Eli Lilly niçin gönüllü olarak insülin maliyetlerini ayda 35 Dolar olarak sınırlıyor?

İnsülin maliyetini düşürme kampanyası azca ilkin büyük bir zafer kazanmıştır.

İlaç şirketleri, reçeteli ilaçların, bilhassa de insülin benzer biçimde temel ilaçların tutarları sebebiyle çok önemli bir baskı altına giriyor ve daha agresif tepkiler vermeye başlıyor.

Çarşamba günü, ABD’nin Büyük Üç insülin üreticisinden önde gelen Eli Lilly, neredeyse tüm müşteriler için fazlalığı ayda 35 $ ile sınırlayacağını duyurdu. Hususi sigortalı bireylerin muafiyetleri otomatikman ayda 35 ABD Doları ile sınırlıdır. Sigortalı olmayan kişilerin de aynı haktan yararlanabilmeleri için şirket tarafınca oluşturulan tutum kartını indirmeleri gerekmektedir. Hareket, yalnızca belirli uygun hastalara cepten maksimum 35 $ veren önceki bir programın genişletilmesidir.

Aylık üst sınır olan 35 $, Kurultay tarafınca Enflasyon Azaltma Yasasında kabul edilen ve Medicare yararlanıcıları için bir insülin reçetesinin maliyetini ayda 35 $ ile sınırlayan hükme karşılık gelir. Kurultay Demokratları başlangıçta bu sınırı öteki sigorta türlerine genişletmek istediler, sadece kullandıkları hususi yasama süreci kapsamında, kuralları hususi sektörü düzenleme kabiliyetlerini sınırlayan bir Cumhuriyetçi hilekarlıktan kaçınamadılar. Artık bir üretici gönüllü olarak adım atıyor.

Eli Lilly ek olarak markasız insülininin sıralama fiyatını ayda 25 dolara düşüreceğini ve marka adı ve en sık reçete edilen insülin olan Humalog’un sıralama fiyatını 2023’ün sonuna kadar yüzde 70 oranında düşüreceğini duyurdu. (10 mL’lik bir flakonun sıralama fiyatı şu anda 275 ABD doları civarındadır.) Bir çok şahıs şu anda sıralama fiyatını ödememektedir, sadece sigortası olmayan yada yüksek muafiyetli bir sıhhat planına haiz olmayan kişiler, bilhassa yüksek bir dış ödeme deneyimi yaşayabilir. -cep harcamaları sonucunda sıralama fiyatlarının ne kadar yüksek bulunduğunu bilir.

İlaç üreticileri insülin maliyetleri mevzusunda fazlaca fazla baskı altında – ve işe yarıyor benzer biçimde görünüyor

Firmanın hareketi, devam eden bir araştırma fırtınası ve insülin maliyetini denetim altına almaya yönelik trajik hükümet eyleminin kanıtlarının ortasında geldi. Diyabetli 8 milyondan fazla Amerikalı insüline bağımlıdır; tip 1 diyabetli kişiler için gereklidir ve tip 2 diyabetli bazı kişiler için de bir zorunluluk haline gelmektedir. Bununla beraber, son zamanlarda meydana getirilen araştırmalar, insülin kullanan altı kişiden birinin, maliyeti sebebiyle ilacı paylaştırdığını ortaya koymuştur.

Bunun sebebi, bazı insülinlerin fiyatının son 20 yılda yüzde 1000 artması ve enflasyonun fazlaca üstünde olması. İnsülin üretimi çoğu zaman doz başına 10 dolardan daha azca maliyetli olsa da, ilacın bazı versiyonlarının şu anda 200 doları aşan bir sıralama fiyatı var. ABD’de çarpık bir pazar, üç firmanın insülin işine hakim olmasına izin verdi: Sanofi, Novo Nordisk ve Eli Lilly.

Yüzyıl ilkin insülinin orijinal keşifleri patentlerini 1 dolara satmış olsa da, hususi firmalar kısa sürede bu yeni mükemmel ilaç için pazara girdi. Mühim iyileştirmeler geliştirdiler ve ilacın daha uzun süre dayanan yada hastanın gereksinimlerini karşılamak için daha süratli çalışan değişik versiyonlarını yaptılar. Sadece bu yenilikler, ilacın aslı temelde aynı kalsa bile, son birkaç on yılda ilacın maliyetini artıran fiyat artışlarını ve patent korumalarını haklı çıkarmaya da destek oldu.

Hastalar ve genel halk öfkeli ve firmalar ek olarak kamuya açık bazı utanç verici vakalar yaşadı – mesela Eli Lilly’nin hisselerini özetlemek gerekirse besleyen parasız insülini duyuru eden bir Twitter kimliğine bürünme vakası ve CEO’sundan insülinin “muhtemelen” daha ucuz olması gerektiğine dair bir onay – bu da krizi daha da şiddetlendirdi.

Her 10 Amerikalıdan biri şeker hastası. İnsülin maliyeti krizi, ABD’nın işlevsiz sıhhat sistemi için bile genel kamuoyunu fazlaca saçma bulmuş benzer biçimde görünüyor. Potansiyel olarak etkilenen yada etkilenebilecek birini tanıyan fazlaca sayıda insan, ona bağımlı insanoğlu için insülinin yaşam kurtarıcı özellikleri ve onu üretme maliyeti ile bu şirketlerin talep etmiş olduğu fiyat arasındaki büyük fark harekete geçmesi için hükümet üstündeki baskıyı artırmaya devam etti. Her iki partiden seçmenler ezici bir çoğunlukla milletvekillerinin insülin maliyetleri ve daha geniş ilaç tutarları hakkında bir şeyler yapmalarını istediklerini söylüyor.

Kurultay, IRA’daki aylık 35 dolarlık Medicare sınırıyla kayda kıymet bir adım attı. Sadece devletlerin daha büyük planları var.

California, insülin benzer biçimde dirimsel ilaçların devlet üretimi fikrine gerçek para yatıran bir kamu insülin projesi için 100 milyon doları onayladı. Yakın vadede devlet, ucuz jenerik ilaçlar geliştiren, kar amacı gütmeyen bir hastane sistemleri topluluğu olan CivicaRx benzer biçimde mevcut bir şirketle ortaklık oluşturmayı planlıyor ve daha ucuz insülin tedarikini daha erken ele geçirmeyi planlıyor. Bununla beraber, uzun vadeli plan, kendi jenerik insülinini meydana getirecek ve bunu ilaç üretim fiyatına satacak sivil işçileri kullanarak devlete ilişkin bir yapınak inşa etmektir. Bu hedefe ulaşmanın önünde muhtemelen yasal, düzenleyici ve bilimsel engeller olacaktır, sadece plan bu.

Washington ve Maine benzer biçimde öteki eyaletler de benzer projelerle ilgilendiklerini ifade ettiler. Michigan Valisi Gretchen Whitmer, yasama meclisinde yeni kazanılan Demokrat çoğunluğa haiz, kısa süre ilkin eyaletten sonunda kendi insülinini üretmek için 150 milyon dolar yatırım yapmasını istedi.

California’nın çabalarını destekleyen savunucular, bana eyalet planının iki yoldan biriyle başarıya ulaşmış olabileceğini söylediler: ya eyalet kendi fabrikasını kurar ve ucuz insülin satar ya da mevcut üreticiler buna karşılık olarak kendi fiyatlarını düşürmeye karar verir. California ek olarak Medicaid programı (bir çok eyaletin tüm nüfusundan daha çok olan 15 milyon kaydı olan) ve eyalet çalışan sıhhat planı vasıtasıyla fazlaca fazla insülin satın aldığından, her iki şekilde de kazanır.

Bir sıhhat hizmeti tüketici savunuculuğu grubu olan Health Access California’nın yönetici direktörü Anthony Wright, “İnsülin maliyetini düşürebilirsek, onu satarak para kazanmak zorunda değiliz” dedi. “Tutum, alıcılar olarak bizlere yarar sağlıyor.”

İlaç üreticilerinin bu baskıyı hissettiklerine dair ihtimaller içinde bir işaret, Eli Lilly’nin Çarşamba günü 35 dolarlık üst sınırın derhal yürürlüğe gireceğini duyurmasıyla geldi.