İngiltere’de işçi grevleri senelerdir hazırlanıyor
Kemer sıkma önlemleri, Brexit, maaşlardaki durgunluk ve yaşam maliyeti krizi İngiliz işçileri uçurumun eşiğine getirdi.
Hemşireler, demiryolu işçileri ve öğretmenler de dahil olmak suretiyle yarım milyon insan, enflasyonun hızını ve işlerinin gerçek kıymetini yansıtan ücretler talep etmek için Çarşamba günü greve gittiği için İngiliz işçiler bir devrilme noktasına ulaştı. Birleşik Krallık’taki yaşam maliyeti krizi toplumun bir çok kesimini etkilemiş olsa da, ülkedeki işçiler için bir takım probleminin yalnızca sonuncusu.
Grevler patlak veriyor arka planı bilhassa yoksul ve orta gelirli grupları sert bir halde vuran on yılı aşkın kemer sıkma ve refah kesintileri ve bazı uzmanların eşitsizliği şiddetlendirdiğini söylediği Birleşik Krallık ekonomisindeki acıklı değişimler.
Çarşamba günkü grevler, okulları kapatarak ve ülkenin demiryolu hizmetini kapatarak on senenin en büyüğü oldu. Ulusal Sıhhat Servisi (NHS), okullar, demiryolu ve nakliye hizmetleri, itfaiye hizmetleri ve polis dahil olmak suretiyle Birleşik Krallık’ın kamu hizmetleri, son on yılda hükümet yatırımı eksikliğinden ziyan oldu. bilhassa İngiliz Tutucu Partisi içinde. Bu yatırım eksikliği, esasen gerilmiş olan sistemi alt üst eden Covid-19 salgını sebebiyle bilhassa NHS için daha da kötüleşti.
Ulusal Demiryolu, Denizcilik ve Taşımacılık İşçileri Sendikası genel sekreteri Mick Lynch liderliğindeki demiryolu işçileri, sendika önümüzdeki iki yıl için maaş kesintisi ve iş ve hizmet iyileştirme kesintileri önerdiklerini söylediği için yazdan beri grevdeler. Başbakan Rishi Sunak’ın hükümeti, işçileri uyararak, grevleri kınayarak ve parlamentodan geçmesi halinde işçilerin işbırakımı hakkını sınırlayacak asgari hizmet seviyelerine ilişkin yasaları destekleyerek cevap verdi.
Grevler, Majestelerinin Hazinesindekiler şeklinde kamu sektörü çalışanlarına ve maaş durgunluğuyla ilgili aynı endişeler sebebiyle geçişlik başvuruları ve sürücü sınavlarını yöneten işçilere sıçradı.
Financial Times’a gore Birleşik Krallık’ta enflasyon geçen yıl yüzde 11,1 ile zirve yapmış oldu ve o zamandan bu yana yüzde 10 civarında seyretti, sadece kamu sektörü çalışanlarının maaşları yükselmedi. Devlet çalışanları için tavsiye edilen bir maaş artışı averaj yüzde 5 iken, devlet çalışanları için yalnız yüzde 2 yada 3’lük bir artış oldu.
“[NHS workers] Kamu sektörü sendikası UNISON’un sözcüsü Anthony Barnes, Vox’a verdiği demeçte, geçen yıl toplu ödemede 1.400 sterlinlik bir artış bulunduğunu (hangi sınıfta olduklarına bakılmaksızın) söylemiş oldu. “Bu, averaj yüzde 4,5 civarında bir maaş artışına karşılık geliyor. Kulağa hoş gelebilir, sadece enflasyon aylardır yüzde 10-11 civarında.” Barnes, işçiler daha iyi maaşlı işler için hizmetten ayrıldıkça “feci personel sıkıntısına” da işaret etti. “Bu, kalan insanoğlu üstünde extra baskı oluşturuyor ve gene de ücretler enflasyonun oldukça gerisindeyken, ‘ücret artışı’ ücret kesintisine eşdeğer.”
Çarşamba günkü grevler – ve planlanan öteki eylemler – hükümetin, işverenlerin ve sendikaların çözümden uzak bulunduğunu gösteriyor. Ek olarak, Birleşik Krallık ekonomisinde Brexit’e kadar uzanan ve Brexit öncesindeki daha geniş sorunları da ele alıyorlar.
Bununla beraber, grevler yalnız ekonomik taleplerle ilgili değil, bununla beraber politika ve siyasetle de ilgili – ne tür bir hükümetin yalnız işçilerle görüşme etmekle kalmayıp bununla beraber mevcut ekonomik ve emek harcama koşullarına neden olan bazı sorunları da hafifletebileceği hakkında.
Büyük Britanya’nın ekonomik ve siyasal kararları bu ana yol açtı.
Enflasyon ve Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinden meydana gelen enerji kesintilerinin niçin olduğu mevcut yaşam maliyeti krizi kuşkusuz korkulu. Fakat ansızın ortaya çıkmadı; Aksine, hem ergonomik hem de ekonomik açıdan toplumsal hizmetleri tüketen, eşitsizliği güçlendiren ve gelişme fırsatlarını sekteye uğratan bir takım ekonomik ve politik kararın yüceltilmesidir.
Sheffield Üniversitesi’nde politika ve internasyonal ilişkiler profesörü Liam Stanley, Vox’a verdiği demeçte, yaşama maliyeti krizinin grevlerin “temel nedensel faktöründen ziyade muhtemelen bir dönüm noktası” bulunduğunu söylemiş oldu. “Tüm değişik faktörleri çözmek oldukça zor zira Birleşik Krallık bir süredir oldukça işlevsiz durumda.”
Birleşik Krallık ekonomisinin bir işlev bozukluğu tablosu oluşturması pek mümkün değil. Sadece geçen Eylül ayında, eski Başbakan Liz Truss, ülkenin en zenginlerinin vergilerini azaltacak ve firmalar için vergi indirimleri sağlayacak bir vergi planını açıkladığında -hızla tersine döndü- ülkenin ekonomik istikrarsızlığının bir kısmını ortaya çıkardı.
Bu plan finansal piyasaları kasıp kavurdu zira ekonominin geleneksel bilgeliğinden oldukça köktencilik bir sapmaydı: ekonomiye vergi indirimleri yöntemiyle para enjekte etmek yalnız enflasyonu şiddetlendirir. Truss liderliğindeki firmalar ve öteki hükümetler Birleşik Krallık ekonomisine olan inançlarını kaybettiler ve bu yüzden İngiliz para birimi olan sterlinin dolar karşısında tüm zamanların en düşük seviyesine düşmesine niçin oldular.
Buna ek olarak, hükümetler okul, sıhhat hizmetleri, vergiler ve toplumsal yardım ödemeleri ve daha fazlası şeklinde sağladıkları hizmetler için para toplamak zorundadır. Vergiler ve yabancı yatırım, bunu yapmanın iki belirgin yoludur ve Truss ve Maliye Bakanı Kwasi Kwarteng planı açıkladığında, bu, hükümetinin hizmetler için iyi mi ödeme yapacağına dair soruları gündeme getirdi. senelerdir yetersiz fonlamadan.
Brown Üniversitesi’ndeki William Rhodes Internasyonal Iktisat ve Finans Merkezi direktörü Mark Blythe, Eylül ayında bir e-posta röportajında Vox’a İngiltere hükümetinin senelerdir “harcama kesintileri” de dahil olmak suretiyle “şaşırtıcı kendine zarar verme eylemleri” gerçekleştirdiğini söylemiş oldu. 2008 mali çöküşünden sonrasında, Tory Başbakanı David Cameron yönetimindeki Birleşik Krallık hükümeti, besin güvenliği ve hava kalitesi denetiminden yaşlıların bakımına kadar her mevzuda kaynakları büyük seviyede kesti.
Teknik olarak, NHS ve halk eğitimi bu kesintilerden muaf tutulmalı, sadece kemer sıkma programı İngiliz toplumunu genel olarak baltaladı ve eşitsizliği daha da sürdürdü ve BM Aşırı yoksulluk ve insan hakları Hususi Raportörü Philip Alston’u 2018’de sert bir rapor yayınlamaya sevk etti. . O zamanlar bu program sebebiyle, “bilhassa çalışan yoksullara, büyük zorluklara karşın savaşım eden bekar annelere, esasen marjinalize edilmiş engelli insanlara ve milyonlarca çocuğa gereksiz yere büyük bir sefalet uygulandı. bir çok kişinin içinden çıkmakta zorlanacağı bir yoksulluk döngüsü.”
Blythe, ekonomik krizin bir başka yüzünün de “İngiltere’yi bu krizden çıkmak için kullanabileceği ihracat pazarlarını kaybeden” Brexit bulunduğunu söylemiş oldu. Bu değerlendirme, Avrupa’ya ithal edilen mallarda kıtlık ve artan fiyatlara ek olarak, Brexit ve tecim politikaları sebebiyle Avrupa’ya mal ve hizmet ihracatında keskin bir düşüş bulunduğunu gösteren Iktisat Politikaları Araştırma Merkezi tarafınca hazırlanan 2022 raporundaki verilerle doğrulandı. .
Brexit, ekonomide – esasen endüstri ve imalattan uzaklaşıp Stanley’nin “kiracı kapitalizm” söylediği şeye – sonrasında kiralanacak olan arazi, fikri iyelik yada organik kaynaklar şeklinde daha azca kıymetli varlıkların mülkiyetine doğru evrilmiş olan başka bir dar görüşlülük yarattı. çoğunluğun pahasına ve azınlığın yararına.
İngiltere ekonomisi, endüstri ve imalat yerine artık hizmetlere ve son yıllarda ekonomik eşitsizliği artırırken bununla beraber ekonomik büyümeyi artırabilecek yenilikler üretemeyen sözde rantiye kapitalizmine dayanıyor. O zamanlar Internasyonal Para Fonu, İngiltere ekonomisinin bu yıl yüzde 0,6 oranında küçüleceğini ve öteki gelişmiş ülkelerin ve hatta sıkı bir yaptırım rejimi altındaki Rusya’nın altında performans göstereceğini tahmin etmişti.
Kısa vadede işçilerin gücü sürecek
Çarşamba günkü grevler on senenin en büyüğüydü fakat son olmayacaklar. Barnes, Vox’a UNISON üyelerinin 10 Şubat Cuma günü yine işbırakımı yapacağını söylemiş oldu. Şubat ve Mart aylarında değişik sektörlerde daha çok fiil planlanmaktadır.
Lynch, Çarşamba günü Westminster’da yapmış olduğu bir konuşmada daha çok fiil sözü verdi. “Bir günde kazanmayacağız” dedi. “Kursta kalmış olarak kazanacağız. Kazmak zorunda kalacağız.”
Kesinlikle planın bir parçası olsalar da, bu yalnız devam eden grevler anlamına gelmiyor. Hem de siyasal ve yasal işlem yapmak anlamına gelir.
Kıdemli istihdam politikası yetkilisi Tim Sharp Cuma günü Vox’a verdiği demeçte, mesela, parlamentodan geçen mevcut işbırakımı yasasının sendikalar kongresinden ihtimaller içinde yasal işlemle karşı karşıya bulunduğunu söylemiş oldu. Sharp, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 11. Maddesini ihlal ederek, “Hükümetin önerilmiş olduğu şeyin yasa dışı olma ihtimalinin devasa yükseklikte bulunduğunu düşünüyoruz.” dedi. “Neye aykırı bulunduğunu düşünüyoruz” [International Labor Organization] Işbırakımı hakkı açısından.”
Sendikaların belirli devlet prosedürlerini izlemesi koşuluyla iş bırakma yasal olsa da, Birleşik Krallık işbırakımı hakkını yasalarda korumamıştır. Sharp, Asgari Hizmet Yasası’nın ne yapacağını, hükümete iş durdurma mevzusunda daha çok güç vereceğini, zira asgari hizmet asgari miktarlarına işverenler yada sendikalar tarafınca değil, hükümet bakanları tarafınca karar verileceğini deklare etti.
İşçi Partisi, bir sonraki genel seçimde dizginleri ellerine almaları halinde, yasalaşırsa Asgari Hizmetler Yasasını yürürlükten kaldırma sözü verdi. Sadece sonucunda, sendikalar ve grevdeki işçiler, işçilerin gereksinimlerine yanıt veren, pek oldukça kişinin bağımlı olduğu kamu hizmetlerinin finansmanına öncelik veren ve vatandaşlarına hizmet edebilecek bir iktisat için çalışan bir hükümet talep ediyor. Lynch’in Çarşamba günü yapmış olduğu konuşmada, politikacıları işçilerin daha iyi ücret taleplerine cevap vermeye çağırdı.
“Eğer değilse, şimdi yoldan çekilsen iyi olur,” dedi. “Genel seçime gidelim ve halkımız adına hareket edecek yeni bir hükümet kuralım.”
