Super Mario Bros. filmi, çocuklar için video oyunu gibidir.

Çığır açan bir beyazperde değil fakat son aşama küçüklere uygun…

Süper Mario Kardeşler Filmi değil Ölmüş. Süper Mario Kardeşler Filmi bir çocuk filmidir. Dondurma ve Skittles’tan esin alan renk paletiyle parlak ve güzel. Mario (Chris Pratt) ve Luigi (Charlie Day) ölmez. Prenses Şeftali (Anya Taylor-Joy) kaleden uyuşturucu ve tabanca çıkarmaz. kan yok Ürkütücü kısımlar – Bowser’ın (Jack Black) yaşamış olduğu karanlık bir dünya – hakikaten ürkütücü değil. Planı benzer biçimde şakalarını ve imalarını izlemek kolay olsa gerek.

Ne görüyorsanız – her şeyin parlak, güzel tatlılığı – ne elde edersiniz. Tıpkı video oyunu benzer biçimde. Ve bundan daha fazlası olması uzun sürmüyor.

Süper Mario Kardeşler Filmi bilhassa çocuklar için yapılmış bir filmdir. ScreenCrush’tan Matt Singer’ın belirttiği benzer biçimde, aldatıcı bir halde zayıflayan bir tür.

Dışarıda bir sürü çocuk şeyi olduğu fikri yanıltıcı, kim bilir sevdiğimiz oldukça iyi ve dikkate kıymet Disney Pixar filmleri yüzünden. Ek olarak, kim bilir isteksizce, tüm Minion beyazperde evrenine sahibiz. Fakat bunun haricinde Çizmeli Kedi: Son ArzuBu, Singer’ı ön plana çıkarıyor, şu anda minik çocuklar için yalnızca birkaç film var.

Ek olarak küçüklere uygun görünen bir sürü süper kahraman filmi var. Süper kahramanların çocuk işi olması gerekiyordu. Sadece minik evlatları olan herhangi bir ebeveyn, tüm bu filmlerin büyük bir parçası olma eğiliminde olan ölüm benzer biçimde erişkin temalarına dikkat çekecektir (Shazam! tanrıların gazabı bir öğretmenin intihar ederek yaşama veda etmesine niçin olmak için zihin kontrolünü kullanan bir kötü karakteri tasvir eder).

Singer, “Bu film ziyareti ceza değil, eğlence olmalı” diye yazıyor. “O yaşta ailemle tiyatroya gittiğime dair oldukça canlı anılarım var… patlamış mısır, şekerleme, dev ekran, ikinci filmlerin hususi ön gösterimlerinin olduğu ve bir çift uzun metrajlı film için kalabileceğiniz günler.” … Bu şekilde anları kendi çocuklarımla paylaşmak isterim! Şu anda bunu yapmak hakikaten oldukça zor.”

Süper Mario Kardeşler Filmi tam da Singer’ın can attığı türden bir film benzer biçimde görünüyor (Singer’ın kendisi bundan bilhassa hoşlanmasa da): minik evlatları korkutmayacak ve tekneyi sallamayacak 90 dakikalık keyifli bir film. Fakat yetişkinlere gore film oldukça kolay, oldukça güvenli, oldukça rutin olduğundan {hiç de} iyi bir film olmayabilir. Ve hepsi, minik çocuklar için tasarlanmış bir Süper Mario filminden hakikaten ne istediğimiz sorusunu gündeme getiriyor.

Evrensel görüntüler

Süper Mario Kardeşler Filmi doğal ki popüler Nintendo karakteri Mario Mario ve kardeşi Luigi Mario hakkında. evet, isim Mario Mario acayip görünüyor fakat onlar “Mario Kardeşler”. Williams ve Hadid kardeşler yada Marx kardeşler benzer biçimde, Mario kardeşlerin soyadı Mario’dur (kargaşalık, Mario’nun çoğu zaman yalnızca ilk adını kullanmasının sebebi olabilir).

Mario ve Luigi, işçi sınıfından insanlardır. Brooklyn kardeşler evde ebeveynleriyle beraber yaşıyorlar ve kendi döşem işlerini yeni kurdular. Ne kadar süredir tuvaletleri onarım edip sızıntıları ehlileştirdikleri ve Mario kardeşlerin bu sıkıntılı ekonomide minik bir işletme kurma mevzusunda endişeleri olup olmadığı da bilinmiyor.

Hepsi, tesisatçıların ve birbirlerinin ötesinde, Mario ve Luigi’nin iç işleyişinin nadiren keşfedildiğini söylemek içindir.

Arzularınız bir sırdır. Hobilerin yok. Yaşınız? Bir bulanıklık. Ebeveynleriyle olan ilişkileri yapısal değildir. Bu adamlarla ilgili her şey bir tek genel, amorf iyidir. Mario ve Luigi’yi hususi kılan tek şey – Mario’nun kırmızı giymesi ve daha minik olması ve Luigi’nin yeşil giymesi ve daha iri olması haricinde – bir tek birbirlerinin arkadaşlığından zevk almakla kalmayan, bununla beraber birbirlerini oldukça seven kardeşler olmalarıdır. Bu aşk o denli yoğun ki, öfkeli, ateş püskürten emperyalist bir despotla savaşmaya ve birbirleri için esrarengiz krallıklar ve kozmik yollardan geçmeye hazırlar.

Karakter anlatıları ham görünse de, Mario kardeşlerin görünmüş olduğu video oyunlarından o kadar da değişik değil.

“Düşünürseniz, Mario pek konuşmaz. Video oyunlarında çoğunlukla “Hadi gidelim!” diyor. yada ‘Vay canına!’” Nick De Chicchisbir video oyunu meraklısı ve Twitch yayıncısı bana, Mario ve Luigi’nin oldukça detaylı anlatılara haiz karakterlerden ziyade ilk olarak gülünç yada aptalca tasarlandığını deklare etti.

DeChicchis ilk Mario oyununu dört yaşlarında oynadı ve bana söylediğine gore oyunun tekme ve şut dinamiklerinde son aşama “korkulu”tu. Süper Mario 64. Bu tamamen onun hatası değil. 4 yaşındaki bir çok çocuk, bu dünyada tek başına hayatta kalmak için ihtiyaç duyulan ince ayarlı motor becerilere haiz değildir. Bu yüzden çocuk koltuklarına, güvenlik kapılarına ve anne babalar için 4 yaşındaki evlatların düşüp kendilerini yaralayabilecekleri sayısız yol hakkında sayısız makaleye gerekseme vardır.

Dört yaşındakiler gerçek hayatta zararı dokunan bir halde beceriksizken, oyun oynarken kendileri için daha azca çekince oluştururlar. Süper Mario video oyunu. Elbet, Mario’nun kontrolü ellerindeyken, el-göz koordinasyonu eksikliği ve yavaş parmakları, pikselli İtalyan-Amerikan tesisatçıyı bir uçurumdan lavlarla dolu kıyametine yada bir pirananın ağzı açık ağzına fırlatabilir yada atabilirdi. nebat bir gölün dibinde yanan ciğerlerine galonlarca su döker fakat her seferinde hayata geri döner.

Evrensel görüntüler

Hala bir talih var.

“Oyunda hiçbir şey elde edemedim. Bu yüzden kumandayı babama verdim ve benim için ne yapması icap ettiğini söyledim,” dedi DeChicchis, babasıyla pek ortak noktaları olmasa da Mario yardımıyla bağ kurduklarını deklare etti. “Bu yüzden, babamla olan pozitif yönde çocukluk anılarımın çoğunu ve bununla ilgili haiz olduğum birçok pozitif yönde anı benzer biçimde hissediyorum.”

Elbet, Mario kültürel bir figür haline geldikçe Mario’nun dünyası büyüdü ve öykü anlatımı daha karmaşık hale geldi: o bir hekim, yarışçı, tenisçi, dövüşçü, besteci ve daha fazlası. Sadece bu “mesleklerde” ve maceralarda bile temel ilke, Mario’nun bir çocuğun anlayabileceği kadar kolay olması gerektiğidir.

Film, video oyununun misyonunu, kim bilir kendi tehlikeli sonuç ölümüne kadar sıkı bir halde benimsiyor.

İncelemelerin bir çok, filmi risk alma, bağlılık yada bence Mario kardeşlerin hayatına dair derin, içsel, ruhsal bir bulgu eksikliği sebebiyle eleştiriyor. Mario niçin kuvvetli olan? Luigi niçin bu kadar korkuyor? Bu bir travma mı?

Bu yorumlar yanlış değil. Film, orijinal Mario oyunlarının zıplama, tepinme ve çarpma düzeni kadar tahmin edilebilir. Erişkinlik öncesi depresyon, varoluş kaygısı ya da kişinin ölüm korkusunun yakınlaşması için derin bir alegori olarak alınma tehlikesi asla yoktur.Çizmeli Kedi: Son Arzu bununla ilgili ve oldukça, oldukça iyi) – onlar hakkında yazan yetişkinlerden övgü dolu eleştiriler alan türden çocuk filmleri.

Sadece video oyunları benzer biçimde, film de ebeveynlerin dışarı çıkıp dört yaşındaki bir evladı bir buçuk saat eğlendirmesi için kafi bir yatırımdır; yaralanmak Süper Mario Kardeşler Filmi evlatların -anlayış ve motor becerilerini ve öteki her şeyi geliştiren- takip edip anlayabilecekleri güzel, karmaşık olmayan, aptalca bir süre. Bir ateş çiçeğine dokunmak yanan toplar atmanıza izin verir, büyülü mantarlar Mario’yu büyük ve kuvvetli yapar ve bunların hepsi kendi başına açıklanamaz olabilir, sadece son aşama eğlencelidir.

Bana mantarı daha oldukça neyin hissettirdiğini sorarsan, Süper Mario Kardeşler Filmi yada araştırmam ihtiyaç duyulan iddia Süper Mario Kardeşler Filmi Mario ilminin karmaşık anlatımı sebebiyle küçüklere ve ebeveynlere filmin ne için bulunduğunu açıklamak isterim.