Olağandışı bulgu dünyanın sonunu açıklayabilir
Gökbilimciler, zor bir vazife olduğundan kozmik mesafeleri ölçmek için – topluca “kozmik mesafe merdiveni” olarak adlandırılan – çeşitli teknikler ve araçlar kullanırlar.
Bir beyaz cüce olan bir yıldızın Chandrasekhar sınırına ulaşana ve kendi hacmi altında çökene kadar, çoğu zaman bir kırmızı dev olan birlikte rol alan bir yıldızdan madde tükettiği ikili sistemlerde meydana gelen la tipi süpernovalar, bilhassa mühim bir araçtır.
Bu yıldızlar, büyük bir patlamayla dış katmanlarını uçururken arka planı bir an için boğar.
Stockholm Üniversitesi’ndeki Oskar Klein Merkezi’nden Ariel Goobar, dünyanın dört bir yanından bir araştırmacı ekibiyle beraber, dergide gösterilen bir çalışmada belirtildiği benzer biçimde, kısa sürede olağandışı tip Ia süpernova, SN Zwicky’yi (SN 2022qmx) keşfetti. Tabiat Astronomisi.
Beklenmedik bir vaka akışında ekip, “Einstein halkası” olarak malum, Einstein’ın genel görelilik kuramı tarafınca tahmin edilen, ön planda yerçekimsel bir merceğin varlığının uzaktaki bir nesneden gelen ışığı pekiştirdiği acayip bir fenomeni keşfetti.
Ekibin tesadüfen tesadüfen meydana gelen son aşama ender iki astronomik vakası gözlemlemedeki başarısı önemliydi.
Oskar Klein Merkezi, Kavli Kozmoloji Enstitüsü, Cahill Astrofizik Merkezi ve daha fazlası dahil olmak suretiyle çeşitli kurumlardan araştırmacılar, kozmoloji, astrofizik ve çeşitli üniversiteler dahil olmak suretiyle çeşitli astronomik vakaları inceleyen bir ekip oluşturmak için ortaklaşa iş yapmış oldu.
Buna gore Bilim Uyarısı, ilk tespit Kaliforniya’daki Palomar Gözlemevi’ndeki Zwicky Geçici Tesisi kullanılarak yapılmış oldu. Bu tesis, 1930’larda karanlık maddenin varlığını ilk kez teorize eden gökbilimci Fritz Zwicky’nin onuruna seçildi.
Birkaç hafta sonrasında, ekip onu Hawaii’deki Maunakea’nın tepesindeki WM Keck Gözlemevi’ndeki uyarlanabilir optikler (AO) ve Şili’deki Paranal Gözlemevi’ndeki Oldukça Büyük Teleskop (VLT) ile gözlemledi. Goobar ve meslektaşları, gözlemlenen parlaklığa dayanarak, kuvvetli bir mercek tesiri gözlemlediklerini varsaydılar.
Hubble Uzay Teleskobu tarafınca elde edilmiş bu takip eden gözlemler ve görüntüler, bu teoriyi doğrulayarak, çoklu görüntü mercekleme tesirinin, süpernovayı 25 kat büyüten ön plandaki bir galaksiden kaynaklandığını gösterdi!
Bu tesadüfi bulgu, gökbilimciler için, SN Zwicky’yi daha detaylı araştırma ve yerçekimi merceklerinin gizemlerini daha çok araştırma kabiliyeti dahil olmak suretiyle sayısız fırsat sunuyor.
Goobar’ın bir Stockholm Üniversitesi basın açıklamasında açıklamış olduğu benzer biçimde: “SN Zwicky’nin keşfi, yalnızca çağdaş astronomik aletlerin muhteşem kabiliyetlerini sergilemekle kalmıyor, hem de Evrenimizi şekillendiren temel güçleri anlama arayışımızda mühim bir adımı temsil ediyor.”
Bununla beraber, bunun neticeleri bu iki fenomenin ötesine geçer. Ia tipi süpernovaların incelenmesi, astronomları kozmosun hızlanan bir hızla genişlediğini fark etmeye yöneltti.
Bu bulgu, bulgu ekibine Saul Perlmutter (Süpernova Kozmoloji Projesi) ve Brian P. Schmidt ile Adam G. Reiss (Yüksek-z Süpernova Arama Ekibi) içinde paylaştırılan 2011 Nobel Fizik Ödülü’nü kazandırdı.
Bundan dolayı, SN Zwicky’nin gözlemleri, gökbilimcilerin bu hızlandırılmış genişlemeyi neyin tetiklediğinin gizemini çözmesine destek olabilir.
Stockholm Üniversitesi’nde doktora sonrası araştırmacı olan Joel Johansson, “SN Zwicky’nin aşırı büyütmesi bizlere, karanlık enerjinin doğasını keşfetmek için kullandığımızda gerekseme duyduğumuz uzak tip la süpernova patlamalarının özelliklerini incelemek için eşi benzeri görülmemiş bir talih veriyor” dedi. çalışmanın ortak yazarı.
Bunun ötesinde, astronomların karanlık madde üstündeki perdeyi kaldırmasına ve evrenin iyi mi sona ereceğine dair teoriler (Big Crunch, Big Rip, Heat Death, vb.) hakkında informasyon vermesine destek olabilir.
