İşte Mars gezegenindeki en havalı gezinsel bölgeler
Çok önemli volkanlar, derin vadiler ve akan suya haiz olan yada olmayan kraterler, Mars’ın geleceğin uzay yolcularını ve turistlerini büyüleyen çarpıcı farklılıklarından yalnız birkaçı.
Kızıl Gezegen’in bölgeleri bilim adamları tarafınca ortaya çıkarıldığı için gelecekte turistlerin keşfedebileceği inanılmaz bir yer olduğu değerlendiriliyor. Lojistik ve güvenlik açısından, gelecekteki bu misyonların iniş yerlerinin muhtemelen düz ovalar olması gerekecek. Uzay.
Gelecekteki Marslıların gezi edebileceği bazı bölgeler alttadır.
Olympus Mons
Devasa kalkan yanardağı Olympus Mons, lavların yavaş yavaş dağın yamacından aşağıya doğru ilerlemesiyle oluştu. Dağın averaj eğiminin yalnızca %5 olduğu göz önüne alındığında, bu durum gelecekteki kaşiflerin tırmanmayı muhtemelen kolay bulacağını gösteriyor. Zirvesi, 53 mil (85 km) genişliğinde nefes kesici bir çöküntüye ev sahipliği yapıyor. Bu çöküntü, magma odalarının muhtemelen bir patlama esnasında lav kaybetmesi ve çökmesi sonucu oluşmuştur.
Tharsis yanardağları
Olympus Mons’un çevresine tırmanırken kalıp Tharsis bölgesindeki öteki volkanlara da göz atmakta yarar var. NASA’ya bakılırsa Tharsis’te ortalama 2500 mil (4000 km) genişliğinde bir alanda 12 devasa volkan bulunabilir.
Olympus Mons’a benzer şekilde, bu yanardağlar çoğu zaman Dünya’dakilerden mühim seviyede daha büyük boyutlara haizdir; bunun sebebi, büyük olasılıkla, volkanların daha yüksek yüksekliklere ulaşmasını elde eden Mars’ın daha azca yer çekimi kuvvetidir. Bu yanardağların patlamalarının, Mars tarihinin yarısı kadar olan iki milyar yıla kadar sürmüş olması mümkün.
Valles Marineris
Mars yalnız güneş sistemindeki en büyük kanyona haiz olmakla kalmıyor, bununla birlikte en büyük yanardağa da haiz. NASA, Valles Marineris’in ortalama 1850 mil (3000 km) uzunluğunda bulunduğunu tahmin ediyor. Büyük Kanyon’un ortalama 500 mil (800 km) uzunluğuyla karşılaştırıldığında, ortalama dört kat daha uzundur.
Şimal ve Cenup Kutupları
Cenup Kutbu’na ilişkin görüşlerimiz yörünge araçlarından geliyor; Şimal Kutbu ise 2008’de Phoenix iniş aracı tarafınca yakından incelendi. Mars’ın kutuplarında her biri birazcık değişik bileşime haiz iki donmuş bölge var. Nasa’ya bakılırsa, şimal ve cenup kutuplarına yakın kış aylarında sıcaklıklar o denli düşük ki karbondioksit atmosfer yüzeyinde yoğunlaşarak buz oluşturuyor.
Gale Krateri ve Sharp Dağı (Aeolis Mons)
2012 senesinde Curiosity gezgininin gelişiyle ünlenen Gale Krateri, su ile ilgili fazlaca sayıda zamanı esere haizdir. İnişten birkaç hafta sonrasında Curiosity bir dere yatağı keşfetti ve krater tabanındaki yürüyüşü süresince daha yaygın su izleri keşfetti.
Ek olarak mahalli bir yanardağ olan Sharp Dağı’na (Aeolis Mons) da katmanlarının her birinde bulunan jeolojik özelliklerin incelenmesi amacıyla merakla çıkılıyor.
Medusae Fossae
Mars’taki en garip yerlerden biri Medusae Fossae’dir, hatta bazıları buranın düşen bir UFO’nun kanıtını içerebileceğini öne sürmüştür. En makul kuram, kabaca ABD’nin beşte birine eşdeğer büyüklükte bir volkanik yatak olduğudur. Rüzgarlar zaman içinde kayaları çarpıcı desenlere dönüştürdü. Sadece bu yanardağların Medusae Fossae’yi iyi mi oluşturduğunu idrak etmek için daha çok araştırmaya gereksinim duyulacak.
Hale Krateri’nde Tekrarlanan Eğim Çizgisi
Yinelenen Eğim Çizgileri (RSL), Mars’ta bulunan ve çoğu zaman sıcak havalarda dik kraterlerin kenarlarında ortaya çıkan garip bir özelliktir. Sadece bu RSL’leri tanımlamak zor olsa gerek.
Hale Krateri’nden (ve öteki yerlerden) alınan ve spektroskopinin su izleri tespit etmiş olduğu alanları vurgulayan görüntüler burada sunulmaktadır. NASA ilk olarak 2015 senesinde hidratlı tuzların yüzey suyu akışının göstergesi olması icap ettiğini açıklamıştı sadece sonraki emek harcamalar RSL’nin kuru kum akışlarından yada atmosferik sudan gelişmiş olabileceğini öne sürdü.
Gece Labirenti ve Hellas üssündeki “Hayalet Kumullar”
Su kaybolduğu ve atmosferi zayıfladığı için bugünlerde rüzgar Mars’ın çoğunu ele geçiriyor. Bununla beraber, Hellas havzasındaki ve Noctis Labyrinthus’taki “hayalet kum tepeleri” benzer biçimde daha önceki sellere dair pek fazlaca kanıt bulunmaktadır. Araştırmacılara bakılırsa bir zamanlar bu bölgelerde onlarca metre yüksekliğinde kum tepeleri bulunuyordu. Kum tepelerinin tabanları korundu, sadece kum tepeleri ondan sonra lav yada su altında kaldığında tepeleri aşındı.