PBS'nin Ciddi Haber Sunucusu Robert MacNeil 93 Yaşında Öldü

Yirmi yıldan fazla bir süre boyunca PBS'de “The MacNeil/Lehrer Report”un yardımcı sunucusu olarak sade akşam haber programları sunan Kanada doğumlu gazeteci Robert MacNeil, daha sonra “The MacNeil/Lehrer NewsHour” olarak genişledi ve Cuma günü erken saatlerde Manhattan'da hayatını kaybetti. . 93 yaşındaydı.

NewYork-Presbyterian Hastanesi'ndeki ölümü, kızı Alison MacNeil tarafından doğrulandı.

Bay MacNeil, kariyerinin başlarında NBC News'te zaman geçirmiş ve Başkan John F. Kennedy'nin suikasta kurban gittiği gün Dallas'ta bir muhabir olarak çalışmıştı. Ancak ticari Amerikan ağlarının gösterişli tarzını reddetmeye başladı ve 1971'de yeni başlayan Kamu Yayın Servisi'ne katıldı.

Bu arada çalıştığı BBC'de gelişen haber duyarlılığını da yanında getirdi ve ABD kamu televizyonunun haber yayınına yönelik derinlemesine ve tarafsız yaklaşımını şekillendirmede kilit bir figür haline geldi.

1973'te PBS için Senato Watergate duruşmalarını haber yapmak üzere Jim Lehrer ile yapılan bir eşleşme, prime time yayınlarının akşam yemeği için uygun olmadığını düşünen birçok yerel kamu istasyonunun işletmecileri arasında pek popüler değildi. Ancak iki adamın ciddi tavrı izleyicilerin beğenisini kazandı ve yayınlar Emmy Ödülü kazandı ve sonunda kalıcı bir işbirliği başlattı.

Ekim 1975'te, bazı büyük kamu istasyonları, Bay MacNeil'in her gece tek bir sayıyı inceleyen ve gösterişli üretim değerlerinden kaçınan yarım saatlik tasarımı olan “Robert MacNeil Raporu”nu yayınlamaya başladı. Bir yıl içinde programın adı “MacNeil/Lehrer Raporu” olarak değiştirildi. 1983'te yeniden genişletilerek ülkenin ilk tam saatlik akşam haberleri olan çok konulu bir program olan “MacNeil/Lehrer Haber Saati” haline geldi.

Program, ticari ağların yerel bağlı kuruluşlarındaki her zamankinden daha köpüklü haber programlarına keskin bir karşı duruş sundu ve tüm büyük yayın gazeteciliği ödülleriyle onurlandırıldı.

Toplum içinde son derece özel biri olan Bay MacNeil, arkadaşları tarafından ilgi çekici ve son derece komik biri olarak tanınırdı. Eleştirmenlerin sıkıcı olarak nitelendirdiği ama kendisinin kamu yararına medeni söylem olarak adlandırdığı, saçmalıktan uzak yayın tarzıyla gurur duyuyordu. Unutulmaz örneklerden biri, 1985'te Fidel Castro'yla yaptığı bir saat süren röportajdı. Bu röportajda Bay Castro, kısmen “hiçbir zaman ABD'nin yanında olmayacağı” için Sovyetlerin 1979'da Afganistan'ı işgalini gönülsüzce savundu.

Bay MacNeil röportaj tarzını ve programının ağır konulara sansasyonel olmayan yaklaşımını savundu. 1995'te günlük haber programından emekli olduğunda The New York Times'a şöyle demişti: “Tiyatro niteliğinde, savcılık röportajına, dikkati röportajı yapan kişiye çekmek için tasarlanmış, iğrenç, yanlış duygularla ya da teatral saldırgan sorularla dolu röportaja dayanamıyorum.”

“Bu ülkedeki her gazetecinin demokratik sistemin işleyişinde payı vardır ve demokrasi kurumlarının ciddiye alınmaya değer olduğunu düşünüyorum” diye ekledi. “Bu çok eski moda, bayat bir görüş ama Jim ve ben de bunu güçlü bir şekilde hissediyoruz, gösterimizin bu şekilde olmasının nedenlerinden biri de bu.”

Robin olarak bilinen Robert Breckenridge Ware MacNeil, 19 Ocak 1931'de Montreal'de doğdu ve Nova Scotia'nın liman kenti Halifax'ta büyüdü. Babası Robert AS MacNeil, 2. Dünya Savaşı sırasında Kanada Kraliyet Donanması'nda görev yaptı, konvoy eskort gemilerine komuta etti ve daha sonra Kanada Kraliyet Atlı Polisine katıldı. Annesi Margaret (Oxner) MacNeil, kocası savaştayken birkaç yıl çocuklarını tek başına büyütmek zorunda kaldı.

Bay MacNeil, Halifax'taki Dalhousie Üniversitesi'nde okurken, Canadian Broadcasting Corp.'un bir yapımcısı onu bir okul yapımı olan “Othello”da gördü ve CBC radyo yapımlarında ve sonunda bir günlük radyo pembe dizisinde rol alması için işe alındı.

Kısa süre sonra tam zamanlı olarak sahne oyunculuğunu denemek için üniversiteyi bıraktı, ancak oyun yazarı olmaya daha uygun olduğuna karar verdi ve bu kez Ottawa'daki Carleton Üniversitesi'nde okula döndü. Henüz öğrenciyken CBC'de ulusal radyo spikeri olarak çalıştı ve ardından CBC'nin yeni televizyon hizmetinde bir çocuk programına da ev sahipliği yaptı.

Mezun olduktan sonra oyun yazmak için İngiltere'ye taşındı, ancak para kazanmak için hızla gazeteciliğe yöneldi. 1995'te The Times'a şunları söyledi: “Altın kariyerlerden birine sahiptim; öylece süzülüyordu.”

1960 yılında, Londra'daki Reuters haber ajansında beş yıl çalıştıktan sonra, Bay MacNeil NBC News'e katıldı ve sonunda John Chancellor'ın yerini alarak Afrika'daki savaşları ve Küba füze krizini kapsayan geniş kapsamlı bir yabancı muhabir olarak görev yaptı. (Ekim 1962'deki olaydan sonra yaklaşık bir hafta boyunca kendisi ve diğer beş gazeteci Castro hükümeti tarafından Havana'daki bir otelde ev hapsinde tutuldu.) Berlin Duvarı'nın inşaatında hazır bulundu ve daha sonra 1989'da yıkılmasını haber yaptı.

Bay MacNeil, 1963'te Washington'u korumakla görevlendirildi ve 22 Kasım'da Başkan Kennedy Dallas'ta suikasta uğradığında ilk başkanlık gezisindeydi. Cinayeti kapsayan çalışması NBC News'teki meslektaşlarının gölgesinde kalsa da, o günün dramını kendisi de yaşamış olabilir.

Dealey Plaza'da ateş açıldıktan sonra, Bay MacNeil en yakın bina olan Texas Okul Kitap Deposu'na -ölümcül atışların yapıldığı binaya- doğru ilerledi. Orada, ayrılan bir adama ve lobideki bir başka adama en yakın telefonun nerede olduğunu sordu. Kennedy'nin suikastçı olmakla suçlanan Lee Harvey Oswald daha sonra Dallas polisine binada bir Gizli Servis ajanıyla karşılaştığını söyledi. Tarihçi William Manchester, 1967 tarihli “Bir Başkanın Ölümü” adlı kitabında takım elbiseli, mürettebat kesimli ve basın rozetli adamın aslında Bay MacNeil olduğu sonucuna vardı.

Bay MacNeil, otobiyografisi “Doğru Zamanda Doğru Yer”de (1982) şöyle yazmıştı: “Bu mümkündü, ancak konuştuğum genç adamlardan herhangi birinin Oswald olduğunu doğrulamamın hiçbir yolu yoktu.”

1965'te Bay MacNeil, Ray Scherer ile birlikte NBC'nin yarım saatlik hafta sonu haber yayını “The Scherer-MacNeil Report”un ortak sunucusu oldu. Ancak iki yıl sonra Londra'ya döndü ve 1971'de PBS'ye katılmadan önce BBC'nin “Panorama” programında muhabirlik yaptı.

Manhattan ve Nova Scotia'da evleri bulunan Bay MacNeil, 1997'de Amerikan vatandaşı oldu ve aynı yıl Kanada Nişanı'nda subay oldu. 2003 yılında yazdığı “Ülkemi Arıyorum: Amerika'da Kendimi Bulmak” adlı anı kitabında çifte vatandaş olarak hayatını yansıttı.

Eşi Donna MacNeil 2015 yılında öldü. Rosemarie Coopland ile olan ilk evliliği, Jane Doherty ile olan ikinci evliliği gibi boşanmayla sonuçlandı.

İlk evliliğinden iki çocuğu kaldı; 2009'da “Billy Elliott” müzikalindeki çalışmasıyla Tony ödülü kazanan tiyatro dekor tasarımcısı Ian MacNeil ve Cathy MacNeil; ikinci evliliğinden iki çocuğu Alison ve Will MacNeil; ve beş torun.

Günlük haber programından emekli olduktan sonra Bay MacNeil, “Amerika Bir Yol Ayrımında” programına ev sahipliği yapmak da dahil olmak üzere PBS ile çalışmaya devam etti. 2007 yılında, 11 Eylül sonrası dünyada ülkenin karşılaştığı zorlukları inceleyen bir dizi belgesel. Yakın arkadaşı Bay Lehrer ile birlikte, haber programlarını yapan MacNeil/Lehrer Productions'ın ortağı olarak kaldı; 2014 yılına kadar, “NewsHour”un merkezi olan Washington DC kamu medya istasyonu WETA, mülkiyeti üstlendi. Bay Lehrer 2020'de 85 yaşında öldü.

Bay MacNeil, 2011 yılında otizmle ilgili altı bölümlük bir dizi için “NewsHour”a geri dönerken torunu Nick'in hikâyesine yer verdiğinde kendisini tartışmaların ortasında buldu. Kızı Alison'ın, oğlunun otizminin aşılarla bağlantılı olup olmadığını sorgulamasına izin verdiği için eleştirildi. (Yorumlarını, “halk sağlığı otoritelerinin aşıların otizme neden olduğuna dair bilimsel olarak geçerli bir kanıt olmadığını söylediğini” belirterek nitelendirdi.)

Bay MacNeil, 1993'ten 2010'a kadar Peterborough, NH'de sanatçıların, yazarların ve müzisyenlerin sığınağı olan MacDowell Colony'nin (şu anda MacDowell olarak biliniyor) yönetim kuruluna başkanlık etti. “NewsHour”dan ayrıldıktan sonra ilk aşkına, yazarlığa geri döndü. . Televizyon ve siyaset arasındaki ilişkiyi konu alan “İnsan Makinesi”nin (1968) yazarıydı; üç anı; ve dört roman — “Arzunun Yükü” (1992), “Yolculuk” (1995), “Son Dakika Haberleri” (1998) ve “Julia'nın Portresi” (2013).

Sunuculuğunu yaptığı 1986 BBC-PBS televizyon dizisinin tamamlayıcı cildi olan “The Story of English”in ortak yazarlarından biriydi ve 2005'te devamı olan “Do You Speak American?”

Bay MacNeil akşam erken saatlerde yaptığı haber programıyla gurur duymaya devam etti. 2000 ve 2001 yıllarında Amerikan Televizyon Arşivi için yapılan röportajlarda kendisine nasıl hatırlanmak istediği soruldu.

“Televizyon, gazeteciliği yalnızca televizyon için değil, yazılı basın ve diğer herkes için tamamen değiştirdi” dedi. “Gazeteciliğin tüm kültürünü ve ahlakını değiştirdi. Ve sonunda hepimizi içine alacak bir akıntıya karşı -belki de Canute gibi- birkaç yıl boyunca safı tutabilmek benim için bir memnuniyet kaynağı oldu.”

Sofia Poznansky raporlamaya katkıda bulundu