House Democrats’ın borç tavanı krizini çözmeye yönelik uzun vadeli planı

Oylama önergesi geldi ve Demokratlar bunu imzalamak için beş Cumhuriyetçi arıyor.

Borç tavanını yükseltmek için Beyaz Saray ile Meclis Başkanı Kevin McCarthy içinde müzakereler sürüyor. Fakat gene de işlerin ters gitmesinin iki ana yolu var. Birincisi, görüşmeler basitçe çökebilir ve hiçbir anlaşmaya varılamaz. İkincisi, bir anlaşmaya varılırsa, McCarthy sağın muhalefeti sebebiyle bunu Meclis’ten geçirmek için savaşım edebilir. Her iki başarısızlık yolu da millet için feci bir temerrüde niçin olabilir.

Bundan dolayı Temsilciler Meclisi’ndeki Demokratlar uzun vadeli değişiklik yapma planlarını sürdürüyorlar: görevden alma önergesi.

Temel olarak, bir yardım önergesi, Temsilciler Meclisi’ni belirli bir yasa tasarısı (mesela, borç limitini yükselten bir yasa tasarısı) mevzusunda, sözcü yada kilit komiteler harekete geçmeyi reddetse bile harekete geçmeye zorlar.

Buradaki kuram, yeterince aklı başlangıcında Demokratlar ve Cumhuriyetçilerin, eğer oylayabilirlerse, bir borç tavanı zammı için bir araya gelebilecekleridir. Sadece McCarthy, konuşmacı olarak konumunu tehlikeye atacağı için, sağdan kuvvetli bir muhalefetle karşılaşırsa bu şekilde bir yasa tasarısını oylamalarına izin veremezdi. Böylece bu onun çevresinde dönecekti.

Sadece herhangi bir dilekçe şeklinde, bir görevden alma önergesinin de imzaya ihtiyacı var — 218 imza, bu da Temsilciler Meclisi’nde çoğunluğa eşit olacaktır. Demokratlar Çarşamba günü bu imzaları toplamaya başlayacaklarını duyurdular. Temsilciler Meclisi’nde yalnızca 213 Demokrat olduğundan, beş Cumhuriyetçinin de iştirak etmesi gerekecek, aksi takdirde dilekçe başarısız olur.

Şu anda bu pek ihtimaller içinde görünmüyor. Bir görevden alma önergesi, konuşmacının otoritesine yürekli bir meydan okumayı temsil eder ve odanın kontrolünü etkili bir halde ondan alır. Bu durumda, bildirildiğine bakılırsa Cumhuriyetçilerin istediği tavizleri vermeye çalmış olduğu için görüşme stratejisini de baltalayacaktır. Tasarıyı imzalaması olası birkaç ılımlı Cumhuriyetçinin tümü, Beyaz Saray ile müzakerelerde McCarthy’nin stratejisini kuvvetli bir halde destekledi. Ondan kolayca ayrılmayacaksın.

Demokratların hangi tasarıyı harekete geçirecekleri bile net değil – sonrasında istedikleri şeklinde değiştirilebilecek yer tutucu metin kullandılar. Kuramsal olarak, “temiz” bir borç tavanı artışı olabilir yada Biden ile McCarthy içinde Cumhuriyetçi sağın engellediği bir antak kalma var ise, yasa tasarısı bu antak kalma olabilir.

Kati olarak bildiğimiz tek şey, Gömü Bakanlığı’nın şu anda faturalarını ödemeye devam etmek için kullandığı “muhteşem önlemlerin” artık işe yaramayacağı tarih olan “X-tarihi”nin hızla yaklaştığı ve şimdiden 1 Mayıs olarak belirlendiği. gelebilirdi. Millet hakkaten felaketin eşiğindeyse ve Cumhuriyetçiler Temsilciler Meclisi’nde kaosa ve iç çatışmaya saplanmışsa, Demokratlar dilekçelerini imzalayacak beş Cumhuriyetçi bulabileceklerini umuyorlar. Sadece şimdilik, hem Cumhuriyetçiler hem de Beyaz Saray hala bir antak kalma ümit ediyor ve bu yoldan tamamen kaçınıyorlar.

İşten çıkarma talepleri ne vakit başarıya ulaşmış oldu?

Temsilciler Meclisi tarihinin büyük bir bölümünde Meclis üyeleri, Meclis gündemini kimin denetim etmesi gerektiği – neyin ne vakit oylanacağı – mevzusunda tartışmışlardır.

Konuşmacı olmalı mı? Mühim komite başkanları olmalılar mı? Yoksa ayrışık rahat üyelerden oluşan bir grup oy kullanmalı mı?

1910’a gelindiğinde, kıdemli Cumhuriyetçi Meclis Başkanı Joseph Cannon, gücü benzeri görülmemiş bir ölçekte elinde merkezileştirmişti. Sadece sonunda yeterince ilerici Cumhuriyetçi Demokratlara katıldı ve isyan ederek Cannon’u yetkisini sınırlayan tavizler vermeye zorladı. Ev Kurallarında meydana getirilen bu değişikliklerden biri yardım başvurusunu getirdi, sadece iyi mi çalıştığına dair ayrıntılar takip eden on yıllarda değişti.

İşten çıkarılma talepleri çoğu zaman tehdit edildi ve denendi ve nadiren başarıya ulaşmış oldu. 1938’de Adil Emek verme Standartları Yasasını Tutucu Ev Kuralları Komitesinden geçirmek için kullanıldı. 1963’te Demokratlar bunu aynı komiteyi uygar haklar oturumları düzenlemeye zorlamak için kullandılar (komite başkanı 218 imzadan ilkin yumuşadı). 2002’de, kampanya finansmanı reformu, Cumhuriyetçi Meclis Başkanı Dennis Hastert’ın isteksizliğine karşın Parlamento’ya girdi.

Baskı grupları da bunu inatçı komite başkanlarını baypas etmek için kullandı. Içecek dağıtıcıları 1980’de antitröst muafiyeti için başvurdu ve aldı, bankacılık sektörü 1983’te yeni bir stopaj vergisi yasasını geri aldı, Ulusal Tüfek Derneği 1986’da bir tabanca denetim yasasını kabul etti ve İhracat-İthalat Bankası dosyalama sebebiyle 2015’te eski durumuna getirildi Bu önlemlere itiraz eden komite başkanlarını baypas etme önergeleri direndi.

Sadece bu çabalar çoğu zaman başarısız olur. Tahliyelerle ilgili son büyük savaşım, ABD Birleşik Devletleri’ne çocukken gelen bazı yasadışı göçmenlere sınır dışı edilmeye karşı geçici koruma elde eden Çocukluk Çağı Gelenler için Ertelenmiş Fiil (DACA) programıyla ilgiliydi. Ilımlı Cumhuriyetçiler bir yasa tasarısı hazırladılar ve onu kaldırmak için 216 imza toplayan Demokratlara katıldılar — büyülü sayıdan bir tek iki tamamlanmamış. Sadece sonrasında Konuşmacı Paul Ryan, diğerlerinin sendelemesini önlemek için harekete geçti ve bunun yerine daha tutucu bir yasa tasarısı için oylamayı tamamladı.

Ders şu ki, bu kutuplaşmış zamanlarda partinizin sözcüsünün altını oymak oldukca mühim bir adım. Öte taraftan, borç tavanı, potansiyel olarak ciddi neticeleri olan bir mevzudur.

Bir işten çıkarma talebi niçin şimdi bu kadar ihtimaller içinde görünmüyor?

Bir görevden alma önergesinin bizi bu krizden çıkarma şansı zayıf, sadece Demokratlar bunun denemeye kıymet bulunduğunu düşünüyor.

Bir karmaşıklık, oylamayı hakkaten zorlamak için ihtiyaç duyulan süre üstünde çeşitli prosedürel ve zamanlama engellemelerinin olmasıdır. Demokratların yaratıcı strateji kanalıyla bunun büyük bir kısmında zamanları aslına bakarsanız tükendi (Ocak ayında faturalarını gözden kaçırdılar), sadece aslen hemen hemen 218 imzalarını toplamaları gerekiyor ve bir de o imzalar var. diğer prosedür adımları ondan sonrasında haftalar sürebilir.

Sürecin külfetli olması rastlantı değil – ilk umar değil, son umar olması gerekiyor. Sadece bu durumda gecikmeler borç tavanının aşılmasıyla sonuçlanabilir.

İlk mesele, aslen bu 218 imzayı, kısaca bu beş Cumhuriyetçiyi almak olacaktır.

Ocak 2023’te bu potansiyel olarak ümit verici görünüyordu. GOP’un sağ kanadı, McCarthy konuşmacı için oyları yükseltmek için savaşım ederken günlerini eziyet ederek geçirmişti. Görünüşe bakılırsa McCarthy sağa verdiği tavizlerle ölümcül bir halde nüzul olmuş şeklinde görünüyordu – Özgürlük Grubunun aşırı sağcı üyelerinin her türlü kaprisine kulak asmazsa konuşmacı olarak konumunu kaybedebilirdi.

Sonunda, ılımlı Cumhuriyetçiler, akranlarının aşırılıkçılığı ve sorumsuzluğu karşısında o denli öfkelenebilirler ki, borç tavanını yükseltmede Demokratlara katılırlardı.

Şimdiye kadar bu olmadı. Bunun yerine, Temsilciler Meclisi’ndeki Cumhuriyetçiler, Temsilciler Meclisi’nden geçirdikleri bir plan üstünde anlaştılar ve ılımlı Cumhuriyetçiler, McCarthy’yi tamamen destekliyor. Bundan dolayı, bir Cumhuriyetçinin ayrılma önergesine iştirak etmesi büyük bir ihanet olur, bu sebeple bu, parti liderinin görüşme stratejisini baltalar ve tam da görüşmeler ciddileşirken Biden üstündeki Cumhuriyetçi tesirini azaltır.

Sual, ılımlı Cumhuriyetçilerin, ya antak kalma olmadığı için ya da Temsilciler Meclisi’ndeki Cumhuriyetçi sağın bir anlaşmaya varmayı reddetmesi sebebiyle, müzakereler başarısız olursa ne yapacağı.

“Antak kalma Yok” senaryosuyla başlamış olalım. Buradaki netice, ılımlı Cumhuriyetçilerin başarısızlıktan nihai olarak kimi görevli tuttuklarına bağlı. Aşırı sağcı meslektaşlarının reddetme mevzusunda komik derecede emin oldukları Biden’dan iyi bir teklif bulunduğunu düşünürlerse, o vakit Demokratlar temel yasa tasarısını bu teklifin bazı kısımlarını içerecek şekilde değiştirirse bir ihtimal bir görevden alma önergesini onaylarlar. Sadece ılımlı Cumhuriyetçiler, inatçılıkları için Demokratları suçlarlarsa, muhtemelen onlarla beraber hareket etme havasında olmayacaklardır.

Sonrasında, McCarthy’nin bir antak kalma görüşme etmiş olduğu, sadece sağcı Cumhuriyetçilerin isyan etmiş olduğu ve kendi konuşmacı konumunu riske atmadan tasarıyı oylamaya sunamayacağını hissettiği bir senaryo var. Eğer öyleyse, Demokratlar temel yasa tasarılarını McCarthy-Biden anlaşmasına çevirebilir ve Cumhuriyetçilerden anlaşmayı ilerletmek için dilekçelerini imzalamalarını isteyebilir.

Her iki durumda da, dilekçenin herhangi bir başarı şansına haiz olması için, ılımlı Cumhuriyetçilerin krizden Demokratları değil, aşırı sağı görevli tutması gerekiyor.

Bu senaryolardan birinde son bulabiliriz. Şimdilik, Demokratlar Meclisi’nin çabaya kıymet olduğuna inanmasının başka bir sebebi var. Bazıları New York Times’a oylama seçeneğinin varlığının ılımlı Cumhuriyetçileri partinin iç müzakerelerinde güçlendirebileceğini ve daha mantıklı bir anlaşmaya zorlayabileceğini söylemiş oldu. Şu demek oluyor ki bazı ılımlılar aşırı sağcı meslektaşlarına “Geri adım atmazsanız başka yere gideriz” diyebilir.

Kurultay’deki herhangi bir garip usul hilesinde olduğu şeklinde, görevden alma önergesinin sonucunda günü kurtarması pek ihtimaller içinde değil. Ve o denli oldukca karmaşık komplikasyon ve yaklaşmakta olan bir son tarih var ki, bir antak kalma oldukca daha çok tercih edilir. Sadece, her ihtimale karşı, bir yedekleme planına haiz olmaya kıymet – işe yaraması için işlerin hakkaten acımasız hale gelmesi gerekse bile.