Night Court’un en büyük hayranından bir Night Court tekrardan başlatma incelemesi

Yeni Night Court selefine kadar yaşamıyor fakat kimse hakikaten beklemiyordu.

Ah, televizyonun tekrardan başlatılmasının köklü geleneği: Bir tv mülkünden daha çok para çekmenin bir yolu, bir zamanlar ölü görünüyordu. Türün en yenisi Gece Mahkemesicanlanması olan Gece Mahkemesi. Dün gece NBC’de prömiyerini yapmış oldu ve hala bu şeyi hakikaten yaşadıklarına inanamıyorum.

Şimdi, orijinali sevdim Gece Mahkemesi – aslen o denli oldukca ki bir yıllarca süren Twitter biti iadesini talep ediyor. Latife, şov hakkında bu kadar kuvvetli hisseden (kurgusal olmayan) tek kişinin ben olduğumu düşünmemdi, bu yüzden asla olmayacaktı. Fakat latife benim üzerimde, bundan dolayı Gece Mahkemesi tekrardan başlatma burada. Ve bir iş arkadaşı düşündükten sonrasında Gece Mahkemesi bir tek bir 30 Kaya buluş ve gerçek bir şov değil, bir tek şovun en gerçek ve en iyi hayranının yapabileceği benzer biçimde, onu gözden geçirmem icap ettiğini biliyordum. Fazlaca bir şey beklemiyor olmama karşın. Bir hayranın tekrardan başlatmadan istediği şeyler vardır – bir yere, insanlara ve tona dönüş – hayır Gece Mahkemesi tekrardan başlatma muhtemelen sağlayabilir. En azından bu, hepsini vurmaya çalışsa da kimi zaman başarıya ulaşmış oluyor.

Gece Mahkemesi gerçek bir şey olan New York City gece mahkemesine dayanan bir durum komedisiydi. Gerçek gece mahkemesinin, tv ekranlarımızı sekiz yıl süresince süsleyen ve onları 80’lerde ve 90’ların başlangıcında bir kez daha (son sürem berbattı) sersemleten gülünç, kaçırmalarla dolu olana uzaktan benzemediğini varsayıyorum. Mahkeme, klişe olmasıyla birlikte merhametli de olan alışılmadık Yargıç Harry T. Stone (Harry Anderson) tarafınca yönetiliyordu (o mahkeme salonunda pek oldukca sihir numarası yapılıyordu). Savcı Dan Fielding (John Larroquette), ara sıra dürüstlük ve derinlik nöbetlerine eğilimli olmasına karşın, yalnızca parayı ve hanımefendileri önemseyen bir pislikti. Christine Sullivan (Markie Post) saf ve şımarık bir kamu savunucusuydu, Mac (Charles Robinson) alaycı, süveter seven mahkeme katibiydi ve Roz (Marsha Warfield) ve Bull (Richard Moll) iki mübaşirdi. Roz bir çok süre sinirliydi. Boğa oldukca tuhaftı ve oldukca uzundu.

Hem içerik hem de format olarak şov, zamanının büyük bir bölümündeydi ve bu da bu zamana pek ilişkin değil. Canlı bir stüdyo seyircisinin önünde oynanan temel oldukca kameralı sitcom’unuzdu, o zamanlar neredeyse her sitcom’un olduğu ve şimdi oldukca daha azının olduğu benzer biçimde, tek kameralı komedilerin yanı sıra kablo ve web yayını günleri. Ufak suçlular, sarhoşlar, serseriler, cinsellik işçileri (onlar için değişik terimler kullanılıyordu), akıl hastaları (fakat gülünç türden!) ve New York City’nin köhne, kaçık karnını temsil eden öteki çeşitli karakterlerden oluşan bir geçit Yargıç Stone’un kürsüsünden geçti ve mahkeme salonu galerisini her hafta doldurdu. Kaos çoğu zaman ortaya çıktı (fakat gülünç türden!). Duvarlarda çatlaklar ve soyulma boyası vardı ve her şeyde bir kir tabakası vardı. Yumuşak kalpli liberaller yüzünden 80’lerin New York şehrinin kabahat ve uyuşturucu istilasına uğramış günlerine tamamen döndüğümüze dair Fox News’in tüm iddialarına karşın, kent eskiden oldukca daha kirli ve daha tehlikeli bir yerdi. Gece Mahkemesi bir noktaya kadar yansıttı. Saçma bir şovdu ve mutlu bir halde buna sahipti. Şakalar hızlıydı ve bir çok süre yasal olarak etkisi altına alan bazı fizyolojik komedilerle karıştırıldı. Tuhaflığı kutladı ve saçmalıktan zevk aldı. İzlediğim çocukluk anılarımda gerçekte olduğundan daha gülünç ve daha iyi olma ihtimali oldukca azca.

Tekrardan başlatmalar zor olsa gerek. En iyileri ya şovu tamamen yeniler, ona kendi başına başarıya ulaşmış olabilmesi için yeterince ayrı bir kimlik verir (Yıldız Trek: Yeni Nesil) yada orijinali yayından kalktıktan ortalama üç saniye sonrasında gelirler, bu da onu neredeyse bildiğiniz ve sevdiğiniz şovun aynısı yapar (Suçlu Zihinler: Evrim). Arada, haiz olduğu fanatikleri tutmak için orijinal şov benzer biçimde kafi olmayan, sadece yenilerini çekmek için orijinal şova oldukca benzeyen bir şey elde edersiniz. Gece Mahkemesi o orta yere düşüyor; haiz olduğu kurulumla olmamasının hiçbir yolu yoktu.

Ya da adam kardeşim olarak – en sık ve en sevdiğim Gece Mahkemesi seyretme arkadaşı – şunu koyun: “Bu şovun iyi olmasına olanak yok.” Olabilir fakat fena de değil.

Bu versiyonda yargıcımız, Harry’nin iki otobüsle New York’un taşrasındaki memleketindeki bir yargıçlıktan babasının New York’taki eski gece mahkemesine taşınan kızı Abby Stone’dur (Melissa Rauch). öldü. (Ayrıca Abby’nin yaşıyla ilgili hesap yapmayın. Orijinal dizinin süre çizelgesinde 30 yaşından büyük olması imkansız. Burada o denli genç olmasına olanak yok.) Pek inanmasam da Rauch’u seviyorum. onu Harry’nin kızı olarak. Karakter bana daha oldukca, hem de parlak zeka ve neşeli ve New York taşralı Christine’i hatırlatıyor.

Oyuncu ekibini tamamlayan tamamen yeni Olivia (India de Beaufort), savcı, Neil (Kapil Talwalkar), mahkeme katibi ve mübaşir Gurgs (Lacretta, soyadı yok). Olivia, Dan’in boşa çıkardığı huysuz, sığ, egoist yavan rolünü ustaca dolduran, burada öne çıkan şahıs. Gece Mahkemesi hala savcıları için en iyi replikleri yazıyor ve en iyi performansları alıyor! Gurgs, Bull ve Roz’a kanallık yapmak içinde gidip gelir ve kendi kişiliğini elde etmekten büyük yarar sağlar. Potansiyeli var. Ve Neil orada.

Abby, gece mahkemesindeki ilk gününde sanıklarla eskisi kadar ilgilenen ve onlarla oldukca süre geçiren yeni Yargıç Stone olmaya adım atar. Bu, kamu savunucusunu derhal çekilme etmeye sevk eder. Bir halde yerine getirmekle yükümlü olduğu bir ikameye gerekseme duyan Abby, babasının hukuk mesleğini seneler ilkin bırakan ve tekrardan adım atmak istemeyen eski iş arkadaşı Dan’in izini sürmeye karar verir. Sadece Abby ve bir kutu hileli yılan onu geri dönmeye ikna eder.

Orijinal dizinin Dan Fielding’i, artık bir sitcom’da var olamayacak yürüyen bir insan kaynakları ihlaliydi ve bu yüzden o yok. Yeni Dan Fielding, Abby için bir baba figürü (yada “duygusal destek homurdanması”) haline gelen bilge fakat huysuz bir dul. Larroquette her yerde olduğu benzer biçimde burada da oldukca iyi. Yeni Dan alaycılığını sürdürdü fakat hem de yaşlı, bitkin ve mutsuz. Bunun bir kısmı lüzumlu bundan dolayı süre geçiyor ve Larroquette şimdi 75 yaşlarında. Fakat bir kısmı da yeni şovun onu bu şekilde yazmaya karar vermesi. Bu bağlamda, Dan’in değişimleri şovun kendisinin simgesidir. Bu zamanlara uyması için elden geçirildi, sadece eski şovun büyüsünü tam olarak yakalamıyor. Bunun bir sebebi, artık 1986 olmaması. Sadece öteki bir kısım da, yazarların bunu icra eden şeyi tam olarak çivilememiş olmalarıdır. Gece Mahkemesi ilk etapta oldukca iyi.

Jordin Althaus/NBC/Warner Bros.

Otuz yıl sonrasında Gece Mahkemesi yayından kalktı, Harry aşık oldu, evliliğe ilk adımını attı, bir kızı oldu ve öldü. Dan aşık oldu, evliliğe ilk adımını attı ve karısını yitirdi. Ve dizinin müdavimlerinin geri kalanı, görünüşe nazaran uzay-zaman sürekliliğinde bir yarığa düştü ve ilk yedi bölümde hiçbirinden bahsedilmediği için varoluştan silindi. Yeni Gece Mahkemesi oyuncu ekibinin sevilmesi ve yarısının (Anderson, Post ve Robinson) ölmüş olması sebebiyle aşılması ihtiyaç duyulan büyük bir engel vardı. Canlanmanın bununla başa çıkacağını düşündüğüm tüm yollar içinde, sonunda ne yapacağını beklemiyordum, bu da Anderson’a hakkını vermek ve kaybını gösterinin mühim bir parçası haline getirmek (aslen, onun katalizörü) ve tamamen Post ve Robinson’ı görmezden gelin. Senelerdir tanıdığımız ve sevdiğimiz karakterlerden oldukca, Dan’in asla tanışmadığımız ve umursamadığımız ölmüş karısı hakkında daha oldukca şey duyuyoruz. Harry’nin doldurulmuş armadillo’su Clarence ortaya çıkıyor, sadece gösterinin çeşitli (düşük) noktalarında Harry ve Dan’in aşka düştüğü Christine hakkında tek bir kelime yok. Fark etmeyeceğimizi, aldırmayacağımızı mı düşündüler? saygısızlık!

Bunun ötesinde, dizi tanıdık fakat taze hissetme mevzusunda iyi bir iş çıkarıyor. Dan mahkemeye ilk döndüğünde, yerin “değişmediğini” düşünüyor. Birçok yönden bu doğru. Tema şarkısı, güncellenmiş ve kısaltılmış bir versiyon olsa da muzaffer bir dönüş yapmış oldu. Dan’in alamet-i farikası olan ciyaklamalarından birini alıyoruz. Bence bazı şakalar aslen orijinal şov için yazılmıştı; Vanna White, Weird Al ve her şeyden mühim taraflara göndermeler var. Mahkeme salonu duvarlarında yeni bir kat boya var fakat bunun haricinde nerede ise aynı görünüyor. Fakat küçücük giysileri, devasa saçları ve 50 dolarlık cezalarıyla cinsellik işçileri ortadan kalktı ve galeri artık daha oldukca bir seyirci kitlesi benzer biçimde görünüyor. Yargıç Judy o gece uyuyacak başka bölgeleri olmadığı için orada olabilecek ya da olmayabilecek bir takım uyumsuz insandan daha.

Hatta çılgınca bir komediden, eskinin haiz olduğu oldukca ciddi ve acı verecek kadar ciddi bir malzemeye doğru ani geçişler bile yapıyoruz. Gece Mahkemesi o anlamış olur ne kadar yersiz olursa olsun, çoğu zaman senaryosuna uymakta ısrar etti. Beni orijinaline geri götürmüş olan karanlık anlamış olur var, minimum üç karakter yitik, yalnızlık ve şeker hastalığı sebebiyle kendilerini öldürmeye yaklaşıyor. Harry komadaki Dan’in başucunda, ona uyanması için yalvarıyor – kahkahalar asla kesiliyor mu? Hakkaten, vallahi billahi bu şov komikti.

Sadece, Dan ve Harry olmayan orijinal dizinin müdavimlerine meydana getirilen herhangi bir atıfın yanı sıra mühim bir şey tamamlanmamış. En iyi bölümler ve en gülünç anlamış olur Gece Mahkemesi mahkeme sanıkları tarafınca götürüldü. Eşsizdiler ve şovun ortamına yakından bağlıydılar. Şimdi, neredeyse tesadüfi.

Bunun ilk yedi bölümünde Gece Mahkemesi, en azından, büyük vaka örgüleri, mahkemede yada gece geçmeyen bir şovda bile olabilecekmiş benzer biçimde geliyor. izlemiyorum Gece Mahkemesi rastgele bir spor salonunda maraton için antrenman icra eden, sessiz bir ofis alanı arayan yada eşini kaybettikten sonrasında çıkmaya çalışan insanları görmek. izlerim Gece Mahkemesi orijinal şovda minimum iki kez olan, Satürn’ün ve / yada geleceğin tüm mahkeme salonunu rehin tutan büyükelçileri olduklarını düşünen insanları görmek için. Dan Fielding’im nerede 8 toplu devasa bir an tarafınca kovalanıyor?

Ne kadar oldukca istediğimle ilgili tüm tweet’lerim için Gece Mahkemesi tekrardan başlat, canlanmayı izlemeyi bile planlamıyordum. Hakkaten dönmek istemedim Gece Mahkemesi Harry, Christine ve Mac içinde olmasaydı evren. Yalnız hayal kırıklığına uğrayabileceğimi düşünmüştüm fakat yanılmışım. Parlak noktalar var. Keyifli bir saat. Kaynak materyali (yada en azından yarısını Harry ve Dan ile beraber) bilen ve seven insanoğlu tarafınca yapıldığı açık. Gurgs benzer biçimde, vaatleri var. Yalnız hakikaten ne olmaya çalıştığını anlaması gerekiyor. Sadece, ikinci yada üçüncü sezona kadar temellerini tam olarak bulamayan selefi de öyleki.

Orijinalin hayranıysanız Gece Mahkemesi, bunda en azından bir nostalji saatine değecek kadar kaldı. Güvenilir olmadığım şey, aksi halde oldukça rutin bir durum komedisi olan şeyin, diziyi daha ilkin asla izlememiş birine ne kadar çekici geleceği. Tekrardan başlatmada gördüğünüz şeyi beğendiyseniz, orijinaline göz atmanızı tavsiye ederim. Dokuz sezonun tamamı artık Freevee’de parasız izlenebilir. Kim bilir sonuncusunu atlayın.