Katliam bebeği M3gan, yapım aşamasında olan bir kamp korku ikonu.

Korku filmlerine ulaşınca, korkak bir kediyimdir. izledim Yabancılar ve gecede birçok kez ön kapımdaki kilitleri denetim ediyordu. gördüm Blair Cadısı projesi, ve mevzu kamp halletmeye ulaşınca bu hakikaten tabuta çakılan bir çiviydi, esasen hakkında şüpheci olduğum bir aktivite. Poltergeist – hayır, kesinlikle hayır. Bu şeyler sınırlara saygı duymaz.

Öyleyse, kendi özgür irademle, kendimi derinden takıntılı bulduğumda şaşırdığımı hayal edin. M3gan, insanları öldüren güzel bir oyuncak bebek hakkında bir Blumhouse-James Wan filmi. Ekim’deki ilk fragman yayınlandığından beri, bu güzel fena kız animatronik amigo kızın bir şeyleri öldürmesini, ortalığı kasıp kavurmasını ve Allison Williams’ı terörize etmesini izlemekten başka bir şey istemedim. Ve dans eden ve katliam işlemeye muktedir olan çekici hanımefendiler direkt benim eşcinsel zevklerime hitap ederken (seviyorum Chicago!), niçin umutsuzca görmem icap ettiğini anlayamadım Bu film.

Ben de yalnız değildim. İnternetin her yerinde fanatik yapımı M3gan dans videoları ve – filmi izlememiş olan insanlardan gelen – M3gan’ın katliam bebekleri Chucky ve Annabelle’in tacı için geldiğine dair beyanlar vardı. Bu sevginin bir çok, M3gan’ı esasen (ironik ve ironik olmayan bir halde) bir queer ikonu olarak kutsayan queer insanlardan geliyordu, bizim yaptığımız şeklinde değil. anne‘ın Ma’sı yada içindeki anne Barbaryada Babadook yada Pearl’den Xyada FeryatGhostface’ten.

Takıntıyı anlamaya destek olması için NYU’da profesör ve editörü olan Joe Vallese ile konuştum. Dolaptan Geldi, tuhaflık ve korku filmlerinin kesişimi hakkında eleştirel denemelerden oluşan bir koleksiyon. nerede bulunduğunu konuştuk M3gan ekrandaki katil oyuncak bebeklerin uzun evveliyatına, LGBTQ insanlarının bu türü niçin sevdiğine (ipucu: gerçek yaşamı alt üst etmiş olduğu için) ve korkunun queer insanlara başka hiçbir yerde bulamayacakları bir kaçış sağlayabildiğine uyuyor.

Kendim tam olarak açıklayamam fakat apaçık eşcinsel bir adam olarak, bu filmin eşcinsel beyinlerinde bir tür sinapsları tetiklediğini hissediyorum. Bizim şeklinde [gay people] mecburi bu filmi bu katliam bebeğiyle izleyin. Endişeleniyorum bundan dolayı bu eşcinsel balonun içindeyim ve bir şeyler hayal ediyor olabilirim ve yalnız senin de aynı şeyi görüp görmediğini bilmek isterim.

Sanırım o fragmanı ve o dansı gördüğüm anda “Oh, burada nasıl sonuçlanacağını biliyorum” gibiydim. Biliyorsunuz ki, bunun bir tür anlık gey ikonografisi olacağı benim için oldukca açıktı.

Filmin anlatısal olarak gerçekte ne içerdiğinden bağımsız olarak, o bir mem olacaktı. Sözgelişi dansı TikTok’ta olacak. Bu şekilde bir karavan ve bu şekilde bir dansın tutuşturması için bir tür vakit ve yer durumu.

Daha ne işe yaradığını bilmeden görsele bağlam ve anlam atfediyormuşuz şeklinde hissettiriyor ve bizim neslimizin gey ve queer erkeklerinin daima yapmış olduğu şey de buydu; tekrardan bağlamlandırma.

M3gan’ın queer insanoğlu ve bilhassa gey erkekler içinde yankı uyandırdığını düşünmenizin bir sebebi de bu mu?

Bence bu bizlere, bizlere bakılırsa olmadığı söylenen şeylerden geliyor. Çocukken queer erkekler için bu muhtemelen kadınsı olmak, kız şeklinde herhangi bir şey demekti. Bu açıkça bebekler için inanılmaz derecede doğru. Bu yüzden, gey yada queer adamların duyarlılığının, Amanda Seyfried benzeri bu güzel katil bebeğe doğru kayması mantıklı.

Ümit ederim Gen Z, ailelerinde bunun daha azca bulunduğunu görüyordur, sadece biz çocukken, bizlere Barbie ile oynayamayacağınız, sadece GI Joe’ya haiz olabileceğiniz söylendi. Yıkıcıysa oyuncak bebekle oynayabilirsin fakat güzelse oynayamazsın.

M3gan güzel ve fena, bu yüzden bazı gey adamların böyle bir durum gördüklerinde tepki gösterebilecekleri bir yıkım var. Bu bebeğin hikayesinin bu hususi mercekle anlatıldığını görüyoruz. Ve film iyi mi fena mü, tepki söz mevzusu olduğunda bu kadar mühim mi bilmiyorum.

Kesinlikle kız kardeşimin odasına Barbie’lerini “ödünç almak” için gizlice girdim. Bunu yaptığımda, fena bir şey yapıyormuşum şeklinde hissettim. Sanırım birinin odasına gizlice girmek fena. Sadece “güzel oyuncak bebeklerle oynamak = fena” fikri muhtemelen adam evlatların neyi sevmesi “var ise” ve iyi mi davranması “lüzumlu” olmasından oluşur.

Doğrusu… Sanırım katil bir oyuncak bebeğin devasa bir kağıt kesici bıçağıyla insanları öldüresiye doğrayışında kurnaz ve çekici bir şeyler var.

Ek olarak karavandaki M3gan bebeğinin dört ayak üstüne düştüğünü ve birine istila etmek için bir hayvan şeklinde koştuğunu görüyoruz. Herhangi bir alt metin bulunduğunu düşünmüyorum. Bence yalnız metin. Bu belirgin bir beraberlik.

Chucky yürümeden M3gan’ın sürünebileceğini yada koşabileceğini düşünmüyorum. Chucky kesinlikle bir sapkınlık gibidir [the toy] Dostum, esas olarak birbirlerine benzedikleri için. My Buddy tulum giyen ufak bir çocuktu ve oldukca kadınsı olmadığı için adamların haiz olabileceği bir oyuncak bebekti. Ve sonrasında bu, bilirsin, ağzı bozuk, gaddar seri katil tarafınca ele geçirilen Chucky bebeği alırsın.

Evrensel Resimler

Ve Chucky’nin yaratıcısı garip bir adam. Dizi izlediniz mi bilmiyorum…

yapmadım! Fakat bunun garip bulunduğunu duydum ve Jennifer Tilly ve Chucky’nin ikili olmayan bir çocuğun babası olmasıyla ilgili bir şey var mı?

Ana karakter garip. İnanılmaz derecede garip bir şov, mantıklı bundan dolayı Tiffany’nin tanıtımından sonrasında gidebileceği tek yön bu. [voiced by Tilly], Chucky’nin gelini. Ve çift cinsiyetli bir evlatları var ve buna hakikaten eğildiler. Temelde garip bir katil bebek aileleri var ve onunla o yolu izlediler, bu da, bilirsiniz, kim bilir orijinalin hayaletinin bir kısmını alır.

“Hayaletten kurtulmak” söz mevzusu olduğunda, bence son zamanların korku filmlerinin tarzına bakarsanız – Barbar, fena huylu, anne, Annabelleve hatta Babadook – onları queer filmler olarak ve bu can alıcıları queer ikonları olarak meshetme eylemi oldu. Ve bu kötü karakterler garip ikonlara dönüştüğünde, daha azca ürkütücü ve kim bilir daha keyifli hale geliyor.

Queer insanlara canavar denmesinin ve arkasından queer insanların bu “canavarlara” yönelmesinin bir rastlantı bulunduğunu düşünmüyorum.

Korku filmlerindeki karakter mecazlarına ulaşınca, hep sondaki kız ve kötü karakterle kalırız. Ve son kız oldukca uzun süredir bir tür heteronormativiteye sarılmış durumda, değil mi? O cis, heteroseksüel, oldukca mütevazı, oldukca sıhhatli. Kötü karakter çoğu zaman taban tabana zıttır. Ve birçoğumuz buna baktığında, Nancy olamayacağımız için Freddie olduğumuzu düşünürüz. Laurie olamayız, öyleyse Michael’ız. Birinin Pinhead yada Cenobite olması zor olabilir.

Şimdi ondan kopuyoruz, fakat bence son kız/kötü karakter ikilisi, queer insanlara kalan görevi bir nevi dikte etti. Ek olarak kötü karakterler daha da garip. Bilirsiniz, eğer kötü karakterler garip olmasaydı, franchise olmazdı, birden fazla film olmazdı, bu arka plan hikayeleri ve tekrardan başlatma girişimleri olmazdı. Benzer biçimde Feryat filmler!

bu Feryat filmler hakikaten bu ikili dosyaları kırmaya çalışın. Sanırım ilk filmimizde karakterlerin katilin bir adam bulunduğunu varsaymanın ne kadar cinsiyetçi olduğundan bahsettiğini görüyoruz. İnternetteki gevezeliğe bakarsan latife var fakat belki Ghostface’in (katil) doğası gereği olduğu latife değil kuir.

Ghostface’e ulaşınca, o maskenin altında biri olmasına karşın, daima bu oldukca dalgalı, dökümlü cübbeye bürünürler. Beceriksiz olabilseler de, Ghostface temelde etrafta süzülüyor ve dans ediyor. Bu oldukca, ne kelime…

Heybetli mi?

Evet. Süper heybetli. Bunu oldukca sık düşünmüyoruz, fakat orada. Ve sonrasında, altında kim olursa olsun, kostümün içinde daima oldukca iri görünürler. Emma Roberts’ın ortaya koyduğu şeklinde (Feryat 4) – oldukca gülünç bundan dolayı gerçekçi olarak bu muhtemelen 5 metrelik bir katil, fakat mühim değil bundan dolayı bornozun altındaki hepimiz daima yaşamdan daha büyük, göz ürkütücü ve görkemli olacak.

Peki, hakkında her şey Feryat her insanın orada olabileceğidir. Bu, kendi tarzında bir tür garip ve kapsayıcı.

Ve sonrasında doğal ki ilk filmimizde katiller bu iki beceriksiz, kim bilir birbirleri için eşcinsel adamlar, değil mi?

Hayır, tamamen birbirleri için eşcinsel erkekler şeklinde.

Şundan dolayı Feryat gey bir adam tarafınca yaratıldı ve bence Wes Craven oldukca akıllı, kapsayıcı bir insan olduğundan, Craven korkunun yapmış olduğu şeyde bir tuhaflık bulunduğunu anlamış oldu ve yıkıcılığı anlamış oldu.

Her insanın Ghostface olabileceği fikri söz mevzusu olduğunda, bence bu filmlerdeki eğlencenin bir çok, aynı anda kaçmak için ne yapacağımızı ve Ghostface olsaydık ne yapacağımızı düşünmemizden geliyor. Avımı iyi mi takipçisiyim?

Ghostface aramalarım iyi mi olurdu? Ghostface kadar şirret olabilir miyim?

Size devamlı bahsettiğimiz bu tür bir nirengi sormak isterim. Sanki korku, tuhaflık ve kamp içinde bir bağlantı varmış şeklinde. Ve korkuyu ürkütücü yada deli icra eden şey arasındaki eşiğin garip bir duyarlılık bulunduğunu hissediyorum. Aynı şekilde hissedip hissetmediğini merak ediyordum.

Öteki tüm türlerden daha oldukca, korku türünde beklentileri şaşırtmak ve alt üst etmek için yeni yollar bulmanız icap ettiğini hissediyorum.

Korku kampa girdiğinde, bunun çoğu zaman insanları şaşırtmak ve onlara daha ilkin asla görmedikleri bir görsel vermek için ciddi bir girişim bulunduğunu düşünüyorum, ki bunu doğru yapmak hakikaten zor. Biliyorsunuz ki, başlangıçta queer kültürünün kısmen tekrardan sahiplenme ve tekrardan bağlamsallaştırma ile ilgili bulunduğunu söylemiştim. Fakat bence görmediğimiz bir şeyi bizlere gösterme unsuru da var. Bence bu yüzden sınır hakikaten puslu ve daima başarı göstermiş olmuyor.

Fakat bence korku, herhangi bir türden daha çok, hakikaten, hakikaten iyi ve hakikaten fena olma kabiliyetine haiz, fakat sonrasında o denli fena ki, yeniden hakikaten iyiye dönüşüyor.

Şey, demek istediğim, sonunda hepimiz Barbar 8 metrelik yeraltında yaşayan kadının yaşaması için derinden yatırım yapıyor ve kök salıyor, bu muhtemelen filmin başlangıcında kendimizi yapmayı hayal ettiğimiz şey değildi.

Biliyorsun, o 2,5 metrelik yeraltında yaşayan hanım ne işe yaradığını sormadı. Sözgelişi, bu boktan, ensest hayatta doğmayı istemedi mi? Üstüne oldukca bastırırsanız, dağılır bundan dolayı hiçbiri hakikaten mantıklı değildir. Fakat kuşbakışı bakıldığında, o hanım bu yaşamı istemedi ve ölmemesi gerekiyordu.

Evrensel Resimler

Korku filmlerinin gerçeklerden kaçışı – Güçlendirici olabileceğini hissediyorum. Queer değilseniz, bir canavar ya da kötü karakter hakkında neyin coşku verici bulunduğunu anlayamazsınız ve kim bilir tamamen açıklanamayan şeylerden biri de budur. Fakat queer insanoğlu kendimizi açıklamak için o denli oldukca vakit harcadılar ki, bence izahat yapmamamızın mesele olmadığı bir yer burası.

Ufak M3gan katliam bebeğimizi sevmekten o kadar da değişik değil, değil mi? Bu dünyaya doğmayı o istemedi. Bu yaşamı o istemedi.

M3gan katliam bebeğinizi gördüğünüzde sevip sevmediğinizi hakikaten merak edeceğim. Acaba mükemmel bir maskaralık şeklinde mi, film iğrenç mı ve tamamen unutulabilir mi merak ediyorum.

Fakat seninle konuşmak iğrenç olsa bile neredeyse asla mühim değil. Hala kendi yorumumuza haiz olacağız M3gan ve bu sevdiğimiz bir şeydi ve onu ironik ya da ironik olmayan bir halde seveceğiz.

Evet, gene de unutulmaz bir şey teklif etmiş olacak! Ve ben tamamen korkuya acayip ve yabancı girişlerden yanayım ve orada yeterince oyuncak bebek korkusu yok.

Annabelle?

bilmiyorum Annabelle her insanın en sevilmiş olduğu oyuncak bebek filmi, biliyor musun? Her şey oldukca açık. İlk olarak Annabelle film, korkulu görünüyor ve onu çöple beraber dışarı atmak istiyorlar fakat yapamıyorlar. Eğer Annabelle en iyi katil bebek filmi, ihtiyacımız var M3gan ya da tahttan indirilecek biri Annabelle. Bizlere korkacağımız yeni bir oyuncak bebek ver.