Killers of the Flower Moon incelemesi: Scorsese’nin filminin gücü değişik bir bakış açısıdır

Bir hikayeyi anlatmanın birçok yolu var, bilhassa de hakikaten yaşanmış bir hikayeyi ve bu gerçek son zamanlarda Martin Scorsese’nin aklını kurcalıyor. Benzer biçimde filmlerde İrlandalı Ve Para Avcısı, kahramanlarının gerçek hikayelerini – ya da en azından doğru olduklarını söylüyorlar – hikayelerine yeni bir bakış açısıyla dikkatlice tekrardan şekillendiriyor ve yeni açıları ortaya çıkarmak için adamları (bir mafya tetikçisi, bir Wall Street gangsteri) ustaca merkezlerine tekrardan konumlandırıyor. ve kendilerini yüceltmelerini zayıflatır. Sonuçlar, bu özelliklere fazlasıyla aşina olan bir film yapımcısının ortaya çıkardığı, egonun ve kendini kandırmanın aydınlatıcı portreleridir. Bir hikayeyi iyi mi anlattığınız, onun neyle ilgili bulunduğunu gerçeklerden oldukca daha çok belirler.

Çiçek Ayı’nın KatilleriScorsese’nin en yeni destanı, gazeteci David Grann’in muhteşem derecede iyi anlatılan kurgu dışı kitabına dayanıyor. Kitabın ifade yapısı, “Osage Cinayetleri ve FBI’ın Doğuşu” alt başlığına yerleştirilmiştir. Aslına bakarsak kitabın büyük bir kısmı suça ve yeni kurulan FBI soruşturmasına odaklanıyor, büronun kökenlerini ve soruşturmayı yürüten adamların yanı sıra failler ve mağdurları açığa çıkarıyor. Etkili bir öykü anlatımı, tarihin gizemle birleşmesi.

Sadece sayfadaki öykü yapısı devamlı ekrana etkili bir halde aktarılmıyor. Scorsese röportajlarında senaryodaki ilk geçişinden memnun olmadığını bundan dolayı Time’a söylediği şeklinde “Tüm beyaz adamlar hakkında bir film yaptığımı fark ettim” dedi. “Şu demek oluyor ki dışarıdan içeriye doğru yaklaşıyordum ki bu da beni ilgilendiriyordu.” New York’ta katıldığım hususi bir gösterimden sonrasında mevzuyu daha da detaylandırarak hikayenin merkezini anladığını belirtti. O Anlattığı {hiç de} FBI değildi: Ernest Burkhart (Leonardo DiCaprio) ile beyaz bir adam ve Osage’li karısı Mollie Burkhart’ın (Lily Gladstone), Ernest etken olarak çalışırken beraber yaşayan ve bir aile yetiştiren acayip aşk hikayesiydi. Mollie’nin ailesini dolandırmak için amcası William Hale (Robert De Niro) tarafınca uydurulan yavaş ilerleyen bir planın içinde yer alır. Kendini “Osage’lerin dostu” duyuru eden William, her insanın ona “Kral” demesini istiyor.

Paramount Resimleri

Başlangıçta, Scorsese’nin önde gelen adamlarından kabul edilen DiCaprio’nun, katliam soruşturmasını yöneten FBI ajanı Tom White’ı oynaması planlanmıştı; sonunda Ernest Burkhart olarak tekrardan canlandırıldı ve görevi Jesse Plemons devraldı. Gladstone bu değişimin rahat bir gerçekle gerçekleştiğini söylemiş oldu: Başrol oyuncusu kimi canlandırıyorsa filmin merkezinde o olacak. DiCaprio’nun tekrardan şekillendirilmesi Ernest ve Mollie’yi merkeze alıyor ve Osage ulusunun acısı ön plana çıkıyor.

Petrol zengini Osage’nin zenginliğini, evlilik ve katliam kombinasyonu yöntemiyle yavaş yavaş çevrelerindeki beyaz adamlara aktarma planı, bu komploya güç veren entrikadır. Çiçek Ayı’nın Katilleri. Bu hakikaten de 1920’lerin başlangıcında gerçekleşti. Sadece Scorsese’nin filmimizde bu vaka örgüsü aslen filmin anlattığı öykü değil. Daha geniş emek verme yapısına uygun olarak, Katiller Organize suçun ve onu yönlendiren egoların masumları, hatta daha azca akıllı olanları iyi mi kurban haline getirdiğiyle ilgili. Eğer Para Avcısı yüksek finansın organize kabahat benzeri taktikleriyle ilgiliydi, o vakit Katiller mevzu bu noktaya ulaştığında tarihimizin iyi mi gangster davranışlarıyla dolu olduğuyla ilgili. ABD tarihinde, çoğunlukla onlara bakma kisvesi altında, yerli halkın evlerini, ailelerini, zenginliklerini ve onurlarını ellerinden almak için yüzyıllardır devam eden çabalar, bunun yalnız bir başka örneğidir.

Geniş açık manzaraları ve yavaş, vızıldayan müziğiyle (besteleyen, Scorsese’nin yakın arkadaşı Robbie Robertson), Çiçek Ayı’nın Katilleri Hollywood’un Batı’nın iyi mi kazanıldığına dair anlatımlarında geliştirilen ve mükemmelleştirilen sinematik bir dilden yararlanıyor. Bu oldukca mühim: Popüler Batı anlayışımızın bir çok, yerli Amerikalıların sık sık dışlandığı yada yabancı olarak konumlandırıldığı, kahramanlar ve kovboylarla ilgili filmlerden alınmıştır. Scorsese bu tür bir öykü anlatıcılığını tersine çevirerek çağrıştırıyor. Filmin ilk anları, Osage liderlerinin, çocuklarına “beyaz insanoğlu tarafınca eğitim verilecek” diye yas tutması; sonraki, Osage topraklarında petrolün keşfi ve coşkulu bir dans.

Ve derhal sonrasında, 1920’ler seçimi bir film makarası başlıyor, siyah beyaz, sessiz, ara başlıklarla, Osage’lerin kim bulunduğunu açıklıyor (“dünyada şahıs başına düşen en varlıklı insanoğlu”, “şansın seçilmiş insanları”). Bu, meraklı sinemaseverlerin tiyatrodaki uzun metrajlı bir sunumdan ilkin görebileceği türden bir makara; burada Osageler merak uyandıran figürlere dönüşüyor: İnanabiliyor musun, Kızıl derililer ile süslü otomobiller?

Süresince Çiçek Ayı’nın KatilleriHikayeyi kimin anlatacağı, olup biteni kimin anlatacağı mevzusunda devamlı kavgalar sürüyor. Mollie kendisine ve ailesine neler bulunduğunu özetleyebilecek mi, yoksa Ernest ve William’ın açıklamaları kabul edilecek mi? Olayların kimin versiyonu ölüm ilanlarında ve tarih kitaplarında yer alacak? Ve eğer yanıt Osage değilse — niçin?

Dia Dipasupil/Getty Images

Tüm bu dikkatli sorgulamanın sonucu çarpıcıdır. Scorsese’nin mükemmel bir film yaptığını söylemek, suyun ıslak bulunduğunu duyurmak anlamına gelir, sadece ortada bir tür acı da vardır. Katiller‘ tonu, yalnızca bir ustanın elinde işe yarayan devamlı bir korku ve üzüntü duygusu. Size iyi mi hissedeceğiniz söylenmediği kadar hissettiriliyorsunuz ve sonunda cinayetlerin hikayesine ve buna benzer pek oldukca hikayeye ne olduğu mevzusunda öfkeyle sarsılıyorsunuz.

Tüm bunların anahtarı, Ernest ve Mollie’nin aşkını merkeze koyma seçimiydi; bunun tek sebebi Gladstone’un zarif ciddiyetinin, DiCaprio’nun Ernest’i zayıf ve aptal, Mollie’nin gene de sevilmiş olduğu, kolay manipüle edilebilir bir adam olarak yorumlamasına ciddi bir engel oluşturması değildi. Uzun vakit ilkin, bunun mantıklı olduğu bir dönemde niçin onunla kaldığını anlamaya başlarsın. Hatta film esnasında Ernest ve Mollie beyaz perdeye giderler ve 1918 yapımı bir filmi izlerler. Sığınağın Leydisireklam sloganının “gerçek batının gerçek bir romantizmi, gerçek ve yalnızca gerçek” olduğu sessiz bir Western.

Bu film gerçek bir kanun kaçağı olan Al Jennings tarafınca anlatılmıştı ve Al Jennings, alkolik kocasının kendisini rahatsızlık etmiş olduğu bir hanımı kurtarmakla ilgili -sözde gerçek fakat bununla beraber birazcık uzun bir hikaye- anlatıyordu. Ernest ve Mollie’nin yanı sıra Scorsese için de minik bir öngörü. Hikayeyi kimin anlatacağı mühim. Hikâyenin kim olduğu da önemlidir.

Çiçek Ayı’nın Katilleri 20 Ekim’de sinemalarda açılıyor.