Ufak nezaket jestleri düşündüğünüzden daha önemlidir

Bir arkadaşınıza bildiri atın, bir teşekkür notu yazın, bir yabancıya iltifat edin — insanoğlu bu jestleri takdir eder.

Son olarak birinin size ufak bir takdir göstergesi gösterdiği zamanı düşünün. Bir ihtimal bir yabancı size iltifat etti, bir ihtimal bir arkadaşınızdan bir check-in mesajı aldınız, ya da bir ihtimal bir danışanınızdan bilhassa içten bir teşekkür notu aldınız. Şansınız, bu ufak hareket gününüzü aydınlattı. Ne de olsa, kısa bir an için bile olsa, düşüncelerinizin birisiyle bulunduğunu bilmek bir zevk.

Bununla beraber, roller tersine döndüğünde, bu rahat komutları yerine getirmekten sık sık çekinebilir, kendinizi o ilk mesajdan sonrasında bir takip başlatmanız gerektiğine ikna edebilirsiniz, aksi takdirde yabancılar nazik yorumunuzu reddedebilir.

Sussex Üniversitesi’nde nezaket psikolojisi öğretim görevlisi olan ve şu anda insanların iletişimlerini kaybettikleri arkadaşlarına yetişme isteksizliğini inceleyen Gillian Sandstrom, “İnsanların bir zorunluluk hissettiklerini düşünüyorum” diyor. “Hiçbir zorunluluk yok. Tek bir şeyim olabilir, git buradan. Bunda hakkaten güzel bir şey var.”

Çeşitli çalışmalarda meydana getirilen araştırmalar, insanların ezici bir çoğunlukla benzer dürtülere haiz bulunduğunu göstermektedir. Negatif güzel olanı yap: Öteki insanların ilgiyi, gelişigüzel dostluk jestini ne kadar takdir ettiğini hafife alıyorsun. Sadece, görünüşte ufak olan bu işler takdir edilmektedir. Kafanızdaki o söylenemez sesi geri çevirdiğinizde, etrafınızdakilere ısı göstermek için daha çok fırsatınız olur.

Çoğumuz başkalarının bizlere ne kadar kıymet verdiğini hafife alıyoruz

İnsanların zihin okuma kabiliyeti olmadığı için, başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğünü tahmin ediyoruz. Bu hipotezler, gerçek dünyada etkileşimde bulundukları kişilerden gelen geri bildirim ve eleştirilerden ziyade insanların kendilerini iyi mi algıladıklarına dayanmaktadır. Bu kişilik duygusu çoğu zaman olumsuzlukla gölgelenir; İnsanlar önceki toplumsal etkileşimlerini hatırlarken, şakalarının vasatın altında olduğundan yada muhataplarının onların havalı olmadığını düşündüğünden endişeleniyorlardı. Sandstrom, “Başkalarının bizim düşündüğümüz benzer biçimde düşündüğünü varsayıyoruz” diyor.

Psikolog ve arkadaşlık uzmanı Marisa Franco, bu karamsar varsayımların izini, insanların negatif vakaları ve duyguları pozitif yönde olanlardan daha çok hatırlamış olduğu olumsuzluk önyargısı isminde olan bir kavrama kadar sürüyor. Netice olarak, insanoğlu potansiyel bir utançtan kaçınmak için metroda bir yabancıya ayakkabılarını sevdiğinizi söylemek benzer biçimde toplumsal açıdan riskli davranışlardan kaçınma eğilimindedir. Hem de kitabının da yazarı olan Franco, “Genel olarak,” diyor. Platonik: Bağ Kurma Bilimi Yapmanıza ve Devam Etmenize Iyi mi Destek Olabilir Dostlar“Neredeyse herhangi bir bağlantı eyleminde, insanların ilerlemelerimize ne kadar açık olacaklarını hafife alma eğilimindeyiz.” Elbet, bilhassa bir yabancının ilerlemenize boyun eğmeyeceği durumlar olacaktır (bu izin değil, rahatsızlık edicidir) sokaktaki insanoğlu), fakat niyetin senin hakkında ne düşündüklerini umursamadan birinin gününü mutlu etmek olmalı.

Başkalarının şirketimizi ne kadar sevdiğinin ısrarla hafife alınması “beğenme farkı” olarak biliniyor ve Sandstrom ve meslektaşları tarafınca 2018’de meydana getirilen bir çalışmada bu isim verilmişti. Hem kısa hem de uzun sohbetlerde, hem yabancılarla hem de tanıdıklarla, emek verme katılımcıları, konuştukları insanların kendilerini ne kadar sevdiklerini onlarca kere yanlış değerlendirdiler. (Katılımcılar her sohbetten sonrasında anket yaptılar ve muhataplarını, muhataplarının onları beğenmiş olduğu izleniminden oldukca daha çok sevdiklerini bildirdiler.)

Takdir mevzusundaki bu uyumsuzluk, teşekkür notları yazmak, metin mesajları göndermek ve bir kupa sıcak çikolata armağan etmek benzer biçimde öteki alanlara da uzanıyor. Austin’deki Texas Üniversitesi’nde pazarlama ve psikoloji profesörü olan Amit Kumar, “Öteki insanlara karşı nazik olmak, başkaları için güzel şeyler yapmak – bunlar refahımızı artırma eğiliminde olan faaliyetlerdir” diyor. “İnsanların kullanmadıkları bu diğeri odaklı şekilde hareket etmek için birçok fırsatı var. Bence o vakit garip sual şu: İnsanlar niçin kendilerini daha iyi hissettirecek şekilde davranmıyorlar?

Niçin başkaları için güzel şeyler yapmıyoruz?

Ufak, kibar jestlerin alıcının günü üstünde pozitif yönde bir tesiri olabiliyorsa, insanoğlu niçin bu tarz şeyleri yapmakta bu kadar isteksiz? Nazik davranışların ve teşekkür mektuplarının pozitif yönde etkilerini araştıran Kumar’a nazaran, bu tür eylemlerin başkaları üstündeki enerjisini çoğu zaman fark edemiyoruz. Bir yabancıya bir fincan kahve ısmarlamanın sıcak niyetine (kelimenin tam anlamıyla ve mecazi olarak) odaklanmak yerine, sunduğumuz şeyin değerine odaklanırız. Kumar, “Başkası için bir şey yaptığınızda, verdiğiniz şeyi ve kıymetini düşünürsünüz” diyor. Öte taraftan alıcılar, “onlara başka bir kişinin nezaketinden dolayı verilmiş olmanın sıcaklığını düşünün.”

Ben L. Fryrear Pazarlama Kürsüsü’nün sahibi ve Pittsburgh Üniversitesi’nin Katz İşletme Enstitüsü’nde işletme doçenti Peggy Liu, sürprizin alıcılarda da takdir uyandırdığını söylüyor. Liu, arkadaşlara süratli bir kısa bildiri göndermenin enerjisini gösteren son çalışmalarında, alıcıların başlatıcıdan haber almayı beklemediklerinde – kim bilir son konuşmalarından bu yana birkaç ay geçmişti – birisinin onu takdir ettiğini keşfetti. onlara ulaşacak kadar düşündü. Liu, potansiyel başlatıcıların metni göndermesini neyin engellediğini çözemese de, kaygı düşüncelerinin onları engellediğinden şüpheleniyor: Dostum, azca ilkin ulaşmamın acayip bulunduğunu mu düşünecek? Sana yazdıklarım kulağa hoş geliyor mu?

Ek olarak, bir metin kadar rahat bir şeyin, dizeler eklenmiş olarak gelmesi gerektiğine dair içsel bir korku vardır: bir telefon görüşmesi, bir kahve randevusu. Sandstrom’un arkadaşlarla tekrardan bağlantı kurma mevzusundaki yayınlanmamış çalışmasında, katılımcılar orijinal mesajın ötesinde ilişkiyle meşgul olacak zamanları olmadığı için çoğu zaman öne çıkmadılar. Bu kadar kişinin kıt kanaat geçindiği bir zamanda, ufacık bir amel bile kâfidir. “Kısa bir metin” diyor Liu, “öteki şahıs üstünde o denli fazla bağlılık yaratmaz ve öteki kişinin ne vakit ve iyi mi cevap vereceğini seçmesine izin verir.”

Bu rahatsız edici olumsuzluk çarpıtması kuşku uyandırır. Yabancılarla söyleşi etme girişimlerimizin başarısız olacağı zamanlar kaçınılmaz olarak olacaktır – ve bu anılar, başarı göstermiş nezaket eylemlerinden daha ağır basacaktır. Gene de, bu emirleri tertipli olarak uygulamak, onlara kıymet verilmediği varsayımını kırmaya destek sağlar. Her pozitif yönde etkileşimde korkunun yerini sevinç alır.

Başka bir deyişle, onları seçmeye takılıp kalmayın tercihen Partnerinize çiçekler yada uzaktaki bir arkadaşınızın gramerinizi kısa mesajla eleştireceğinden kaygı edin. Hareketin kendisi içerikten daha tutarlı bundan dolayı reddedilme yada utanma korkusuyla ondan kaçınmak yerine daima güzel olanı hayata geçirmeye kıymet. Kumar, çalışmalarında yalnızca alıcıların kendilerini kıymetli hissetmediğini, iyilikseverlerin de mutlu hissettiklerini söylüyor.

Kendiniz savunmasız olmak uzun bir yol kat ediyor

Liu, kendimizi dostça istismarlara girişmekten caydırmaktan kaçınmak için, kendimizi ikinci bir tahminde bulunurken yakalamamıza destek oluyor ve mesela bir check-in mesajı aldığımızda ne kadar güzel hissettiğimizi kendimize hatırlatıyor, diyor Liu. Asla kimse beklemediği bir dostça notu eleştirmez.

Bu ufak jestler tam da şunlar olabilir: süratli bir söyleşi, “seni düşünüyorum” mesajı, kullanılmayan toplu taşıma biletlerini bir yabancıya armağan etmek. Liu, “Ben çalışan bir anneyim” diyor. “Daha uzun bir toplantı yapmak zor olabilir. Sanırım bu kısa temasların bu kadar takdir edilmesinin bir sebebi de bu.”

Erişme dürtümüzü görmezden gelmenin sonucu, toplumsal bağlantı için kaçırılan fırsatlardır. Bunun yerine, diyor Franco, insanların sizin benzer biçimde bulunduğunu varsayalım. “İnsanlara bir gruba girmeleri söylendiğinde ve [will] Kabul edildiklerinde daha sıcak, daha samimi ve daha açık hale geliyorlar” diyor. “Reddedilme duyarlılığına haiz kişiler, reddedileceklerini zannetme eğilimindeyken soğuk ve içine kapanık olurken, öteki insanları reddeder ve reddedilirler.”

Bir parça iyimserlik seçin, öne çıkın ve diyor Franco, ihtimaller içinde reddedilmeyi anlamlı etkileşimler için ödemeye kıymet bir karşılık olarak görün.