HBO’nun “The Idol” un kalbinde yer edinen “sinirli” cinsellik, minimum garip olan kısımdır.

“The Idol” un merkezindeki “sinirli” cinsellik, dizinin minimum ilgi çekici kısmı.

Azgın gençlerin becerikli olması gerektiğinde, porno internette yaygınlaşmadan ilkin bir süre vardı. Hırsızlık yapmak çapkınlar Ve çatı katları büyük kardeşlerden; Spice Channel’da dağınık, rengi solmuş, dalgalı göğüsler görünce gözleri bozuluyor; hangi R dereceli filmlerin çıplaklık içerdiğini zihinsel olarak kataloglama; Gece yarısından sonrasında ayakta kalınca ve Cinemax After Dark’ı izleyin.

sonrasında izle İdölBu ay HBO’da prömiyeri meydana getirilen bu bir saatlik dramayı bu oldukça bakir gremlinlerin yarattığına inanmak oldukça kolay.

Resmen Sam Levinson (coşku, Malcolm ve Marie), Abel Tesfaye (namı öteki müzisyen The Weeknd) ve gece yaşamı girişimcisi Reza Fahim, yıldızlığın engebeli, kanlı yönleriyle ilgili bu söylenti “prestij” dramasının arkasında. Dizinin iki bölümünün prömiyeri Cannes Film Festivali’nde yapılmış oldu, bu da alışılmadık ününe katkıda bulunmuş oldu, Tesfaye’nin iştirakı ise meta-anlatıyı çağrı ediyor şu sebeple kendisi de birçok kez görsel, müzikal ve buluş etmek için yeni imajını bozmaya çalışan bir pop yıldızı. .

Bununla beraber, üçü, bilhassa idol tapınmasıyla yada şöhretin aynı anda ne kadar kıymetli ve değersiz olabileceğiyle ilgili bir şov yaratmadıkları için eleştirildi, bunun yerine oldukça ciddi bulunduğunu iddia eden meme ucu benzer biçimde bir softcore porno dizisi oldukça sıcak tutuyor.

Şimdiye kadar gördüğümüz birkaç yüzeysel yazılmış bölüm göz önüne alındığında, İdöl aslen her ikisi de aynı anda gösterir. Çaresiz, zonklayan, bakire azgınlığının altında, bir pop yıldızının etrafındaki aşağılık insanoğlu hakkında kurnaz, kara bir güldürü yatıyor – kabiliyetleri kabiliyeti yönetmek, desteklemek, yaratmak ve ondan para kazanmak olan insanoğlu. Onlar Bel Air güneşinde yürüyen vampirler, son aşama açgözlü ve acımasızca hayal kırıklığına uğramışlar.

Bu oldukça daha iyi bir şov ve sinir bozucu bir halde İdöl olmakla daha azca ilgileniyor benzer biçimde görünüyor.

İdöl Dır-dir Operadaki hayaletfakat daha oldukça göğüs

Bir ofis işine yakışan bir isme haiz olmasına karşın, Jocelyn’i (Lily-Rose Depp) çevreleyen yayıncılar, yöneticiler ve Live Nation destekçileri bizlere onun müzik evrenindeki en parlak yıldız bulunduğunu söylüyor. sinir krizi ve annesinin ölümü.

Jocelyn’in ekibi, pop müziğin fena prensesinin dönüşünü onaylayacağını umdukları “World Class Sinner” adlı seksi bir single düzenledi. O ve ekibi başarıyı arzulasalar da, bunun neye benzediği mevzusunda değişik görüşlere sahipler. Jocelyn, gerçek benliğine yaklaşan bir sanatçı olmak istiyor. Ekibiniz Jocelyn’in plak satmasını istiyor.

Normal olarak pop müzikte “fena” olmak, gerçek hayatta kötü karakter olmaktan oldukça farklıdır: neredeyse devamlı cinsel yaramazlığa dönüşür. Milyonlarca tüketiciye müzik satmak söz mevzusu olduğunda asla kimse hakkaten o denli fena yada o denli deli olması imkansız. Levinson ve Tesfaye, Jocelyn’in (Tesfaye’nin beraber yazdığı) acı verici derecede zararsız single’ıyla bunu netleştiriyor. Jocelyn, “Ben kötüye giden iyi bir kızım,” diye mırıldanıyor. “Otomobile bin, süratli sür, sokağa çık ve beni soyun.”

Eddy Chen/HBO

Jocelyn bile şarkısının boş bulunduğunu kabul ediyor. En iyi arkadaşı ve kişisel asistanı Leia’ya (Rachel Sennott) her şeyin antipatik olup olmadığını merak ediyor.

Jocelyn’in istediği şey, bu şarkıdan ve çevresindeki insanların tolere ettiklerinden daha fena olmak. Jocelyn sigara içiyor. Jocelyn cinsellik yapıyor. Jocelyn, biri ilk bölümde viral olan çıplak fotoğraflar çekiyor. Jocelyn meme uçlarını dışarı çıkarıp dünyayı seyretmekten de hoşlanıyor benzer biçimde görünüyor. Bu parlak bir yazı değil, fakat ne yazık ki bizlere verilen bu.

İyi kızlar ek olarak asla bir kulübe gitmez ve Tedros (Tesfaye) isminde fare kuyruklu bir insanla tek gecelik ilişki yaşamaz. Fakat Jocelyn istiyor. Jocelyn, Tedros benzer biçimde bir insanla asla tanışmadı şu sebeple fare kuyruklu adamlar çoğu zaman o denli özgüvenli değiller ve müzik mevzusunda o denli bilgili olmadıklarından şüpheleniyorum. Hatta kulüp sahibinin Prince’in pop müzik dehası hakkında Jocelyn’e kesinlikle derin görünen (ve Jocelyn olmayan birine katlanarak daha azca derin görünen) bir sözü bile var.

Tüm öykü onun daha sıcak bir versiyonu Operadaki hayalet, bir Ingénue hakkında Andrew Lloyd Webber gösterisi Kelimenin tam anlamıyla bir yeraltı yapımcısı olan bir insanın vesayeti altında yıldız müzisyen olan Christine isminde. Lloyd Webber’in gotik fantezisi, sanat içerikli bir baştan çıkarmanın parçası olarak psikoseksüel saplantı, sapkınlık ve karanlık fikrini araştırıyor. Hayalet, Christine’i kendisi için istiyor ve her ziyaretinde onu manipüle ediyor – sosyete çevresinin öfkesine kadar.

Tedros = hayalet. Jocelyn = Christine. Sadece Tedros, ona bağırarak iyi mi daha iyi bir müzisyen olunacağını öğretmek yerine, onu Levinson ve Tesfaye’nin sapıkça cinsellik olarak bilmenizi istediği şeyle tanıştırır. Dizinin mantığına bakılırsa Jocelyn’in Tedros’la yapmış olduğu seksin yasa dışı olması, Jocelyn’in kendi kimliğinin daha iyi anlaşılmasını sağlıyor.

“Şimdiye kadarki en fena cinsellik sahnesi” olarak adlandırılan sahnede Tedros, Jocelyn’in gözlerini bağlar ve peşinden ona emirler yağdırır – “Aletimle sikeyim seni” benzer biçimde ifadelerle dolu ifadeler. oktav. Ayrıca, Tedros’un tanımış olduğu ve yardımcısı (Tedros’un bir tarikat yürüttüğü ima edilir) Chloe (Suzanna Son), gizlice izler ve kendini okşar. Altyazılara bakılırsa “Jocelyn öğürme” sesleri de iç içe geçmiş durumda.

Levinson ve Tesfaye basın mevzusunda kararlıydı İdöl şovun kasıtlı olarak sinirli ve tartışmalı olduğu ve bir halde televizyonda cinsellik ve çıplaklığın sınırlarını zorladığı. Hatta ilk bölümde bir yakınlık koordinatörünü şakanın hedefi icra eden bir an var.

Bu hususi cinsellik sahnesiyle ilgili bir röportajda Tesfaye, cinsellik sahnesinin iğrenç ve kasıtlı olarak fena bulunduğunu iddia ederek bu fikre geri adım attı. Hastalık vermek için yapıldığını iddia etti. Tesfaye’nin yüzü, kasıtlı olarak müstehcen bir cinsellik sahnesi yerine, amaçlı bir kamp olarak heyecanlandırmadaki başarısızlığı ortadan kaldıran, eleştiriye cevap olarak bir hile benzer biçimde geliyor. Acayip ya da antipatik hissettirmiyor, daha oldukça şimdiye kadar yalnız korkulu cinsellik yapmış biri tarafınca buluş edilmiş benzer biçimde.

Şovun en ilgi çekici kısımlarının seksle hiçbir ilgisi yok.

Tedros’un fena aşkı, Jocelyn için çalışan hepimiz dahil, Jocelyn’in uğruna çalmış olduğu her şeyi tehdit eder. Jocelyn bir şahıs olabilir, sadece bundan oldukça daha fazlasını temsil ediyor.O, albüm satışlarını, şarkı akışlarını ve konser gelirini en üst düzeye çıkarmak için dikkatlice yaratılmış, büyütülmüş, pazarlanmış ve stratejik olarak tasarlanmış multi-milyon dolarlık bir marka. Jocelyn’in yapmış olduğu her hareket, asistanı, bir kreatif direktör, bir müdür, başka bir müdür, bir reklamcı ve bir plak şirketi yöneticisi tarafınca yakından izlenir.

Bu dinamiği hiciv ve kabaran güldürü kanalıyla keşfetmek, dizinin hakkaten zekileştiği yerdir.

Jocelyn Inc.™’in yönetiminde, Jocelyn’in yeni albümünden görevli son aşama alaycı plak şirketi yöneticisi Nikki Katz (Jane Adams) var. Bir an akıl hastalığının, uçuş durumlarında yaşayan insanoğlu için ulaşılamaz hanımefendileri daha seksi icra eden minik bir dürtme bulunduğunu açıklarken, derhal peşinden bir Vanity Fair muhabirine (Hari Nef) akıl sağlığının hakkaten oldukça mühim bulunduğunu ve bunun oldukça mühim bulunduğunu söylüyor. Jocelyn, “Olimpiyatlardaki zenci kız” benzer biçimde ona öncelik veriyor.

Eddy Chen/HBO

Nikki’nin varlığı daha büyük bir suali gündeme getiriyor: Ya Jocelyn yalnız zekice bir pazarlamaysa? Ya dünyanın en büyük pop yıldızı, bir odadaki bir grup ürkütücü insan seneler ilkin onun bel-kalça oranlarının, yüzünün simetrisinin ve tonunun değiştirilmesine karar verdi diye dünyanın en büyük pop yıldızıysa? Ses – izleyicinin duyduğu tek ses dudak senkronizasyonu ve otomatik eşleştirme olsa da — Bir tür altın bölüm uyuyor mu?

Nikki ve Jocelyn’in geri kalanıyla beraber, İdöl aşırı ciddi tonunu daha gülünç bir ton lehine terk ediyor. Neredeyse tüm şovu dolambaçlı bir halde dolaşan Adams, Nikki’nin ürkütücü repliklerini bir gülmece dokunuşuyla sunarken absürde sapıyor ve sonuçta şovun hakkaten tekinsiz bir şeye dokunmasına izin veriyor. Jocelyn’in kim olduğu umurunda değil ve onu bir insan olarak görmüyor. Jocelyn faturaları ödemek için var. Jocelyn arenaları satmayı bıraktığında, Jocelyn artık yoktur.

Nikki kadar çok kötü birinin kahkahalara yol açması mümkündür şu sebeple gerçek – müzik endüstrisinin aslen korumalarını yok etmeye hazır Nikki’lerle dolu olması – Tedros’tan ve onun ChatGPT cinsel komutlarından daha ürkütücü.

Sennott’un Leia rolündeki performansı, pop yıldızlarının bir saçmalık olduğu fikrini de akla getiriyor. Jocelyn, Leia’yı bir malikaneye yerleştirir ve odasının perdelerini açmak ve ona kahve yapmak benzer biçimde rahat işler için ona para verir. Jocelyn’in en iyi arkadaşı olmasına karşın, bununla beraber yönetim ekibinin bir aracıdır, devamlı “evet” der ve Jocelyn’e devamlı mükemmel bulunduğunu söyler. (Leia’nın ilk bölümdeki tek katkısı, bukkake taksonomisinin birden fazla adamın varlığı bulunduğunu açıklamaktır.) Ötekiler benzer biçimde Leia da geçimini Jocelyn’in başarısına bağlıyor. Jocelyn, en iyi arkadaşının ona karşı dürüst olacağına hakkaten güvenemiyorsa, hakkaten güvenebileceği kimse yoktur.

İdöl Bir pop yıldızının iyi mi başarısız olduğu hakkında olmak istiyor, güzel, muhteşem pop prenseslerinin devamlı bir illüzyon olduğundan bahsetmiyorum bile. İhtişamın dokunuşunun altında canavarlarla dolu bir dünya gizlidir. Toplumun Britney ve Christina’ya iyi mi davrandığımızı ve hala Taylor Swift, Ariana Grande ve Selena Gomez benzer biçimde insanlara iyi mi davrandığımızı tekrardan düşündüğü düşünülürse bu {hiç de} kötü bir düşünce değil.

Sorun şu İdöl ciddi, sapkın, sarsıcı (!) seksi başkaldırının ve kendi derinliğinin kısaltması olarak kullanmaktan derinden etkileniyor. Tefaye’nin alışılmışın haricinde performansıyla birleştiğinde, bu onun düşüşünü ifade ediyor.

devamlı İdöl kışkırtıcı seksin ve ılımlı tarikatçılığın Jocelyn’in sanat içerikli yönünü – daha doğrusu sanat olduğuna inanılmış olduğu şeyi – iyi mi açığa çıkardığını inceliyor. Levinson ve Tesfaye’nin öykü anlatımı kendi yolunda aşama kaydediyor ve herhangi bir duygusal etkiyi boşa harcıyor.

Daha iyi, daha ürkütücü versiyonu İdöl bizlere gösterdiği şeye paralel bir yolda: yetenekli, seksi yada sanat içerikli olmayabilir, sadece tüm bu tarz şeyleri somutlaştırmak için manipüle edilebilecek bir pop yıldızı hakkında kara bir güldürü. Akıl hastalığını albüm satışlarına iyi mi dahil edeceğinin stratejisini belirleyen yönetici, korkudan ve ürkütücü seksinden oldukça daha karanlık. Ne yazık ki İdöl ikincisiyle oldukça daha çok ilgileniyor.