Beyoncé, CMA’lar ve country müziğinin politikaları mevzusundaki kavga açıklandı

Editörün notu, 19 Mart 2024, 13:20: 19 Mart 2024’te Beyoncé şunu paylaştı: instagram onun yaklaşan albümü, Perde II: Kovboy Carter – onu Hot Country Songs listesinin zirvesine taşıyan ilk iki single – “bir deneyimden” esin aldı [she] seneler ilkin neredeydi [she] hoş karşılanmadığını hissettim… ve bu oldukça açıktı ki [she] değildi.” Bazıları onun Chicks’le 2016 CMA performansından bahsettiğini düşünüyor. (The Chicks, bu parça yayınlandıktan sonrasında 2020’de grup adını değiştirdi). Bu performansın o dönemde iyi mi karşılandığı hakkında daha çok data için aşağıdaki bu bölüme göz atın.

İsteseniz bile Beyoncé’nin performansını unutmak imkansızdır. Country Müzik Derneği’ne sormanız kafi.

Çarşamba günü Beyoncé, ödül töreninin en büyük hikayelerinden biri ve tüm gecenin en büyük hikayelerinden önde gelen CMA Ödülleri’nde Dixie Chicks ile sahne aldı. Performans, Bey’in Super Bowl dönem arası performansı ya da VMA performansı kadar dikkat çekici değildi, fakat gene de gezegendeki en büyük müzik süperstarının onunla tam olarak örtüşmeyen bir müzik ödülleri şovunda çalması ilgi çekiciydi. yerleşik tür. (Albümünden bir country şarkısı olan “Daddy Lessons”ı seslendirdi Limonata.)

Milyonlarca fanatik tarafınca Beyoncé bir tanrı olarak görülse de tepki hızla ivme kazanmıştır. Bazı seyirciler performansa tweet atarak ve şarkıcıya yönelik hoşnutsuzluklarını dile getirerek cevap verdi. Duygularının bir kısmı Beyoncé’nin liberal eğilimli politikasından kaynaklanıyordu, bir kısmı onun ülkeye olan itimat eksikliğinden kaynaklanıyordu ve bir kısmı da düpedüz ırkçıydı.

Ödüllere verilen homurdanan tepkiler, müzik performanslarının yeni bir şey olmadığını gösteriyor (bkz: bu yıl MTV Video Müzik Ödülleri’ndeki Chainsmokers). Sadece bu durumla ilgili bilhassa garip olan şey, homurdanmaların peşinden CMA’nın Beyoncé ve Dixie Chicks’in performansını gösteren tanıtım niteliğindeki bir toplumsal medya gönderisini silmesiydi; bu da bazı gözlemcileri CMA’nın bunun görüntülerden kaynaklandığını söylemesine karşın ikna etmesine niçin oldu. Onaylanmayan organizasyon, şarkıcının ödüllerdeki görünümünden rahatsız olan muhafazakarlara ve ırkçılara boyun eğiyordu.

İğrenç, içler acısı, ırkçı tepkiler bir yana, burada Beyoncé’nin ötesine uzanan büyüleyici bir şey var. Bu, siyasetin sanat eserlerini tüketme ve eleştirme biçimimizi iyi mi etkilediği ve siyasetin country müziğinin kimliğini iyi mi tanımladığıyla ilgili bir savaşım.

Bu politika ve country müziğiyle ilişkilendirilen kimlik üstüne daha büyük bir kavga

İlk bakışta savaşım oldukça rahat görünüyor: Country müziği tutucu bir alandır ve Beyoncé, bilhassa de son albümünde Limonataırk, Black Lives Matter hareketi ve polis vahşeti hakkında şarkı söylüyor ve bunlarla ilgili görseller kullanıyor; bunlar görünüşte uygar tutucu ideallerle uyumsuz mevzular.

Kim bilir sorulması ihtiyaç duyulan daha yerinde sual bunun niçin olduğudur: Country müziğin tutucu bir alan olarak görüldüğü niçin verili? Tür niçin politiktir?

Genel olarak sanat ve eğlence, on yıl öncesine nazaran politik açıdan daha bilgili. Her hafta çizgi romanlarda temsil, bir tv şovunun değişik ırklardan insanları iyi mi tasvir etmiş olduğu, filmlerde kimin rol alıp kimin almadığı ve bazı şarkıların cinsiyetçi olup olmadığı hakkında ulusal konuşmalar yapılıyor; tıpkı hangi sanatçıların siyahi desteklediğine dair konuşmalar olduğu şeklinde. Lives Matter, ya da hangi filmlerin savaşı en iyi tasvir etmiş olduğu ya da hangi şarkıcıların iyi tesir yarattığı.

Ve bir tv şovunun, çizgi romanın, şarkının, filmin yada müzisyenin politikasını kaliteyle birleştirme eğilimi var. Buradaki düşünce şu ki, eğer bir yapıt politik inançlarınızla uyumluysa, onun iyi bulunduğunu düşünme ve onu tüketme olasılığınız daha yüksektir ve bunun tersi de geçerlidir.

“Eğer politika başka tür bir güzel duyu tercih olacaksa -ki bu bazı insanoğlu için oldukça mühim bir tercihtir- o süre bazı insanların tutucu country müziğini Rolling Stones’un son albümünden daha oldukça sevilmiş olduğu ortaya çıktığında {hiç de} şaşırmamalıyız. Washington Post’tan Alyssa Rosenberg geçen yıl şöyleki yazmıştı: “Ya da Alex Jones’un Amerikan yaşamına ilişkin hararetli yorumunu Shonda Rhimes’ın yorumlarına tercih etmek.”

Tabip Acayip ve beyaz İngiliz kadın oyuncu Tilda Swinton’ın Tibetli bir çizgi roman karakteri olarak seçilmesi ve JK Rowling’in filmlerinde çeşitlilik eksikliği Fantastik Canavarlar Nedir, Nerede Bulunurlar? siyasetin ve toplumsal vicdanın insanların filmler hakkında izlenimlerini daha gösterime girmeden ilkin etkilediği iki yeni örnek.

Country müziği başka bir örnektir.

2015 senesinde, o zamanlar potansiyel Cumhuriyetçi başkan talibi olan Ted Cruz bu fikirden bahsetmişti. 11 Eylül saldırılarının peşinden müzik zevkinin her türdeki siyaset sebebiyle rock’tan country’ye kaydığını söylemiş oldu.

Cruz, CBS’ye “11 Eylül’de müzik zevkim değişti” dedi. “Aslına bakarsak entelektüel açıdan bunu oldukça garip buluyorum fakat 11 Eylül’de rock müziğin tepkisini beğenmedim.” Şu şekilde ekledi, “Ve country müziği, toplu olarak, tepki verme biçimleri bende yankı uyandırdı.”

Cruz’un ima etmiş olduğu şey, ülkenin daha sıkı, daha agresif bir ülkeyi temsil ettiğidir. yanıt. Ve eğer Toby Keith’in “Kırmızı, Beyaz ve Mavinin (Kızgın Amerikalı) izniyle” adlı kitabından bahsediyorsa, bu da daha şovenist, kim bilir sertlik içeren bir cevap olacaktır. Rock müzisyenleri oldukça değişik tepki verdi.

“Rock’çılar kurbanların yasını tutuyor ve özgürlüğü kutluyorlardı; New York dergisinden Jonathan Chait, ülke yıldızlarının kan istediğini yazdı. “Bu gerçek bir partizan kültürel ayrımdı. Bu fark, Bush yıllarında Cumhuriyetçi Parti’nin kendisini kamyonetler, NASCAR, ufak kasabalar, country müziği ve vatanseverliğin en katı milliyetçi biçimleriyle temsil edilen ‘gerçek ABD’nın temsilcisi olarak tanımladığı benzer bir kültürel eğilimin üstünü örtüyordu. .”

Kabul edelim ki bu teoremin aykırı değerleri var öyleki ilerici olarak görülen country şarkıcıları. Sadece onların varlığı ve politikalarının çoğunlukla görmüş olduğu ilgi, Chait ve Cruz’un vurguladığı pek oldukça noktayı gösteriyor.

Kacey Musgraves son aşama yetenekli ve mükemmel bir şarkı yazarı; “High Time”ı dinlemeye çalışın ve kendinizi sallanırken bulmayın. Sadece bununla birlikte country türünün geri kalanıyla (yada insanların bir tüm olarak ülke hakkında ne düşündüğüyle) karşılaştırıldığında ilerici şarkılar yazdığı için de büyük ilgi görüyor.

Taylor Swift’in country’den pop’a geçişi, binlerce fikir eserine esin kaynağı oldu; bunlardan bazıları, LGBTQ topluluğu hakkında bir söz içeren “Welcome to New York” şeklinde şarkılar söz mevzusu olduğunda kişisel siyasal inançlarına değindi. Ek olarak Swift’in politikasının yalnız kendi kendine hizmet ettiğine ve albüm satmak için politikayla iyi mi oyun oynayacağını çözdüğüne dair karşı kuram de var.

Ve normal olarak, 2003 senesinde Başkan George W. Bush’u eleştirdikten sonrasında şarkıları ülke çapındaki radyo istasyonlarında yasaklanan Dixie Chicks de var.

Eğer tutucu idealler hakkaten country müziğine işleniyorsa, bazı hayranların Beyoncé’yi niçin onaylamayacağını idrak etmek kolaydır – bilhassa de 2016’da, bu büyük seviyede bilhassa çekişmeli bir başkanlık seçimi ve Donald Trump’ın sürdürdüğü retorik ile tanımlandı. Cumhuriyetçi aday.

Sadece ister bu idealleri seven ister onlara karşı çıkan bir fanatik olun, herhangi bir tür yada sanatın politik olarak yekpare bulunduğunu düşünmek sınırlayıcıdır. Ülke açısından, türün Loretta Lynn, Johnny Cash ve Dolly Parton şeklinde yetenekli, politik açıdan karmaşık sanatçılar tarafınca noktalanan ve şekillendirilen varlıklı tarihini göz ardı ediyor. Bununla beraber sanatın politikadan daha büyük, daha azca katı bir şey olma enerjisini de göz ardı ediyor ve sonunda onu çıldırtıcı derecede rahat bir şeye dönüştürüyor.

Country Müzik Derneği, Beyoncé’nin isteği üstüne toplumsal medya paylaşımlarını geri çektiğini deklare etti

Toplumsal medyadaki engellemelerin peşinden TMZ, Country Müzik Derneği’nin gönderileri silme kararının fanatiklerinden ve seyircilerinden direkt etkilendiğini bildirdi:

CMA’larla direkt bağlantılı kaynaklar TMZ’ye, önde gelenlerin ırkçı ve öteki sert yorumlar gösteren hayranlara boyun eğdiğini söylüyor. Bizlere, yöneticilerin Beyonce’nin desteğine ve Dixie Chicks’in Black Lives Matter hareketine verdiği desteğe verilen tepkilerden bilhassa kaygı duydukları söylendi.

Bizlere CMA çalışanlarına “yalnız bunun ortadan kalkmasını istedikleri” söylendi ve ilk etapta 4 bayanı çağrı etmenin muhtemelen bir hata bulunduğunu hissettik.

Pek oldukça gözlemcinin gözünde bu anlatıya itimat veren şey, Dixie Chicks üyesi Natalie Maines’e ilişkin olduğu anlaşılan doğrulanmamış bir Twitter hesabının, grubunun ve Beyoncé’nin haksızlığa uğradığını ima eden bir takım tweet yayınlamasıdır:

İşin aslı: (Maines’in bu açıklamaları tweetleyen şahıs bulunduğunu varsayarsak) Beyoncé haricinde gerçekte ne işe yaradığını bilen biri var ise, bu onunla beraber sahneye çıkan insanoğlu olmalıdır, değil mi?

Sadece CMA’ya nazaran resmi izahat, performansla ilgili tanıtım gönderilerini Beyoncé’nin istediği için silinmiş olduğu yönünde.

CMA’nın genel müdürü Sarah Trahern, New York Times’a şunları söylemiş oldu: “Beyoncé’nin ekibi bunu onaylamadı, ikimiz de onu geri çektik.” “Hayranlar birazcık tutkulu olabiliyor ve içine başka şeyler katabiliyor.”

Trahern, Beyoncé’nin kendi fotoğrafçısını ve ekibini sağladığını, Beyoncé’nin kendi kişisel internet sayfasında ve ABC’nin internet sayfasında (ABC, ödülleri gösteren TV ağıydı) tanıtım videolarının bulunduğunu belirtmeye itina gösteriyor. CMA’ların Beyoncé ve Dixie Chicks’in ödüllerde asla performans göstermemiş şeklinde hareket etmek istediği fikrine karşı çıkıyor.

Trahern Times’a “Bu müzikle ilgili, politikayla değil” dedi.

Trahern müzik ve politikadan sanki ayrı, ayrıcalıklı varlıklarmış şeklinde bahsediyor. Ödül programına Beyoncé’nin dahil edilmesine karşı gelen tepki ve bu tepkiye verilen tepki, pek oldukça insan için öyleki olmadığının kafi kanıtı olmalı.