George Santos Kurultay’yi kullanarak en iyi realite TV yıldızı oldu

Hırsızlık (elektronik dolandırıcılık, kredi kartı dolandırıcılığı ve ağırlaştırılmış kimlik hırsızlığı) da dahil olmak suretiyle bir takım suçla ilgili 23 federal suçlamayla karşı karşıya kalmalarına karşın, minimum bir görevdeki ABD Senatörü de dahil olmak suretiyle insanoğlu eski Temsilci George Santos’a yeterince süratli para veremiyor. .

Santos, Kurultay’den ihraç edilmesinden bu yana, bayağı insanların kişisel kullanımları için video mesajları kaydetmeleri için çoğu zaman realite televizyonu yada karakter oyuncusu türünden daha meşhur kişilere ödeme yapmalarına olanak tanıyan bir hizmet olan Cameo’da bir yuva buldu. Ufak bir ücret karşılığında Santos’tan annenize onu sevdiğinizi söylemesini yada arkadaşlarınızdan birini “kızartmasını” isteyebilirsiniz. Cameo’ya bakılırsa Santos başlangıçta 75 dolar talep etti, sadece ciddi talep sonrasında fiyatını 400 dolara çıkardı (New York City’nin Gerçek Ev Hanımı Ramona Singer, video başına 125 dolar alıyor). Semafor’a bakılırsa Santos, Kurultay üyesi olarak bir yılda kazanacağı paradan (174.000 dolar) fazlasını Cameo’da dört gün oynayarak kazanmıştır.

Hırsızlık sebebiyle ihtimaller içinde hapis cezasıyla karşı karşıya kalan ve Kurultay’den atılan bir adama, kameradaki o eski kurultay üyesi, para çalan dolandırıcı olması için şimdi yumruk halinde nakit para veriliyor.

Ne oluyor? İnsanların cüzdanlarını kullanmalarının daha iyi bir yolu yok mu? Enflasyon mesele değil mi? Bir ihtimal oldukça fazla paramız var?

Bir kişiyi, zorluklarla kazanılmış olduğu paranın 200 dolarını Santos’a göndermeye neyin zorladığını hiçbir süre tam olarak anlayamasak da, bir Cameo yıldızı olarak son şeklini açıklamak birazcık daha kolay. Bravo’yu takip eden hepimiz “Skandal” yada Bekâr Bu insanın kariyer eğrisinin bir realite TV yıldızınınki olduğuna işaret edebilir. Santos’un Cameo grubu olan bu insanoğlu, bir iş kuracak kadar meşhur olmak, toplumsal medyayı etkilemek yada Cameo vasıtasıyla gelir elde etmek amacıyla televizyona çıkıyor. Gerçek Ev Hanımefendileri Jen Shah ve Teresa Giudice, Santos şeklinde federal suçlamalarla karşı karşıya kaldılar ve şu anda hapis cezasına çarptırılmış yada yatmış durumdalar.

Bravo ünlüleriyle Santos arasındaki tek fark Santos’un realite TV şovunun Kurultay olmasıydı. Kim bilir hiçbir fark yoktur.

Vox’un kıdemli siyaset muhabiri ve Bravo gözlemcisi Christian Paz, tv konuşmasıyla benimle dalga geçerek, “Çok açık ki bir süreliğine ara vermek zorunda duracak” dedi. Paz ve ben kendi uzmanlık alanlarımızdan her insanın aklındaki bu adamı tartışmak için oturduk; onun için politika, benim için realite TV. Sadece Paz’ın açıklamış olduğu şeklinde, Santos bir anormallik şeklinde görünse de hükümette başarı göstermiş olmanın en iyi yollarından biri bir realite TV yıldızı şeklinde hareket etmektir. Aslına bakarsak bu şekilde tasarlandı.

Aşağıdaki konuşma uzunluk ve netlik açısından düzenlendi.

Christian, Jen Shah’ın hapis cezası ölçeğine bakılırsa George Santos muhtemelen ne kadar hapis cezasıyla karşı karşıya duracak? Jen Shah’dan daha çok mı yoksa daha azca mı süre var? [Editor’s note: Shah was sentenced to 6.5 years in prison.]

Daha çok süre hizmet etme potansiyeli var. Bu etik raporunda büyük utanç verici şeyler ortaya çıktı, sadece bu yalnızca House Ethics raporu. George Santos hâlâ itham ediliyor ve oldukça ciddi federal suçlamalarla karşı karşıya: elektronik dolandırıcılık, kimlik hırsızlığı, ağırlaştırılmış kimlik hırsızlığı, federal ofise yalan söyleme, kara para aklama vb. Bunlar insanların uzun süre hapse girmesine yol açan şeyler.

Tel dolandırıcılığı! Elektronik dolandırıcılık hakkında bildiğim her şey Jen Shah’tan. Gerçek politikacıların işlediği suçlarla Gerçek Ev Kadınlarının işlediği suçları gösteren bir Venn diyagramınız var ise, elektronik dolandırıcılık örtüşen suçlardan biridir.

OnlyFans abonelikleri sebebiyle bir kurultay üyesine karşı federal suçlamalarda bulunacağımızı asla düşünmezdim. Sadece Illinois’li kurultay üyesi Aaron Schock’un başına gelen vergi mükelleflerinin fonlarının kötüye kullanılması meşhurdu.

Drew Angerer/Getty Images

Tüm ofisini bu şekilde yapmış oldu Downton Manastırı!

Kesinlikle. Geçmişte bazı skandal/realite TV skandalları yaşadık, sadece hiçbir süre bu kadar açık ve küstahça olmadı. Ve Santos’un yapmış olduğu şeklinde paylaşım mı yapıyorsunuz? Son 10 yılda genel olarak politika daha oldukça realite TV benzeri bir hal aldı.

Demek istediğim, konuşmak istediğim mevzuya ne kadar muhteşem bir geçiş! “Politika çirkin insanoğlu için Hollywood’dur” diye bir söz var. Bu sözün güncellenmesinin şu şekilde olması icap ettiğini düşünüyorum: “Politika realite televizyonudur.”

Evet, kesinlikle katılıyorum.

Politikacıların çirkin bulunduğunu mu? [laughs]

Hayır. Bu siyaset realite TV’dir!

Kongredeki bazı kurumsal sınırları düşünün. Daha iyi komite pozisyonlarına erişmenin yolu, hükümet içinde nüfuz kazanmanın yolu, güce erişmenin yolu bağış toplayabileceğinizi göstermekten, partiye uzun solukta yardım edecek insanlarla bağlantılarınız bulunduğunu göstermekten, büyük bir bağışçı tabanı var ve bunu yapmanın yollarından biri de dikkat çekmek. Dikkat ekonomisi tabandan bağış parası almanın en mühim yoludur.

George Santos, kabahat içeren oldukça hususi bir dikkat çekme türü olsa da, bu genel kavramın bir nevi iki partili bulunduğunu düşünüyorum. AOC ve “The Squad”ın markalaşma şekli dikkat çekiyor. Senatör John Fetterman’ın toplumsal medyadaki varlığı da. Diğer yanda Marjorie Taylor Green ve Lauren Boebert var. Hepimiz toplumsal medyada ve bence siyasette başarı göstermiş olmak artık daha da belirgin hale geliyor.

AOC ve The Squad’daki kişiler toplumsal medyayı erken dönemde oldukça etkili bir halde kullanabildiler. Ve siz bundan her iki tarafın meselesi olarak bahsettiniz – o şekilde. Kongreye giren birçok birinci derslik öğrencisine ders verdim ve onların ilk istedikleri şey doğal ki bir sonraki seçimleri kazanmak fakat hem de ilgi de istiyorlar. Geleneksel haber kapsamının ötesinde şeyler istiyorlar. Podcast davetlerini istiyorlar. Söyleşi programlarına, gündüz söyleşi programlarına çağrı istiyorlar. Kablolu haberlerde kendilerinden söz edilmek istiyorlar. Öncelikler çoğu zaman dikkat çekmektir, bilhassa de azınlıktaysanız.

Bundan dolayı siyasal azınlıkta olduğunuzda ne olursa olsun siyaset oluşturma gücünüz olmuyor, o şekilde mi?

Bilhassa Meclis’te azınlıkta olduğunuzda oldukça fazla gücünüz olmuyor. Bu da bulut takibini teşvik ediyor; bildiğiniz gibi, TikTok’ta viral olan ufak klipler, TV’den kesilen röportajlar, Twitter’da viral olan kablolu haber röportajları.

Bu sağcı toplumsal medya fenomenlerinin çoğunun, azınlıktayken de ön plana çıktığını görmenizin bir rastlantı bulunduğunu düşünmüyorum. 2020’de Cumhuriyetçiler azınlıktaydı, oldukça fazla güçleri yoktu. Peki alternatif nedir? Olabildiğince fazla ilgi çekmektir.

Siyasal güçleri olmadığı için politikacıları bu ilgiyi aramaya zorlayan kurumsal çerçevelere sahipsiniz. Ve sonrasında, iktidara gelip yükselebildiklerinde ilgi onlara destek olacaktır. Sadece öteki bir şey de, son yıllarda, her iki partideki politikacıların da üst sıralara tırmanması zorlaştı bundan dolayı pek oldukça insan kuvvetli pozisyonlarda oldukça uzun süre kalıyor.

Hükümet içinde terfi etme yolunuz olmadığında, bir sonraki en iyi şey şöhrettir.

Sanırım “realite televizyonu ve siyasetin aynı olduğu” modelinin Başkan Trump bulunduğunu söylememek ihmalkarlık etmiş oluruz. Başkan olan eski bir reality şov yıldızı, değil mi?

Realite TV yıldızının başkan olması hakkında oldukça şey yazıldı ve hala yazılacak oldukça şey var. Siyasal açıdan da şu soruya oldukça dikkat edildi: “Sıradaki Trump kim? Onun yerine kim geçecek?”

Bunun büyük bir kısmı realite TV yıldızı tarafını göremiyor. Bu yalnız popülist bir davet değil. Onu güçlendiren şeyler hem de realite TV yıldızı olmanın getirmiş olduğu şeyler; tıpkı sizin şeklinde olması yada destekçilerinin onu siyasal bir hareketin merceğinden değil, fandomun merceğinden görmesi şeklinde. Pek oldukça politikacı ve “bir sonraki Trump” şeklinde görünmeye çalışan insanda bu yok.

Politikanın realite TV olduğu fikriyle mücadele etmeye devam ediyorum, bilhassa de bir yönü: Son on yılda ve bir ihtimal daha da uzun bir süre süresince, realite TV’nin arkasındaki düşünce ve insanların niçin katılmış olduğu fikri değişti.

İnsanlar şöyleki gösterilere gidiyor Bekâr yada Kısa mesafeli otomobil yarışısadece kazanmak ne olursa olsun nihai hedef değildir. Elbet güzel fakat realite TV’de yer almanın amacı giderek kazanmak değil. Amaç mümkün olmasıyla birlikte meşhur olmak, sonrasında gösteriden ayrıldığınızda daha meşhur olmak ve bundan para kazanmak.

George Santos’u düşünürseniz, hapis cezası hariç, aslen bu modeli somutlaştırmış şeklinde görünüyor. Kariyerini New York’ta bir bölgeyi temsil eden bir kurultay üyesi olarak geçirmiş olsaydı olacağından daha meşhur ve daha kuvvetli olmasını sağlayacak şekilde dönmüştü.

Dolandırıcılık her şeyin anahtarıydı. Ne söylediğini tamamen anlıyorum. Artık Cameo’dan para kazanıyor. Bir ihtimal kısa ömürlü olur. Sadece onun stansı devam ediyor ve şimdi Cameo’daki siyasal rakiplerini trollemek için George Santos’a bağış parası gönderen Demokrat Senatörlerimiz var. Bunun temelinde hâlâ Amerikalılardan gelen paranın George Santos’un cebine girmesi ve onun elinde tutması yatıyor.

Anna Moneymaker / Getty Images

Eğer politika hakkaten realite TV ise, basında yer edinen haberler asla değişti mi? Hala aynı mı?

DC basını Bravo bloglarına oldukça benzer şekilde çalışır. Bunun hakkında daha ilkin yazmıştım; popüler kültür haberlerinin siyasal haberlere ve ciddi sert haberlere iyi mi karıştığı mevzusundaki garip örtüşme. DC basını, herhangi bir halde uzaktan skandal olabilecek her şeyi haber yapmayı seviyor. Ve tüm profiller, onu takip edenlerin ona sorular sorması ve tüm bu unutulmaz anlarla, hem de bu Santos benliğinin yaratılmasına da destek oldular.

Bu politikacılardan herhangi birinin artık siyasetin nihai hedefi bulunduğunu düşünüyor musunuz? Peki bu asla doğru oldu mu? Kitap anlaşmaları meydana getiren, kablolu haber programlarına katılan ve öteki türden sözleşmeler alan eski politikacıları ve basın sekreterlerini düşünmek kolay olsa gerek. Bir ihtimal bu şeyler artık değişik görünüyor.

Geçmişte bu, televizyona çıkmak, kurullara çıkmak yada K Street’te rahat danışmanlık işleri almakla ilgiliydi.

Sadece içinde bulunduğumuz dijital çağda kimi zaman politika, insanların siyasete girme amacı değildir. Kaçmanın ideolojik sebepleri var. Sadece mesela kaç Kurultay üyesinin podcast’i var? Eğlence alanında politika yöntemiyle yada politika sonrasında daha yaratıcı bir kariyer yapmak için oldukça daha çok seçenek var. Ve hatta Trump’ın etrafındaki insanoğlu bile, mesela, ya kitap anlaşmaları buldular, kablolu haberlerde yorumcu olacak şekilde kendilerini rehabilite ettiler ya da kendi podcast’lerini başlattılar.

Siyasete girmeyi politika uğruna değil kazançlı kılan bir ekosistem var. Ve şimdi gördüğümüz şey, çoğunun tamamen eğlence yönüne doğru sürüklendiği.

Eğer bununla bir paralellik var ise, o da kaç Gerçek Ev Hanımının garip yan işleri olduğudur. Ve elektronik dolandırıcılık!

Bir politikacı için kitap anlaşması, bir ev hanımının mum yada spor giysisi satmasına benzer. Fakat George Santos yakalandı, oysa bundan kurtulan ve kurtulacak pek oldukça insan var. Ve bir sürem daha buralarda olacaklar.

Siyasetle ilgilenen biri olarak bu durum sizi hakkaten üzüyor mu? Yoksa politika hep bu şekilde miydi?

Kesinlikle bir gerçek oldu. Sadece demokrasiyi korumaya ve insanları sisteme inandırmaya çalışan kampta yer almam anlamında moral bozucu.

Bu tür dolandırıcılıklar tüm kurumu gayri meşru hale getiriyor. İnsanlara ABD’da büyük bir derslik ayrımının bulunduğunu hatırlatıyor. Siyasette para dolandırıcılığı gördüğümüzde bu daima açıkça ortaya çıkan şeylerden biri bundan dolayı insanoğlu çoğu zaman derslik sebebiyle içinde bulundukları tabakalaşmanın dışına çıkmaya çalışıyorlar. Bu yüzden kendinizi daha iyi hale getirmenin yollarını bulmak için dolandırıcılık yapıyor ve para çalıyorsunuz. Ve bunu yapmak için halkı ve seçim sistemini kullanıyorsunuz.

Bu sisteme daha da fazla zarar veriyorsun.