Birlik Devleti Konuşmasının Tarihçesi Açıklandı

Thomas Jefferson’dan sahne korkusu! Woodrow Wilson’ın Cumhurbaşkanlığı Retoriği Üstüne Bilimsel Araştırması! Reagan’ın hususi konukları!

State of the Union adresi fazlaca eski bir Amerikan ritüeli şeklinde geliyor ve o şekilde. Gene de, artık kanıksadığımız pek fazlaca özelliği, kimi zaman fazlaca hususi nedenlerle, işleri sarsmaya kabul eden yenilikçi başkanlar tarafınca eklendi.

Konuşmayı yalnızca yazılı olarak icra eden Thomas Jefferson vardı – kim bilir zayıf bir konuşmacı olduğundan. Başkanlık retoriği üstüne politika bilimi teorilerini kişisel konuşmayı canlandırarak pratiğe döken Woodrow Wilson vardı. Ve kalabalığa hususi konukları göstermek için televizyonu kullanan Ronald Reagan vardı.

Başkan Joe Biden tanıdık bir rutine hazırlanırken – ABD’nın durumuna ilişkin bakış açısını sunmak için başkan yardımcısının ve Meclis sözcüsünün önünde dururken – işte konuşmanın süre içinde gerçekte ne kadar büyük seviyede değiştiğinin bir özeti.

1) Thomas Jefferson, mesajı yalnızca yazılı olarak iletme mevzusunda 112 senelik bir geleneğe başladı ve sahne korkusu bunda etkili olmuş olabilir.

Bill Clark/CQ İtirazı/Getty Images

ABD Birleşik Devletleri’nin ilk 12 senesinde, Başkanlar George Washington ve John Adams, Başkan’ın mesajını bugünün Başkanlarının yapmış olduğu şeklinde ilettiler – Kurultay’ye gittiler ve onlara sözlü bir konuşma yaptılar. (ABD tarihinin bir çok için, şimdi Birliğin Durumu olarak bildiğimiz adrese senelik Başkanlık Mesajı denir.)

Sadece Thomas Jefferson 1801’de göreve vardığında, işleri değiştirmeye ve bir konuşma yapmak yerine yazılı bir ileti göndermeye karar verdi. Kamuoyunda, bu şekilde bir değişikliğin milletvekillerinin daha azca süre alacağını ve kendi yanıtlarını bulma mevzusunda baskı hissetmekten kaçınacağını söylemiş oldu. Tarihçi Daniel Walker Howe, bir cumhurbaşkanının Kurultay önünde gösterilmesi bazı Cumhuriyetçilere “hükümdarın parlamentonun açılışındaki konuşmasını fazlasıyla hatırlattı” diye yazdı.

Bununla beraber, Stanford Üniversitesi’nin o zamanki başkanı olan Gerhard Casper’ın 1995 tarihindeki bir makalesi, Jefferson’ın bu değişikliğin daha kişisel bir sebebi olabileceğini öne sürüyor: utangaçlığı. Kasper’ın yazısı şöyleki:

Ayrıca, Jefferson, Başkan’ın konuşmasının teatralliğinden kaçınarak, fena şöhretli sahne korkusundan acı çekmenin kişisel utancından kurtuldu. Jefferson, “çekingen bir hatipti”, gırtlaktan ve anlaşılmaz, ilk açılış hitabı “öylesine bir fısıltı ile yapılmış oldu ki, orada bulunanların bir çok bir dünyayı duyamadı” dedi.

Casper, Jefferson’ın kararının büyük olasılıkla kısmen gerçek bir düzeltim arzusuna dayandığı ve “kamu önünde konuşmadan kaçınmaya yönelik çıkarcı bir arzuyla tutarlı” olduğu sonucuna varıyor.

2) Woodrow Wilson 1913’te Kurultay’den önceki kişisel konuşmayı tekrardan canlandırdığında, Washington, DC hayrete düştü

Evrensel Tarih Arşivleri/UIG/Getty Images

Yüzyılı aşkın bir süredir her Başkan, Kurultay’ye yalnızca bir yazılı senelik ileti göndererek Jefferson örneğini izledi. Sadece Woodrow Wilson isminde genç bir politika bilimci ikna olmamıştı. Wilson, başkanlık retoriğinin iyi mi daha etkili bir halde kullanılabileceğiyle uzun süredir ilgileniyordu ve 1889’da Wilson, Jefferson’ın asla değişmemesi icap ettiğini yazdı, zira başkandan gelen sözlü bir ileti, “yürütme organı içinde daha halka açık ve görevli bir görüş alışverişini kolaylaştırabilirdi. ” ve Kurultay .”

Wilson 1913’te başkan olduğunda, fikirlerini eyleme geçirme fırsatı buldu. Nisan ayında hususi bir Kurultay oturumu başlamış olacağı süre, Wilson gündemini ilerletmek için onunla şahsen görüşmeye karar verdi. Robert Kraig, Wilson hakkında bir kitapta “Duyuru resmi Washington’u hayrete düşürdü” diye yazdı. Kraig, modern bir basın raporunun Kurultay’yi “şaşırmış” olarak tasvir ettiğini ve Wilson kabinesinin üyelerinin bile hareketin bilgeliğini sorguladığını yazıyor.

Sadece -gerçekten bir “senelik ileti” olmayan- konuşma iyi karşılandı ve basında pozitif yer aldı. Wilson’ın ilk mesajının geleneksel zamanlaması Aralık ayında vardığında, bunu kişisel bir konuşma olarak da iletti. Sıhhat sorunları sebebiyle son ikisi için yazılı mesajlara dönmeden ilkin beş kişisel senelik ileti daha teslim edecekti. Başkanlar Coolidge ve Hoover, çoğunlukla yazılı mesajlara güvenirdi, sadece FDR, karşı karşıya ve ulusal olarak gösterilen bir konuşmayı ölçü haline getirecekti.

3) Birliğin Durumu adresi, Başkan’ın mesajının oldukça kısa sürede tekrardan adlandırılmış halidir.

Hulton Arşivleri / Getty Images

Anayasanın II. Maddesi, Bölüm 3’ü, Başkanın “bazen Kongreye Birliğin durumu hakkında data sağlayacağını ve lüzumlu ve uygun bulunduğunu düşündüğü önlemlerin değerlendirilmesi için tavsiyede bulunacağını” belirtir. Sadece ortalama bir buçuk yüzyıl süresince, akılda kalıcı “Birliğin Durumu” ifadesi bir başlık olarak kullanılmadı, bunun yerine daha zararsız “senelik ileti” tercih edildi.

Bilhassa Ocak 1942’de, ABD Birleşik Devletleri’nin II. Temsilciler Meclisi Ofisine nazaran, Roosevelt’in hitabı sonrasında “gayri resmi olarak Birliğin Durumu Büyükelçiliği / Adresi olarak anıldı.” Birkaç yıl sonrasında, Başkan Truman bunu resmi olarak “Birliğin Durumu Adresi” olarak adlandırdı ve bu isim o zamandan beri takılıp kaldı.

4) Ronald Reagan hususi konukları çağrı etmeye başladı

Ocak 1982’de bir tayyare Washington DC’deki 14. Cadde Köprüsü’ne düştü ve Potomac Nehri’ne dalarak 78 kişiyi öldürdü. Kaos içinde, Kurultay Bütçe Ofisi çalışanı Lenny Skutnik nehire atladı ve bir yolcunun kurtarılmasına yardım etti. Böylece iki hafta sonrasında, Reagan yönetimi Skutnik’i Birliğin Durumu konuşmasına çağrı etti — burada Başkan onu kahramanlığından dolayı şahsen övdü. Kurultay üyeleri, TV kameraları Skutnik’e dönerken onu ayakta alkışladılar (bir başlıkta “Tayyare Kazası Kahramanı” yazıyordu).

Reagan ve geleceğin başkanları yakında bu uygulamayı yalnız kahramanları değil, hikayeleri (ve yüzleri) konuşmanın noktalarından birini açıklamaya destek olabilecek bayağı Amerikalıları da içerecek şekilde genişleteceklerdi. DC şakacıları yakında bu misafirlere “Skutnikler” diyeceklerdi. Muhabir Jeff Greenfield’ın sözleriyle, “Bir skutnik, bir konuşmacı tarafınca siyasal bir noktaya değinmek için kullanılan bir insan desteğidir.”

5) Birliğin Durumu hitabı hakikaten mühim olabilir – bilhassa odak noktası dış siyaset olduğunda

Siyasal uzmanlar çoğu zaman başkanlık konuşmalarının ne kadar etkili olabileceğini abartırlar. Başkanın, Kurultay’nin görüşlerini değişiklik yapma ve tartışmalı yasa tasarılarına destek sağlamak için retorik kullanma yetkisi fazlaca azca. Gallup’tan Jeffrey Jones’a nazaran, halkın bile fazla hareket etmesi pek ihtimaller içinde değil, sendikanın durumu konuşmaları “gördükleri ilginin miktarına karşın, bir başkanın kamuoyundaki imajını nadiren anlamlı bir halde etkiliyor.”

Sadece bazıları, bilhassa de dış politikada başkana kendi başına hareket etmesi için daha çok hareket alanı sağlayacak büyük bir değişikliğin sinyallerini verenler, imtihanı hakikaten geçti.

Aralık 1823 şeklinde erken bir tarihte, Başkan James Monroe yedinci senelik mesajını ABD’nın “herhangi bir Avrupa gücü tarafınca gelecekte sömürgeleştirilecek bir mevzu olarak görülmemesi icap ettiğini” duyurmak için kullandı. Bu, elbet Monroe Doktrini olarak bilinmeye başlandı ve yüzyıllar süresince Amerikan dış politikasının mihenk taşı oldu. (Dışişleri Bakanı John Kerry kısa süre ilkin Kasım 2013’te bunu reddetti.)

Ocak 1941’de FDR benzer bir izahat yapmış oldu ve ABD’nin dünya genelinde savunacağı “Dört Özgürlük”ü listeledi – konuşma özgürlüğü, din özgürlüğü, yoksulluktan kurtulma özgürlüğü ve korkudan kurtulma özgürlüğü. ABD’nın bu ilkelere bağlılığı elbet çelişkiliydi. Sadece Müttefikler onları cenk hedefleri haline getirdi ve savaştan sonrasında Eleanor Roosevelt, özgürlükleri desteklediğini ifade etmek için yeni Birleşmiş Milletler için kulis yapmış oldu.

Ve son zamanlarda geniş çapta duyurulan Birliğin Durumu hitabı, George W. Bush’un Ocak 2002’deki konuşmasıydı – ilki 11 Eylül’den sonrasında verildi. İçinde, zamanının çoğunu beraber geçirdiği Şimal Kore, İran ve Irak’tan oluşan bir “şer ekseni” olarak adlandırdı. Bu devletlerin kitle imha silahlarının peşine düştüğünü ve teröristlerle ittifak kurduğunu söylemiş oldu ve “ABD, ulusumuzun güvenliğini sağlamak için ne gerekiyorsa yapmış olacaktır” dedi. “Ve o konuşmada Irak savaşının tohumlarının atılmış olduğu açıktır.

6 Şubat 2023 Güncellemesi: Bu yazı ilk olarak 2015 senesinde gösterildi. Daha yeni State of the Union adresleri için güncellendi.