AI tartışmasında neler kaybedilir: Hakikaten keyifli olabilir

Drake ve The Weeknd’in viral düzmece şarkısı bizlere suni zekanın geleceği hakkında oldukca şey konu alıyor.

Muhtemelen son zamanlarda suni zeka hakkında oldukca şey duymuşsunuzdur.

Elon Musk’tan Joe Biden’a kadar hepimiz suni zekanın işlerimizi devralabileceğinden, yanlış data yayabileceğinden ve hatta -eğer dikkatli olmazsak- bigün hepimizi öldürebileceğinden kaygı duyuyor. Ayrıca, bazı suni zeka uzmanları, uzun solukta varsayımsal kıyamet günü senaryolarına odaklanmak yerine, suni zekanın şu anda etken olarak bizlere iyi mi zarar verdiğine ve gücün gelişimini denetim eden bir avuç şirkette yoğunlaşmasına odaklanmamız icap ettiğini söylüyor. Hataya açık teknoloji, insanoğlu hakkında kara çalma durumunda yalanlar uydurmak, banka hesaplarını hacklemek ve suçlu zanlıları haksız yere tutuklamak için aslına bakarsanız kullanılıyor.

Sadece kısa vadeli ve uzun vadeli endişeler bir yana, suni zekanın ansızın dünyayı kasıp kavuruyormuş şeklinde hissetmesinin mühim bir bileşeni var: Bu keyifli.

Son birkaç haftadır en yeni AI araçlarıyla oynuyorum ve bu tarz şeyleri kullanan insanlarla konuşuyorum. Şu anda AI’nın en coşku verici biçimlerinin, insanların elektronik tabloları düzenleyerek yada e-posta yazarak üretkenliği çoğaltmak için kullandıkları türden olmadığını keşfettim. (Patronlar bu fikre bayılsa da!) Bizi eğlendirmek için kullanılan türden insanoğlu.

Son altı ayda suni zeka, insanların esasen her türlü medyayı oluşturmasına destek olma mevzusunda inanılmaz derecede uzun bir yol kat etti. AI, değişen düzeylerde rehberlikle fotogerçekçi çizimler oluşturabilir, video oyunları tasarlayabilir yada en iyi 40 potansiyele haiz akılda kalıcı melodiler buluş edebilir.

Öyleyse, açıkça ciddi kusurları ve neticeleri olan bir teknolojiyi kullanmaktan coşku duyan insanları ne yapacağız?

Suni zeka platformu Hugging Face’in kıdemli etik uzmanı Margaret Mitchell bir metinde, “İnsanların heyecanlanmasının ve eğlenmesinin *tamamen* mantıklı bulunduğunu düşünüyorum.” Mitchell daha ilkin Google’da Ethical AI ekibini kurmuştu ve burada birçok AI uygulamasını çalıştıran büyük dil modelleriyle ilişkili riskleri vurgulayan bir makaleye katkıda bulunduktan sonrasında tartışmalı bir halde kovulmuştu. Mitchell ve ortak yazarları, son suni zeka teknolojisinin eksikliklerinin erken dönem eleştirmenleriydi, sadece Mitchell hem de potansiyelini de kabul ediyor.

Pietro Schirano, finansal hizmetler girişimi Brex’te Tasarım Lideridir. Bununla birlikte firmanın viral ChatGPT uygulaması OpenAI’nin arkasındaki teknolojisinin son olarak yinelemesi olan GPT-4’ün erken uygulayıcılarından biriydi.

GPT-4 Mart ayında çıktığında, Schirano onu kullanmak için sabırsızlanıyordu. Rahat komut istemlerinden çalışan kod satırları yazma kabiliyetini kontrol etmeye karar verdi. Bu yüzden Schirano, Pong video oyununu tekrardan yaratmak için yola çıktı şundan dolayı kendisinin söylediği şeklinde, “bu şimdiye kadarki ilk video oyunuydu ve bunu yapmak mükemmel olurdu.”

60 saniyeden kısa bir süre içinde, GPT-4’ü birkaç cümleyle besledikten, kodu kopyalayıp bir kod motoruna yapıştırdıktan sonrasında, Schirano’nun oynayabileceği çalışan bir pong’u vardı. Şaşırmıştı.

“Aman Tanrım” söylediğim o ‘oh vur’ anını ilk kez yaşadım” dedi. “Bu değişik.”

Olmak tweet at video at sürecin viral oldu.

Schirano’ya, suni zekanın kendisi şeklinde insanların işlerini değiştirmesinden kaygı duyup duymadığını sorduğumda, oldukca fazla endişelenmediğini söylemiş oldu. ChatGPT’yi iş yerinde daha üretken olmak ve üst düzey karar almaya odaklanmak için kullandığını söylüyor.

Schirano, “Bu araçları görme biçimim aslına bakarsak bizim yerimizi almak zorunda değil, bizi bir halde süper insan yapıyor” dedi.

Meslektaşım Rani Molla’nın bildirdiği şeklinde, aynı kampta oldukca sayıda işçi var. Shirano olarak. İşlerinin tamamen suni zeka tarafınca değiştirilebileceğini düşünmüyorlar ve bundan bilhassa korkmuyorlar – şimdilik.

Pennsylvania Üniversitesi Wharton İşletme Okulu’nda profesör olan Ethan Mollick ile yeni AI araçlarına verilen çeşitli yanıtlar hakkında konuştum. Mollick, elektriği, buğu enerjisini yada bilgisayarı düşünün her türlü yeni “genel amaçlı” değişen teknolojinin büyük bozulma potansiyeline haiz bulunduğunu, sadece hem de beklenmedik, yeni ve çoğu zaman keyifli kullanım durumlarında da yol aldığını söylemiş oldu. Suni zekadaki GPT-4 şeklinde yeni gelişmelerin bu genel amaçlı teknoloji kategorisine oldukca iyi uyduğunu ekledi.

Mollick, suni zekanın “yaratıcılığı kesinlikle hızlandırdığını” söylemiş oldu. “Iyi mi her dakikanı bu şeye bir şeyler yaptırmaya emek harcayarak harcamazsın? İnanılmaz. Bence hem inanılmaz hem de ürkütücü olabilir.”

Suni zekayı kullanmanın bu keyifli yaratıcı yolları hem de özgünlük sorusunu da gündeme getiriyor: Suni zeka insan yaratıcılığının yerini alacak mı yoksa yalnız onu üretmemize destek olacak mı?

Geçen hafta, Drake ve The Weeknd sanatçılarının karışımı şeklinde görünen bir hip-hop şarkısı toplumsal medyada viral oldu. Anonim kullanıcı “Ghostwriter” tarafınca gösterilen şarkı, suni zeka ile yaratıldığı iddia edildi ve büyük platformlardan kaldırılmadan ilkin milyonlarca kez çalındı.

Suni zeka tarafınca üretilen bu tür medyanın çoğalması, plak şirketlerini o denli korkuttu ki, Universal Music Group, Spotify şeklinde akış hizmetlerinden, fikri iyelik endişelerini gerekçe göstererek AI şirketlerinin modellerini eğitmek için müziklerini kullanmalarını engellemelerini istedi. Ve geçen ay, plak endüstrisi sendikaları ve tecim gruplarından oluşan bir koalisyon, AI’nın sanatçıların “yerine geçmemesini yada onları baltalamamasını” sağlamak için “İnsan Sanatçılığı Kampanyası” başlattı.

Sadece bazı sanatçılar AI konseptini benimsedi. Müzisyen Grimes, fanatiklerinden onun benzerliğiyle müzik yapmalarını bile istedi ve telif ücretlerinin yüzde 50’sini paylaşmayı teklif etti.

Mollick, AI’nın sanatçıların yerini alıp almayacağı mevzusundaki tartışmayı, sentezleyicinin çağıl müziğe girişine benzetti. Sentezleyici ilk çıktığında, insanoğlu “müziği mahvediyor” mu ve enstrümanı kullananların gerçek müzisyenler olup olmadığını tartışıyorlardı.

Mitchell, sonucunda, suni zekanın gerçek tehlikelerinin teknolojide değil, onu kimin denetim etmiş olduğu ve iyi mi kullanıldığı mevzusunda yattığını söylemiş oldu.

“Benim sorunlarım, yeni teknolojileri keşfeden yaratıcı insanlardan oldukca, teknoloji liderlerinin yanıltıcı olması ve teknolojiyi uygunsuz bir halde dışlamasıdır.”

Bu hikayenin bir versiyonu ilk olarak Vox Technology Newsletter’da gösterildi. Giriş yapın böylece bir sonrakini kaçırmazsın!