Dünyanın en büyük nüfusuna haiz bu “Hint Yüzyılı” mı olacak?

Dünyanın en kalabalık yeni ülkesinin sayıları niçin bir tek bu kadar ileri gidebiliyor?

Çin, Birleşmiş Milletler’in istatistik tutmaya başladığı 1950’den beri resmi olarak dünyanın en kalabalık ülkesi olmuştur. Sadece, oldukca daha uzun olmasa da, bir çok insanoğlunun yüzyıllardır haiz olduğu neredeyse kesindir. Çin, 1982’de 1 milyar sınırını aşan ilk ülke oldu ve 2022’de tahminen 1.426 milyar insanla – ABD’nin sayı ve nüfus yoğunluğunun dört katından fazla – küresel listenin başlangıcında içeriyor.

Fakat artık değil. BM nüfus bilimcilerine gore, Hindistan bu ay, büyük olasılıkla siz bunu okuduğunuz zamana kadar toplam nüfusta Çin’i yakalayacak ve arkasından Çin’i geçecek. Bu tam olarak sürpriz değil — Hindistan’ın doğurganlık oranı, ikinci ülke 1979’da tek çocuk politikasını uygulamaya koymadan ilkin Çin’inkini senelerce geçmişti ve demograflar, Hindistan’ın yetişmesinin an meselesi bulunduğunu uzun süredir tahmin ediyorlardı. Fakat o gün, şimdi değil, seneler sonrasında bekleniyordu.

Bu ne anlama gelir? Bir nesil okul çocuğunu dünya nüfusunun zihinsel haritasını tekrardan meydana getirmeye zorlamak haricinde, şu anda pek bir şey yok. Her iki ülke de hâlâ oldukca büyük ve gezegendeki her sekiz kişiden neredeyse üçüne ev sahipliği yapıyor.

Çin’de, onlarca senedir dünyanın en agresif ve şiddetli nüfus kontrolleri tartışmalı bir halde oldukca iyi çalıştı. Doğurganlık oranı – üreme yaşamı süresince hanım başına düşen beklenen doğum sayısı – yalnızca 1,3 ile dünyanın en düşükleri içinde içeriyor ve o zamandan beri bir ülkenin nüfusunu 1990’ların başlarının yerini alacak tek başına doğumlar.

On senelerdir düşük doğurganlık, aslına bakarsanız azalmakta olan ülke nüfusunun yaşlanmaya devam edeceği ve uzun süredir dünyanın en büyük genç işçi havuzu tarafınca beslenen bir ekonomiye ciddi ekonomik engellemeler getireceği anlamına geliyor.

Buna karşılık, Hindistan’ın doğurganlık oranı, 1960’lardaki nüfus bombasında hanım başına ortalama altı çocuktan bugün ortalama 2,1’e düşerek oldukca daha yavaş düştü. Bu, hem Hindistan’ın devam eden nüfus artışını körükledi – BM’nin medyan tahmini 2064’te 1,7 milyar olarak belirlendi – hem de genel olarak daha genç kalmasını sağlamış oldu, bu da Hindistan’ın yalnızca Çin’den daha büyük olmayacağı, bununla beraber potansiyel olarak oldukca daha çok gence haiz olacağı anlamına geliyor üretken işçiler.

Demografi alınyazısı değildir

Tarihsel olarak, bu tür bir nüfus dağılımı, ekonomik başarı için bir reçete olmuştur. Japonya ve Cenup Kore şeklinde Doğu Asya ülkeleri ve ondan sonra Çin, 20. yüzyılın ikinci yarısında demografik bir temettü elde etti, bu sebeple doğurganlıktaki süratli düşüş, birçok işçinin bakması ihtiyaç duyulan daha azca çocuk sahibi olması ve bu işçilerin daha üretken olmasına destek olması anlamına geliyordu. Yalnızca demografiye dayalı olarak, Hindistan aynı yararları elde etmeye hazırlanıyor ve bu da bazı tahmincilerin “Hint Yüzyılı”nı müjdelemesine yol açıyor.

Fakat bu demografiyi iyi mi söylediğimi hatırla değil Kararlılık? Büyük bir genç işçi fazlası mükemmel bir şey, sadece yalnızca bir ülke hepimiz için üretken iş bulabilecek kadar süratli büyüyebilirse ve Hindistan aşırı yoksulluğu azaltmada çok önemli adımlar atmış olsa da, ülkenin hala savaşım etmesi gerekiyor.

Vatandaşlarınıza iş bulamazsanız, nüfus bir lütuftan bombaya dönüşebilir. Ve Hindistan’ın doğurganlık geçişi, ulusal düzeyde yumuşak bir tavşan eğimi şeklinde görünse de, bu rakamlar büyük bölgesel eşitsizlikleri gizliyor. Hindistan’ın nüfusu daha yoksul şimal eyaletlerinde en süratli şekilde artarken, gelişmiş güneyde nüfus aslına bakarsanız zirveye ulaştı ve düşük doğurganlık oranları Çin’inkine daha oldukca benziyor.

Hindistan’ın elverişli demografik yapısından en iyi şekilde yararlanabilmesi için, Çin’in kitabından bayanların güçlendirilmesiyle başlayarak birkaç sayfa alması gerekiyor. Hindistan’da bir tek beş hanımdan biri kayıtlı istihdama haiz, bu oran Çin’deki oranın yarısından birazcık fazla. Bu, Hindistan’da köklü cinsiyet ayrımcılığına karşı savaşım etmek ve hem ülke genelinde büyük farklılıklar gösteren aile planlamasına hem de eğitime erişimi sağlamak anlamına geliyor.

Hindistan ek olarak Çin’den oldukca değişik bir siyasal manzarayla karşı karşıya. Dünyanın en kalabalık ülkesi bununla beraber dünyanın en büyük demokrasisidir. Bu da bir güç olabilir, sadece şu anda Hindistan, Başbakan Narendra Modi’nin seçim kurallarını tekrardan yazması, Müslüman azınlıklara saldırması ve basını boğması sebebiyle açık bir demokratik gerileme ile karşı karşıya. Modi’nin ana siyasal rakibi Kurultay Partisi lideri Rahul Gandhi’nin Mart ayında görünüşte siyasal nedenlerle diskalifiye edilmesi, Freedom House STK’sının şu anda yalnızca “kısmen özgür” olarak değerlendirdiği bir ülke için bir başka düşük nokta.

Çin’in artık dünyadaki en kalabalık ülke olmadığı gerçeği, yeni demografik bölgeye girdiğimizin altını çiziyor. Köktencilik bir değişiklik olmadan, çocuklarımız dünya nüfusunun zirve yaptığını ve azalmaya başladığını görecek.

Dünyanın gelecek yıllarda ekonomik olarak büyümeye devam etmesi için her işçiden oldukca daha fazlasını almamız gerekiyor. Ve neredeyse her ülkeyi aşırı yoksulluktan kurtaran ihracata dayalı üretim büyümesine tam olarak bel bağlaması pek ihtimaller içinde olmayan Hindistan, kendi yolunu bulmak zorunda duracak.

Bu hikayenin bir versiyonu ilk olarak Future Perfect Bülteninde gösterildi. Abone olmak için buradan kaydolun!