Pedro Pascal ve “Baba” nın dayanılmaz şehveti

HBO dizisi The Last of Us’ın yıldızı kati … bir şey var.

Bu aşamada Pedro Pascal’ı zor bela geçebilirsin. Mesela, aya erişiminiz olmadığı sürece, yerçekiminden kaçmak benzer biçimde ondan kaçınmak imkansızdır. 47 yaşındaki oyuncu, HBO’nun ana kadrosunda içeriyor. Bizlerden geriye kalanlar, anın en büyük gösterisi. Mart ayında Mandalor rolüne geri dönecek. mandaloryalıbu yıldızların savaşı Dizi üçüncü sezonunu başlattığında muhtemelen anının en büyük şovu olacak olan tv yan ürünü. Pascal daha ilkin başrolde oynamıştı. narkotik ve Oberyn Martel olarak bazı yakıcı bisexuel kargaşaya niçin oldu Game of Thrones.

Bu şovları izlemeseniz yada Pedro Pascal hakkında hiçbir şey bilmiyor olsanız bile hazırlıklı olun bundan dolayı beğenseniz de beğenmeseniz de o sizin için geliyor.

Bu kaçınılmazlığın bir kısmı, bu popüler şovlardaki varlığı ve Pascal’ın kendisi de iyi röportajlar veren yakışıklı bir sporcu. Pedro Pascal’ın şöhret denkleminin öteki kısmı, netin şu anki It-Daddy’si olmakla hiçbir problemi olmayan bir adam olmasıdır.

Kendisi söylemiş oldu: “ben senin havalı yaramaz babanım‘ Pascal geçen ay kırmızı halı galasında duyurdu Bizlerden geriye kalanlar. Pascal’ın yumuşak dudaklarından çıkan bu sözler hayranlarını ateşe verdi.

Izahat, babanın esasen olgunlaşmakta olan bir kararlılığının devamı niteliğindeydi. Pascal geçen yıl Vanity Fair’e kendisinden “daha büyük baba” bulunduğunu söylemişti. narkotik Costar ve kumdan tepe Baba Oscar Isaac ve “Baba bir ruh halidir”.

Ve bir tek bu hafta sonu Pascal performans sergiledi Cumartesi gecesi canlı ve (iyi bir dost Sarah Paulson ile beraber) halkın ona olan doyumsuz susuzluğu ve babasının statüsüne ilişkin kafa karışıklığı ve nihai kabulü hakkında bir skeçte rol aldı:

Pascal’ın babalık modunun büyük seviyede, dünyanın bitmek bilmeyen azgınlığını kullanan anlayışlı bir halkla ilişkiler ekibinin işi bulunduğunu hayal etmeliyim. İnternet. İnternet son aşama azgın bir yer ve enerjisini kullanmak, şehvetli sakinleriyle akıcı bir halde konuşabilmek anlamına geliyor.

Fakat bu extra havalı yaramaz baba bununla beraber baba dediğimizde ne demek istediğimizi görme şansı.

Tadını belirleyenlerin, “baba”nın kültürde kelimelerin artık onu tam olarak tanımlayamayacağı bir noktaya ulaştığını fark etmeleri oldukça uzun vakit ilkin değildi. Bu baba psikoseksüel bir fantaziydi, samimi ve ironikti, bir şakaydı, babalarımızla olan kendi başarısız ilişkilerimizin bir işaretiydi, aslına bakarsak babalarımızla olan kendi başarısız ilişkilerimizin bir işareti değildi, cinsiyetçi, cinsiyetçi, ana akım ve bununla beraber yıkıcıydı. Öyleyse, bu baba-sonrası dünyada Pascal’ın babalığı ne anlama geliyor?

Pedro Pascal’ın babalığında yaşıyoruz

Pedro Pascal “baba” terimini buluş etmedi ve onu somutlaştıran son şahıs olmayacak. Papalar devamlı dünyamızda var olmuştur. Yaşın getirmiş olduğu, kim bilir şaşırtacak kadar yakışıklı bir yakışıklısın. Otorite figürleridir. Zahmetsizce güzeller fakat devamlı hoş değiller. Çekicilikleri çoğu zaman Oedipal bir tabuya (“kompleksler” ve “problemler”) bağlı olsa da, toksik erkekliğin antitezidirler. Ve babalar normalde kendilerine asla ilkin baba demezler, bundan dolayı bu kendi kendini duyuru etmekten oldukça bahşedilen bir unvandır. Tony Leung, Chris Meloni, Idris Elba, deli adam Destek oyuncular John Slattery ve Jon Hamm, Matthew Goode, Keanu Reeves.

2016 civarında baba doygunluğunun zirvesine ulaştık. Eve Peyser, New York için kati oyunu yazdı, köklerinin izini sürdü, cazibesini buldu ve latife, değerlendirme sıralaması, isim ve ödat olarak yararını övdü. O sırada Peyser, terimin çökmek suretiyle bulunduğunu, sadece ironi yöntemiyle ayakta kalabileceğini görmüş oldu:

Baba esprisi, “baba” yı iyi mi tezahür ettirdiğimiz üstünde kontrole haiz olmamızdır; bigün kendi babamız bile olabiliriz. (Baba esprisi, yapamayacağımızı biliyoruz.) Ve kimi zaman baba esprisi {hiç de} latife değildir. Kimi zaman bir tek bir babayı becermek isteriz ve bundan daha gülünç ne olabilir!

Babaya tapınma bu aşamada o denli kötüye gitmişti ki, viral bir “babaya el koymayı bırak” eleştirisini ateşledi. “Derin psikoseksüel Freudcu ve Ödipal travmanız/işlevsizliğiniz yok mu? Senin için iyi. ‘Baba’ kelimesini kendine mal etmeyi bırak,” yazıyordu yerde. Bu netizen, babamın fazla ana akım bulunduğunu, sınırlarının, tüm yıkıcılığının ve heyecanının zımparalanıp ana akım tüylere dönüştüğünü savundu.

Gelecek yıl, oldukça sevilen video oyunu rüya babası basıldı. Kullanıcılara, açık havaya ilgi duyan bir fitness babası olan Craig yada Viktorya dönemine aşırı yakınlığı olan solgun gotik bir baba olan Damien benzer biçimde yedi benzersiz babayı etkileme şansı verdi. Amaç, bu adamları neyin harekete geçirdiğini – balık tutma gezileri, barlar, Tarih Kanalı vb. – bulmak ve sözde Rüya Babaları onlara aşık etmekti.

Aralık 2018’de The New York Times, bunu “Baba Yılı” duyuru etmişti. (Bu senenin Mayıs ayında The New York Times’ın T Magazine periyodu “gençlik çağı” olarak adlandırdı. “Twink” ve “baba” gey argosuna aşina olanların zıt anlamlılarıdır.)

Bir terim oldukça büyüdüğünde, çekmiş olduğu şov oldukça büyük olduğunda, çekiciliğinin alacakaranlığına ve durgunluğunun başlangıcına işaret eder. Google Trends bilimine tam olarak inandığımdan değil, sadece veriler terimin 2017’de zirveye ulaştığını ve aramaların tekrar asla zirveye ulaşmadığını gösteriyor.

Babalaştırmanın Pascal tarafınca somutlaştırılan mevcut yinelemesinde daha çok ironi var. Pascal bunu kırmızı halıda söylediğinde yada kendisinden Isaac’ten daha büyük baba olarak bahsettiğinde latife yapıyor. bu SNL Sketch bununla beraber, bilhassa Gen Z’nin iyi mi umursamaz bir halde kelimeleri etrafa saçmış olduğu ve “baba” nın artık tüm bu şeyleri – sex, kompleksler, kendi babalarımızla fena ilişkiler, vb – kabul etme yükünü iyi mi taşımadığı hakkındadır – daha ilkin yapılmış olan buydu .

Kelime, eskiden olduğu benzer biçimde hala aynı ilkelerin çoğunu içeriyor, sadece şimdi daha oldukça bir tür sıcak bir değerlendirme. Pascal’ın versiyonunu bu kadar öne çıkaran şey, ün kazanılmış olduğu rollerdir: ilgi ve otorite sunan, sadece sevgi olması gerekmeyen huysuz baba figürleri.

İçinde Bizlerden geriye kalanlarÖdüllü zombi kıyameti video oyununun şık bir uyarlaması olan, başrolde Pascal Joel’in yer almış olduğu, son zamanlarda hala yakışıklı adamların bulunduğunun kanıtı. Bu son aşama yakışıklı, duygusal olarak izole edilmiş adamı ve kül rengi sakalını mantar kanı ve zombi yanıklığı kokusu içinde dolaşırken seyretmek duyusal bir şok.

Joel, enfeksiyonun tedavisini bulabilecek bir kız olan 14 yaşındaki Ellie’nin isteksiz koruyucusu ve isteksizliğinin Joel’i daha da çekici hale getirebileceğini söylemiş oldu. Dünya gezegeni toptan yok oluşla karşı karşıyayken neşeli ve sempatik biri pek seksi sayılmaz. Joel’in Ellie’yi koruması bir vazife ve merhum ortağı Tess’e verdiği bir sözdür, kendi kızını yitirme deneyimiyle karmaşıklaşır. Görevli ve sadık fakat tam olarak sempatik değil. Seni korumak onun işi.

Getty Images vasıtasıyla Laurent Koffel/Gamma-Rapho

Pascal’ın görevi içinde birkaçtan fazla benzerlik var. Bizlerden geriye kalanlar ve bir Mandaloryalı olarak koşması Mandaloryalı. Disney+ serisinde Bebek Yoda olarak da malum Grogu ile ilgilenmekle göreve getirilmiştir. Bebek Yoda telekinezi ve telepati benzer biçimde güçlere haiz olsa da, büyük seviyede savunmasızdır ve Pascal’ın nefes nefese, pornografik bir sesle konuştuğunu kabul etmiş olduğu Mandalorian, Bebek Yoda’nın iyiliğinden (ilk başta) isteksizce mesuldür.

Pascal’ın her iki karakteri de baba ve papa arasındaki taksonomik ayrımı netleştiriyor. Baktıkları ufak gençler biyolojik evlatları değil. Her iki adam da otorite figürleridir, sadece ille de ebeveyn değildir. Seviyorlar fakat koşulsuz değil, hemen hemen değil. Bu, babaların babalığa ulaşamayacakları anlamına gelmez, sadece baba terimini babalıktan ayırmak önemlidir. Refleks olarak, kulağa oldukça değişik fakat kulağa benzer gelen iki fikri ayıran ince eşiği vurgular. Muhtemelen kendi babanıza “baba” denmesini istemezsiniz. En azından duyma mesafesinde değil.

Erkekler ve babanın yokluğu

Pedro Pascal’ın babalığa yükselişi, {hiç de} baba olmadıkları açıkça belli olan iki oldukça mühim adamdaki daha azca çekici gelişmelerle garip bir halde aynı zamana denk geldi: Leonardo DiCaprio ve Tom Brady. DiCaprio kısa süre ilkin 19 yaşlarında bir modelle görüldü ve bu, oyuncunun bir kez daha kendisinden 20 yaş ufak biriyle çıkmış olduğu ve 25 yaşından büyük biriyle çıkmayacağı mevzusunda alarm zillerini çaldı. 48 yaşındaki aktörün, lise eğitimi Covid sebebiyle kesintiye uğrayan biriyle çıkması fikri, birçok şahıs tarafınca gülünç bir halde iğrenç olmasa da antipatik olarak görülüyor.

Baba fantezisi artık ilk olarak tek taraflı bir arayış olarak var. Babalar sevgi nesnesidir ve eğer bir baba etken olarak birinin peşindeyse, bırakın liseden yeni mezun olmuş birini, o artık baba değildir.

Ayrıca aynı hafta kırklı yaşlarında meşhur Tom Brady futbolu bıraktığını deklare etti. onu anmak için bir resim gönderdi kendini bir yatakta, gömleksiz ve iç çamaşırlı, eli şişkinliğini kapatmış ve şu şekilde yazmış: “Bunu doğru mu yaptım?” Başlık, masumiyeti yada cehaleti çağrıştırmak içindir, sadece vakalar dizisi – yitik, emeklilik, iç çamaşırı – Selfie – devam eden bir insanın ruh halini aktarır Boşanmasını engelle.

Boşanma, baba benzer biçimde bir zihniyettir. Tom Brady son aşama boşanmış ve kesinlikle babası yok.

Kağıt üstünde, bunlar – kuvvetli, varlıklı, başarı göstermiş, ödüllü, 40’lı yaşlarında – kuramsal olarak baba olabilecek fakat pratikte kesinlikle baba olmayan erkekler. Bazı davranış değişimleri haricinde, hiçbir zenginlik, şöhret ya da başarı bu adamları baba yapması imkansız. Aslen, bu adamların davranışları, babaların ne oldukları ve iyi mi olmaları gerektiği mevzusunda negatif bir tablo çiziyor. Babasının olmaması, babasının ne bulunduğunun altını çiziyor.

Ve kim bilir tamamı, baba hakkında düşündüklerimizin ne kadarının bir tek bir düşlem olarak var olabileceğine işaret ediyor. Herhangi bir ideal benzer biçimde, bir kez gerçek olduğunda, o denli azca keyifli hale gelir. Ve Pedro Pascal elinden geldiğince eğleniyor.