Film eleştirisi: Timothée Chalamet büyükbabanızın Willy Wonka’sı değil

Bu aşamada, Paddington filmler, hem evlatların hem de yetişkinlerin fanatik olduğu, evrensel olarak sevilen bir web olgusudur. (Tanıdığım bazı yetişkinler kadar Paddington’a takıntılı olan tonlarca çocuk tanımıyorum fakat hadi devam edelim.) İlk kez Paddington özgür bırakılmaya hazırlanıyordu sadece bu yazgı evvelinde belirlenmiş şeklinde görünmüyordu.

Filme ilk bakışlardan biri, tatlı ayıyı “ürkütücü” olarak nitelendiren bir memeye dönüştü ve vizyon zamanı Ocak ayına ertelendi; bu da dağıtımcının filmin başarısı mevzusunda pek ümitli olmadığının sinyalini verdi. (Dönemin iyi mi değiştiğini gösteren başka bir işaret: İlk Paddington ABD’de The Weinstein Company’nin bir yan kuruluşu tarafınca dağıtıldı.) Fakat asla korkmamalıydık. Paddington bir zevkti ve Paddington 2 bir başyapıttı.

Bu beni şu noktaya getiriyor WonkaYönetmen Paul King’in ayı merkezli hikayelerini paylaşmış olduğu yeni film. Erken vızıltı devam ediyor Wonka kafa karışıklığından alaycılığa kadar çeşitlilik gösterdi. Tam olarak niçin Roald Dahl’ın birazcık tehditkar çikolatacısı hakkında bir ön hikayeye ihtiyacımız var? Charlie’nin Çikolata Fabrikası? Timothée Chalamet, Gene Wilder’ın mirasının gerçek varisi mi? Bu “Twonka”, öteki adıyla Twink Wonka’dan başka bir şey değil mi?

Fakat şeklinde Paddington, Wonka beklentilere meydan okuyor. 15 Aralık’ta gösterime girecek olan film kesinlikle büyüleyici ve cüret edersem son aşama Paddington çekirdekli. King, bir dükkan açma umuduyla belli belirsiz bir Avrupa nahiyesine gelen, sadece hayalleri bir çift entrikacı aklayıcı tarafınca bastırılan aşırı istekli, garip bir tatlı satıcısının hikayesine de aynı tür sıcak ve akıllı enerjiyi aşıladı. şeytani bir çikolata karteli. Timothée Chalamet tüylü minik bir ayı olmayabilir fakat Wonka’sı Paddington’a benziyor. O, etrafındakilere esin veren garip bir iyimser; onun iyi ruh halini bir dayatma olarak gören muhalifler hariç.

Bu kış aylarında tam da isabetli olan türden bir dinlence eğlencesi. Fazlaca tatlı fakat oldukça tatlı değil, onun kadar muhteşem değil. Paddington 2 (nedir?) fakat işe yarıyor.

Nedir Wonka hakkında?

Karşı en büyük düşmanlık Wonka Problem, kimsenin Willy Wonka’nın kökenine ilişkin bir öykü için yaygara koparmamasıydı. Wonka’nın atası Roald Dahl, çocuk hikâyeleri mirası, şiddetli antisemitizm mirasıyla kısmen yok edilmiş, kurnaz bir figür. Bununla beraber Wonka, orijinal olarak yazıldığı şekliyle hiçbir süre sıcak ve sempatik bir figür olmadı. Kendisi, gizemli bir fabrikası olan ve fena davrandığına inanılmış olduğu küçüklere işkence yapma eğiliminde olan gizemli bir adamdır. 1971’de Willy Wonka ve Çikolata FabrikasıGene Wilder, Wonka’yı bir çeşit düzenbaz tanrı şeklinde oynayarak haylazlık ve tehdidi bir araya getirdi, açıkçası Wonka birazcık korkutucuydu.

Chalamet’in Willy’si Wilder’la benzer bir moda anlayışını paylaşıyor ve 1971 yapımı filme saygı duruşunda bulunuluyor; buna “Pure Imagination” şarkısının bir yorumu da dahil. Wonka — karakterin bu versiyonuna tamamen yeni gözlerle bakmak yararlı olacaktır. King ve ortak yazar Simon Farnaby, bununla birlikte şunları yazdı: Paddington 2 yönetmenle beraber Willy’yi taze yüzlü ve saf hale getirdik.

Warner Bros.

Cebinde “12 gümüş hükümdar”la nihayet denizdeki hayata veda eden genç bir denizci, hayata tekrardan başlamanın yollarını arıyor. İlk şarkısının sonunda gümüş parası kalmamıştır sadece sahibi Kadın Scrubbit (Olivia Colman) ve onun tehditkar ortağı Bleacher (Tom Davis) tarafınca bir pansiyonda/çamaşırhanede duracak bir yer teklif edilmiştir. yüzler ve atılgan Cockney aksanları, Thenardier’lerin bir ipucunu taşıyor Iğrenç onlara.

Willy’nin bir oda alabilmek için yapması ihtiyaç duyulan tek şeyin, ertesi gün tek bir sterlin ödemek ve uzun bir sözleşme imzalamak olduğu söyleniyor. İkincisini Noodle (Calah Lane) adlı bir kızın uyarısına karşın yapıyor. (Wily’nin çikolata yapmayı sevgili annesinden öğrendiği ortaya çıktı. Paddington kıdemli Sally Hawkins, fakat iyi mi okunacağını bilmiyorum – kelimenin tam anlamıyla.)

Willy’nin minik baskıyı çözümleme etmeme sonucu, kendisine borçlu olanları çamaşırhaneye hapseden Scrubbit ve Bleacher’a oldukça daha çok borçlu olduğu anlamına geliyor. Bunlar, Jim Carter’ın canlandırdığı alt düzey bir grup. Downton Manastırı şöhret ve Natasha Rothwell Güvensiz Ve Beyaz Lotus — “Odayı fırçalarken” hayatları hakkında hüzünlü fakat gülünç bir şarkı söyleyenler. Willy hapsedilmeyi reddeder ve Noodle’ın yardımıyla hediyelerini satmaya adım atar. Onun işlerini mahvetmesini istemeyen çikolatacılardan oluşan bir ortaklık da dahil olmak suretiyle başka engeller de var. Çikolata imparatorlukları, çikolata bağımlısı bir rahip (naturel olarak Rowan Atkinson) tarafınca korunan bir katedralde etkinlik gösteriyor. Ayrıca, Lofty (naturel olarak Hugh Grant) adlı sinir bozucu bir Oompa Loompa, Willy’nin malzemelerini çalmaya devam ediyor.

Ayrıca, Neil Hannon’un daima akılda kalıcı olmasa da büyüleyici orijinal şarkılarıyla ve büyük prodüksiyon sayılarıyla dolu, tam anlamıyla bir müzikal. Tıpkı Willy’nin yeni arkadaşları şeklinde siz de onun iyimserliğine ve King’in her senaryoya yapmış olduğu duyarlı dokunuşlara kapılıyorsunuz. Dünyayı o denli eksiksiz yaratıyor ki, minik karakterlerin aşk hayatları kadar minik bir ayrıntıya odaklanıyorsunuz. Gene de Chalamet’in tatlı yüzlü Willy’si ön planda.

Paddington çekirdeği iyi mi?

Açıkçası şu var: Filmi King yönetti ve seçimi tartışılmaz. Hatta kiliseden bir parça da dahil olmak suretiyle kendi set parçalarından bazılarını tekrarlıyor. Paddington 2 ve bir gece vakti çatı sahnesi Paddington. Aynı oyuncu ekibinden bazılarını da kullanıyor; bunlar içinde gene nazik bir anne figürünü canlandıran Hawkins ve bir kez daha bariton bir suçluyu canlandıran Davis yer ediniyor. Ve bir de Hugh Grant var ki, bu filmdeki alçak oyuncu olma sırası onda. Paddington 2 şu anda bilhassa şımarık bir Oompa Loompa olarak turuncu bir yüze ve yeşil saçlara haiz olan son günkü kariyerinin en mühim noktasıydı.

Sadece Paddington çekirdeğinin bir çok, Willy’nin burada temsil etmiş olduğu Paddington ruhunu yansıtıyor. En ciddi haliyle Chalamet’in canlandırdığı Willy birazcık garip. Çoğunlukla neşeli ve önlenemez derecede neşeli, zürafa sütünden ve Mumbai’den gelen bir sinekten ikramlar icra eden, bardağın yarısına kadar dolu bir adam. Paddington şeklinde bu Wonka da masum. Elbet, bir servet kazanma arzusu sebebiyle ayıdan birazcık daha kapitalisttir, sadece sözde dünyayı görmüş olmasına karşın, birinin niyetinin saf olmadığını görünce şok olmuş görünür.

Dahl’ın çalışmalarının ve mirasının sivri uçlarıyla boğuşan bir film arıyorsanız, bu o değil. (Bunun için Wes Anderson’ın Netflix kısa filmlerini izleyin.) Çekince yok değil – sonuçta Willy sözleşmeli köleliğe zorlanıyor – fakat kapris bunu gölgede bırakıyor. Sanki iyi mi Paddington 2Paddington hapishaneye gönderilir ve sonunda mahkûm arkadaşlarına marmelat yapmayı öğretir. Doğru türde tatlılarla her şey yumuşatılabilir.

İçinde Willy Wonka ve Çikolata Fabrikası Gene Wilder söz mevzusu olduğunda, Willy’nin şekerlemelerinden birini yiyecek çekince potansiyeli taşır zira Willy’nin kendisi de manyaktır. Burada Willy’nin armağanları şaşkınlık uyandırıyor. Hemen hemen hiçbir şey onun dünya görüşünü bozmadı. İyi evlatları kötülerden ayıracak bir plan geliştirmedi ya da kendine Oompa Loompa kölelerinden oluşan bir ordu edinmedi. Şimdilik bunu Dahl’ın Wonka versiyonu olarak değil, Paul King’in versiyonu olarak düşünebiliriz. Ve bu tatlı bir ikramdır.