar heybetli olmasına karşın, onun teslimatlarının çoğunun izledikten birkaç hafta sonrasında iyi mi ses çıkardığını unuttum Oppenheimer.

Downey muhteşem bir erkek oyuncu. Onun varlığının çok büyük spot ışığı, Marvel Sinematik Evreni’ni yalnız mümkün kılmakla kalmayıp özetlemek gerekirse coşku verici kılan şeyin merkezinde yer ediniyor. Bu ışığı, 1987’deki şeklinde bir performansın odaklanmış yoğunluğuna daraltma mevzusunda da eşit derecede yetenekli. Sıfırdan daha azca. O bir kalibrasyon dehasıdır ve Oscar’ı hak ediyor. Bilhassa Oscar’ının bu performanstan gelmesi, bundan 10 yıl sonrasında garip bir önemsiz şey olacakmış şeklinde geliyor.