Doktor Yardımlı Ölüm 10 Eyalette Yasaldır. New York 11. Sırada Olabilir mi?

Protesto sesleri Meclis salonu galerisinden güçlü bir şekilde geliyordu; tezahüratlar, havaya kaldırılan el yapımı pankartların üzerindeki şu sözleri yansıtıyordu: “Acıyı durdurun, tasarıyı geçirin!”

Ancak New York Eyalet polisleri protestoculardan bazılarını uzaklaştırmaya başladıkça (bazıları elinde baston tutuyordu, bazıları ise kanser tedavisinin etkisiyle yavaşlamıştı) bu gösterinin katılanlar üzerinde kişisel ve doğrudan bir yankı uyandırdığı açıktı.

Protesto, eyaletteki yasa koyucuları, ölmekte olan sözde tıbbi yardımı yasallaştıracak ve eyalette ilk kez ölümcül hastaların yaşamı sona erdiren ilaçlara erişmesine izin verecek bir yasa tasarısını geçirmeye ikna etmeyi amaçlayan, giderek umutsuzlaşan bir dizi gösterinin sonuncusuydu.

New York, yasa yapıcıların ölüm anında tıbbi yardımı yasallaştıracak yasa tasarısını değerlendirdiği 19 eyaletten biri; bu uygulama 10 eyalette ve Washington DC'de yasal.

New York'taki yasa tasarısı, zihinsel yeterliliği olan ve altı aydan fazla yaşamamış ölümcül hasta yetişkinlerin, doktorlarından yaşamı sona erdiren ilaçlar için reçete talep etmelerine izin verecek. Hastaların ilacı kendi başlarına alabilmesi gerekecek ve yalnızca ölmek isteyen kişi reçeteyi talep edebilecek.

Kongre Binası'nda gözaltına alınan bir protestocu olan Jules Netherland, “Çatışmalardan hoşlanan ya da sivil itaatsizlik konusunda fazla deneyimi olan biri değilim” dedi. “Fakat insanların dikkatini çekmenin tek yolunun bu olduğuna gerçekten inandım.”

Ölümle mücadeleye yönelik ilk tıbbi yardım tasarısının Albany'de sunulmasının üzerinden yaklaşık on yıl geçti ve yasa henüz oylama için meclise ulaşmadı. Ancak teklif, yaklaşık 20.000 doktordan oluşan bir ticaret grubu olan New York Eyaleti Tıp Derneği gibi grupların desteği ve 4. Aşama meme teşhisi konulan Bayan Netherland gibi aktivistlerin çabaları sayesinde bu yıl ivme kazandı. geçen yıl kanser.

Muhalifler, bazı hastaların yanlış prognoz nedeniyle veya baskı altında kaldıktan sonra yaşamlarına son vermeyi seçebileceklerinden endişe ediyor. Mevcut tasarı ölümcül hastalarla sınırlı olsa da, yasa koyucuların herhangi bir ilk yasanın kabul edilmesinden sonra ölüm durumunda tıbbi yardıma uygunluğu genişletebileceklerinden endişe ediyorlar.

ABD Ötenazi Önleme Koalisyonu'nun hemşiresi ve yönetim kurulu üyesi Colleen Barry, “Tek bir istismar veya baskı vakası olsa veya tek bir hata bile olsa, bu ölü bir kişidir” dedi.

2024 yasama oturumuna yaklaşık bir hafta kala tasarı, özellikle Vali Kathy Hochul'un veya Meclis ve Senato liderlerinin resmi desteği olmadan, Demokratların kontrol ettiği Yasama Meclisinde yokuş yukarı bir tırmanışla karşı karşıya.

Yine de kurumun Sağlık Komitesi başkanı Meclis Üyesi Amy Paulin, 2016'da ilk sponsorluğundan bu yana yavaş yavaş destek topladığını söyledi.

Westchester County'nin bazı kısımlarını temsil eden ve yumurtalık kanserinden ölürken böyle bir yardım alamayan kız kardeşinin anısına motive olan Bayan Paulin, kürtaj veya evlilik eşitliği konusundaki oylamalardan pek de farklı olmayan, “Bu duygusal bir oylama” dedi. . “Birçok meslektaşım bana fikirlerini değiştirmeye iten hikayelerle geldi. Bu hayatla ilgili ve seçimle ilgili. Daha fazla üye bunu hissediyor, bunu yaşıyor ve anlıyor.”

Ancak pek çok yasa koyucuya göre, liderlerin bazılarının tereddüt etmesine neden olan şey tam da sorunun duygusal ciddiyeti.

Eyalet Senatosu çoğunluk lideri Andrea Stewart-Cousins, bu yılın başlarında teklifle ilgili olarak “Ülke açısından bir kültür olarak ölümle ilgili çok fazla konuşma yapılmadığını düşünüyorum” dedi. bu konuşmayı yapmaya karşı değildi.

Engelli Hakları Merkezi ve New York Eyaleti Katolik Konferansı da dahil olmak üzere muhalifler, ölüme yardımın bu kadar dar bir uygulamasının bile her zaman daha geniş bir kullanıma yol açacağı konusunda uyarıyor. Çoğunlukla Amerika Birleşik Devletleri dışındaki, uygulamanın yalnızca ölümcül fiziksel hastalıklarla mücadele eden hastalar için değil, aynı zamanda zihinsel hastalıkları olan kişiler için de mevcut olduğu yerlere işaret ediyorlar.

Amerika Birleşik Devletleri'nde bu tür yasalardan yararlanan insanların büyük çoğunluğu, çoğunlukla kanser olmak üzere ölümcül fiziksel hastalıklarla karşı karşıyaydı. Ancak “terminal anoreksiya nervoza” tanısı konulduktan sonra yaşamı sona erdiren ilaç reçete edilen 36 yaşındaki Coloradolu bir kadın gibi nadir istisnalar, tartışmalara yol açtı ve acı, özerklik ve doktorların rol ve sorumlulukları hakkında soruları gündeme getirdi.

Amerikan Tabipler Birliği, “doktorun şifacı rolüyle temel olarak uyumsuz” olarak tanımladığı doktor yardımlı intihara resmi olarak karşı çıkıyor. Uzun yıllar boyunca New York Eyaleti Tıp Derneği de aynı görüşteydi.

Ancak uygulamayı yalnızca ölümcül hastalarla sınırlamakla kalmayıp aynı zamanda bireysel sağlayıcıların kendi inançlarına göre seçimden çekilmesine olanak tanıyan yasayla ilgili son tartışmalar, grubun rotayı tersine çevirmesine ve tedbiri onaylamasına neden oldu.

Uygulamanın destekçileri, ölüm anında tıbbi yardımın yasallaştırılmasının sayısız insanın acı çekmesini önlemesine ve huzur içinde ölmesine yardımcı olacağını söylüyor. Bu yılın başlarında YouGov tarafından yaptırılan ve New Yorkluların yüzde 72'sinin “onuruyla ölümü” desteklediğini ortaya koyan ankete işaret ediyorlar.

Oregon'un uygulamayı yasallaştıran ilk eyalet olduğu 1994 ile 2020 arasında, 8.451 kişiye ölüm yasasında tıbbi yardım kapsamında reçete verildi. Journal of the American Geriatrics Society'de yayınlanan 2022 tarihli bir araştırmaya göre, bunlardan 5.329'u yaşamı sona erdiren ilaçları aldı.

87 yaşındaki Barbara Thomas, sonbaharda kendisine glioblastoma multiforme (bir tür ölümcül beyin kanseri) teşhisi konulduktan 15 ay sonra ölen kocası Bob Thomas için bunun bir seçenek olabileceği bir gerçeklik hayal etmeye çalışırken gözyaşlarıyla boğuştu. 2010 yılı.

“Bence çok daha sevgi dolu olurdu. Hepimiz toplanabilirdik,” dedi gözyaşlarını geri çekmek için duraksayarak. “Eminim herkesin etrafta olmasını tercih ederdi, böylece hepsiyle konuşabilir, hayatları için dileklerini iletebilir ve onun hakkında ne sevdiklerini söylediklerini duyabilirdi.”

Bunun yerine, sinek balıkçılığından, avlanmaktan, kamp yapmaktan ve yürüyüş yapmaktan hoşlanan, gururlu bir doğa adamı olan Bay Thomas, son aylarının çoğunu West Milton, NY'deki evinde yatağında yorgun ve zayıf bir şekilde geçirdiğini söyledi.

“Bazen yatakta uzanıp ne kadar imkansız bir durumda olduğumuz konusunda ağlardık” diye hatırladı.

Bayan Thomas, Bay Thomas'ın iki kez karısından kendisine silahını getirmesini ve kendisini öldürmesine yardım etmesini istediğini söyledi. Bunu hiç yapmadı ama onun ne kadar perişan olduğunu görmek ve acısını dindirmek için yapabileceği hiçbir şey olmadığını bilmek ona acı veriyordu.

Bayan Thomas, 55 yıldır evli olduklarını ekleyerek, “O, diğer insanlardan daha uzun süre birlikte yaşadığım kişiydi; ebeveynlerimden ve çocuklarımın hepsinden daha uzun süre.” “Biz hala aşıktık.”

Ona göre, kocası gibi insanların ne zaman ve nasıl öleceklerini seçmelerine izin vermek “şefkatli ve sevgi dolu bir davranıştır.”