Biden, borç tavanında temerrüde düşmeyi önlemek için 14. değişikliği kullanabilir mi?
Böylece şu noktaya gelindi: başka bir borç tavanı krizi.
Bu, bir muhabir olarak ele aldığım beşinci açmaz. Normal olarak 2011’de büyük bir vaka vardı, sadece peşinden 2013’teki Obamacare açmazı, 2015’teki düşük profilli açmaz ve Senato’nun hilekarlığında geçici bir değişim gerektiren 2021 kavgası. 32 yaşındayım. Her sabah aynada kendime söylediğim şeklinde, bu eski değil. Ve beşinci borç tavanı krizimdeyim. Bunların hepsi daha ilkin de oldu ve gene olacak.
Başkan Joe Biden ile Meclis’teki yeni Cumhuriyetçi çoğunluk arasındaki açmazın ilk en iyi çözümü, ikincisinin basitçe pes etmesi ve borç tavanını kaldıran yasayı geçirmesi yada en azından koşulsuz olarak yükseltmesi olacaktır. Temsilciler Meclisi Sözcüsü Kevin McCarthy bunu yapmayacağı mevzusunda net; sözcülüğünü bilhassa kendi grubunun minimum görevli üyelerine borç tavanını rehin alacağına söz vererek aldı. Sadece, pozisyonundaki eski konuşmacılar, bilhassa 2013’teki John Boehner, gözlerini kırptı ve gene de “temiz” bir borç tavanı yasasını geçirdi. İnşallah aynısını yapar.
Açmazın mutlak en fena çözümü, federal hükümetin temerrüde düşmesi olacaktır: kredilerine faiz ödemeyi yada Toplumsal Güvenlik’ten orduya kadar olan programlar için ödeme yapmayı bırakarak ekonomiyi durgunluğa ve dünyayı bir mali krize sürüklemek.
Ortada bir yerde en ihtimaller içinde iki netice var. Birincisi, Biden’ın, 2011’deki Başkan Barack Obama şeklinde, masaya gelmesi ve harcama kesintileri karşılığında McCarthy ile borç tavanının artırılması için bir antak kalma yapması. Bu, bir durgunluğu önleyecektir, sadece büyük olasılıkla, eğitimden sıhhat araştırmalarına kadar mühim programlarda, uzun vadeli büyük negatif yansımaları olabilecek kesintileri içerecektir.
Son seçenek, Biden’ın borç tavanını tartışmalı hale getirmek için yürütme eylemini kullanmasıdır. Bunu yapmasının, bu parçada üstünden geçtiğim birkaç yolu var. En gülünç olanı, yüz milyarlarca yada trilyonlarca dolar değerinde bir platin madeni para basmayı ihtiva eder. En can sıkan olanı, hükümeti finanse etmek için yeni bir tür borç vermeyi ihtiva eder. Ortada bir yerde, 14. Değişikliğe başvurma ve borç tavanının anayasaya aykırı bulunduğunu iddia etme yada Kurultay’nin daha ilkin kabul etmiş olduğu harcama ve vergi mevzuatına uymanın başkanı borç tavanını görmezden gelmeye zorladığını iddia etme seçenekleri var.
Uzun süredir Hail Mary olarak kabul edilen 14. Değişim seçeneği şimdi daha ihtimaller içinde olabilir. Salı günü Biden, Beyaz Saray’da gazetecilere verdiği demeçte, borç tavanını “aylar sonrasında” 14. Değişim vasıtasıyla geçersiz kılma seçeneğine açık bulunduğunu söylemiş oldu. Bari, bu, ABD’nin 1 Haziran şeklinde erken bir tarihte gerçekleşebilecek olan borç tavanını aşmaya yaklaşmasıyla durumun ne kadar umutsuz hale geldiğinin bir işareti.
Bu seçenekler ile alakalı tartışmalar çoğu zaman yasal sırlar ve siyasal algılar tartışmalarına dönüşür: Biden’ın bu şekilde daha çok güç ele geçirmesi fena görünür mü? Trilyon dolarlık bir madeni para basmak aptalca görünür mü? Ve yasal ayrıntılar ve siyaset mühim olsa da, bu seçeneklerle ilgili tartışmaların çoğunun en büyük güçlük olan tahvil piyasasına kısa sürede ehemmiyet verdiğini düşünüyorum.
Borç tavanı için tahvil piyasası problemi
Siyasal danışman James Carville bir keresinde “Reenkarnasyon olsaydı, başkan, papa yada .400’lük bir beyzbol vurucusu olarak geri gelmek arzu ederdim” diye alay ederdim. “Fakat şimdi tahvil piyasası olarak geri gelmek isterim. Herkesi korkutabilirsin.”
Tahvil tüccarları bu alıntıyı fazlaca seviyorlar fakat bu yalnız egoları için gaz değil. Çağdaş hükümetler kendilerini finanse etmek için internasyonal tahvil piyasalarına güvenirler ve bu hükümetlerin para birimleri üstündeki kontrolleri onlara piyasaların iniş çıkışlarından bir miktar koruma sağlarken, bu güç neredeyse mutlak değildir. Tarih, tahvil piyasası isyanları sebebiyle politikalarını terk etmeye zorluk çeken hükümetlerin vakalarıyla doludur. Yalnız birkaç ay ilkin, döviz ve tahvil tacirlerinin kitlesel satışları, Birleşik Krallık’taki Tory hükümetini, Başbakan Liz Truss’un kendisi zorluk çekmeden ilkin, büyük bir bütçe açığı balonu icra eden vergi indirimi ve Maliye Bakanı Kwame Kwarteng’i baltalama planlarından vazgeçmeye zorladı. görevde yalnız 45 gün sonrasında çekilme etmek. Citigroup şeklinde bankalar, İngiltere’ye değişik bir başbakan gelmediği takdirde piyasaların onu cezalandırmaya devam edeceğini açıkça duyuru ediyorlardı.
Tahvil piyasalarının, başka herhangi bir politikaya bağlı olmayan borç tavanındaki rutin artışlara iyi mi tepki verdiğini biliyoruz: asla yapmıyorlar. İlk bakışta, itiraz edilen sadece Kurultay’nin Demokratik kontrolüne verildiği kuşku götürmeyen Ekim ve Aralık 2021 borç tavanı artışları etrafındaki tartışmalar, yatırımcıların kısa, orta ve uzun vadeli faiz taleplerinde büyük değişikliklere niçin olmadı. Gömü tahvillerini çalıştırın. Münakaşa ilerledikçe bu tahvillerin getirileri yükselmedi.
Tahvil piyasalarının, sonucunda tavanın yükseltilmesiyle sonuçlansa bile hakkaten tehlikeli olan borç tavanı soğukluklarına iyi mi tepki verdiğini de biliyoruz. Hükümet Hesap Verebilirlik Ofisi, 2011 senesinde meydana gelen mücadelenin Hakkaten felakete yakın, faiz oranlarını 2011’de Gömü’ye 1.3 milyar dolara mal olacak kadar yükseltti. Bu hiçbir şey değil, fakat federal bütçe şemasında oldukça ufak. Bu hesaplaşmanın bugüne kadarki en büyük maliyeti, Boehner ve Obama’nın kestiği anlaşmada yürürlüğe giren bütçe kesintileriydi.
Biden’ın borç tavanı zamanı yapmasına, ister bir platin madeni para yöntemiyle, ister 14. Değişikliğe başvurarak yada başka bir yolla olsun, tahvil piyasalarının iyi mi tepki vereceğini bilmiyoruz. Kesinlikle bilmiyorum fakat benden fazlaca daha uzman kişiler de bilmiyor. İki Partili Siyaset Merkezi’nde iktisat politikası direktörü ve borç tavanı uzmanı Shai Akabas, “‘Bilmiyorum’ cevabına bağlı kalacağım” dedi. Öngörülemeyen piyasa tepkisi, dedi, “tüm bu yaklaşımlarla ilgili en büyük endişem, maddenin kendisinin büyük bir ekonomik aksama yaratacağı değil.”
NYU hukuk profesörü ve Biden’ın eski kıdemli iktisat danışmanı David Kamin, aynısını söyledi: Biden borç tavanını göz ardı ettiğini beyan ederse, “Cumhuriyetçiler kesinlikle hukuka aykırı hareket ettiğini ve limit üstünden verilen borcun geçersiz bulunduğunu haykıracaktır. … piyasanın fena tepki vermesi ve Gömü tahvillerindeki faiz oranlarını yükseltmesi hayal edilebilir.” Madeni para basmak da aynı sonucu verebilir. Kamin bunu söylemiyor irade yalnız hakkaten keşfedilmemiş bir bölgedeyiz ve bu bir ihtimal ısırmak.
Bu, beş senelik Gömü bonolarının enflasyona gore düzeltilmiş faizinin mesela yüzde 1,42’den yüzde 1,75’e çıkmış olduğu anlamına geliyorsa (GAO’nun 2011’de ne olduğuna dair üst düzey tahminini kullanmak için) … dürüst olmak gerekirse, bu iyi görünüyor. Mükemmel değil fakat borç tavanını bitirmek için ödenmesi ihtiyaç duyulan ufak bir karşılık olacaktır.
Fakat çılgınlık 2011’dekinden daha uzun sürerdi. Mevzu mahkemeye giderdi. Bazı alt mahkemeler muhtemelen Biden yönetimi aleyhine karar verecek ve bu da piyasaları daha çok ürkütecek. Yüksek Mahkeme, borç tavanını göz ardı edeceğini beyan etmiş olduğu için tahvil ödemelerinin yasa dışı bulunduğunu öne sürerek sonucunda idarenin aleyhine karar verebilir. Yatırımcılar haiz oldukları bazı tahvillerin yasa dışı olarak ihraç edilmiş olabileceğini ve kim bilir ödeme yapmadıklarını fark ettikleri için bu, faiz oranlarını hakkaten fazlaca yükseklere itebilir.
Ve yalnız devlet borcuyla değil! Ekonomist Filippo Gori, 2011 krizinin yalnız hükümet için değil, bankalar için de kredi maliyetlerini iyi mi etkilediğine baktı. Artan borçlanma maliyetlerinin ortalama yarısının bankalara yansıdığını tespit etti. Ve eğer banka faiz oranları yükselirse, o vakit her insanın faiz oranları yükselir. Öteki işletmeler paralarını bankalardan ödünç alırlar ve bankalar onlara yalnızca kârlıysa borç verirler, bu da bankaların borç verdikleri parayı ödünç almak için ödediklerinden daha fazlasını almak zorunda oldukları anlamına gelir. Kısaca aniden her insanın faiz oranları artıyor. Federal Biriki kimi zaman, bilhassa insanların daha azca para harcamasını sağlamak ve ekonomiyi yavaşlatmak için (son aylarda yapmış olduğu şeklinde) faiz oranlarını yükseltir. Bir borç tavanı krizi benzer bir etkiye ve potansiyel olarak daha büyük bir etkiye haiz olabilir. Bunun tam ölçekli bir durgunlukla sonuçlandığını düşlemek kolay.
Bu, 14. Değişim seçeneği yada madeni para basımı şeklinde fikirlere özgü bir mesele değildir. ABD borç tavanına ulaşırsa ve Gömü (Obama yıllarında hazırlandığı şeklinde) ödemelere, borç faizi ödemeye ve birkaç seçkin hükümet programına “öncelik vermeyi” seçerse, sadece bunun haricinde devlet tahvillerinde trilyonları atlarsa, tahvil piyasaları neredeyse kesinlikle çıldırırdı. Gömü borç faizini ödemeyi kesip temerrüde düşerse, bu o denli fena yada daha fena olur. Bu seçeneklerle karşılaştırıldığında, temelde madeni para basmaktan yeni borç türleri çıkarmaya kadar her şey fazlaca fakat fazlaca tercih edilir.
Ek olarak bunların, Cumhuriyetçiler Meclisi’ne harcama tavizleri verme seçeneğine gore alınmaya kıymet riskler bulunduğunu düşünüyorum. 2011’de yürürlüğe giren trilyon doları aşan harcama kesintileri zararlıydı. Milyonlarca gerçek insanı derinden yaraladılar. Yüzyılın en fena pandemisini yaşamadan derhal ilkin, pandemilere hazırlanma yeteneğimizin altını oydular. Hepsinden kötüsü, Kurultay’deki Cumhuriyetçilere borç tavanını rehin alabileceklerini ve büyük tavizler alabileceklerini öğrettiler, şimdi bu dersi ciddiye alıyorlar. Bu emsali kırmanın ve tavanın önümüzdeki on seneler süresince rehin olarak kullanılmasını önlemenin tek yolu, borç tavanının -mümkünse mevzuatla, gerekirse kanuni kararla- sona erdirilmesidir. Rehineyi vurmalısın.
Sadece benim şeklinde bu seçeneklerin destekçilerinin tahvil piyasasının zorluklarına iyi mi yanıt verecekleri mevzusunda daha ciddi düşünmeleri icap ettiğini düşünüyorum. Biden ve danışmanlarının McCarthy ile bir antak kalma ile madeni para basmak şeklinde bir şey içinde bir seçim yaptığını ve daha azca tahvil piyasası riski ve dolayısıyla daha azca kriz ve durgunluk riski olduğundan ilkini temerrüde düşürdüğünü hayal edebiliyorum. Bence yanılıyorlar, sadece bir harcama anlaşması yapmanın bu mevzuda daha öngörülebilir neticeleri olacağı hakkaten doğru. 2011 anlaşması mühim seviyede zarar verdi, sadece daha da kötüsü olabilecek bir durgunlukla neticelenmedi.
Yönetimi başka bir yol izlemeye ikna etmek, Biden’ın borç tavanını sıfırlayarak peşinden piyasaları rahatlatmanın bir yolunu bulmayı ve bu önlemin doğasında mevcud yasal riskin ekonomik felakete yol açmasını önlemeyi gerektiriyor. Bunu kendim iyi mi yapacağımı bilmiyorum; olsaydı, bir şeyler söylerdim. Fakat her neyse ki bu pazarları benden daha iyi bilen ve ümit ederim bu seçeneği yönetim için daha çekici hale getirmenin yolları üstünde çalışan birçok şahıs var. Biden ikna eğer olmazsa, bir on yıl daha harcama kısıntısı ve bir yaşam boyu borç tavanı krizleriyle karşı karşıya kalabiliriz.
Güncelleme, 10 Mayıs 2023, 12:30: Bu öykü, Başkan Biden’ın borç tavanını geçersiz kılmak için 14. Değişikliğe başvurmayı düşündüğü haberini yansıtacak şekilde güncellendi.
