Ashton Kutcher ve Mila Kunis’in Danny Masterson mektupları aslolan noktayı iyi mi kaçırdı?

Ashton Kutcher ve Mila Kunis birkaç şeyi açıklığa kavuşturmak istiyor.

Hafta sonu meşhur çift, arkadaşlarına ve eski arkadaşlarına kefil olmak amacıyla hakime yazdıkları mektuplarla ilgili bir video yayınladı. 70’lerin Gösterisi başrol oyuncusu Danny Masterson’ın karakteri. Mayıs 2023’te Masterson, iki hanıma uyuşturucu sattığı ve erken yaşta onlara saldırı etmiş olduğu için suçlu bulunmuş oldu. Kunis ve Kutcher, karakter mektuplarında Masterson’u bir ağabey figürü, bir baba ve hayatlarında yalnızca pozitif yönde bir tesir yaratan emin bir uyuşturucu karşıtı varlık olarak tanımlıyor.

Kunis ve Kutcher Instagram videolarında “Mektuplar yargı sisteminin meşruiyetini yada jüri kararının geçerliliğini sorgulamak için yazılmadı” dedi. “Mağdurları destekliyoruz. Bunu tarihsel olarak çalışmalarımız vasıtasıyla yaptık ve gelecekte de hayata geçirmeye devam edeceğiz..”

90’ların sonlarında Fox’un hit filminin setinde tanışan ve 2015’ten bu yana evli olan çift, cansız videoda etik açıdan eksiklik sergilediği için sürüklendi. Her biri Masterson sınavında ön sıralarda yer aldı; ilk olarak rol arkadaşları olarak 70’lerin Gösterisi tecavüzler 2001 ile 2003 yılları aralığında gerçekleştiğinde ve hemen sonra Kutcher Netflix’te Masterson’la tekrardan bir araya vardığında Çiftlik 2017’nin sonlarında bu iddialar sonucunda Masterson bu programdan kovuldu.

Eleştirmenler, mektupların niçin olduğu acının bilincinde olduklarını vurguladıkları videonun, Kutcher ve Kunis’in Masterson mektuplarında yazdıklarını telafi edemediğini söylüyor.

Masterson’un kurbanlarından kabul edilen Chrissie Carnell Bixler, mektupları kınadı. Instagram Hikayesi“benim görüşüme nazaran sen [Kutcher] tıpkı ‘akıl hocanız’ kadar hasta.” Kadın oyuncu Christina Ricci, bir Instagram Konusunda Kutcher ve Kunis’in karakter portrelerine gönderme yapıyor şeklinde görünüyor ve şu şekilde yazıyor: “Doğrusu kimi zaman sevdiğimiz ve fanatik olduğumuz insanoğlu korkulu şeyler yapıyor. Bu tarz şeyleri bizlere yapmayabilirler ve biz bir tek onların bizlere karşı kim olduklarını biliyoruz fakat bu, onların korkulu şeyleri yapmadıkları anlamına gelmez ve istismara uğrayanları itibarsızlaştırmanın bir kabahat olduğu anlamına gelmez.”

Kunis ve Kutcher’ın tonu sağır mektupları ortak bir nakarat yarattı: Bir tecavüzcüyü savunmamak daha kolay olmaz mıydı?

Sadece bu cevap, mahkûmlara yönelik karakter mektuplarının yada destek mektuplarının amacını yanlış anlıyor. Kuramsal olarak, ceza davalarında basit olan bu mektuplar, bir kişinin masumiyeti yada son umar savunmasıyla ilgili değil, acıma talebi ve hakimin, kişinin daha kapsamlı bir portresini ve onun rehabilitasyon potansiyelini görmesi için bir ricadır. Cemiyet tarafınca dışlanmış ve ezici bir cezai hakkaniyet sistemiyle karşı karşıya olanlar için karakter mektubu, hakkaniyet sistemi üstünde ufak ve lüzumlu bir denetim görevi görebilir.

Bu mektupların iyi mi çalmış olduğu hakkında Yasal Fiil Merkezi’nin (LAC) hukuk hizmetleri müdür yardımcısı Colleen McCormack-Maitland ile konuştum. McCormack-Maitland ve LAC şu amaçlarla çalışıyor: ceza adaleti sistemi içinde ayrımcılıkla savaşım edin ve tutuklanan ve mahkumiyet kayıtları olan, madde kullanım bozukluğu olan ve HIV yada AIDS’e haiz olanlar adına savunuculuk yapın.

McCormack-Maitland, Kutcher ve Kunis’in ifadelerine karşı meydana getirilen geri adımın (“amaca ters tesir yarattığını” belirttiği) bu tür ifadelerin gerçek amacını ve önemini iyi mi gizleyebileceğinin altını çizdi.

Colleen, bana karakter harflerini açıkla.

Doğrusu hukuk fakültesinden sonraki ilk işim, yedi yıl süresince kamu avukatlığı yaptım. Bu tür mektuplara hakikaten aşinayım ve sanırım o zamanlar bunlara “destek mektubu” derdim. Bu mektupların amacı, cezayı verecek hakimin, iddianamede okuduklarının yada duruşmadaki ifadede duyduklarının ötesinde, kişinin kim bulunduğunu anlamasına destek olmaktır.

Mahkumiyet ve cezalandırmanın hukuki sürecin tamamen ayrı iki parçası bulunduğunu idrak etmek önemlidir. Bu mektuplar mahkumiyetten sonrasında geliyor.

Sağ. Bu aşamada Danny Masterson suçlu bulunmuş oldu. Jüri duruşmasına çıktı. Jüri yargılamasında hakimin birinin suçluluğuna yada masumiyetine karar vermede görevi yoktur. Bir kişinin suçlu bulunmasının arkasından [judges] Yasal cezalandırma seçeneklerine karar verin. Her kabahat türü için belirlenmiş bir aralık vardır ve hakimlerin bu aralık içinde nelerin uygulanacağını değerlendirmesine izin verilir. Kimi zaman aralıklar oldukça büyük olabilir.

Hakim bu aşamada potansiyel olarak bir suçtan yargı giymiş şahıs hakkında hakikaten oldukça korkulu şeyler duymuş olacaktır. Sadece kişinin kendisinden hiçbir şey duymamış olabilirler şu sebeple insanların kendi savunmaları için ifade vermeleri gerekmiyor ve bir çok insan da bunu yapmıyor.

İşte bu mektupların devreye girmiş olduğu yer burası, değil mi? Sanki yargıcın Danny Masterson’ın ne kadar hapiste kalacağını belirlemesiyle beraber Masterson davasına geçiyoruz. Ashton Kutcher ve Mila Kunis, Masterson ailesinin kendilerinden hakime kişisel bir izahat yapmalarını istediğini söylemiş oldu. Bu Masterson’ın tecavüzden suçlu olup olmadığıyla ilgili değil, sorun hakime Masterson’ın kim bulunduğunu düşündüğünü söylemekle ilgili.

Kesinlikle. İnsanlara bu tür mektuplar yazmak hakikaten zor olabiliyor. İnsanlar inandıkları süre zor durumda kalıyorlar. [person they’re writing these letters for] suçsuzdur ve o şahıs suçlu bulunmuştur.

Bence en etkili mektuplar pişmanlığı ifade eden, bir düzeyde mesuliyet alan fakat sonrasında hakimin bu kişiye niçin birazcık acıma göstermesi icap ettiğini özetleyen mektuplardır.

Evet, Ashton Kutcher ve Mila Kunis’in mektuplarına ulaşınca…

Mektuplarının etkili bulunduğunu düşünmüyorum; bu mektupları gönderir miydim bilmiyorum ve potansiyel olarak ters tesir yaratabileceklerini düşünüyorum.

Mektuplarda bunun evladı Danny Masterson üstünde yaratacağı etkiden bahseden kısımlar vardı ve hakime bunun çocuğunun yaşamı üstünde oldukça büyük bir negatif tesir yaratma potansiyeline haiz bulunduğunu söylemek hakikaten mühim. Sanırım bu, birisinin oraya koymasını teşvik edebileceğim bir şey. Sadece bu mektupların hakikaten alakasız kısımları vardı.

Axelle/Bauer-Griffin/FilmMagic

“Biz ünlüyüz, onun iyi bir adam bulunduğunu düşünüyoruz.” şeklinde. Uyuşturucu kullanıcılarını kötülemek ve Masterson’ın bir halde iyi bir adam bulunduğunu şu sebeple uyuşturucu kullanımının fena bulunduğunu düşündüğünü söylemekle ilgili hakikaten garip şeyler vardı. Uyuşturucu kullanımının tecavüzden daha fena olduğu izlenimini uyandırdı.

Anlatılacak bir öykü olabilir [about what kind of person Masteron is], Bilmiyorum. Fakat bir tane bile söylemediler.

Bu iki kat garip şu sebeple Masterson kurbanlarını kandırmak için uyuşturucu ve alkol kullanmaktan suçlu bulunmuştu.

Uyuşturucu karşıtı bulunduğunu söyledikleri için onu kaideye koyuyorlardı. Hakkaten olağanüstüydü. “Ona bu uyuşturucu kullananlar şeklinde ceza hukuku sistemine giren öteki insanoğlu şeklinde davranmayın” diyorlardı. Ve gene bunun iyi bir mesajlaşma olmadığını düşünüyorum.

İnsanlar bu tarz şeyleri yazdıklarında bunların kesinlikle halka açıklanmasını mı bekliyorlar? Yoksa çoğunlukla hususi bir şey mi?

Bunlar yüzde 100 kamu kayıtlarının bir parçasıdır. Bu kısa sürede Iggy Azalea ve Tory Lanez’de yaşandı. [She was] “Bunların halka açılacağından haberimiz yoktu” dedi.

Ah evet, Açelya söz mevzusu kendi mektubunu bir tek yargıcın göreceğini düşünerek yazdı.

Bana nazaran bu, ne kendi avukatının ne de sanık avukatının bunların kamu kayıtlarına geçeceğini açıklamadaki başarısızlığı şeklinde görünüyor. Gerçek şu ki vakaların yüzde 99’unda bunlar hiçbir süre kamuya açıklanmayacak şu sebeple bunlar yalnızca ilgili taraflar için hakikaten mühim olan günlük vakalar.

Devamlı oldukça fena şeyler, oldukça fena zararlar oluyor. Bu tarz şeyleri asla bilemeyiz, bunlar o denli da saydam olmayan bir sistemde oluyor. Sadece bunlar kamuya açık bir kayıt meselesidir, bir tek talep etmeniz yeterlidir.

sanırım bir avukat [celebrity] dava bunların kamuoyuna açıklanma ihtimalinin bulunduğunu ve bunların basın tarafınca ele alınacağını bilirdi. Sadece basit, günlük bir durumda, bu bir problem değil.

Gördüğümüz yaygın nakarat, Kutcher ve Kunis’in o mektupları yazmaması gerektiğiydi. Bana nazaran bu tepki birazcık ürkütücü.

Demek istediğim, asla ünlülerin vakalarına dayanarak geniş tabanlı politikalar yada genellemeler yapmamalıyız. Onlar kesinlikle aykırı olanlardır. Destek mektupları aslına bakarsak hakikaten oldukça mühim.

Aileleri parçalayan, insanların hayatlarını mahveden inanılmaz derecede acımasız bir cezai ceza sistemimiz var. Hapishane, insanların kelimenin tam anlamıyla işkenceye maruz kalabileceği hakikaten korkulu bir yer. Cezaevlerinde insanoğlu tecavüze uğruyor, cezaevinde insanoğlu dövülüyor, cezaevinde insanoğlu sevdiklerini görmekten yoksun bırakılıyor.

Bir yargıcın birinin ne kadar hapis cezasına çarptırılacağına karar verirken, yalnızca savcıdan yada yalnızca kendisini suçlayan kişilerden haber almaması hakikaten önemlidir. Yalnız mahkumiyete dayalı bir karar vermemeleri için kişinin sevdiklerinden informasyon almaları önemlidir.

Bu mektupların ötekileştirilmiş insanoğlu için oldukça mühim bulunduğunu düşünüyorum. Bir ağı olmayan, Hollywood yıldızı olmayan ve kendilerine kefil olacak birine gereksinim duyan insanoğlu şeklinde.

Bu mektuplar şeklinde bir şey birine en küçük bir talih bile verebilir. Bu mektuplar insanları takip edebilir ve hemen sonra şartlı tahliyeye hazır olduklarında onlara başvurulabilir. Bu mektuplar hemen sonra birisinin itirazında rol oynayabilir. Doğrusu hakimin karar vermesi için mühim bir şeyin kaydını tutuyorsunuz. Ceza hukuku sisteminin suçla itham edilen kişilere karşı yığılmış bulunduğunu ihmal etmeyin. Bu cezai hukuk sisteminde, beyaz ünlüler değil, oldukça sayıda Siyah ve esmer yoksul insan var.

Ve bu mektupların bir kısmı, şahıs ile değişik bir ırktan, değişik bir kültürden, değişik bir sınıftan, değişik eğitim düzeyinden olabilecek bir yargıç arasındaki potansiyel boşluğu kapatmak ve kişinin kişiyi bütünüyle görmesine destek olmaktır.

Bahsettiğiniz şeklinde, dikkate alınması ihtiyaç duyulan faktörler var; eğer birisi istismarcı bir evde büyümüşse, ya da bağımlılık kurbanı olmuşsa, büyümüşse. yoksulluk içinde, eğer akıl hastasılarsa, bu yargıçlar bir davayı dinlemeyebilir. Bir kişinin karşılaşmış olduğu koşulları göstermek suçluluk yada masumiyet meselesi değildir.

Bryan Stevenson’ın şu sözü: “Her birimiz şimdiye kadar yaptığımız en fena şeyden daha fazlasıyız.”

Birinin öyküsünü anlatmak hakikaten önemlidir – eğer fakirse ya da istismara uğramışsa, kesinlikle evet – fakat bu mektuplar onların yaptıkları fena şeyden daha fazlası bulunduğunu göstermek içindir.

Bu, yargıca bu kişiye bir talih verebileceğinizi ve ona müebbet hapis cezası veremeyeceğinizi, rehabilitasyon umuduyla daha azca ceza verebileceğinizi yada sonunda bir ihtimal hapisten çıkabileceği umudunu verebileceğinizi göstermektir. .

Bu fikirden anlatmak isterim. Hapishane bir cezadır sadece kuramsal olarak bununla beraber bir rehabilitasyon aracıdır. Hapishaneden sonrasında ümit, insanların topluma geri dönmesidir. Bunun düzgüsel bir durum olmadığını biliyorum fakat daha gri olması ihtiyaç duyulan bir şeye verilen tepki oldukça siyah ve beyaz şeklinde geliyor.

Gerçek şu ki, pek oldukça insan hapishanede pek fazla rehabilitasyon alamıyor. Bildiğiniz gibi, rehabilite edici bir şeyimiz olsaydı mükemmel olurdu fakat toplumumuzda hapis cezadır ve bilirsiniz, cezalandırıcıdır.

Kasvetli.

Gerçek bu! Kuramsal olarak bir çok insanoğlunun bir noktada eve döneceği anlamında haklısın. Sadece birine yalnızca azami hapis cezası vermek aslına bakarsak saldırı sorununu çözmüyor.

Angela Davis’in bu mevzuda bir teorisi var. Bu kişiyi bir süreliğine, artık onu düşünmemize gerek kalmayacak bir yere sürgün ediyoruz. Bu, olup bitenlerin temel nedenlerini ele almıyor.

Sadece bunun içinde hakimin yapabileceği birçok şey var. Daha ucuza onları gönderebilirlerdi. Ve sizin de söylediğiniz şeklinde düşünce, hakimin bu sonucu verirken bu bilgilere haiz olması gerektiğidir. Örneğin bu kişinin değişiklik ve gelişme kapasitesi nedir? Hakkaten etkili bir mektubun, bir kişinin son 20 yıldaki değişiklik ve gelişme yolunu gösterebileceğini düşünüyorum. Ne yazık ki Masterson için son 20 yılda herhangi bir gelişme yolu olmayabilir.