Babalar Günü’nde kederle iyi mi başa çıkılır?

Bir ebeveyn, çocuk yada doğurganlık sorunları sebebiyle duyulan üzüntü, bilhassa aile tatillerinde yoğun olabilir. Bu ipuçları destek olabilir.

2019 Anneler Günü’ne kadar çiçek buketleri reklamının duygusal bir hücum benzer biçimde hissettirebileceğini fark ettim. Annem 25 Kasım 2018’de doğum günümden bigün ilkin öldü; Tekrar asla sevinçle kutlayamayacağımı düşündüğümü hatırlıyorum. Sonrasında ilk Anneler Günü geldi ve beni büyüten kadının onuruna kart ya da armağan aldığımı her gördüğümde ya da duyduğumda birine vurmak ya da yorganın altına girip ağlamak istedim. Ya da her ikisi de.

O zamandan beri, reklamlar ve kutlama kartları mevzusunda sakinleştim. Üzüntü üstüne bir tecrübe etme kitabı yazdım yürekten taziyeler, bu da beni duygularımla yüzleşmeye zorladı. Anneleriyle brunch meydana getiren insanların Instagram fotoğraflarını, bu şekilde mükemmel bir anneye haiz oldukları için ne kadar talihli olduklarına dair fışkıran altyazılarla görmek hala acı verici. Kızım burada olmadığı için hala kızgınım ve anası bir tek bir telefon mesafesinde olan herkesi kıskanıyorum – ve ölü bir ebeveynin suni zeka tarafınca diriltilmesi için bir telefon görüşmesinden bahsetmiyorum.

Sadece bu, her tatilin mutsuz olacağı anlamına gelmez. Bu, her dönüm noktasının yada yıldönümünün hepimiz için aynı olduğu anlamına da gelmez. İlk Babalar Günü’nde kendinizi duygusal olarak uyuşmuş hissedebilirsiniz, sadece sonraki gün duşta hıçkıra hıçkıra ağlayacaksınız. Üzüntü söz mevzusu olduğunda, tahmin edilemez. Büyük, belirgin tarihleri ​​ve yıldönümlerini tahmin etmenin çoğu zaman onu yaşamaktan daha fena bulunduğunu buldum. Annemin hoşuna gideceğini bildiğim bazı saçma meşhur dedikodularını duyduğumda herhangi bir günde ağlama olasılığım daha yüksek; Ona bu mevzuda yazamayacağımın farkına varmak, hayal etmeye cesaret edebileceğim herhangi bir 1-800 ÇİÇEK Anneler Günü reklamından fazlaca daha acıklı. Tatillere ve yıldönümlerine katlanmak zorunda kalmasaydık güzel olurdu fakat 1908’de kendi annesinin ölümünden sonrasında Anneler Günü’nü yaratan Anna Jarvis yardımıyla Anneler Günü (ve Babalar Günü birkaç yıl sonrasında yaratıldı) ). Sonora Smart Dodd isminde bir karı) kalıcı olarak burada.

Kederli bir psikoterapist, yazar ve podcast sunucusu olan Meghan Riordan Jarvis (Anna ile akraba değil), insanların yas tuttuklarında Anneler yada Babalar Günü’nü iyi mi atlatacakları mevzusunda sık sık tavsiye istediklerini söylüyor. Sual, bir ebeveynini kaybetmenin yasını tutan bir kişiden, bir çocuğunu yitirmiş birinden yada kederi doğurganlık problemlerinden meydana gelen insanlardan gelebilir. “İma edilen fakat söylenmeyen şey, ‘Iyi mi daha azca acı verici hale getiririm?'” diyor.

Bu probleminin her insana uyan tek bir yanıtı yoktur zira herhangi bir günde her insanın yas deneyimi farklıdır. Gene de, Mayıs’ın ikinci Pazar günü yada Haziran’ın üçüncü Pazar günü 24 saatlik bir duygusal ıstıraba katlanmaktan korkuyorsanız deneyebileceğiniz birkaç strateji var.

Sizi kaybettiğiniz birine bağlayan bir ayin bulun

Jarvis, iki yıl içinde babasını ve peşinden annesini kaybettikten sonrasında yaşamış olduğu travma sonrası stres bozukluğu mevzusunda açık. Podcast’e ev sahipliği yapıyor Acı benim yan çizgim Anneler Günü, Babalar Günü benzer biçimde bayramların “farkındalığa çağrı” olabileceğini söylüyor. Bu, onları görmezden gelmek yada duygularınızı bastırmak yerine, isterseniz bir ebeveyni bilgili olarak onurlandırmanın yollarını bulabileceğiniz anlamına gelir. Annem ortancaları severdi, bu yüzden Anneler Günü’nde onu anımsamak için en sevilmiş olduğu çiçekleri alıyorum. Ek olarak, onunla devamlı yüksek sesle konuşuyorum zira bu, ona bağlı hissetmeme destek oluyor.

Learning Community for Loss, Grief and Transition’ın başkanı Kris Masalsky, nasihat vermekten hoşlanmadığını, sadece oğlunun intihar sebebiyle ve oğlunun ölümünden kısa bir süre sonrasında anne ve kız kardeşinin ölümünün üstesinden gelmesine destek olan şeyleri paylaştığını söylüyor. . Masalsky, insanları yas tuttukları şahıs hakkında konuşmaya teşvik ediyor. “Derin bir kederin ortasında, kimi zaman kalıpların haricinde düşünmek ve bundan iyi mi anlam çıkarabileceğinizi merak etmek zor oluyor” diyor.

Bir ihtimal babanızın en sevilmiş olduğu yürüyüş vardı, bu yüzden Babalar Günü’nde oraya gidiyorsunuz ya da Anneler Günü’nde annenizin en sevilmiş olduğu filmi seyrediyorsunuz. En sevdikleri yemeği pişirebilir yada en sevdikleri müziği dinleyebilirler. Masalsky, kaybetmiş olduğu insanoğlu için masada bir koltuk sağlamış olduğu ve insanlardan her biri hakkında bir öykü anlatmalarını istediği bir anane başlattı. Masalsky, “İlk Anneler Günüm bir katildi” diyor. Kaybedilen kişiye yakın hissetmenize destek olacak bir ayin yada anane bulmak, normalde zorluk derecesi yüksek bir güne anlam katmanıza destek olabilir. Bulduğunuz ayin bir yıl doğru, sonraki yıl iğrenç geliyorsa, problem değil. Masalsky, “Değişik bir şeye başlayın” diyor. “Hiçbir şey sonsuza kadar değildir. Sadece bu, bir yıl daha devam edemeyeceğiniz anlamına gelmez.”

Toplumsal medyadan bir mola verin

Kim bilir bir tek dikkatini dağıtmak istiyorsun, değil Zor bigün olacağını düşündüğünüzde, bilgili olarak kederinize odaklanın. Gördüğünüz gönderiler tamamen güzel plajlar ve gurme yemeklerle ilgili olduğunda Instagram yada TikTok’ta gezinmek problem olmayabilir, sadece Anneler ve Babalar Günü’nde bu gönderiler “Annem ve babam olduğundan fazlaca mutluyum!” duygular. Çocuğunu yitirmiş olanlar için de son aşama zor olabilir. Seattle merkezli psikolog ve yas uzmanı Jill Gross, bir fotoğraf yada video tarafınca tetiklenmekten kaygı ediyorsanız, “Mecazi olarak konuşursak, muhtemelen en iyisi dizüstü bilgisayarınızı kapatmaktır.” Çevrimiçi olduğunuzda, toplumsal medya size – Yıl süresince ortaya çıkan “anılardan” kaçınmak zor olsa gerek. Sadece, Anneler yada Babalar Günü’nde bir şey görmenin gününüzü mahvedeceğini düşünüyorsanız, dönem dışı bırakmak destek olabilir.

Topluluğunuza geri verin

Kitabımı yazarken, çocuklarını yitirmiş birkaç ebeveynle konuştum ve birçoğu çocuklarını anmak için bir şeyler yaratmayı yararlı ve hatta iyileştirici buldu: başka birinin oğlunun sevilmiş olduğu sporu onurlandırmak için bir futbol kliniği yada bir organizasyon kendini ABD’da yas danışmanlığında düzeltim halletmeye adamıştır.

Los Angeles merkezli bir yaratıcı yönetici olan Lizz Wasserman, 2019 senesinde kızını yitirdi ve Anneler Günü onun için son aşama sancılı geçti. Wasserman, “Takvimde bir delik benzer biçimde oldu ve süper tetikleyiciydi” diyor. Geçen yıl Anneler Günü projesini başlattı. Çiçeklerle basılmış renkli tişörtler ve şapkalar yapıyor ve gelirlerini Ulusal Doğum Sermayesi İşbirliği ve Planlı Ebeveynlik’e bağışlıyor. “İnsanların ölmesi mevzusunda bir şey yapamam fakat işleri birazcık daha iyi hale getirmek için bu ufak yolla bir şeyler yapabileceğimi düşündüm.”

Proje vasıtasıyla kurduğu temaslar, kendi hikayelerini özetleyen insanlarla, kederinde yalnız olmadığını hatırlatıyor. “Konuşarak ve öteki insanlara bu tatillerin tamamen pastel ve brunch olmadığını bildirerek birbirimize destek olabiliriz. Karmaşık bigün.”

Bir ebeveyni özlüyorsanız, kişisel olarak sizin için bir anlam ifade edebilecek bir kuruluşa, hayvanları seviyorsanız bir hayvan barınağına yada öğretme mevzusunda tutkuluysanız bir eğitim fonuna geri verebilirsiniz. Gününüzü kolaylaştırmayacak fakat destek olabilir.

Neye ihtiyacınız bulunduğunu öğrenmek için kendinizi kulak verin

Her Babalar Günü’nde babanızın en sevilmiş olduğu restorana gidip onun anısına sipariş etmiş olduğu tavuk bifteğini yemeye yemin ettiğinizi varsayalım. Ya o sabah uyanıp bu restoranı ziyaret etmenin sizi üzüntü ve acı arafına götüreceğini iliklerinize kadar hissetseniz? Kendini zorlamana gerek yok. Bir tek restoranı atlayın ve onun yerine evde bir salata yiyin. Jarvis, “Yatağa gitmeniz ve bir süre orada kalmanız gerekiyorsa problem değil,” diyor. Bu bayramlarla baş etmenin bir formülü yok. Bu yüzden şu anda hakkaten neye ihtiyacınız bulunduğunu kulak verin.

Jarvis babasını kaybettikten sonraki ilk Babalar Günü’nde, o günün tüm hüznünü ve üzüntüsünü o gün gelmeden fazlaca ilkin hissedebildiğini söylüyor. “Hakikaten ağlayarak” uyandı, bu yüzden çocuklarını Macy’s’e götürdü ve babasının 1980’lerin en sevilmiş olduğu parfümünden bir şişe aldı. “Yeşil şişeyi aldım ve kolonyayı kendime ve eve sıktım. Evim, babamın 1987’de genç ve sıhhatli olduğu zamanki benzer biçimde kokuyordu.” Bu, reddetmek yerine dinlemesi, spontane bir fikirdi. Evet, ağladı fakat babasının fotoğraflarına da baktı ve onun hakkında hikayeler anlatsınlar diye kardeşlerini aradı. Jarvis, “Üzüntü sizi ele geçiriyor ve onun gerginliği içinde kıvranabilirsiniz fakat gitmenize izin veriyor,” diyor.

Psikolog Gross ek olarak günün getirebileceği her şeye açık kalmanızı tavsiye ediyor. “Gün içinde bulunduğunuz yerde buluşun ve kendinize esneklik kazandırın. Büyük bir antak kalma olabilir yada beklenti en fena kısım olabilir, ”diyor Gross. “Sevdiğimiz biriyle ilişkimiz, Hallmark’ın koyduğu 24 saatten fazlaca daha fazlası.”

Dina Gachman bir Pulitzer Center Üyesi, fazlaca satan hayalet yazar ve yeni tecrübe etme kitabının yazarıdır. Kaybınız İçin Oldukça Üzgünüm: Üzüntü ve Öteki Ciddi Endişelerle Yaşamayı Iyi mi Öğrendim? İnternette bulunabilir @dinagachman Ve @dgachman.

Güncelleme 15 Haziran 11:45 ET: İlk olarak 11 Mayıs’ta gösterilen bu öykü, Babalar Günü için güncellendi.