Pat Robertson ve onun Christian Broadcasting Network’ü olan CBN’nin tesiri

8 Haziran’da 93 yaşlarında ölen televizyoncu Pat Robertson, inanılmaz derecede etkili, yıkım tellallığı icra eden bir aşırılık yanlısı olarak kültürel manzarayı işgal etti. Bir zamanlar Güneyli Baptist rahibin televizyondaki kariyeri altmış yıla yayıldı ve uzun süredir devam eden günlük programında milyonlarca seyirciye bağnazlık katan dini dogmaları benimsemesini sağlamış oldu. 700 Kulübü.

Medya imparatorluğu Christian Broadcasting Network’ü (CBN) devasa, kuvvetli bir siyasal makineye dönüştüren adam, bunu feministler ve queer insanlardan Filistinlilere ve Haitili zelzele kurbanlarına kadar kilisenin algılanabilir her “düşmanının” peşine düşerek yapmış oldu.

CBN vasıtasıyla ve bu 700 Kulüp, Robertson, onlarca senedir giderek artan aşırı sağcı medyanın planını yarattı. Jerry Falwell, Phyllis Schlafly ve Rush Limbaugh şeklinde 20. yüzyılın sonlarına ilişik öteki sağcı halk figürleri ve medya kişiliklerinin yanı sıra, ondan sonra ara sıra kültürü yeriyor şeklinde görünse bile, bu aşırı uçtaki dilin ve retoriğin kodlanmasına destek oldu. yaratılmasına destek oldu.

Tara Burton’ın 2017’de Vox için detaylandırdığı şeklinde, Robertson’ın CBN’si din ve siyasetin bir güç merkeziydi ve muhtemelen hala da öyleki. 1961’de Robertson tarafınca oluşturulan ağ, sonunda haber programcılığıyla birleştirdiği dini programlarıyla tanındı. 80’ler ve 90’larda tesirinin zirvesindeyken, CBN milyonlarca seyircisine sorunsuz bir halde siyasal propagandayı dini bir öğreti olarak sundu. Sivil haklar sürecini ve feminist ve karşı kültür hareketlerini geride bıraktığımızda, tutucu kaygı kendisini televanjelizmi sözcüsü olarak kullanarak beyan etti.

Bir çok vakit, beyaz evanjelik ABD’nın kolektif bilinçaltında pusuda bekleyen karanlık şeyler öncelikle yüzeye çıktı. 700 Kulübü. Hristiyan adamların eşleri ve evlatları üstünde erkeksi otoriteler olması icap ettiğini korumak için çaba sarfeden Edwin Louis Cole şeklinde anti-feministlerin görüşlerini platform haline getirdi; Cole’un 1982 kitabı Maksimum Erkeklik tarafınca yazılmış bir önsöz dahil 700 Kulüp destek sunucu Ben Kinchlow.

En tartışmalı olanı Robertson’ın görüşleriydi. Burton’ın gözlemlediği şeklinde, milenyum öncesi muafiyetçiliğe bağlılığı – Tanrı’nın dünyanın sonu için evvel belirlenmiş, yapılandırılmış bir vakit çizelgesine haiz olduğu şeklindeki evanjelik görüş – onu, kasırgaları gey insanları ve kasırgaları yakarış eksikliğinden suçlamak da dahil olmak suretiyle korkulu hükümler bırakmaya yöneltti. Kendisini sık sık peygamber olarak tanımlamıştır.

Tüm bunlar onu bir halk figürü olarak alay mevzusu yapmış oldu, sadece bununla birlikte 80’lerde aşırı olarak görülse de bugün neredeyse basit görünen siyasal pozisyonları da dile getirdi. 80’ler ve 90’ların birçok Evanjelik Hıristiyan lideri şeklinde, “Hükümetin ailelere karşı önyargılı olduğuna” inanıyor, refahın “kalıcı bir alt derslik” yarattığını korumak için çaba sarfediyor ve yabancı güçlerin Amerikan özerkliğine saldırı ettiğinden endişeleniyordu. Bir çok Hıristiyan liderin aksine, Robertson’ın bu görüşleri direkt milyonlarca Amerikalıya yayınlayacak bir platformu vardı.

Çağdaş seyirciler için televizyonculuğun ne kadar büyük bulunduğunu idrak etmek zor. Billy Graham’ın öncülük etmiş olduğu Hıristiyan canlanma hareketinin bir sonucu olarak, 70’lerin sonları ve 80’lerin en popüler medya formatlarından biriydi. Jimmy Swaggart, Jim Bakker ve o zamanki eşi Tammy Faye Messner, Falwell ve Robertson şeklinde heybetli papazlar, gösterilerini haftalık yada gece izleyen evanjelik Amerikalılar içinde malum isimlerdi.

CBN tarafınca yaptırılan 1985 tarihindeki bir Nielsen araştırması, şaşırtıcı bir halde 60 milyon Amerikalının yada “tv seti olan tüm Amerikalıların yüzde 50’sinden fazlasının” ayda minimum bir tv şovu izlediğini ortaya çıkardı. Aylık 16 milyon seyirciyle uzun televangelist program listesinin başlangıcında Robertson’s vardı. 700 Kulüp. 1987’ye gelindiğinde, televangelizm, esas olarak seyirci bağışlarından yılda 2 milyar dolar kazanan devasa bir endüstriydi. kitaba nazaran İsa ve John Wayne Kristin Kobes Du Mez tarafınca yazılan CBN’nin bu zamanda yılda 50 milyon dolardan fazla kazanılmış olduğu bildirildi, sadece kati rakamlar belirsiz.

Bu, Robertson’a çok önemli bir nüfuz sağlamış oldu. Reagan döneminde Beyaz Saray, Robertson’ı Oliver North’tan brifing almaya çağrı etti ve peşinden Ulusal Güvenlik Konseyi’nde siyasi-askeri işler müdür yardımcısı olarak vazife yapmış oldu ve Reagan direkt Robertson’a röportajlar verdi. 700 Kulübü ve öteki televangelist şovlar. 1988’de, tüm bu iyi niyetin arkasında, Robertson başkanlığa aday oldu. Parti toplantılarında ve ön seçimlerde erken kuvvetli bir gösteriye karşın, Robertson çekildi ve George HW Bush’u onayladı.

Düzensiz davranışı açıkça görülse bile – 1988 tarihindeki bir New York Times profili, karısının evliliklerinin başlarında Robertson’ın şizofren olduğundan şüphelendiğini bildirdi – imparatorluğu genişledi. 1994’te CBN iddia etti 700 Kulübü toplam 600 milyon doların üstünde gelir elde etmişti. Bir Esquire profiline nazaran, bu imparatorluk bununla birlikte “kar amacı gütmeyen CBN (1993 gelirleri, 140 milyon dolar); Regent Üniversitesi (bağış, 154 milyon dolar); International Family Entertainment, öteki şeylerin yanı sıra Family Channel, Mary Tyler Moore Entertainment ve Ice Capades’in sahibi olan kâr amaçlı tüm ortaklık şirketi (1993 gelirleri, 208 milyon $); ve sigarasız, alkolsüz bir otel ve geceliği doksan dolardan ücret alan bir konuşma merkezi olan Founders Inn dahil olmak suretiyle çeşitli öteki işletmeler. CBN’nin kablolu gösterim şubesi The Family Channel, Freeform adı altında Disney’in sahibi olduğu bugün hala var.

Robertson’ın başarısız başkanlık seçiminin peşinden 1989’da kurduğu Hıristiyan Koalisyonu daha açık bir halde politikti. Robertson yönetiminde Koalisyon, son aşama etkili bir seçmen seferberliği ve sağcı lobi grubu haline geldi. 1994’te, Newt Gingrich’in “ABD ile Anlaşması”nın bir parçası olarak Koalisyon, Temsilciler Meclisi’nin kontrolünün onlarca senelik Demokrat çoğunluğun peşinden Cumhuriyetçilere geri verilmesine yardım etmede oldukça önemliydi. Robertson 2001’de çekilme etmesine karşın, Koalisyon bugün siyasal platformları savunmaya devam ediyor.

Robertson, fikirlerinden daha fazlası için tartışmalıydı. 90’larda, sadık seyircileri Kongolu bir sığınmacı programı için tahsis edilen sadece bunun yerine Robertson’ın başarısız elmas madenciliği planını finanse etmek için kullanıldığı bildirilen milyonlarca hayır kurumu dolarını dolandırmakla suçlandı. Oldukça sayıda soruşturma ve bir belgesel bu iddiaları araştırmış olsa da, hayır kurumu Operation Blessing iddiaları yalan olduğunu beyan etti. Savcılar, Robertson’a karşı suçlamada bulunmayı reddettiler ve ondan sonra onu ve hayır kurumunu dolandırma niyetinden temize çıkaran bir rapor yayınladılar.

Robertson bu şekilde kaygansa, medyanın ona izin verdiği tartışılabilir. Yaşlandıkça ve profili soldukça, Robertson’ın kültürel tesiri anlam ifade etmeyen, yobaz ses baytlarından oluşan bir ayin haline geldi. “En nalet ihtimaller içinde” şeyleri kim söylüyor? 2003’te, Jessica Simpson ve Pat Robertson’ı – rastgele fakat o denli da rastgele değil – karşılaştıran vakit soruldu.

Kim bilir ana akım uzmanlar Robertson’ı eksantrik olarak gördüğünden, kültürel ayak izinin genişliği, tesirinin neredeyse asla azalmadığı Trump yıllarına kadar tam anlamıyla ortaya çıkmadı. Robertson, Donald Trump’ın başkanlığının sadık bir destekçisiydi, kendisinin Tanrı tarafınca görevlendirildiğini ve Trump’ın mesajlarını direkt seyircilere iletmek için CBN’nin platformlarını kullandığını savunuyordu. Reagan başkanlığının bir yankısı olarak Trump, CBN’nin haber programını kullandı. İnanç Ulusu2017 senesinde resmi olmayan bir propaganda kolu olarak faaliyete geçen.

Robertson kendisi ev sahipliği hayata geçirmeye devam etti 700 Kulübü 2021’de 91 yaşlarında emekli olana kadar. Şovun sunuculuğunu oğlu Gordon Robertson devraldı. Mevcut tahminler, CBN’nin senelik gelirinin senelik 390 milyon ila 560 milyon dolar içinde bulunduğunu gösteriyor.

Robertson, 2022’de ender görülen bir netlik anında, Trump’ın “alternatif bir gerçeklikte” yaşadığını ve seçim sahtekarlığı iddialarından vazgeçmesi icap ettiğini söylese de, bu yanılsamanın beslenmesine destek olmaktan kim bilir bir halde Robertson sorumluydu. Medyanın izleyicilerin gerçekliğini iyi mi şekillendirebileceğini Trump’tan oldukça ilkin anlamış oldu. 1987’de “Televizyonda tamamen negatif insanların yüzde 40’ını ‘hadi ikinci bir bakalım’a çevirmek dört ya da beş dakika sürüyor” dedi.

Bu uzun tarihin ışığında, onun daha yakın zamandaki bazı fikirlerini – eriyor şeklinde görünmüş olduğu yada en azından daha şefkatli bir taraf gösterdiği anları – okumak ve onlardan ne çıkaracağını bilmek zor.

2013’te trans kimliğin “oldukça ender” fakat gerçek olduğuna inandığını ve “karar vermenin yada yargılamanın size düşmediğini” deklare etti. 2019 senesinde konuştu ABD’nin Suriye’den asker çekmesine ve Alabama’nın “aşırı” ve “fena düşünülmüş” kürtaj karşıtı yasasına karşı. 2020’de o Başkan Trump’ı azarladı George Floyd’un ölümü üstüne protestolara verdiği yanıttan dolayı, onu protestocularla dayanışma içinde olmak yerine baskıları çoğaltması için uyardı. 2021’de, Daunte Wright’ın polis tarafınca vurulmasını sert bir halde azarlamaya devam etti.

Sinik, bu fikirlerin de bir tek fırsatçı dikkat çekici bulunduğunu iddia edebilir. Erin Gloria Ryan, 2017’de Daily Beast için şu şekilde yazmıştı: “Robertson, onlarca yılını yalan söyleyerek ve şaşırtarak, kendisinin çağrı edilmediği tartışmaların ortasına atarak, kimsenin istemediği fikirleri öne sürdü.” . [every] Pat Robertson Farkındalığını artırmaya destek olabilecek, günün mevzusu, ağlatısal yada dönemin ruhu. Servetini cenk ağalarına, işportacılara ve vurgunculara yatırdı.”

Robertson’ın amacı baştan beri bir tek dikkat çekmek mi, yoksa bir kültür oluşturmak mı, kesinlikle her ikisinde de başarı göstermiş oldu.