DSÖ, aspartamın kansere niçin olabileceğini açıklamak suretiyle. Bu yüzden dinlemelisin.

Diet Coke, Trident sakızı, Equal ve öteki şekersiz ürünlerin sıhhat risklerini öğrenmeye hazırlanın.

Besin güvenliği dünyasında bazı mükemmel haberler var: Oldukca çeşitli yiyecek ve içeceklerde yaygın olarak kullanılan suni bir tatlandırıcı olan aspartam, yakında önde gelen bir küresel sıhhat otoritesi tarafınca kanserojen olarak sınıflandırılacak.

Temmuz ortasında, Dünya Sıhhat Örgütü’nün (WHO) bir kolu olan Internasyonal Kanser Araştırmaları Ajansı (IARC), ürünün güvenlik verileriyle ilgili yeni bir incelemenin neticelerini yayınlamayı planlıyor. Reuters’e nazaran, ajans aspartamın “insanoğlu için muhtemelen kanserojen” bulunduğunu duyuru edecek. Bir ürünün ne kadarının güvenli olduğuna dair tavsiyeler geliştiren ayrı bir DSÖ komitesi (DSÖ-Besin ve Ziraat Örgütü Besin Katkı Maddeleri ortak Uzman Komitesi), hem de tüketicilerin ürünle ilgili sorularını yanıtlayarak ne kadar güvenli olduğuna dair bir kılavuz yayınlamayı planlıyor. aspartam güvenle tüketebilirler.

Haberler, birçok tüketicinin rejim gazlı içeceklerini tükürmesine niçin oldu – ve birçok insanoğlunun da, bir besin ürünüyle ilgili devamlı bir kafa karıştırıcı ve tutarsız tavsiye dalgası şeklinde görünen bu durum karşısında ne yapacağı mevzusunda kafası karışık.

Alışveriş sepetlerimize ne koyacağımızı ve nelerden kurtulacağımızı bulmaya çalışırken, aspartamın laboratuvardan buzdolaplarımıza kadar olan yolculuğunu anlamakta yarar var. Ek olarak, bir ürünün güvenliğiyle ilgili bir IARC beyanını, tüketicilerin bu kararları alırken güvenilmiş olduğu öteki kurumların verdiği derecelendirmelerden neyin değişik kılabileceğini incelemeye kıymet.

Hadi buna girelim.

Aspartam hakkında ürkütücü, tutarsız ve anlaşılmaz bir tavsiye hikayesi

Aspartam güvenliği söz mevzusu olduğunda bilgili tüketicilerin kime güveneceğini bilmesi zor olabilir. Bunun sebebi, ürünün üreticilerinin ve bugün satışından büyük karlar elde eden sektörün, başlangıcından bu yana ürünün tüketici kullanımına yönelik onayını etkilemeye çalışmasıdır.

Amerikan ilaç şirketi GD Searle, 1973’te ABD Besin ve İlaç İdaresi (FDA) tarafınca aspartamı ilk kez onaylatmaya çalıştığında, reddedildi: bağımsız bilim adamları, ürünün bir takım nörolojik rahatsızlığa niçin olabileceğini iddia etti ve bazıları firmanın yapmadığını iddia etti. Bunu yapma. Güvenlik testlerinde tamamen doğru değildi.

Ocak 1981’de Ronald Reagan ABD Başkanı oldu. Geçiş ekibi, GD Searle’ın o zamanki CEO’su olan Donald Rumsfeld’i içeriyordu. Bağımsız bir FDA yönetim kurulu Mayıs ayında ilacın beyin tümörlerine niçin olabileceği mevzusunda uyarıda bulunsa da, kurumun yeni atanan müdürü bunu reddetti ve FDA, Temmuz ayında ürünü tüketici kullanımı için onayladı.

1990’larda bilim adamları aspartamın güvenliğiyle ilgili endişelerini dile getirmeye başladılar. Bir nörolog, ürünün insanlarda beyin kanserine niçin olmada rol oynayabileceğini öne devam eden bir emek verme yayınladı ve FDA’nın toksikologu, ürünün kanserojen potansiyeli hakkında endişelerini dile getirdi.

Kar amacı gütmeyen bir İtalyan araştırma laboratuvarı olan Ramazzini Enstitüsü, ilacın riskini daha iyi karakterize etmek için 1997’de ilacın fareler üstündeki etkilerini incelemeye başladı.

Bu, insan tüketimi için üretilen bileşik ürünlerin güvenliğini belirlemede yaygın olarak kullanılan bir ilk adımdır. Sadece bu emek verme, binlerce fareyi kapsadığı ve onlara çeşitli dozlarda aspartam verdiği için bilhassa yüksek kalitedeydi. Amaç, daha çok aspartamın daha çok netice üretip üretmediğini belirlemekti; bu netice, aspartamın bu sonuçların bir sebebi bulunduğunu ve yalnız kazara maruz kalma olmadığını kuvvetli bir halde gösteriyor.

İtalyan bilim adamlarının bulmuş olduğu şey iyi görünmüyordu: Aspartam tüketen farelerin böbrekler, göğüsler ve sinir sistemi dahil olmak suretiyle birçok organda daha fena huylu tümörleri vardı. Bu sonuçlar, düşük aspartam dozlarında bile kaydedildi – ABD ve Avrupa düzenleyicilerinin kabul edilebilir günlük ürün alımları olarak kabul ettiğine benzer maruziyetler.

Emek verme, o zamandan beri bilimsel literatürde kasıp kavuran oldukça sayıda münakaşaya yol açtı. Dünyanın dört bir tarafındaki birçok bilim adamı grubu, İtalya’daki çalışmalardan alınan doku örneklerini bağımsız olarak tekrardan değerlendirdi ve gösterdikleri şey hakkında kendi sonuçlarına vardı.

İlginç bir halde, Ramazzini Enstitüsü’nün bulgularına itiraz eden bilim adamlarının bir çok, aspartam kullanımından yararlanan sanayi çıkarları tarafınca finanse edildi: Amerikan İçecek Derneği; bir aspartam tedarikçisi olan Ajinomoto; ve Kalori Denetim Konseyi bunlardan birkaçıdır.

Buradaki netice, tüm rejim sodalarınızı direkt güneşe atmanız gerektiği değil – en azından hemen hemen değil. Gelecekteki rehberlik, ürünün belirli bir miktarının tüketilmesinin güvenli bulunduğunu izah edebilir. Ek olarak, bu gezegende yaşamak, sevinç arzumuzu, birçok keyifli şeyin sıhhat riski taşımış olduğu şeklindeki ürkütücü gerçeklikle dengelemek anlamına gelir.

Sadece tüketicilerin hangi sıhhat risklerinin alınmaya kıymet olduğuna karar verirken şirketlerin sağlamış olduğu tüm güvenlik bilgilerini alma hakkı vardır. Aspartam üreten ve ondan faydalanan sektör de tüketicilerin kapsamlı bilgiye ulaşmasını zorlaştırdı.

Daha çok şeffaflığı hak ediyoruz – ve IARC’nin rehberliğinin en azından bunu başarması için iyi bir talih var.

IARC rehberliği niçin bilhassa önemlidir?

Aspartamın güvenliği bu kadar uzun süredir tartışılıyorsa, IARC niçin yalnız şimdi bu mevzuda görüş bildiriyor? Bu tamamen net olmasa da uzmanlar, IARC’nin değerlendirmelerini yürütme şeklinin, değerlendirmelerine bilhassa yüksek düzeyde bir bütünlük kazandırdığını söylüyor. Bundan dolayı, ajansın ürün güvenliği mevzusundaki bakış açısına göz atmaya kıymet.

Mayıs ayında, Ramazzini Enstitüsünden bir grup yazar, bazı yeni DSÖ tümör sınıflandırmalarını kullanarak orijinal bulgularının tekrardan analizini açıklayan yeni bir yazı yayınladı. Yazarlar, emek verme sonuçlarının önceki bulgularını “doğruladığını ve güçlendirdiğini” yazıyor.

IARC’nin duyurusunun arkasında bu çalışmanın mı yoksa başka bir yeni bilimin mi olduğu hala net değil. Sadece uzun süredir besin güvenliği politikası yürüten Erik Millstone, IARC’nin zamanlaması için niçin ne olursa olsun, değerlendirmesinin FDA yada benzeri için zorluklar oluşturan sektördeki çıkar çatışmalarına doğal olarak olmadığını söylemiş oldu. Uzman ve İngiltere’deki Sussex Üniversitesi’nde Emeritus Bilim Politikası Profesörü.

Millstone, öteki kurumların aspartamı onayladığında, bunu “bir çok halka açık olmayan şirket verilerine dayanarak” yaptıklarını söylemiş oldu. EFSA’ya yazdığı bir mektupta, ajansın değerlendirmesinde yayınlanmamış verileri dikkate alan kendi açıklamalarından alıntı yapmış oldu.

Öte taraftan, IARC yayınlanmamış, gizli saklı ticari verileri kullanma mevzusunda daha seçicidir ve çıkar çatışması olan kişileri değerlendirmelerine katılmaktan dışlamak mevzusunda daha dikkatlidir.

Birkaç yıl ilkin Millstone ve bir ortak yazar, Avrupa Besin Güvenliği Otoritesi’nin 2013 senesinde ürünü değerlendirirken aspartam güvenliğine ilişkin 154 emek harcamayı iyi mi değerlendirdiğini detaylı bir şekilde inceledi. Araştırmaların ortalama yarısı aspartamın güvenliğini savundu ve ortalama yarısı zararı olan olabileceğini söylemiş oldu.

Ajans, şüphelenilen tüm emekleri “güvenilmez” olarak derecelendirdi, sadece güvenliği doğrulayan çalışmaların yalnızca dörtte biri. Ve otorite, güvenlik öneren çalışmalara, zarar öneren çalışmalardan daha katı kalite standartları uygulamıştı. Ajans eleştirmenleri, Millstone’un değerlendirmesini reddetti. Ve her durumda, aspartam Avrupa pazarında kaldı.

Millstone, IARC’nin ürün güvenliği değerlendirmeleri için öteki tüketim malları ajanslarından daha yüksek standartlara haiz bulunduğunu düşünen tek şahıs değil. Kamu Yararına Bilim Merkezi’ndeki kıdemli bir bilim insanı, Avrupa Besin Güvenliği Ajansı’nın aspartam onay sürecini bağımsız olarak değerlendirdi ve ajansın vardığı sonuçların “temelsiz olduğu ve bilim tarafınca desteklenmediği; IARC’nin yerleşik kriterlerine ve ilkelerine aykırıdırlar.”

Millstone, “1970’lerin başlangıcında, ABD standartları Avrupa standartlarından mühim seviyede yüksekti” dedi. “Fakat zaman içinde, FDA ticari çıkarlara giderek daha çok boyun eğdi.”

FDA’nın, çıkar çatışmalarını önlemek için tasarlanmış danışma komitelerinde kimlerin oturabileceği mevzusunda kuralları vardır. Sadece ProPublica tarafınca kısa sürede meydana getirilen bir araştırma, McKinsey’de istihdam edilen danışmanların FDA için ilaç güvenliği nezaret projelerinde çalışırken hem de bu projelerden direkt etkilenen ilaç şirketleri için çalıştıklarını ortaya çıkardı. Kurultay tarafınca kabul edilen yakın tarihindeki bir yasa tasarısı, bu tür çatışmaları azaltmayı amaçlıyor.

Millstone, tüketici koruma kurumları üstündeki sanayi tesirinin, bazı devlet kurumlarının istenmeyen neticeleri görmezden gelmek için büyük çaba sarf etmiş olduğu anlamına geldiğini söylemiş oldu. Sadece savaşım edilmesi daha da zorluk derecesi yüksek bir şey daha var: “Kurumsal atalet” dedi.

“Bu sözde yetkili kurumlar, geçmişte bir hata yaptıklarını kabul etmekte isteksizler,” dedi, “bilhassa de hata yaptıklarını gösteren kanıtlar daha ilkin mevcutken – ve bunu görmezden geliyorlar. “var.”

Tüketiciler ek olarak korku yada pişmanlık duyguları uyandıran detayları – “Kötüyü Duyma” emojisinin canlı bir düzenlemesinde ellerini kulaklarına kapatarak – reddetme eğiliminde olabilirler ve bu doğaldır. Sadece kaliteli bilgilere dayalı kararlar almak isteyen biriyseniz, IARC’nin açıklamasına göz atmalısınız.