Nora Ephron’un mide ekşimesinin keskin, esprili melankolisi

Ephron’un tek romanı Mide ekşimesi 40 yaşına bastı. Bu bir romantizmin asit bombası.

Nora Ephron’un iki kariyeri vardı.

Onu meşhur icra eden ikinci kariyerinde, bir takım rüya şeklinde, gülünç, derinden duygusal güldürü yazıp yönetti. o yapmış oldu Harry sally ile tanıştığında, Seattle da uykusuz, Bir postanız var. Tom Hanks, Meg Ryan’a “Adını ve adresini bilseydim sana bir demet yeni açılmış kurşun kalem gönderirdim” dedi. Bir postanız varkalem buketleriyle dolu bin Etsy vitrini açan tek bir hat.

Bununla beraber, kariyerinin ilk yıllarında Ephron, iğneleyici bir halde alaycı ve kinci gazeteciliğin yazarıydı. New York dergisi 1983 tarihindeki bir profilinde “Onu okuyan her insanın bilmiş olduğu şeklinde, Ephron bizim en büyük savcılık kabiliyetlerimizden biridir” diye duyuru etmişti. Hedefleri içinde feminist ikon Betty Friedan; Ephron’un {mezun olduğu} Wellesley Koleji; Ephron’un eski CEO’su ve New York Post’un sahibi Dorothy Schiff; ve dava açan Women’s Wear Daily.

Ephron o zamanlar esprileriyle Sevgililer Günü kartları satan türden bir yazar değildi. O, esprileriyle yaşam boyu düşmanlar kazanan türden bir yazardı. Ephron’un eski arkadaşlarından biri, New Yorker dergisi için bir profilde “Onu kırık camların üstünde sürünürken görmek isterim” diyor.

İki ephron arasındaki menteşe göğüste ağrılı yanma hissi, onun tek romanı. Şimdi 40. yılını Vintage Contemporaries’in yeni bir baskısı ile kutluyor. göğüste ağrılı yanma hissi Ephron’un ikinci kocası Carl Bernstein’dan boşanmasına dayanmaktadır. Fazlaca satan bir kitaptı ve sonunda Meryl Streep ve Jack Nicholson’ın oynadığı bir film oldu. Ephron senaryoyu yazdı ve gelişmekte olan senaryo yazarlığı kariyerine One Hit Wonder bölgesinin haricinde güvenli bir halde başladı (1983’te ilk uzun metrajlı senaryosuyla Oscar adaylığı almıştı). ipek ağacı) gerçek bir markaya – yeni bir duygusal duyarlılığa haiz bir markaya.

göğüste ağrılı yanma hissi Kitap, bir evliliğin ve onunla beraber bir yaşamın dağılmasının gülünç ve hafifçe hüzünlü bir anlatımıdır. Onu sadece bir duygusal yazabilecek kadar acı-tatlı ve bir romantikin hem son aşama acımasız hem de son aşama gülünç olması gerektiği kadar gaddar. Ek olarak yiyecek mükemmel.

Fazlaca fazla yiyecek var zira Ephron’un ikinci komutanı Rachel Samstat ve göğüste ağrılı yanma hissiKahramanı, oldukca fazla duyguyla savaşım etmiş olduğu her seferinde bir tanım arayan bir yiyecek kitabı yazarıdır. Bu yüzden, Rachel’ın kocasının bir ilişkisi bulunduğunu yedi aylıkken öğrendiği hikayede yiyecek belirgin bir halde öne çıkıyor. (Kocasının “oldukça kısa bir insan” olmasına rağmen, sevgilisinin “boynu bir kol kadar, burnu da bir başparmak kadar uzun olan oldukça uzun bir insan” olmasının bir faydası yoktur. Gördün mü İntikamcı.) Aldatan kocasıyla iyi mi başa çıkılacağı mevzusunda ölmüş annesinden tavsiye alabilir, Rachel durur ve size kızarmış badem tarifini verir. Kocasının suratına pasta fırlatırsa, size o enayiyi tam olarak iyi mi pişirdiğini anlatacaktır.

Rachel kısmen duygusal olmaktan utandığı için yiyecek yapıyor ve duygularını yemeğe kanalize etmek onun örtüsünü sağlıyor. Macy’s’deki bir yiyecek gösterisinin ortasında, “Yiyecek ve aşk mevzusunda eski kafalı herhangi bir Yahudi anne kadar aptaldım” diyor. “Yiyecek yapmayı severdim, bu yüzden pişirdim. Sonrasında yiyecek yapmak seni seviyorum demenin bir yolu oldu. Ve sonrasında yiyecek yapmak, “Seni seviyorum” demenin kolay bir yolu oldu. Ve sonrasında yiyecek yapmak seni sevdiğimi söylemenin tek yolu oldu.”

Rachel, kocasının onu aldattığını bu yüzden bilmediği sonucuna varır: onun için yiyecek pişirmekle oldukca meşguldü. Yiyecekleri aşkının bir sembolü olarak fetişleştiriyor ve kasvetli bir halde onun yanında yalnız meşhur salata sosu için kaldığını ve ona tarifi öğretirse, metresine kaçacağını ve sonrasında öğreteceğini kasvetli bir halde hayal ediyor. o yapmak için. (Aynı salata sosu, geçen yılki Olivia Wilde-Jason Sudeikis boşanma dramasında mühim bir rol oynadı ve salata sosu, Rachel için olduğu şeklinde Sudeikis için de ürkütücü bir halde benzer bir rol oynuyor.)

Her insanın duygularını kafa kafaya duymak için birazcık fazla entelektüel ve birazcık fazla psikanalize meraklı olduğu Rachel’ın alımlı, çakmaktaşı ortamında romantizm aldatıcıdır. Ephron bu dünyayı keskin bir güldürü hassasiyetiyle canlandırıyor: Partilerde aylaklık eden ve birbirlerinin işleri hakkında dedikodu icra eden Washington’lu oyuncular; New York alaycıları kuvvetli bir öğle yemeğinde ve terapistleri hakkında dedikodu yapıyorlar. Rachel, nefret etmiş olduğu bir karı ve meşhur bir aktristen oluşan bir psikanalitik grubun parçasıdır. Bir soyguncu, metrodan çıkmak için onu takip eder ve hepsini tabanca diretmesiyle meblağ ve o ayrıldıktan sonrasında grup onun yakıcı olup olmadığı hakkında konuşmaya adım atar. Tüm bunların ortasında kim birazcık rahatlık için patatese yönelmez ki?

Ephron’un sinematik çalışmasının sevincinin bir kısmı da oldukca sıcak olması. Onun filmlerini seyretmek, her insanın Yukarı Batı Yakası’nda çeşitli enfes trikolar içinde hayatlarını yaşamış olduğu, garip bohem dairelerinde muhteşem yemekler yediği, şakalar yapmış olduğu ve birbirlerine bayılarak aşk beyanları yapmış olduğu bir dünyaya kaçıyor. Köpük banyosu şeklinde kendinizi lüks bir halde içine çekebileceğiniz bir atmosfer ve Ephron’un erken dönem çalışmalarının soğukluğuyla daha da karşıtlık oluşturuyor.

göğüste ağrılı yanma hissi bizlere bu ısının nereden geldiğine dair bir düşünce veriyor. Ephron’un ilk mevzusu, dünyanın soğuğundan bir kaçıştı, bu kadar bağımsız olduğundan daha da zorlayıcı bir düşlem. İçinde göğüste ağrılı yanma hissiEphron, sonrasında ekranda kuracağı dünyayı özlemeye adım atar.