'Neredeler?': Selden etkilenen İspanyol kasabaları liderlik arayışında | Dünya Haberleri

Paiporta halkı günlerdir kasabalarının yıkımıyla uğraşıyor. Ancak şu anda onları üzen şey, ülkeleri tarafından unutulmuş olmalarıdır.

Bu kasabada yürürken, çamur temizleme, su pompalama, arabaları kurtarma gibi amansız bir çalışma görüyoruz.

Ancak bunların hiçbiri üniformalı insanlar tarafından yapılmıyor. Paiporta kendi sakinleri, arkadaşları ve gönüllüler tarafından kurtarılıyor.

Bir yıl önce Madrid'den buraya taşınan Cristina Hernandez, “Kasaba kaos hissi veriyor” diyor

“Kimse bir şey organize etmedi, biz de elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz. Hükümet tarafından terk edildiğimizi hissediyoruz ve ayrıca geceleri çok sayıda hırsız var, bu yüzden korkuyoruz.

“Sadece sel nedeniyle değil, yaşadığımız anarşi nedeniyle de bir kabus. Felaketten sonra en kötüsü hala korkuyor olmamız.

İspanya'da son sel felaketi: Kral Charles 'tamamen kalbi kırık'

“Yiyecek ve giyecekimiz yok. Bazı arkadaşlarımız hala kayıp, bazıları ise evlerini ve eşyalarını kaybetmiş durumda.

“Kamyonların geçtiğini görmek çok üzücü ama kimse çamur atmaya ve evleri temizlemeye yardım etmiyor, bu yüzden yalnızız.”

Sanki işaret vermiş gibi üzerimizde uçan bir helikopter görüyoruz ama yanımızdan geçiyor. Başını sallıyor.

“Onları görüyoruz ama ne yaptıklarını bilmiyoruz” diyor. Şu anda bu acımasız bir manzara; gelip giden umut verici bir yardım vizyonu.

Etrafımızda bir yıkım halısı var; düzinelerce ve düzinelerce harap olmuş araba, çoğu durgun su gölünde yatıyor. Tıkanan çamur, enkaz yığınlarını kaplıyor. Yolda yükseltici çocuk koltuğu, ayakkabı ve küçük bir çanta var. Karışık teller bir ağ gibi uzanıyor.

Yol boyunca her ev etkilendi ve çamura bulandı. Suyun en yüksek noktasına ulaştığı karanlık su hattını görebilirsiniz.

Ruth cadde boyunca suyu defalarca süpürüp açık bir rögar kapağına doğru itiyor. Bir an dinleniyor, sonra tekrar başlıyor.

Bir ara veriyor ve bana ne polis, ne asker, ne doktor, ne de başka bir yetkili görmediğini söylüyor. “Temizleyen sadece biziz” diyor. “Neredeler?”

Devamını oku:
İspanya ölümcül sel felaketiyle sarsıldı
40 kişinin öldüğü kasabada 'tamamen rastgele hasar'
Görgü tanığı: Sel 'tsunami gibi' vurdu

Ona hükümete kızgın olup olmadığını sormaya başladım ve o sözünü kesti. Öfkesi elle tutulur cinsten. “Kızgın mı? Hükümete çok ama çok kızgınım.

“Hangi siyasi partiyi desteklediğiniz umurumda değil çünkü benim bayrağım İspanya. Ve bu çok kötü.”

Uzaklaşıyor, sonra geri dönüyor ve nazikçe kolumu tutuyor. “Bu tarafa gelin” diyor. “Dünya bunu görmeli”

Bir köşeyi dönüp tamamen arabalardan oluşan bir duvarla dolu, devasa moloz yığınlarıyla dolu bir sokağa geliyoruz.

Buzdolabı dondurucu, mikrodalga fırın. Ruth parçalanmış bir kaportanın üstüne tırmanıyor ve beni de yanına çekiyor. “Kimse bu evlere ulaşamıyor; kimse bu arabalara bakmadı” diyor. “Unutmuşlar.”

Paiporta'ya hiçbir yetkilinin gelmediğini söylemek doğru değil. Yerel polisi, sivil korumayı, ambulansları ve itfaiyecileri görüyoruz. Biz ayrılırken askeri bir kamyonun yaklaştığını bile görüyoruz.

Ancak hiç kimse bunların hiçbirini koordine etmiyor gibi görünüyor. Bir noktada bir polisin araç kurtarma işleminin kontrolünü ele geçirmeye çalıştığını gördüm ama kimse onu dinlemedi. Meslektaşıyla kısa bir tartışma yaşadı ve sonra ikisi de yola çıktı.

Orduya gelince, yol kenarında durup içeri girebilmek için bir kamyonun hareket etmesini bekleyen subaylardan biriyle sohbet ettim.

Askerin hayal kırıklığına uğradığı belliydi. “Yardım etmek istiyoruz, yardım edebileceğimizi biliyoruz, ancak şu ana kadar ne yapmamız gerektiğine dair bir emir almadık” dedi.

“Yani bir şefe, kontrolü ele alacak birine mi ihtiyacınız var?” Diye sordum. Bu soru derin, uzun bir baş sallamayla yanıtlandı.

Paiporta bu sellerden büyük zarar gördü. En az 60 kişi öldü, bu rakamı Cristina'ya söylediğimde şok etti. Elbette internete erişimleri yok ve kasabalarını terk edemiyorlar. Cevabı “Daha fazlası olacak” oldu.

Ancak bu acıyı daha da kötüleştiren şey, yardım için harcanan zamandır. Geçen yıl meslektaşlarımla birlikte Fas'taki korkunç bir depreme gittim ve iki gün içinde iyi donanımlı İspanyol müdahale ekipleri yardım etti, hayat kurtardı ve müdahaleye öncülük etti.

Ancak şimdi kendi ülkelerinde tepkiler yavaş ve kararsız.

Fransa'nın yardım gönderme teklifi reddedildi. Bize çok sayıda askerin seferber edildiği söylendi ama biz neredeyse hiç asker görmedik ve görüştüklerimiz ne yapmaları gerektiğini bilmiyor.

Bu kasabalar liderlik, güvence, yardım ve kesinlik konusunda çaresiz durumda. Bunun yerine şu anda kendi başlarının çaresine bakıyorlar.