Nükleer silahları İngiltere'ye geri izleyen ürpertici belge ve şimdi karşılaştığımız tehdit | Bilim, İklim ve Teknik Haberler

Seksen yıl önce bugün, bir Amerikan B-29 bombardıman uçağı Japon şehri Hiroşima'ya atom bombası bıraktı.

Atom çağının başlangıcıydı, ancak bombanın doğuşu, beş yıl önce New Mexico'nun çöllerinin ötesinde izlenebilir.

Şimdi Oxford'daki Bodleian Kütüphanesi'nde el tipi bir belgenin bir kopyası, silah olarak kullanılacak kadar küçük bir atom bombasının ilk tanımıdır.

Frisch-Peierls muhtırası, 1940 yılında Birmingham Üniversitesi'nde iki nükleer fizikçi tarafından yazılmıştır.

Otto Frisch ve Rudolf Peierls, Oppenheimer filminde yer almıyor, ancak makaleleri nihayetinde bombayı inşa eden Manhattan projesini atlayarak kredilendiriliyor.

Her ikisi de Nazi Almanya'sından kaçan Yahudi bilim adamları, bir uçak tarafından taşınacak kadar kompakt olan zenginleştirilmiş uranyumdan yapılmış bir bomba önermek için uranyum fisyonu ve nükleer zincir reaksiyonlarının son anlayışını inşa ettiler.

O zamanlar sadece bir kopya yapıldığı o zaman gizli olan belge, ürpertici okumayı sağlar.

Sadece bir bomba nasıl inşa edileceğini detaylandırmakla kalmaz, aynı zamanda patlamasının daha önce düşünülemez gücünü önceden bildirir.

“Böyle bir patlama geniş bir alanda hayatı yok eder.”

“Bu alanın büyüklüğünü tahmin etmek zor, ama muhtemelen büyük bir şehrin merkezini kapsayacak.”

Radyoaktif serpinti kaçınılmaz olurdu “ve patlamadan sonraki günler bile etkilenen bölgeye giren herhangi bir kişi öldürülecek”.

Her iki bombanın daha sonra Hiroşima ve Nagasaki'ye düşecek ölümcül özelliği, çoğu sivilleri takip eden yıllarda yaklaşık 100.000 ve 100.000'den fazla kişiyi öldürüyor.

Devamını oku:
Hiroşima Survivor's Stark uyarısı
Atom bombasını inşa eden 'Dünyaların Destroyeri'

'Şimdiye kadar yaratılan en korkunç silahlar'

Bu bombalar sırasıyla 16 ve 20 kiloton TNT patlayıcı gücüne sahipti – İkinci Dünya Savaşı'nı sona erdirmek için yeterince büyük bir güç.

Ancak bugünün nükleer silahlarıyla karşılaştırıldığında, küçüklerdi.

Nükleer silahsızlanma kampanyaları olan Atom Bilim Adamları Bülteninin başkanı Alexandra Bell, “Şimdi düşük verimli nükleer silah olarak adlandırdığımız şey” dedi.

“Şehir muhriplerinden bahsediyoruz … bunlar gerçekten yaratılan en korkunç silahlar.”

Bu “yüksek verimli” nükleer silahların çoğu, ilk olarak 1950'lerde test edilen termonükleer tasarımlardır.

Hiroşima'yı yok eden nükleer fisyonun gücünü kullanıyorlar ve diğer atomları birlikte kaynaştırarak daha fazla enerji kullanıyorlar.

“Mike” adlı kod adlı, 1952'de bir füzyon bombasının ilk testi, Japonya'ya düşenlerden en az 500 kat daha fazla enerji verdi.

Pratik olarak yıkıcı, ama ölümcül prensip kanıtı.

Şu anda ABD ve İngiltere tarafından konuşlandırılan W76 termonükleer savaş başlığının varyantları, Hiroşima bombasından altı kat daha güçlü, 100kt civarında.

Londra büyüklüğünde bir şehre sadece bir tane düştü, çeyrek milyondan fazla ölümle sonuçlanacak.

Amerika'nın şu anki cephaneliğindeki en büyük savaş başlığı olan B83, 1.2 megaton (1,2 milyon ton TNT) patlayıcı eşdeğerine sahip ve anında bir milyondan fazla öldürecekti.

Ancak modern kıtalararası balistik füzeler (ICBM'ler) birden fazla savaş başlığı taşımak için tasarlanmıştır.

Örneğin, Rusya'nın Sarmat 2'nin 10 megaton nükleer yük taşıyabileceği düşünülüyor.

Aynı anda birden fazla hedefe çarpmak için tasarlandılar, ancak Londra gibi bir şehre bırakılırsa, dokuz milyonluk nüfusunun çoğu öldürülecek veya yaralanacaktı.

Bu tür bir güç anlaşılmazsa, şu anda dünyada kaç nükleer savaş başlığının olduğunu düşünün.

ABD, Rusya, Çin, Fransa, İngiltere, Hindistan, Pakistan, Kuzey Kore ve İsrail – dokuz ülkede nükleer silah var.

Birkaç kişi onlara sahip olmakla ilgileniyor.

ABD ve Rusya'nın her biri yaklaşık 4.000 nükleer savaş başlığı var – küresel nükleer cephaneliğin% 90'ı ve medeniyeti yok etmek için fazlasıyla yeterli.

Stockholm Uluslararası Barış Araştırma Enstitüsü'nün analizine göre, Çin ABD'nin yaklaşık 600 savaş başlığına sahip olduğunu düşündü, ancak yetişme arzusunu gösterdi.

Pekin'in yılda 100 yeni savaş başlığı ve bunları teslim etmek için ICBM'ler inşa ettiğine inanılıyor.

İngiltere de dahil olmak üzere beş nükleer güç, mevcut nükleer stoklarını artırmayı veya modernleştirmeyi planlıyor.

Bu durumu yaratan nükleer silah yarışı, 1940 muhtırasında Frisch ve Peierls tarafından hayal edilen biriydi.

Kaçınılmaz olarak neden olacağı kitlesel sivil kayıplar göz önüne alındığında, bilim adamları bombanın müttefikler tarafından kullanılıp kullanılmayacağını sorguladılar.

Ancak şöyle yazdılar: “Eğer kişi bu silahın elinde Almanya'nın olduğu veya olacağı varsayımı üzerinde çalışıyorsa… en etkili cevap benzer bir bombaya sahip bir karşı tehdit olurdu.”

İnanmadıkları şey, önerdikleri bombanın ve Los Alamos'ta inşa etmeye yardım etmeye devam ettikleri idi.

Japonya'daki kullanımı ile harap olan Peierls bombayı reddetti ve daha sonra silahsızlanma için kampanya yürüttü.

Ama bu iş şimdi her zamanki gibi bitmemiş.

Soliferasyon dışı antlaşmalar, Rusya ve ABD'nin pahalı ve aşırı nükleer cephaneliğinin azaltılmasına yardımcı oldu ve daha fazla ülkenin nükleer bombalar inşa etmesini engelledi.

'Yanlış yönde trend olan her şey'

Ancak nükleer gerginlikler başka yerlerde devam ettikçe Ukrayna'nın işgaliyle devam ediyor.

Alexandra Bell, “Nükleer riskleri azaltmak için yaptığımız son derece zor, sıkıcı işten sonra her şey şimdi yanlış yönde eğilimlidir.” Dedi.

“ABD ve Rusya, stratejik istikrar hakkında birbirleriyle konuşmayı reddediyor.

“Çin, nükleer cephaneliğini benzeri görülmemiş bir şekilde inşa ediyor ve nükleer silahların yayılmasını sağlayan tahliye edilmeden yayılmayan yapılar etrafımızda parçalanıyor.”

'Tehdidi artıran yeni riskler'

1963 Küba füze krizi sırasında dünya nükleer çatışmaya yaklaşmış olabilir, ancak jeopolitiklerin parçalanmış ve ateşli durumu daha tehlikeli olduğunu savunuyor.

Nükleer silahlı Hindistan ve Pakistan arasındaki çatışma düzenli olarak parlamalar; Donald Trump'ın dış politikası, Güney Kore'nin Kuzey Kore'nin nükleer tehdidine karşı koymak için bombayı takip edebileceğinden korktu; Ortadoğu'daki bazı eyaletler nükleer-kötü İran'a veya nükleer silahlı İsrail'e nükleer bir caydırıcı görüyor.

Karışıma AI'nın askeri kullanımını ve iklim değişikliği gibi stres faktörlerini ve atom bilim adamlarının bülteninin görüşünü ekleyin. Durum 1963'ten daha güvencesizdir.

Alexandra Bell, “Daha tehlikeli, ama farklı bir şekilde,” dedi. “Tüm bu yeni varoluşsal risklerin birleşmesi dünya çapında tehdidi artırıyor.”