Evimizdeki kaosun bizi korkutmasının aslolan sebebi

Bu Kurultay hakkaten borç tavanını yükseltmek için oy kullanabilir mi?

Şu anda Kevin McCarthy’nin Meclis Başkanı adaylığını çevreleyen kaosa karşın, Cumhuriyetçiler muhtemelen sonunda bir GOP Başkan talibi çevresinde birleşecekler.

Bundan sonrasında, işler hakkaten ürkütücü olabilir.

Temel mesele, evin eninde sonunda yapmak bazı şeyler – bir tek bir önder seçmekten oldukca daha mühim ve daha karmaşık şeyler. Bilhassa, Temsilciler Meclisi, federal hükümete fon sağlamalı ve ulusal borcun potansiyel olarak feci bir halde temerrüde düşmesini önlemek için borç tavanını yükseltmelidir.

Her ikisi de Senato Demokratları ve Başkan Joe Biden ile bir anlaşmaya varmayı gerektiriyor. Bununla beraber, GOP Temsilciler Meclisi’ndeki çoğunluk oldukça dardır – Meclis çoğunluğu için 218 lüzumlu olduğunda 222 üyeye haizdir. Bundan dolayı, herhangi bir şeyi çözmek için, Cumhuriyetçi liderler ya partinin sağ kanadındaki çekişmeli üyelerin neredeyse tamamını (bu haftaki vakalar bunun son aşama zor olacağını gösteriyor) ya da Demokratları (haklar ve ülkeyi yabancılaştırabilecek bir şey) kazanmalı. . parti direkt başka bir tartışmalı konuşmacı seçimine geri döndü).

Salı günü bir ara McCarthy’ye Başkan olarak karşı çıkan ve kazanması için gereksinim duyduğu oyların çoğunu reddeden 20 Meclis Cumhuriyetçisi, kendilerini en oldukca hangi konuların rahatsız etmiş olduğu mevzusunda farklılık gösteriyor. Bazıları, Chip Roy (TX) şeklinde ve Scott Perry (PA), hükümet harcamalarına karşı ideologlardır. Paul Gosar (AZ) ve Lauren Boebert (CO) şeklinde ötekiler komplocu kaçıklardır. Matt Gaetz (FL) şeklinde bazıları, hoşnutsuz baş belası olabilir.

Gene de hepimiz, GOP düzenini ve rutin olarak Washington siyaseti olarak tasvir ettikleri şeyi göz ardı etmekte yarar görüyor. Ve partilerinin planlarını rayından çıkarmak için hakkaten azimli olduklarını göstermek için kaslarını esnettiler. Konuşmacı olarak sonlanmış olan şahıs, görünüşte olanaksız bir dengeleme eylemiyle karşı karşıya kalır – hükümet felaketinden kaçınırken Konuşmacı olarak kalmaya kafi gelecek kadar Tutucu desteği sürdürmek.

Başka bir deyişle, hoparlör kaosu ABD hükümetinin bu yıl borç tavanı ve finansman mevzularında feci bir çöküşünün yada en azından bir anlaşmaya varılana kadar oldukca gerilmiş bir durumun habercisi olabilir.

Bu, Çay Partisi yıllarından beri House GOP çoğunluklarının tutarlı bir dinamiği olmuştur.

Cumhuriyetçiler Meclisi Demokrat çoğunluktan son olarak devraldığından beri – Başkan Obama yönetimindeki 2010 Çay Partisi dalgasının ara sınavları – aynı mesele çoğunluklarını rahatsız etti: temel hükümet görevlerini yerine getirmelerini zorlaştıran asi bir sağ kanat .

Bilhassa, bu sağ kanat, bir Cumhuriyet Meclisinin, Demokrat Başkan ve Senato Muhafazakarların temel önceliklerini yasalaştırmayı kabul edene kadar rehin geçirilmesi ihtiyaç duyulan yasayı tutmaya emek harcaması gerektiği fikriyle kazanıldı.

Obama döneminde, bu muhafazakarların bir çok, naturel olarak hükümetin harcama faturalarından şüpheleniyordu. çoğu zaman iki partinin desteğiyle devam etti. Bu yüzden parti liderlerine Demokratlarla yüksek profilli hesaplaşmalara girmeleri için baskı yaptılar.

Bu hesaplaşmalardan ilki, federal hükümetin ne kadar yeni borç verebileceğine dair etkili bir sınır olan ve periyodik olarak artırılması ihtiyaç duyulan borç tavanı mevzusunda geldi. Partinin borç tavanını yükseltme mevzusundaki yaygarası onlarca yıl öncesine dayanıyor, sadece 2011’de Temsilciler Meclisi Cumhuriyetçileri bunu ürkütücü bir halde ciddiye alıyor, Demokratlar keskin harcama kesintilerini kabul etmezlerse temerrüde düşmekle tehdit ediyor ve ekonomik yıkım korkularını körüklüyor gibiydi. (Sonunda bir anlaşmaya varıldı.)

Arkasından, 2013’te GOP, başlangıçta Obamacare’in finansmanı iptal edilmediği sürece hükümeti finanse etmeyi reddetti – bu, Cumhuriyetçi liderlerin yumuşamasından ilkin iki haftadan birazcık fazla devam eden bir hükümetin kapanmasına yol açtı.

Partinin iç gerilimleri sonucunda Meclis Başkanı John Boehner için oldukca fazla oldu ve yeni kurulan House Freedom Caucus’un – odanın ana aşırı sağ örgütlenme organı haline gelen – baskısı altında – ve sonra-rep. Mark Meadows, 2015’te çekilme etti. Ihtimaller içinde halefi Kevin McCarthy, oylamadan ilkin çekildi. Sağdan gelen karşıcılık sebebiyle. Bununla beraber, sonunda, yeterince tutucu yeni konuşmacı olarak Paul Ryan’ı seçti ve Meclis, Obama’nın başkanlığının geri kalanında daha çok gerilmiş yasama savaşlarından kaçındı. Kurultay, sağdaki düzinelerce muhalife karşın arabuluculuk yasa tasarılarının iki partinin de desteğiyle GOP Meclisi’nden geçmiş olduğu statükoya geri döndü.

Donald Trump’ın seçilmesi, ideolojik olarak bu mücadelelerin ve Cumhuriyetçi Parti’nin dinamiklerini alt üst etti. Freedom Caucus hala harcamaya karşıydı, sadece göç, kültür savaşı ve Trump’a kişisel bağlılık problemler olarak terfi etti ve yönetimin boyutu ve kapsamı üstündeki mücadeleler nispeten daha azca tüketici hale geldi.

Cumhuriyet Meclisi Başkanı’nın yönetişim kıyamet döngüsü

Gene de, bu yılki büyük yasama mücadeleleri büyük olasılıkla tek bir rahat nedenden dolayı zaman içinde kontrol edilmiş federal finans ve borç tavanı mevzularına geri dönecek – Kurultay’nin yapması ihtiyaç duyulan şey bu ve Demokratların bu mevzuda Cumhuriyetçi işbirliğine ihtiyacı var. (Cumhuriyet Meclisi tarafınca geçirilen tartışmalı bağımsız yasa tasarıları, Demokratik Senato tarafınca güvenli bir halde göz ardı edilebilir.)

Sadece McCarthy’nin yada adını hemen sonra verecek olan konuşmacının karşı karşıya kalacağı dengeleme eylemi, Boehner’ı alt edenden bile daha aldatıcıdır.

Her şeyden ilkin, 222 Cumhuriyetçi, Konuşmacı Boehner’in şimdiye kadar haiz olduğundan oldukca daha ufak bir çoğunluktur (en ufak çoğunluğu 234 idi). Bu, Konuşmacının bir şeyi geçmek için Demokratlara güvenmek zorunda kalmadan ilkin yalnızca beş GOP oyunu kaybedebileceği anlamına gelir. Basitçe söylemek gerekirse, geçmesi mecburi olan bu yasalar için oylarını kazanması zor olacak beşten fazla Cumhuriyetçi var. Ortalama 19 kadar McCarthy karşıtı muhafazakarın tamamı yoğun bir halde hükümeti küçültmeye odaklanmıyor, sadece bazıları bunu yapıyor.

Çözüm açık görünüyor: Mecburi yasa tasarıları kabul edilmeli yoksa Konuşmacı’nın partisi ağır bir siyasal karşılık ödeyecek ve Konuşmacı’yı bitiş çizgisini geçmek için birkaç Demokrat’a güvenmek zorunda bırakacak.

Mesele şu ki, bir GOP sözcüsü Demokratlarla bir antak kalma yaparsa muhafazakarlar öfkelenecek. “Sandalyeyi boşaltma hareketi” meydana getirecek kadar kızmış olabilirler. Bu, esasen genel kurulda konuşmacıya güvensizlik oyu vermeye zorlayabilecek ayrıcalıklı bir önergedir. Ve eğer konuşmacı o sesi kaybederse, ev orada biterdi. tam şu anda – açık bir konuşmacı seçimi.

Meclisin tarihinin bir çok için, herhangi bir üye bu şekilde bir talepte bulunabilir. 2019’da Demokratlar, kuralları bir partiden çoğunluk gerektirecek şekilde değiştirdi. Sadece McCarthy karşıtı Cumhuriyetçiler, eşiğin yalnızca bir üyeye indirilmesi çağrısında bulundular. McCarthy, itiraz edenlerin oylarını kazanmak için barajın beş üyeye düşürülmesini önerdi. Etkili bir halde, bu, Demokratlar McCarthy’yi kurtarmadıkça, mesele çıkaran beş kişiye de başkan seçimlerini tekrardan başlatma şansı verecektir. Şimdiye kadar, bu ödün ve ötekiler kafi olmadı.

Genel tablo şu ki, bu 222 Cumhuriyetçiden 218’lik bir yönetim çoğunluğunun mümkün olup olmadığı net değil. Konuşmacı, borç tavanını yükseltmek, hükümeti finanse etmek, cumhurbaşkanlığını görevden alma önergesini reddetmek için oldukça tertipli bir halde Demokratların oylarına güvenmek zorunda kalabilir. Gene de bu demokratik seslerin ardında koşmak, sağdaki bu konuşmacıyı aforoz edecek, büyüyen tutucu muhalefete ve kim bilir onların düşüşüne yol açacaktır.

iyi mi çıkacağız

Doom döngüsünden çıkmanın yalnızca iki gerçek yolu vardır.

Biri, bazı Demokratlar ve bazı Cumhuriyetçiler ile iki partili bir yönetim çoğunluğundan oluşuyor. Bir bakıma, bu merkezci fanatik kurgu – iki taraf arasındaki düşmanlık göz önüne alındığında, resmi bir güç paylaşımı anlaşması son aşama ihtimaller içinde değil. Sadece başka bir anlamda, Obama yönetiminden bu yana, Temsilciler Meclisi’ndeki Cumhuriyetçi çoğunluk, hükümet finansman yasa tasarılarını geçirmek için Demokratların oylarına bel bağladı.

İkinci çıkış yolu, GOP liderlerinin bir halde aşırı sağı gevşemeye ikna etmesidir. Ve bununla iyi şanslar kabul edebilirsiniz, sadece geçmişte işe yaradı – en azından bir süre.

Yukarıda da belirttiğim şeklinde, Boehner 2015’te istifaya zorlandığında ve Ryan onun yerine geçtiğinde, bu aslına bakarsak Obama sürecinin büyük harcama savaşlarının sonuydu. Öfkeli Muhafazakarların bu önergeyi Ryan’a karşı da sandalyeyi boşaltmak için kullanmaları mümkün olabilirdi, fakat asla yapmadılar – amaçlarını anladıklarından emindiler. Benzer şekilde, House GOP liderleri, 2011 krizinden sonrasında borç tavanı mevzusunda başka bir çatışmadan başarıyla kaçındı ve 2013’teki kapatma fiyaskosundan sonrasında, Obama döneminde daha çok kapatmayı tetiklemek için kafalarını duvara vurmakla yetinmediler.

Sual, yeni GOP sözcüsünün siyasal olarak eşiğine gelip üyelerini bu yılki yasama savaşlarında – bilhassa de oradaki ekonomik kriz riskleri sebebiyle borç tavanı mevzusunda – hakkaten durduracak kadar becerikli olup olmayacağıdır. Sonunda yeterince Cumhuriyetçiyi hükümetin finansmana ihtiyacı olduğuna, borç tavanının yükseltilmesi gerektiğine ve Demokratik Senato ile Başkan Biden’ın ültimatomlara alçakgönüllülükle boyun eğmeyeceklerine ikna edebilecek mi?

Yeni GOP’un kabul edilemeyecek kadar işlevsiz olduğu ortaya çıkarsa, tehlikeli bir hesaplaşmayla karşı karşıya kalabiliriz – Biden’ın Kurultay’den herhangi bir destek almadan borç tavanını ele almak için seçenekleri araştırdığını görebileceğimiz bir hesaplaşma.