“Akıllı” ilaçların sizi daha azca üretken yapması garip olmaz mıydı? Bu yüzden …

Yeni bir emek harcama, Ritalin benzer biçimde ilaçların tıbbi olmayan kullanımının daha akıllı değil, daha oldukça çalışmaya daha çok vakit ayırmaya yol açtığını gösteriyor.

“Akıllı ilaçların” arkasındaki düşünce ve albeni oldukça kolay: Beyninizi güçlendirmek için bir hap alın. Sınavlara hazırlanmak için Adderall kullanan tıp öğrencilerinden, daha oldukça çalışmak ve daha azca uyumak için anti-narkoleptik modafinil kullanan etkili fedakarlara kadar, tüketicilerin bilişsel gelişime yönelik artan talebi, öğlen -Martiniler ve kokain tozlu finansal işlemler işi gölgede bırakan bir nootropik endüstrisini körüklüyor/ günün uyuşturucu kombosu

On binlerce katılımcının katılmış olduğu küresel bir ankette, ABD’de cevap verenler içinde tıbbi olmayan akıllı ilaçların kullanımı 2015’te yüzde 20’den 2017’de yüzde 30’a terfi etti. Aynı dönemde Fransa’da kullanımları yüzde 3’ten yüzde 16’ya çıktı. ve Birleşik Krallık’ta yüzde 5’ten yüzde 23’e bir artış görüldü.

Akıllı ilaçların çeşitliliğine dair anekdot niteliğindeki kanıtlar, bazı yararları öne sürüyor – daha keskin odaklanma, daha kuvvetli motivasyon, tekdüzeliğe kıymet veren bir kültüre ayak uydurmaya destek olan telaş kaynakları. Sadece tıbbi olmayan kullanımlar araştırmaların oldukça ilerisindedir ve mevcut araştırmalar karışık faydalar göstermektedir.

Şimdi dergide yeni bir emek harcama bilimsel gelişmeler Melbourne Üniversitesi ve Cambridge Üniversitesi’nden araştırmacılar – Elizabeth Bowman, David Coghill, Carsten Murawski ve Peter Bossaerts – akıllı ilaçların kullanıcılarını daha akıllı yapmadığı, sadece aslen bilişsel performansı baltaladığı sonucuna vardılar.

Yazarlar, gerçek dünyanın karmaşıklığını daha iyi öykünmek etmek için tasarlanmış bilişsel bir vazife üstünde üç ilacın – metilfenidat (marka adlarından önde gelen Ritalin tarafınca daha iyi bilinir), modafinil ve dekstroamfetamin (diğerlerinin yanı sıra Dexedrine markası) etkilerini kontrol ettiler. önceki uyarıcı çalışmalardan daha çok mesele.

Araştırmacılar bir tek akıllı ilaçların oldukça azca yarar sağlamış olduğu sonucuna varmakla kalmadı, bununla birlikte uyuşturucuların aslen kullanıcıları daha da kötüleştirdiğini keşfettiler. Emek verme katılımcıları ilacı alırken plaseboya kıyasla daha çok çalışırken, “çaba kalitesi” yada üretkenlik aslen azaldı. Netice olarak, akıllı ilaçlar, kullananların daha azca üretken olurken daha çok çaba sarf etmelerine niçin oldu – tam olarak bilişsel gelişmenin bir resmi değil.

Cambridge Üniversitesi’nde bir ekonomist olan ortak yazarlardan önde gelen Bossaerts, “Tavsiyem: onlardan uzak durun” dedi. “Sonunda, kazanmış olduğunuz performans ilaçsız duruma gore ne daha iyi ne de daha fena.”

Sırt çantası denemeleri

Yaşları 18 ile 35 içinde değişen 40 katılımcı (17 hanım, 23 adam) randomize, çift kör çalışmaya katıldı. Katılımcılar, yedi gün arayla dört ayrı seansta her ilaçtan tek doz aldı. Hemen sonra bilhassa sıkıntılı bir bilişsel görevi çözmeleri istendi: sırt çantası problemi.

İşte bu şekilde çalışır: Ağırlık limiti olan bir sırt çantanız bulunduğunu hayal edin, diyelim ki 50 pound. Önünüzde, her biri belirli bir ağırlığa ve değere haiz değişik öğelerden oluşan bir yığın var. Vazife, ağırlık sınırının altında kalırken sırt çantasının içinde ne olduğunun kıymetini en üst düzeye çıkaran öğelerin kombinasyonunu bulmaktır. Çalışmada, bilgisayar kullanılarak, iştirakçilerin toplam ağırlıklarını ve değerlerini ekranda okurken çantaya giren ve çıkan öğelere tıklamalarına izin verilerek mesele çözüldü.

Yazarlar çalışmada, “İnsanların çağdaş yaşamda karşılaştıkları güçlük çoğu zaman hafife alınıyor” diye yazıyor. “Soyut bir düzeyde, birçok günlük vazife, önceki uyarıcı çalışmalarda kullanılan bilişsel görevler tarafınca yakalanmayan bir güçlük seviyesi olan ‘zor’ olarak kabul edilen matematiksel bir problemler sınıfına aittir.” Buna karşılık, sırt çantası problemi söylenir. aynı olmak Birçok gerçek dünya durumunun sergilediği güçlük seviyesini yakalayın.

Emek verme yazarlarının, akıllı ilaçların görevi başarmayı kolaylaştıracağına inanmak için sebepleri vardı. Metilfenidat, dekstroamfetamin ve modafinil, sırasıyla motivasyonel denetim ve uyarılma ile ilgili nörotransmiterler olan dopamin ve norepinefrini artırır. Daha çok dopamin ve norepinefrin, daha çok efor ve daha yüksek performansa yol açacaktır.

O şekilde olmadı. Tüm ilaçlar içinde hiçbiri doğru çözümü bulma şansını artırmadı. Katılımcılar, ayıkken yaptıkları denemelerle karşılaştırıldığında, herhangi bir ilacı alırken, asla ilaç almadıkları zamana gore daha fena kombinasyonlar bulmak için daha çok çaba sarf etme eğilimindeydiler.

“Çaba” iki şekilde ölçülmüştür: çözüm sunulmadan ilkin cevap aramak için harcanan süre ve her olay için sırt çantasına giren ve çıkan öğelerin “hareket” sayısı. Yazarlar, iştirakçilerin ilacı aldıklarında, nihai kararlarını vermeden ilkin cevapları göndermek için daha çok vakit harcadıklarını ve daha çok hamle denediklerini keşfettiler. Bu sonuçlar, ilaçların “motivasyonu” – esasen bir mesele üstünde çalışmaya devam etme isteğini – artırmada başarıya ulaşmış bulunduğunu izah edebilir. Sadece uyuşturucuya bağlı bu artan motivasyon ve fazladan emek harcama, sonuçta daha fena sonuçlara yol açtı.

Bu durumda, “düşük kalite”, sırt çantasını doldurmaya çalışırken hareket başına averaj stat kazancıyla ölçülen daha düşük üretkenlik anlamına geliyordu. Bu tesir altında, iştirakçilerin çabaları daha azca dizgesel ve daha rastgele hale geldi, bu da daha çok boşa harcanan çabaya ve dolayısıyla üretkenlikte düşüşe yol açtı.

Doğal ki, tek bir emek harcama karmaşık mevzularda çekiç vuramaz. Örnek boyutu bir tek 40’tı ve sırt çantası problemi benzer biçimde bir deneysel düzenek ne kadar zekice olursa olsun, sonuçların bir kişiyi “daha akıllı” yapmış olup yapmamaları şöyleki dursun, genel olarak üretkenlik hakkında kapsamlı bir ifadeye genelleştirilmesi oldukça zor. Sadece Bossaerts’in e-posta yöntemiyle açıklamış olduğu emek harcama tasarımı, “matematiksel anlamda hakkaten zor” olan ilk tasarımdı. Sırt çantası problemi bilgisayarlar için bile çözülemez kabul ediliyor.” Deneylerimiz zorlaştıkça, akıllı ilaçların gerçek, kaotik dünyadaki neticeleri iyi mi etkilediği hakkında daha oldukça şey öğrenebiliriz.

Verimlilik devamlı akıllı değildir

Emek verme kapsamında yazarlar, “hakkaten akıllı ilaçlar”dan “yalnızca eforu artırmakla kalmayan, bununla birlikte eforun standardını de artıran” doğrusu daha oldukça çalışan ilaçlar olarak söz edeceklerdir. Ve daha üretken. Sadece daha akıllı olmak ile daha üretken yada dizgesel düşünmede daha iyi olmak içinde bu kadar süratli bir bağ kurmamalıyız.

Sebastián Serrano’nun Vice of Modafinil’de bildirdiği benzer biçimde, varoluşsal bir bakış açısından, “işinizi sevip insanlardan nefret etmenize” yol açan bir ilacı almak hakkaten zekice mı? Bossaerts, “Kendinizi daha enerjik, motive olmuş ve odaklanmış hissediyorsunuz, sadece bu idrak, daha öngörülemez hale geldiğiniz gerçeğini gizliyor” dedi. Çalışmada üretkenliği engellemiş olan şey kesinlikle giderek daha çok öngörülemeyen tepkilerdi ve şu suali gündeme getiriyordu: akıllı ilaçlar içinde başka ne düşük performans izah edebilir?

Laboratuvar koşulları, insan yaşamının bir bölümünü öbürlerinden ayırmaya destek olması imkansız. Aslına bakarsak, gürültüyü temizlemek ve belirli bir hipotezi hedeflemekle ilgili. Üretkenlik, kalite yada zeka nihai olarak iyi mi tanımlanırsa tanımlansın, hangi etkilerin araştırma kapsamı haricinde olduğu sorusu devamlı vardır. Kendi kendine yapmış olduğu deneyde Serrano şu gözlemde bulunmuş oldu: “Normalde yürümeyi severim, sadece ilaç bunu zamanımı tamamen boşa harcıyormuş benzer biçimde gösterdi.” Üretkenliği en üst düzeye çıkarmak, oldukça parlak zeka insanları onu aramaya gönderebilecek bir tür içsel boşluk bırakır. kaçırdılar.

Dolayısıyla akıllı ilaçlar, kültürel anımızı kabul ettiğimizden daha çok yansıtıyor olabilir. Artan güvencesizlik karşısında meritokrasinin baskıları, hiper-rekabetçi anaokulları ile başlamış olan acı eğitim talepleri ve yenilenen otomasyon korkusu sebebiyle başgösteren iş güvencesizliği, bir kenar bulma arzusunu tamamen anlaşılır kılıyor. Yaşamını yürüyüşler ve maneviyat çevresinde düzene sokmak için kimin zamanı var?

Bossaerts, ara sıra alındığında akıllı ilaçların neredeyse zararsız bulunduğunu söylemiş oldu. Bununla beraber, kolayca bağımlılık yapabilirler, “bu yüzden daha sık kullanım bir kısır döngüye yol açabilir.” En kaygı verici olanı, uzun soluklu endikasyon dışı kullanımın yan tesirleri hakkında uzun vadeli araştırmalarımız yok ve bunların iyi mi karşılaştırıldıklarına dair oldukça azca bilgimiz var. alınan öteki maddeler etkileşime girebilir. Uzun solukta, kullanıcının riski kendisine ilişkin olmak suretiyle almış olduğu bir kumardır.

Bununla beraber, günlük işleyişleri için ilaçlara bağımlı olanlar için aslına bakarsanız sonuçlar var. Bir ilaç, akıllı ilaç çılgınlığına kapıldığında, artan talep, onu günlük işlevleri için ona güvenenlerin elinden alır. Bugün hem Adderall hem de Ozempic (diyabet zayıflama ilacı) için durum aslına bakarsanız bu şekilde.

Tüm bu uyarılara karşın, hem motivasyonu hem de üretkenliği artıran ilaçları yan tesirleri, kontrendikasyonları olmadan yada onlara güvenenleri kandırmadan geliştirebilseydik, niçin olmasın? Sadece artan sayıda akıllı uyuşturucu kullanıcısı için – sırt çantası problemi herhangi bir gösterge ise – hemen hemen elimizde yok.