Dünyanın kutup kayması, yeraltı suyu kaybının deniz seviyesini yükselttiğini kanıtlıyor
Mevcut iklim ısınmasının getirmiş olduğu dağ buzullarının ve kutup buz tabakalarının erimesi, Dünya’daki deniz seviyesinin yükselmesine en oldukça katkıda bulunanlardan biri olarak kabul edildi.
Deniz seviyesinin yükselmesinde mühim bir antropojenik faktörün, sulamadan yeraltı suyunun çekilmesi olduğu fikri ortaya atılmıştır. 1993’ten 2010’a kadar olan iklim modellerinden elde edilmiş tahminler, toplam 2.150 gigatonluk bir yeraltı suyu tüketimine yada küresel deniz seviyesinde 6.24 milimetrelik bir artışa işaret ediyor.
Seul Ulusal Üniversitesi’nden bir jeofizikçi olan Dr Ki-Weon Seo, “Dünya’nın dönüş kutbu aslına bakarsak oldukça değişiyor” dedi.
“Çalışmamız, iklimle ilgili nedenler içinde, yeraltı suyunun tekrardan dağılımının aslına bakarsak dönme kutbunun kayması üstünde en büyük etkiye haiz bulunduğunu gösteriyor” diye ekledi.
2016’da suyun Dünya’nın dönüşünü etkileyebileceğinin keşfedilmesinden bu yana, yeraltı suyunun bu dönüş değişikliklerindeki kati görevi tam olarak araştırılmadı.
Dr Seo ve meslektaşları, dergide gösterilen yeni çalışmada, Dünya’nın dönme kutbunun kaymasında ve suyun hareketinde gözlenen değişimleri modellediler. Jeofizik Araştırma Mektupları, başlangıçta yalnız buz tabakalarını ve buzulları hesaba katarak ve ondan sonra çeşitli yeraltı suyu tekrardan dağıtım senaryolarını dahil ederek.
Araştırmacılar 2.150 gigatonluk yeraltı suyunun tekrardan dağıtımını hesaba kattığında, model gözlemlenen kutup kaymasını yalnızca kısmen eşleştirdi. Onsuz, model yılda 78,5 santimetre yada 4,3 santimetre kapalıydı.
Dr Seo, “Dönme direği kaymasının açıklanamayan nedenini bulduğuma oldukça sevindim,” dedi. “Öte taraftan, bir Dünya sakini ve bir baba olarak, yeraltı suyunun pompalanmasının deniz seviyesinin yükselmesinin bir başka deposu bulunduğunu görmek beni endişelendiriyor ve şaşırtıyor.”
Araştırmaya bakılırsa, orta enlemlerde yer altı suyunun dağılımını değiştirmenin, kutup kaymasını ne kadar değiştirebileceği üstünde tesiri olan yeraltı suyunun konumunu değiştirmekten oldukça, dönme kutbu üstünde daha büyük bir tesiri var.
Çalışmaya bakılırsa, batı Şimal ABD ve kuzeybatı Hindistan’ın iki orta enlem bölgesi, araştırma periyodu süresince en büyük su tekrardan dağıtımına sahipti.
Dr Seo, “Ülkelerin, bilhassa bu kırılgan bölgelerde, yeraltı suyu tükenme oranlarını yavaşlatma girişimleri, kuramsal olarak sürüklenmedeki değişikliği değiştirebilir, sadece yalnızca bu tür koruma yaklaşımları on senelerce sürdürülürse” dedi.
Dr Seo, ekibin araştırmasının, kıtasal su depolama varyasyonlarını idrak etmek için Dünya’nın dönme kutbuna ilişkin geçmiş gözlemleri kullanabileceğini ve 19. yüzyıldan gelen kutupsal hareket verilerinin, ısınan bir iklim sebebiyle hidrolojik rejim değişikliklerini belirlemeye destek olabileceğini daha da netleştirdi.