Emek verme, iyi patronların ofiste çalışmak için daha iyi bulunduğunu gösteriyor
başarıya ulaşmış iş Her Vakit Etkili Yönetimin Keyfini Çıkarın Bunu desteklemek için, ABD’de kısa sürede meydana getirilen bir anket, Amerikalı profesyoneller ve onların patronları arasındaki etkileşimleri inceledi. Sonuçlar, patronları onları sevmezse işçilerin %85’inin işi bırakacağını gösterdi.
Kısa sürede gösterildi Gallup araştırması Amerikan işçilerinin minimum yarısının, “sessiz teslimiyet” olarak malum bir uygulama olan, beklentilerin altında kalan rutin bir halde görevleri şahsen yada çevrimiçi olarak yerine getirdiğini ortaya çıkardı.
Bu, bir çalışanın işinden esin almadığını hissetmesi yada çalışanlarında bir amaç duygusu geliştirmede etkisiz kalan bir patron benzer biçimde çeşitli faktörlerden kaynaklanabilir.
Bu mevzuları daha iyi idrak etmek için ankete 1.000 uzman katıldı. Genel olarak araştırmalar, her üç çalışandan ikisinin patronlarını kuruluştaki en kıymetli şahıs olarak gördüğünü gösteriyor. Ek olarak, beş çalışandan üçü iyi bir işvereni yetenekli bir işverene tercih eder.
Yanıtlara nazaran en iyi işverenler net bir halde kontakt kuruyor ve işçilere nezaketle davranıyor. Öte taraftan, en fena işverenler mikro düzeyde yönetir, zayıf kontakt kurar ve işçilere aşağılayıcı davranır.
İyi bir patronun ne olduğuna bakıldığında, çalışanlar yönetimin, kişilerarası iletişimin ve geri bildirim uygulamalarının en mühim özellikler olduğuna inanırlar.
Bir işverenden ne görmek istedikleri sorulduğunda, cevap verenlerin %90’ından fazlası tarafınca adil işlem en mühim olarak seçildi. Yapıcı eleştiri yapabilme, saygılı kontakt, başkalarının görüşlerine saygı ve etken dinleme ön plana alındı.
Çalışanların iyi bir yöneticide aradıkları temel kalite iletişimdir. En iyi patronları ötekilerden ayıran nitelikler aynıdır.
Bir yöneticinin çalışanları için yapabileceği en iyi şey, adil işlem ve açık iletişimdir ve bundan dolayı açıkça tersini yapmak ciddi sorunlara niçin olur.
Çalışanların yöneticileri hakkında yaptıkları en yaygın yakınma, küçümseyici olmalarıydı. Fena temas izledi. Bireylerin %45’ine nazaran ekip ortamını bozan ve onu düşmanca bir ortama dönüştüren patronlar en büyük suçlulardan bazıları.
Uzaktan çalışanların sayısı arttıkça, çoğu zaman amirlerinin daha iyi bulunduğunu düşünmeleri ilginçtir. Ayrılmaları bir fark yarattı mı? Aynı şeyi söyleyen her 10 hibrit ve uzaktan çalışandan dördüne kıyasla, saha çalışanlarının yalnızca üçte biri yöneticilerinin iyi kontakt kurduğunu ve destek eleştiriler sunduğunu söylemiş oldu.
Bu bulgular, çalışanlarını önemsediklerini göstermek için elinden gelen her şeyi icra eden yöneticilerin onları iş için de aynısını hayata geçirmeye teşvik ettiğini gösteriyor. Artan “sessiz bırakma” oranıyla savaşım etmenin en iyi yolu muhtemelen herkesi bir araya getirmek ve her insanın bir kişi olarak kıymetli hissettiği sıhhatli bir emek verme ortamı yaratmaktır.
