Minik Deniz Kızı tekrardan çevrimi niçin bu kadar fena görünüyor?

Ariel'in Küçük Deniz Kızı'nın su yüzeyine değdiği bir çekim. — Ariel rolünü üstlenen Halle Bailey *Minik Denizkızı*. Evet, ne yazık ki bu çekim aşırı derecede karanlık. | disney

Fena, talihsiz tekrardan yapım, görsel olarak orijinal Disney klasiği kadar görkemli değil.

Disney’in orijinalinin kalbi Minik Denizkızı kendi varlığımızla ilgili bir sorudur: Bu kadar mükemmel şeyler icra eden bir dünya iyi mi olur da fena olabilir?

Disney’in 2023 canlı aksiyon versiyonunun kalbi Minik Denizkızı ihtimaller içinde bir yanıt: Sevdiğiniz şeyleri alıp onları birazcık daha fena hale getirerek!

Minik Denizkızı (2023) tam bir aptal değil. Ne de olsa, bir deniz kızının, aşka düştüğü insanın, kaçmak istediği dünyanın, onu oradan çıkaran kurnaz deniz cadısının ve sesinden asla vazgeçmemesi dersinin orijinal öyküsünü alt üst etmek zor. aşk Halle Bailey, Ariel rolünü üstlenen nefes kesici bir vokal performansı sergiliyor. Ve Daveed Diggs’in Ariel’in Jamaikalı yengeç yardımcısı Sebastian rolündeki seslendirme emek harcaması, sevinç ve gülmece patlamaları sağlıyor.

Sadece bu birkaç yönün yanı sıra, tekrardan yapılanma çoğunlukla kayboluyor.

Eklemeler var: üç yeni ve abartısız şarkı ve bir deniz maceracısı olan Prens Eric (Jonah Hauer-King) hakkında unutulmaz bir arka plan hikayesi. Senarist David Magee onu ve Triton’u (Javier Bardem) rakip kardeşler olarak tasvir ettiğinden, Ursula (Melissa McCarthy) da birazcık daha fazlasını sunuyor, sadece yüzeysel tasvirlerden daha derine inmiyor.

Bununla beraber, tekrardan yapımın en büyük günahı, güzel duyu açıdan çekici olmasa da görsel olarak kafa karıştırıcı olmasıdır. Kimi zaman düpedüz korkulu görünüyor.

1989’dan kalma orijinal Minik denizkızı Disney’in uzun metrajlı animasyon filmleri ürettiği 80’lerin sonundan 1999’a kadar olan dönem olan “Disney Rönesansı”nın başlangıcı olarak kabul edilir. Güzel ve Çirkin, Alaaddin, Aslan Kral, PocahontasVe Herkül. Bu filmler, uzun metrajlı animasyon filmlerin standardını belirler.

Ne yaptın Minik Denizkızı O denli devrim durumunda ki, elle çizilmiş animasyonun güzelliğini Howard Ashman ve Alan Menken’in dahiyane şarkılarıyla birleştiriyor.

Flounder izlerken Ariel, Scuttle'a bir çatal uzatır. Flounder canlandırılmıştır ve gerçekçi bir balığın yüzünde biraz insani bir ifadeyle garip bir şekilde ürkütücü görünür. — Lütfen Flounder’a (ortada) oldukca fazla bakmayın. Can bunaltıcı oluyor.

Ashman ve Menken beraber, bir karakterin tüm öyküsünü üç dakikalık bir şarkıda anlatmak şeklinde doğaüstü bir kabiliyete sahipti. Dünyanızın Parçası, Ariel’in özgür ruhu ve aramış olduğu mutluluğu bulamaması hakkında bilmemiz ihtiyaç duyulan her şeyi konu alıyor. Zavallı Talihsiz Ruhlar, yaşamın iyi mi işlediğine dair çirkin gerçeği söylediği için reddedilen bir karakter olan Ursula’nın alaycı dünya görüşüne bir bakış. Under The Sea haklı olarak bir Jamaika yengeci açısından insanların hayatlarını emek vererek, tüketerek ve israf ederek geçirdiklerine işaret ediyor.

Disney bu esrarengiz şarkıları aldı ve onları film için milyonlarca baloncuk çizen yetenekli ve kim bilir fazla çalışan animatörler ordusuyla birleştirdi. En ince ayrıntılara bile bu kadar itina gösterildiğini görebilirsiniz.

Ursula’nın hain anlaşmasının şartlarını Ariel’e anlatırken keskinleşen jilet şeklinde kaşlarından, Eric’in silüetini gördüğünde Ariel’in yüzünün yumuşayıp mavi gözlerinin açılmasına, Ariel vardığında Ariel’in yüzünün yumuşayıp mavi gözlerinin açılmasına kadar. Eric’in silüetini Flounder’ın burnunun seğirmesi ve Sebastian’ın bacaklarının havada uçuşması ya da koşması şeklinde görüyor – her harekete bir saygı var. Bu karakterlerin görünüşü ve hareket seçimi, kim olduklarına, iyi mi hissettiklerine ve ortamın ve hikayenin ruh haline bağlıdır.

Bir kızın sesini bulması ile alakalı orijinal öykü, tekrardan yapımda hala aşikar ve Ashman ile Menken’in şarkıları, bilhassa Bailey’nin megavat vokalleri şeklinde bir güç merkezi ile yükselişte. Sadece yönetmen Rob Marshall en iyi ihtimalle kafası karışmış ve en iyi ihtimalle orijinalin canlı, duygusal ve garip görüntülerine düşman görünüyor.

Marshall işaretini takip eder Aslan Kral Ve Güzel ve Çirkin Canlı aksiyon tekrardan yapımları (ve CGI animasyonlu tekrardan yapımlar), gerçekçi bir su altı dünyasını sergilemeyi amaçlar, sadece genel tesir ürkütücüdür. Deniz canlıları – yunuslar, denizyıldızları, yengeçler ve hatta martılar – gerçek dünyadaki benzerlerine benziyor. Fakat kim bilir yansılamak oldukca fazla, bu yüzden bu tasvirlerde rahatsız edici bir tepkiyi tetikleyen bir şeyler var. Kim bilir “gülen” yüzlerinin uzun, devamlı çekimlerinden ya da ufak ağızlarının naturel olmayan bir halde bükülmesindendir.

Sanki bilgisayarlı hayvan derisinin altında neredeyse uğursuz bir şey varmış şeklinde – ve bu daha müzikle uğraşmaya ve dans etmeye başlamadan ilkin.

“Deniz Altında”, orijinalin olağanüstü manzarasıdır. Bu göz kamaştırıcı bir renk, yenilik ve su altı saçmalık saldırısı (talih ruhun dükü). Sadece Marshall’ın filmimizde gerçekçilik, sayıların kıymetini düşürür. Adil olmak gerekirse, deniz o denli parlak bir halde aydınlatılmamış ve deniz kaplumbağaları şeklinde bazı canlılar, deniz dibinde uyum içinde yürürken neredeyse donuk görünüyorlar. Sekanslar ek olarak, sayı süresince odak noktası olması ihtiyaç duyulan Ariel ve Sebastian’ın aksiyonda kendilerini kaybettikleri fena boşluklarla boğuluyor. Karakterlerin yada yaratıkların sahne ölçeğinde tam olarak ne kadar büyük olması icap ettiğini asla bilemeyeceğiniz kafa karıştırıcı.

Ursula’nın çekici, küstah numarası Zavallı Talihsiz Ruhlar, aynı görsel fikir eksikliğini sergiliyor. Orijinal, şarkıya ve karaktere sarsılmaz bir tehdit getirmek için karakterin dudaklarına, dişlerine ve boyuna hususi vurgu yapıyor. Marshall’ın rekreasyonunda McCarthy’nin sesi mükemmel fakat CGI ahtapot gövdesi neredeyse değersiz. Herhangi bir ürperme, kayma yoktur. Ek olarak inlerinin boyutunun şarkının ritmiyle değişmesine destek olmuyor. Bir noktada bir yama içinde kaybolur. Mağarasının muazzamlığı ve Marshall’ın McCarthy’nin yüzünden kaçınma kararıyla tüketilen Ursula, neredeyse zararsız hissediyor.

Melissa McCarthy'nin mor bir solgunlukla yıkanmış yüzünün bir fotoğrafı. — Melissa McCarthy, Ursula rolünü üstlenen kulağa mükemmel geliyor. Sadece CGI, karakterdeki karanlık çizgiyi alır.

Yeni filmdeki kim bilir en dikkat dağıtıcı unsur Minik denizkızı her insanın ıslak görünmesi ne kadar korkulu. Ariel ve Triton yüzeye çıktıklarında ıslak saçları yüzlerinde ölü gibidir. Triton’un ıslak sakalı donuk abalon zırhına en üzücü şekilde çarpıyor. Yüzeye çıkan deniz halkı, gene Marshall’ın hiperrealizm mevzusundaki ısrarı şeklinde görünen bir heybet duygusundan yoksundur. Tuzlu suyla ıslatılmış saçlar gerçek hayatta güzel değildir.

Fakat bizlere ilişik olmayan bir yerde güzellik ve sihir bulmakla ilgili bir filmin tekrardan yapımına birazcık sihir ve güzellik katmak oldukca acı verir mi? Niçin bu filmdeki her şey bir çirkinlik perdesi altında var şeklinde görünüyor? Ya bu film orijinali kadar mükemmel olmaya cesaret ederse?

Her nede olsa, deniz kızları, büyüler ve merakla yönlendirilen bir dünya ile alakalı bu fantezide dünyevi sıkıcılığa sinir bozucu derecede talepkar bir bağlılık var. Ve iki saatliğine bile olsa parçası olmak istediğim bir dünya değil.