İnceleme: Netflix’in The Dış ilişkiler uzmanı’ında politika ve Keri Russell’ın sahtekarlık sendromu bir arada var oluyor

hakkında dikkate kıymet bir şey Netflix‘nin en yeni mini dizi hiti Dış ilişkiler uzmanı en sonunda bir diplomatın diplomasinin asla işlemediğine dair bir konuşma yapmasıdır.

Demek istediği, diplomasinin inceliklerinin gerçek iş için bir tek vitrin süsü olduğu. Fakat o noktada, bunu kendimiz gördük, şu sebeple kahramanımız Keri Russell’ın kuşatılmış büyükelçisinin işini yapma arayışında kibar cepheleri birbiri ardına yırtıp geçmesini izledik.

Beklediğiniz klişenin aksine, Russell’ın karakteri Kate Wyler yıkıcı değil şu sebeple o işini kendi bilmiş olduğu benzer biçimde meydana getiren başına emir bir ikonoklast. Aksine, herhangi bir şeyi yapmak için savaşım ediyor. ABD’nin Birleşik Krallık’a yeni atanan büyükelçisi olarak Kate’in yalnızca gelişmekte olan bir internasyonal askeri krizi değil, bununla birlikte öldürücü protokoller ve hiyerarşilerden basit cinsiyetçiliğe kadar onu baltalayacak bir yığın yöntemle gelen yeni bir işte de yol alması gerekiyor. (Tekerlek ve tecim meydana getiren kocasının devamlı manipülasyonundan bahsetmiyorum bile.)

Kendi sahtekarlık sendromunu maskelemeyi öğrenmiş fakat tam olarak yenememiş, aşırı başarıya ulaşmış bir kişinin çarpıcı bir portresi. Kate, haklı olarak, güç koridorlarında güvenle aşama kaydediyor olmalı. Bunun yerine, performansının internasyonal bir krizi çözmek yada herkesi bir nükleer muharebeye karıştırmak arasındaki fark anlamına gelebileceği aniden, onlarca kere kendi temel aracısını korumak için çaba sarfetmek ve hatta ona inanmak için savaşım ediyor.

Kate kendini “duygusal destek köpeği” olarak görüyor ve buna nazaran hareket ediyor.

Tarafınca yaratıldı Batı kanadı şap Debora Cahn, Dış ilişkiler uzmanı en iyi liderlerin, liderliği gücü ele geçirmek için kendi kendine hizmet eden bir vasıta olarak görenler değil, önder olmak istemeyen insanoğlu olduğu şeklindeki iyi malum aforizmayı bizlere hatırlatmak için çaba sarf ediyor.

Bu serinin cevap olarak ortaya koyduğu üstü kapalı sual, onu hem fazlaca büyüleyici hem de fazlaca kılıyor. acayip şu: Efsanevi ideal önder bir karı olduğunda iyi mi görünüyor? Ya hırs eksikliği fedakarlıktan ya da bencillikten kaynaklanmıyorsa, bunun yerine faillik duygusunun senelerce devam eden kurumsal cinsiyetçilik ve hanım düşmanlığıyla neredeyse tamamen aşınmış olmasından kaynaklanıyorsa? Ya iktidarda olsa bile öteki insanların hedefleri için hoş ve yetkin bir yüz olmaktan öteye gidemeyeceğini deneyimlerinden biliyorsa?

Bu kibrin işe yaraması için, Dış ilişkiler uzmanı kahramanının, öz kıymeti dibe vurmuş (bu tür işler için doğaüstü bir kabiliyete de haiz olan) dağınık, kaotik bir yıkım olmasına izin vermeli ve o şekilde de yapıyor. Internasyonal bir siyasal fiyaskonun ortasına itilen Kate, işinin ilk haftasında ısırır ve bir maratondan geçerek ayrık, dağınık TV anti-kahramanlarından oluşan bir geçit törenine katılır. Biri, dizinin sekiz bölümünün tamamını çaresizce birinin saçını fırçalaması için harcıyor.

Ansızın İngiliz büyükelçiliğine atanmadan ilkin Kate, Afganistan’da kendisine hem fazlaca daha acil hem de gösterişsiz mizacına fazlaca daha uygun görünen fazlaca daha değişik bir diplomatik rol için hazırlanıyordu. Şimdi, birden fazla ABD ve İngiliz ajansı içinde birbiriyle anlaşmazlığa düşmek zorunda kalırken, tüm bu tarz şeyleri evinde birden fazla cepheyle, bilhassa de aşırı derecede manipülatif kocası Hal (Rufus Sewell) ve dırdırcı kendinden kuşku duymasıyla savaşım etmek zorundadır. Bir İngiliz tayyare gemisinin bombalanmasının arkasındaki gerçek suçluyu ortaya çıkarma hedefi, bu yeni manzarada beceriksizce oynadığı her oyunda birazcık daha uzaklaşıyor benzer biçimde görünüyor.

Bu tür rahatsız hanım karakterleri, eksikliklerinin ya daha büyük rollerine müdahale etmediği ya da kahramanımızın kaldırabileceğinden daha büyük hale gelene ve kamusal cephesini tehdit edene kadar hususi olarak, gizlice oynadığı rollerde görmeye alışkınız. Kate Wyler için durum bu şekilde değil: Disfonksiyonu, elindeki iş için zekası ve keskin içgüdüleriyle bir arada mevcud geleneksel diplomatik becerileri reddetmesi şeklinde ortaya çıkıyor. Kate, işini yapma mevzusundaki aslolan işinde gayretli ve yetkin bulunduğunu kanıtlasa bile, kendi ilgisizliğine açıkça ikna olmuş, kendini koruyucu bir sinizm kisvesine bürünerek asık suratlı kalır. “Ben bir duygusal destek köpeğiyim,” diye erkenden ısrar ediyor.

Kate’in yönelim bozukluğu ve o role ilişkin olmadığına dair inancı o denli büyüktür ki, başlangıçta rolünün ne olması icap ettiğini anlamasını bile engeller. Onun rızası olmadan, istediği başka bir rol için zımnen seçmelere katılmasının bir faydası olmuyor. Ek olarak hazırlanmadı: başkan yardımcısı.

Alışılmadık bir seviyede, Kate’in sahtekarlık sendromu hakikaten haklı. Medya kuruluşları, onun değil, kocasının yeni İngiliz büyükelçisi olduğu mevzusunda yanlış haber yapıyor. Patronu işte bir günden azca bir süre sonrasında onu kovmaya çalışır. Tüm görevi bir hata ve rastlantı benzer biçimde görünüyor. Afganistan’daki bir role hazırlanıyor, ansızın içine itilmiş olduğu role değil, ayrıca heybetli, yüksek profilli pozisyonun kendisine değil kocasına verilmesini bekliyor. Daha da kötüsü: Kocası muhtemelen tüm planı geri kanalize ederek, kendisine güç kazanmak için onun vızıldamasını sağlamış oldu. Başkan yardımcısı olarak potansiyel görevi bile, başka birinin daha iyi bir şey elde etmesi için uygun bir paravan olmayı amaçlıyor.

Ajansı, hem resmi görevinde hem de ev hayatında, etrafındaki hepimiz tarafınca devamlı olarak baltalanır. Kocasından boşanmaya çalışır; eşiyle olan evliliği uzatmak için yalan söylüyor. İstifa etmeye çalışır; başkan istifasını reddediyor. Başkan yardımcılığına aday olarak kabul edilmeye onlarca kere hayır diyor – bir aydan fazla bir süredir üstünde çalışıldıktan sonrasında öğrendiği bir plan. Etrafındaki hepimiz, sanki bunda asla söz hakkı yokmuş benzer biçimde plana devam eder. Her fırsatta, insanoğlu onu klostrofobik toplumsal ortamlara ve kelimenin tam anlamıyla klostrofobik elbiselere sokmaya zorluyor. Ambiyans bile onun altını oyar: Gerilmiş bir partide, aceleyle kabarık bir elbise giyerek (kocasının onu içine sürüklediği) gerilmiş bir dans yaparken, grup Corinne Bailey Rae’nin “Put Your Records On” şarkısını çalar ve onu ince bir halde “ Saçını sal.”

Kate’in iç karışıklığı, içinde bulunmuş olduğu şovun tüm tonunu etkisinde bırakır. Dış ilişkiler uzmanı her sahnede dengesini korumak için savaşıyor benzer biçimde görünen, son aşama garip, ton açısından dengesiz bir şov olarak sunuluyor. Kimi zaman bu eşitsizlik küstah ve merak uyandırıcı bir hal alıyor ve öteki zamanlarda tam bir tren kazası oluyor; bir çok vakit ikisi de aynı anda! Kate, kocasının derin manipülasyonuna ve zorlayıcı kontrolüne öfkelendiğinde, bu gülünç bir rahatlama olarak çerçevelenir. Başlangıçta, Kate’in ekibindeki asla kimse ona saygı duymuyor yada ona inanmıyor; her fırsatta sinirli ve ortaklaşa iş yapmayan bir halde ortalıkta dolaşıyor ve onlara başlamaları için birkaç niçin veriyor. Rastgele yan karakterler, oyundaki rolleri netleşmeden kendilerini satranç tahtasında piyon olarak ayarlar. Kendi kocası, etken olarak onun arkasından komplo kurar ve sık sık, gelişigüzel ve kendini beğenmiş bir halde, açıkça onun altını oyar.

Dışişleri bakanı “kocasının tabağından yemediğini bilmek istiyor” fakat ondan sonra yapmış olduğu tam olarak bu, her yemekten sonrasında Hal’in arkasından geliyor ve tertipli olarak seçtiği ve onun için geride bıraktığı artıklarını topluyor. Kate ile ilgili öteki her şey benzer biçimde, yemekle olan ilişkisi de, kocasının yansıyan ihtişamından yalnızca bir parça bekleyen ve hak eden biri olarak kendisine ilişkin çarpık görüşünü yansıtıyor. Başkan, onun iyi çalışmasını övdükten sonrasında bile, yönünü değiştiriyor ve kendisinden değil, yalnızca kocasından haber almak istediğinde ısrar ediyor. Kate, bölüm bölüm görünüşü, kabiliyetleri, kendi imajı ve evliliğindeki kenarda kalmış konumu hakkında kendini küçümseyerek geçiriyor.

Tüm bu belirsizlik ve kendini yok etme beraber ele alındığında, sanki Kate’in zihinsel ve duygusal dengesizliği anlatının kendisine sızmış benzer biçimde, her kısmı yoğun bir ruhsal tükenme egzersizi haline getiriyor.

Hem de ufak patlamalara niçin olur. Kate karşılık verdiğinde, ister boşanmaları hakkında yalan söylediğini öğrendikten sonrasında kocasının suratına yumruk atmak olsun, ister İngiltere’nin Rusya’yı bombalamasını önererek İngiltere’nin kavgacı başbakanını yatıştırmaya çalışmak olsun, fevri şiddetle saldırır. İkinci hamle, İngiliz dışişleri bakanı ile olan ittifakını baltalıyor ve felaketle sonuçlanacak bir dünya savaşı riskine giriyor, fakat daha da kötüsü, kendi kendine hizmet eden kocasının yapacağını öykünmek ediyor. “Yürekli” hareketleri bile Hal’in gölgesine hapsolmasından kaynaklanıyor benzer biçimde görünüyor.

Tüm bunların kasvetli ve yorucu olmasını engellemiş olan şey, tüm bunlara karşın Kate’in muhteşem olduğuna açıkça inanmadığı zamanlarda bile işinde muhteşem olmasıdır. Mesleğinde bir karı olarak görmezden gelinmesinden, kovulmasından ve küçümsenmesinden duyduğu hayal kırıklığı, ince fakat devamlı şekillerde tezahür eden daha büyük kendinden nefretinde özetleniyor. Kalınca sesli, cesaret kırıcı Elizabeth Holmes vakasını yapmayı öğrendi elbet, fakat iltifatları derhal saptırmadan kabul edemiyor. Mesleği bağlamında ders kitaplarında kendini iyi mi savunacağını biliyor (insanların sizi itip kakmasına izin vermeyin; ekip elbise giyinin, elbise değil; otoriter bir halde konuşun), sadece iş kendine güvenmeye ulaştığında çoğu zaman bocalıyor.

Hal’in eşiyle olan evliliği süresince yapmış olduğu manipülasyonların boyutunun ne olduğu belli değil, sadece derinlere indikleri açık. Süre içindeki denetim edici davranışı, uzun deneyimlerinden onun muhtemelen bir açıdan çalıştığını, kendi amaçları için onu baltalayabileceğini ve baltalayacağını bilse bile, onun rehberliğine ve tavsiyelerine güvenmek yerine kendi yargısına güvenme kabiliyetini etkiledi. Normal olarak, dengesini en fazlaca bozan Hal’dir; Sewell onu pürüzsüz ve kalitesiz oynuyor, son kuruş düşene kadar seyirciyi Kate ile beraber saracak kadar ciddi. Fakat Kate daha iyisini bilir; ya da en azından, sanki kendini ikna etmeye çalışıyormuş benzer biçimde, etrafındaki her insana daha iyi bildiğini onlarca kere söylüyor.

bu Dış ilişkiler uzmanıRussell’ın gücü, Kate’in hem internasyonal teröristler için yetenekli bir engel hem de kendi kocasının elinde sürekli bir kandırmaca olduğuna bizi ikna etme kabiliyetinte yatmaktadır. Şovun yazımı, ince olmaktan fazlaca düz kalmış olarak bu temanın altını çiziyor; gene de Hal, kendinden kuşku duymasını ufak eleştiriler, ısrarlı tavsiyeler verme ve düpedüz manipülasyon ve yalanlarla besleme fırsatını asla kaçırmaz. Yeniden yeniden, sorumluluğu üstlenmeye çalışmak yerine arkasına yaslanıp dinlemesini önerdiğinde, “şu sebeple bunun aptalca bir düşünce bulunduğunu düşündüm” diye karşılık verdi. Kontrast açıktır. Kate, Hal ve onun benzer biçimde adamlar tarafınca fazlaca sık konuşulmuş olduğu için dinlemeyi zorunluluktan tabanca haline getirmeyi öğrendi. Sezonun çekişmeli sona ermesiyle, geri adım atamaması onun kaderiyle beraber kaderini de tehlikeye atabilir. Oldukça geç yada tam zamanında öğrenilen bir ders olabilir.

Gene de denetim eden ilişkiler döngüseldir ve Kate ve Hal senelerdir bu birbirine bağımlı ouroboros içindeymiş benzer biçimde görünüyor. Escape for Kate, şimdiye kadar kendisine izin verdiğinden fazlaca daha büyük oranlarda bir patlama gerektirebilir. Sonunda onu depresyonundan ve şüphesinden kurtarabilir – ya da en azından kendi tabağından yemesine izin verebilir.