Hastane yöneticileri ve hemşireler arasındaki ücret farkı düşündüğümüzden daha süratli büyüyor

Bazı hastane müdürleri maaşlarını birkaç yıl içinde dört katına çıkarırken, hemşirelerin maaşları büyük seviyede yerinde saydı.

Şimal Carolina’da meydana getirilen yeni bir araştırmaya gore, hastane yöneticilerinin maaşları, birçoğu en dışlanmış hastalarına hayırsever bakım sağlayamasa da, daha ilkin tahmin edilenden daha süratli artıyor.

Hastane yönetimsel mensubu ile klinik mensubu arasındaki ücret farkı hızla artıyor: Araştırmaya dahil edilen bazı hastane CEO’larının maaşları bir tek birkaç yıl içinde yüzde 700’den fazla artarken, doktorlar ve hemşireler bu maaş artışının yalnızca bir kısmını aldı. Yüzde 15 ila 20, on yıldan fazla.

Sıhhat sistemi CEO’larının ve öteki üst düzey yöneticilerin tazminatları, oldukça sayıda basın incelemesine mevzu oldu. Aktivistler ve milletvekilleri, hastaneleri liderliklerine ödedikleri parayı hasta bakımına harcamaya çağırdılar. Hemşirelik sendikaları, iş uyuşmazlıklarında, hastaneleri klinik mensubunun ücretlerini çoğaltmak ve emek verme koşullarını başka bir halde iyileştirmek için harekete geçmedikçe, kararlarını greve götürmek (yada bırakım tehdidinde bulunmak) için kullandı.

ABD’nın tüm sıhhat sorunlarını hafifletmek için yönetici maaş kesintilerinden kazanılacak kafi para yok. Sadece hastane yöneticilerinin artan maaşları ile hemşirelerin ve hastaların içinde bulundukları fena durum arasındaki tutarsızlık, bir çok süre – teknik olarak kâr amacı gütmeyen olarak sınıflandırılan sistemler için bile – hasta bakımı yerine para kazanmaya öncelik veren, işlevsiz bir sıhhat sisteminin bir emaresidir. Bu, bilhassa birçok hastanenin düşük gelirli hastalardan zorla ödeme almak için saldırgan taktikler kullandığı ve kâr amacı gütmeyen müessese statüsünü haklı çıkaracak topluma yarar sağlamakta başarısız olduğundan doğrudur.

Şimal Karolina Eyalet Haznedarı Dale Folwell tarafınca yaptırılan bu yeni çalışmanın yazarları ve Rice Üniversitesi ve Johns Hopkins’ten bilim adamları, “Mevcut kanıtlar, hastane müdürü maaşının bakım kalitesi yada hasta güvenliği ile anlamlı bir halde bağlantılı olmadığını gösteriyor” diye yazdı. “Bunun yerine uzmanlar, oldukça sayıda hastane CEO’su ve üst düzey yöneticisinin, hasta güvenliğini tehlikeye atacak ve satın alınabilirliği zedeleyecek şekilde maliyetleri kısmak ve geliri çoğaltmak için mali teşviklere haiz olduğu mevzusunda uyardılar.”

Araştırmacılar, 2010’dan 2021’e kadar eyaletin en büyük dokuz hastane sisteminde yönetimsel tazminatı incelediler, vergi beyannamelerini ve öteki kamu verilerini kullanarak hala noksan olsa da geniş bir tablo çizdiler. İki devlet hastanesinin maliyetlerini tam olarak açıklaması gerekmedi, bundan dolayı araştırmacılar basın haberlerine ve öteki veri kaynaklarına güvenmek mecburiyetinde bırakıldı. Fakat bir şey var ise, bir tek yönetici maaşlarını hafife aldıklarını vurguluyorlar.

Çalışmanın en dikkate kıymet bulgusu, hastane yönetici maaşındaki artışı değerlendirmeye yönelik önceki girişimlerin, aslına bakarsak bu yöneticilerin maaşlarının ne kadar süratli arttığını hafife almış benzer biçimde görünmesiydi. 2005’ten 2015’e kadar CEO maaşlarını ölçen önceki bir araştırma, bu zamanda ülke çapında CEO maaşlarının yüzde 93 arttığını, kısaca on yılda neredeyse ikiye katlandığını ortaya koydu.

Şimal Karolina araştırmacıları, bu pozisyonlardaki personel devir hızını takip etmelerine müsaade eden daha ufak fakat daha detaylı bir veri seti kullandılar; bu, önceki araştırmalarda kendi ifadeleriyle “hastane müdür maaşlarındaki patlamayı yanlışlıkla maskeleyen” bir “yitik halka”ydı. Görünüşe gore, Şimal Carolina’daki bir çok hastane CEO’su, daha ilkin bildirilen sürenin yarısı kadar, maaşlarını bir tek beş yıl içinde ikiye katladı.

İşte araştırmacıların bu eğilimi ortaya çıkarmak için kullandıkları benzersiz metodolojik numarayı iyi mi anlayacağınız. Önceki araştırmalar çoğu zaman bir CEO’nun belirli bir hastanedeki bir senelik maaşına, peşinden birazcık sonrasında – diyelim ki 10 yıl sonrasında – aynı hastanedeki CEO maaşına baktı ve değişik bir şahıs işe değişik bir maaşla başlamış olsa bile ikisini karşılaştırdı. bu bir Süre CEO’su.

Önceki CEO’nun 2010’da 2 milyon dolar kazandığını ve sonrasında ayrıldığını ve yeni bir CEO’nun işe alındığını varsayalım. 2021’de yeni CEO da 2 milyon dolar kazanmıştır. İlk bakışta, yönetici tazminatı bu dönem süresince temelde durağan(durgun) kalmış benzer biçimde görünüyor. Sadece bu veri analizi yöntemi, kuramsal olarak yeni CEO’nun tazminatında büyük bir artışı engelleyebilir. Yeni CEO’nun 2015 senesinde işe alındığını ve 1 milyon dolar kazandığını varsayalım. 2019’a gelindiğinde, beş yıl içinde 2 milyon dolar kazanıyorlar ve maaşlarını ikiye katlıyorlardı; bu, yalnızca bireysel hastane müdürü tazminatını takip ederek görebileceğiniz bir trend ve Şimal Carolina araştırmacıları bunu yapmış oldu.

Araştırmacılar, bu tür bir senaryonun gerçek dünyada gerçekleştiğini keşfettiler. Mesela, Duke Health’te CEO Eugene Washington, 2021’de selefinin 2010’da yaptığından 1,2 milyon dolar daha azca kazanmıştır. Sadece bu mühim rakamların ortaya koymadığı şey, Washington’un ilk başlangıç ​​maaşından almış olduğu tazminatı dörde katladığı. yıl vardı. Öteki örneklerden bazıları daha da çirkindi: Atrium Health’in CEO’su Gene Woods altı yılda maaşını dört kattan fazla artırdı ve Mission Health’in CEO’su Ronald Paulus maaşında on yıldan kısa bir süre içinde 700 dolardan fazla artış görmüş oldu. arttırmak.

Hastane yöneticilerine yönelik bu maaş artışları, doktorlar ve hemşireler benzer biçimde klinik çalışanlar için ülke çapındaki averaj ücret artışını gölgede bıraktı. GP maaşları 2010’dan 2019’a yüzde 23 arttı; kayıtlı hemşirelerin maaşları aynı dönemde bir tek yüzde 15 arttı.

Şimal Carolina araştırmacılarına gore, eyaletin en büyük dokuz kar amacı gütmeyen hastane sistemi, 2019’da 11 mevcut yada eski CEO’ya toplam 38,7 milyon dolar ödedi. Bu, aynı yıl Şimal Carolina’da averaj 68.000 dolar olan 572 kayıtlı hemşirenin maaşına eşdeğer.

Hem de hastane yöneticilerinin maaşları hızla yükselirken, tesislerinin birçoğu kâr amacı gütmeyen statülerini haklı çıkarmak için amaçlanan “cemiyet hizmetini” sağlamakta başarısız oluyordu. Şimal Carolina hastanelerinde hayır kurumu bakımı alması ihtiyaç duyulan hastalara son yıllarda tıbbi hizmetler için minimum 150 milyon dolar satmaca kesildi. 2020’de eyaletin kâr amacı gütmeyen sıhhat sistemleri 1,8 milyar dolarlık vergi muafiyetinden yararlandı – sadece bunlardan yalnızca biri vergi muafiyetini telafi etmeye kafi gelecek kadar hayırsever yardım sağlamış oldu.

Beraber ele alındığında, emek verme, savunmasız hastalar ve fazla çalışan personel pahasına kendilerini zenginleştiren hastane yöneticilerinin bir resmini çiziyor. Yazarlar, milletvekillerini tüm hastanelerin yönetici maaşı mevzusunda saydam olmasını ve kar amacı gütmeyen kuruluşların uyması beklenen cemiyet yararı gerekliliklerini daha sıkı bir halde uygulamalarını talep etmeye çağırdı.

Raporlarında açıklanandan daha adil bir sıhhat sistemine doğru atılacak adımlar olacaklarını yazdılar.