Magic Mike’ın Son Dans incelemesi: Channing Tatum filmi hanım arzusu hakkında ne diyor?

Dürüstçe söyleyebilmenin hakkaten tatminkar bir yanı vardı. Büyülü Mike film “aslen iktisat hakkında”. Bu kim bilir dizinin, triosunun nihai mevzusu olan hanım arzusu hakkında hakkaten anladığı ilk şeydi. Magic Mike’ın Son Dansı. Ya da bu pek doğru değil. bu Büyülü Mike trio aslen hanım arzusunun ekonomisiyle ilgili.

2012’de gösterime giren ilk filmimizde bu gerçektir: Çökmüş Amerikan paracı sisteminde birden fazla işte çalışan bir grup adam striptizciyle tanışıyoruz, faturalarını “hanımefendilerin ne istediği” benzer biçimde her insanın bilmiş olduğu titizliğiyle ödeyen erkekler.

Fakat o film, bir tür sihirle, aslen titiz olanı elde etti, şundan dolayı muhtemelen bununla ilgili olmaya çalışmıyordu. Seyirciyi hazırlıksız elde etti, bekarlığa veda partisinin kapısına vuran yırtık pantolonlu bir polis benzer biçimde şaşırmalarına ve sevinmelerine izin verdi. Tamamen erkeklerden oluşan bir striptiz kulübüne gitmeyi asla hayal etmeyen hanımefendiler aniden sinemalarda yuhalayıp bağırmaya ve daha fazlasını arzulamaya başladılar.

Daha fazlasını aldılar. Bugün, “Magic Mike” markası üç film, bir Vegas canlı şovu, bir gezme canlı şovu, kısa ömürlü bir HBO Max realite programı ve bir tek Iron Man ve Daenerys Targaryen tarafınca paylaşılan anında isim tanımayı içeriyor.

Bu geçişe 2015’ler destek oldu Büyülü Mike XXL (bir deha vuruşu), “hanım arzusunun” öne çıkmış olduğu ve tanımsal olarak birazcık patladığı. Kum gitti. Artık daha açık bir halde arkadaşlardan oluşan keyifli bir ekip olarak şekillendirilen çete, multi-demografik oranlarda bir yolculuğa çıkar ve yaşlı beyaz hanımefendiler, Siyah hanımefendiler ve queer insanlardan oluşan yuhalama ve bağırma gruplarına sevinç getirir – şu demek oluyor ki ” hanım arzusu” en iyi şekilde, kim bilir daha karmaşık ve garip bir şey için yararlı bir kısaltma olarak anlaşılır, toplumsal cinsiyetin ayrıntılarına girmeden.

Üçüncü film, bu fikirleri alıp çarpıştırarak, hanım arzusunun (ya da ona tam olarak ne demek istiyorsak) bildiğimiz şeyle, şu demek oluyor ki kapitalizmin ekonomisiyle uyuşmayan garip fakat zorlayıcı bir sistem bulunduğunu gösteriyor. Arz ve talep kontrolden çıkmış görünüyor.

Ne de olsa, sunucu Hannah’nın (Juliette Motamed) filmin sonlarına doğru seyircilerine sordurulmuş olduğu benzer biçimde, “daima her şeyden birazcık” istemiyor muyuz?

Magic Mike’ın Son Dansı resmi olarak, çeşitli zamanlarda olmak: bir duygusal güldürü, bir dans filmi, bir soygun filmi (özetlemek gerekirse), bir peri masalı, birden oldukça roman türü (romantizm, çağdaş yazınsal kurgu, bir YA dokunuşu fakat acayip bir halde değil), ile var olmayan bir oyunun ahır yakan tekrardan yazımı Madam Bovary alt tonlar, şovu sergilemeniz ihtiyaç duyulan o şey, “kuvvetli bir bayan kahramana” haiz olmanın ne anlama geldiğine dair absürt bir meta meditasyon ve aslen iktisat hakkında bir film.

Fakat bununla birlikte, diye devam ediyor hostesimiz, tek olmak diye bir şey yok mu? Çoğumuz odaklanmış dikkat, bağlılık, çekim nesnemizle bir tür birlik için can atmıyor muyuz? Doğrusu: Bayanlar kıtlığa kıymet vermez mi? Channing Tatum’un esin almış olduğu, oynadığı ve yarattığı, yönetmen Steven Soderbergh ve yazar Reid Carolin’in yardımıyla Magic Mike’ın son dansı olmak istemiyorlar mı?

Şimdi, bir ihtimal değil. Filmi izleyen insanlardan duyduğum tek tutarlı yakınma: Yeterince adam yok. Eski çete – Tito, Big Dick Richie, Ken ve Tarzan – yalnızca kusurlu Zoom aramasıyla ortaya çıkıyor ve Mike’ın yeni şovundaki dansçıları asla hakkaten tanımıyoruz. Bu, şov içinde şovun senaristliğini çiğniyor. Son Dans, Bu, bir kadının isteyebileceği birincil şeylerden birinin “bir tek bir adam olmaması” bulunduğunu oldukça açık bir halde öne sürüyor. “Pek oldukça adam”, gençlik dergileri, Charli XCX’in en iyi videosu ve tarihteki her adam grubu tarafınca kullanılan temel bir önermedir. Ya Mike senin tipin değilse? (İlişki kuramıyorum, fakat bu mümkün.)

Gene de filmin adı Magic Mike’tan geliyor ve bu, muhtemelen birazcık tedarik problemi yaratsa da, buradaki tek odak noktamız o. Takas şu ki, birçok yönden onun tek odak noktası biziz.

Film, Mike’ı Londra’ya, kahramanımız benzer biçimde sizin de bir nevi kabul etmeniz ihtiyaç duyulan nedenlerle getiriyor. Bakın, oldukça, oldukça varlıklı bir bayan var ve o bir şeyler istiyor. Bu şeylerin tam olarak ne olduğu hem şaşırtıcı derecede açık (Mike) hem de dolaylı olarak yaklaşılıyor (onu, adını taşıyan ve bir halde var olmayan, uzun süredir devam eden, görünüşte cinsiyetçi bir oyuna dayanan bir striptiz gösterisinin yönetmeni ve koreografı duyuru ederek). Yükselen Isabel). Mike mobilya işini salgın sebebiyle yitirdi, arkadaşlarına borcu var ve Maxandra (Salma Hayek Pinault, oldukça keyifli, acınası ve macenta ile saçma bir rol oynuyor) ona giymesi için saçma bir miktar para ödüyor. şov. Gene o ekonomiler var.

Filmin yapmış olduğu şeylerin genişliği ve bu ufak hileli tedarik problemi, Mike’tan hem duygusal kahramanımız hem de sudan çıkmış balık zekası olarak oynamak da dahil olmak suretiyle oldukça şey gerektiriyor. Tatum’un her zamanki benzer biçimde çekici, şapşal, yakışıklı ve keyifli olmasına destek oluyor. Son on senenin hanım arzusuyla ilgili öteki film üçlemeleri – The alacakaranlık destan ve Elli tonlarıiverse – ayrı karakterlerdeyse, aynı arketipleri yerine getirin. Bu filmlerin her biri bir tür montajla biter ve Son Dans bunu da yapar Doğal ki, bu dizilerin her biri bir çiftin bağını oluşturmak için üç film harcadı; Max ile daha yeni tanıştık. Seyircinin ya da filmin onu hakkaten satın alıp almaması, hanım arzusunun kendisi kadar tamamen değişiyor. Filmin gücü, bu geçişlerde rahat olması.

Max’i oyuna bu kadar geç Mike’ın sevgilisi olarak dahil etmek aslen oldukça rahat değil, bu yüzden film öyleymiş benzer biçimde davranmıyor. O daha azca karakter ve daha oldukça “hanım arzusunun yürüyen kişileşmesi”. Alçakgönüllü şekillerde fırtınalı. İşleri bitirmiyor ve parasını etrafa saçıyor. Mike ona karşı oldukça davranışlarında ölçülü görünüyor. Kendi kızı ona “ilk perdenin kraliçesi” diyor. Max’in en belirgin özelliği, her şeyi istemesidir. Arzusu oburdur ve denetim altına alınamaz, vb., vb.

Bu kulağa saçma ve hatta birazcık aşağılayıcı gelebilir, sadece yanıltıcı fragmandan sonrasında, ne kadar iyi düştüğüne şaşırdım (ve sevindim). Soderbergh, Carolin ve Tatum, muhtemelen mantıksız ve muhtemelen olanaksız olan bir gerekseme sistemini keşfederken bile, bu sisteme saygılıdır. Her şeye haiz olmayı istemekte güzel ve hatta eli bol bir şey bulunduğunu bilir.

Filmler, bu sistemde talebin – arzunun – aslen zor kısım bulunduğunu daima anlamıştır. Hanım şehvetinin açıkca sergilenmesi geleneksel olarak teşvik edilmez. O şekilde olduklarında, çoğu zaman başkalarında arzu yaratmak içindir. Yada, son on senenin öteki büyük üçlemelerinde olduğu benzer biçimde, arzulayan hanımlarla ilgili, sessiz bir hasret ve gülümsemeyen bir tutku benzer biçimde görünüyor. Magic Mike filmlerinin bir tek daha çok eğildiği şey, bununla birlikte benzersiz bir halde keyifli olabileceğidir. Scores’ta neredeyse o denli içten kıkırdama olmadığı izlenimine kapıldım.

Bir tek arzu yaratmanın püf noktası yok, onu sürdürme taahhüdü de var. MMCU mecburi olarak, filmler süresince tekrardan ziyaret edilen ve tekrardan kurulan izin, dikkat, bağlantı ve saygı ilkelerinin örtüşmesi kanalıyla bu talebi iyi mi teşvik edeceği (özür dilerim!!) ile meşguldür. Bir dansçı benzer biçimde, film de bu unsurların bir kez kaybedildiğinde, tekrardan kazanılmasının en başta kazanmaktan daha zor bulunduğunu bilir. Yinelemeli ve aptalca gelebilir; bununla birlikte itimat verici de olabilir.

Belirli bir noktada – striptizci nezarete ile sürpriz otobüs çetesi içinde bir yerde – Magic Mike’ın Son Dansı o denli oldukça tutuyor ki, onu oldukça, oldukça hafifçe tutmaktan ve sonrasında hokkabazlık yapmaktan başka seçeneği yok. İşte filmin havası burada başlıyor. Sevginiz ve dikkatiniz için oyunda olan pek oldukça unsurla, her şey, yerden baş duruşuna dönüşen bir adam benzer biçimde, cüretkar bir başarıya dönüşüyor. Temyizin bir kısmı, basitçe halletmeye çalıştığıdır. Birazcık tökezlese bile, etkilenebilirsin.