Critterposting, yazlık ev ve Beatrix Potter benzeri meme alma yolu

“Artık kimse çalışmak istemiyor” diye (yanlış bir halde) yakınmak yaygın hale geldi. Kim bilir, söz mevzusu iş, diyelim ki, birinin oyulmuş ağaç evinde birkaç ormanlık mahluk için bir demlik çay koymak olsaydı, yapardık. Buna Büyük İstifa’nın kültürel bir yan tesiri deyin ya da Kelsey Weekman’ın BuzzFeed’de ortaya attığı benzer biçimde, “uyku zamanı kız arkadaşı çağı”, fakat açık ara en sempatik tekrarı, insanların Beatrix Potter yada Kurbağa ve Kurbağa ve onlara “Öğütmeyi normalleştirmeyi bırakın ve bu her her neyse normalleştirin.”

Bu yeni bir trend değil. İnsanlar, web kültüründe oldukca uzun bir süredir (on yıl benzer biçimde) Tumblr, Twitter ve Instagram’da antropomorfik hayvanların resimlerini yayınlıyor ve altına “ben” yazıyor. Sadece, tipik gönderme normlarından kaçınmak ve gerçek dünyayı geride bırakma ve tavşanların çay partileri verdiği bir yere kaçma arzusunu ifade etmek asla bu kadar yaygın yada hakikaten daha anlaşılır olmamıştı. Bu tür gönderiler çoğu zaman komiktir zira eski çocuk kitaplarını yan yana getirirler. dikenli çit yada Söğütlerdeki Rüzgar “nefret edenler” yada “eziyet” ile ilgili çağıl referanslarla (kişisel bir favori TikTok sesini kullanır “Şu anda sizinle paylaşamayacağım planlarım var zira nefret edenler beni sabote edecekler” ve ilgili resimlerin tümü ufak farelere ilişkin. şöminenin önünde). Meme ansiklopedisi Know Your Meme bile bu türe oldukca yakışan sempatik bir ad verdi: Critterposting.

“Bir mahluk zararsızdır. Çocuksu, kız benzer biçimde masum. Know Your Meme editörü Sakshi Rakshale, “Evet, aptalca ufak görevlerimi yerine getirmek için aptalca ufak kıyafetlerimi giyiyorum” kabul edebilirsiniz. Critterposting’i, görüntünün posterin zihinsel durumunu temsil etmesi amaçlanan “Little Miss” yada American Girl bebek memleri benzer biçimde bir şeye benzetiyor. “Bunu, oldukca fazla çaba harcamadığınız ve bir beyin çorbası çöplüğü benzer biçimde olan boktan paylaşımların bir çeşidi olarak görüyorum.”

Critterposting, sıkı bir halde “sıhhatli” memler şemsiyesi altına düşmüş olduğu için, şirin kırsal yaşamı ve peri masalı ortamlarını romantikleştiren güzel duyu olan kır evi çekirdeğinden ayırmak imkansızdır. Senelerdir Tumblr’a sızmış olsa da, oldukça belirgin sebeplerden dolayı, kötüleşen Covid pandemisiyle paralel olarak yazlık bara olan ilgi arttı: Dışarıya ne kadar ürkütücü ve kafa karıştırıcı şeyler çıkarsa, o denli oldukca insan daha rahat bir geçmişe sığınmak istedi, sadece bu hiçbir süre yaşanmamış bir geçmişe dönüştü. aslen vardı.

Chichester Peri Masalları, Fantazi ve Spekülatif Kurgu Merkezi direktörü Paul Quinn, Endüstri Devrimi’ne cevap olarak ortaya çıkan ve kır evi için birincil referans olan sanat hareketi Romantizm hakkında 2020’de bana “bu bir orta çağ, tabiatın ve Arthurculuğun bu idealleştirilmesi – başka birinin geçmişine duyulan bir nostalji. Öyleki olmasa da, yaşamın o zamanlar daha iyi olduğuna dair bir düşünce var. Critterposting, sarmaşıklarla kaplı kafesler ve mantar ormanı yollarının görüntülerine daha da fantastik bir katman ekler: Kendinizi yalnızca sessiz, rüya benzer biçimde bir kulübede yaşarken hayal etmekle kalmaz, bununla beraber sessiz, rüya benzer biçimde bir kulübede yaşayan gerçek bir tavşan olabilirsiniz.

Critterposting’de ironi olduğu benzer biçimde, yazlık çekirdekte de ironi vardı. Karantina esnasında içeride sıkışıp kalmanın çoğumuzun dizüstü bilgisayarsız ve cep telefonu hizmeti olmayan bir yaşam özlemi uyandırması ironikti, sadece tüm bu özlemin bir ekrana bakarken gerçekleşmesi ve daha oldukca insan benzer biçimde sezmek için olması ironik. kendimizi ufak tüylü yaratıklar olarak hayal ediyoruz. Hayvanlarla özdeşleşme, erken ana akım memlerin bir mirasıdır; “Tavsiye Hayvanlar” yada belirli bir hayvanın resmini ve üstte ve altta metin gösteren yaygın şablonlar, tipik olarak Impact yazı tipinde, tüm bir neslin web mizahıyla ilk karşılaşmasıydı. Şimdi, o şekilde göründüğü gibi, bu özdeşleşme ruhani ve gerçeküstü olana yöneldi: Artık hepimiz perileriz ya da İncil’e gore doğru melekleriz ya da gerçek boşluklarız.

New Orleans’ta bir yazar ve TikTok yaratıcısı olan Sarah Drago, “Bence birçok insan Beatrix Potter karakterleri tarafınca temsil edildiğini hissediyor zira onlar o hegemonik Instagram idealine uymuyor” diyor. Critterposting, kişinin yakıcı bir fotoğrafını yayınlayarak beğeni ve ilgi için rekabet etmeye çalışmak yerine, “Bir tek seksi değilim, bununla beraber hiçbir şey değilim” demenin bir yoludur. Ben bir insan bile değilim.” Critterposting’in kız internetinin ve queer netin ayırt edici özelliği olması, çoğunlukla bayanların ve cinsiyete uygun olmayan insanların hem çevrimiçi hem de çevrimdışı görünümleri oldukca daha çok eleştiriye doğal olarak olduğundan ilgili hissediyor. Tüm tuzağa “hayır, teşekkürler” deme dürtüsü çoğu zaman oldukca daha güçlüdür.

“[Queer people] Popüler Instagram meme sayfası @hotmessbian’ın arkasındaki 27 yaşındaki Cheyenne, “Evet, şu anda bu antropomorfik sincapla hakikaten bir ilişkim var” gibiyiz. mahremiyet sebebiyle soyadını kullanmamak. İçeriğinin bir çok, pop kültüründen alınan, sadece belirgin bir halde kadınsı, garip bir eğilime haiz, metin tabanlı nostalji memlerinden oluşuyor. “Daha genç olduğumuz ve kendimize ilişkin bir düşlem dünyası oluşturabileceğimiz zamanlara bir geri dönüş.” (Örnek: “bilmiyorum, yalnız bir grup başka gey insanla bu şekilde bir pikniğin ruh sağlığımı sonsuza dek düzeltebileceğini düşünüyorum.”) Bu içgüdü, lezbiyenler ve kurbağalar yada ikili olmayan insanoğlu ve “goblincore” ile ilişkilendirilmesinden değişik değil. ” Görünüşe gore bayanların ve queer insanların popüler temsilleri tarafınca ne kadar azca görüldüğümüzü hissediyorsak, artık insan bile olamayacak kadar tamamen cinsiyetsiz olan şeylerle ilişki kurma olasılığımız o denli artıyor.

Rakshale, critterposting’i fahişenin yükselişi ve ıslahı benzer biçimde bir şeye yada bir kadının umabileceği en iyi şeyin seksi ve aptal olmak olduğu şeklindeki nihilist, kimi zaman köktencilik fikre benzetir. “Bence bu, kendinin bu hava kafalı, masum ve bir nevi aptal versiyonunu tasvir ettiğin yer, fahişeliğin aşağısında” diyor. Kendini çocuklaştırmanın zararsız bir yolu benzer biçimde fakat ironik bir halde. Örneğin, bunu ciddiye alma. Ayrışmanın tüm biçimleriyle romantikleştirilmesini de eklerdim – bazıları öbürlerinden oldukca daha karanlık – akıllı bayanların lobotomi arzusu yerine peri masalı ev yaşamının basitliğini arzuladığı yaratıcı paylaşım üstünde bir tesir olarak.

Beatrix Potter’ın emek harcaması da bir ihtimal uygun bir halde, kendi hayatından bir kendini silme ve ondan kaçış biçimiydi. Nispeten lüks bir yaşam yaşamasına ve parası tekstil fabrikalarından gelen üst-orta derslik bir ailede dünyaya gelen olmasına karşın, onunki, konularında yada resimlerinde romantikleştirilen çocukluk değildi. 19. yüzyılın sonlarında Londra’da, nefret etmiş olduğu ve oldukca azca arkadaşı olduğu bir kentsel ortamda büyüdü. Bununla beraber, bu servet, ailesine sık sık kuzeye, İskoçya’ya ve tabiat, botanik ve mikolojinin yakıcı bir talebesi olduğu ve Peter Rabbit ve Jemima Puddle-duck benzer biçimde sevilen karakterleri hayal etmiş olduğu Göller Bölgesi’ne gitmelerini sağlamış oldu.

Potter, İngiliz kırsalını, bugün akıllı telefon bağımlısı Amerikalıların yapmış olduğu benzer biçimde, sonsuza kadar ulaşılamayacak rüya benzer biçimde bir ütopya olarak görmüş oldu. Potter’ın 1981’deki çalışmasının bir yazarı, “Çağdaş seyirci ve Victorialılar için Viktorya süreci kırsalının en kuvvetli görüntülerinden biri, rustik sadeliği içeren kır evi yaşamı sahneleri tarafınca sağlandı” diye yazmıştı. taşra yaşamı, çağdaşları için neredeyse yirminci yüzyılda olmasıyla birlikte efsaneviydi ve popülaritesini, ürettiği resimlerin apaçık çekiciliğine olmasıyla birlikte ulaşılamazlığına da borçlu görünüyor.

Sadece ironik bir halde Potter, kırsal yaşamı bir turistten oldukca bir mahalli olarak deneyimleyene kadar yalnızca romantikleştirdi. Yazınsal başarıya ulaştıktan sonrasında, Göller Bölgesi’nde bir kır evi ve etkin bir çiftlik satın aldı. Yaşam seçimi hakkında bir mektupta şu şekilde yazmıştı: “Bir halde gerçek canlı hayvanlarla çalışmak, insanı kağıt-kitap-hayvanları hor görüyor.” Tıpkı kadınlıkta grotesklik olduğu benzer biçimde, kırsal çiftlik hayatında da grotesklik vardır; görünüşleri romantikleştirmek kolay olsa da, gerçeği yaşamak çoğu zaman acımasız ve kanlıdır. Gene de turistler, bir kısmını kendileri deneyimleme umuduyla Hill Top’taki evine akın ediyor. Shelagh Jennifer Squire, Potter’ın Göller Bölgesi’ndeki gezim üstündeki tesiri üstüne 1991’deki doktorasında, “Tüm öyküleri kırsal erdemleri övüyor ve buna bağlı olarak, İngiliz taşra yaşamının hala kuvvetli bir mitine katkıda bulunuyor” diye yazıyor. “Kulübenin rahat iç mekanları … Potter’ın Hill Top’u ve mobilyalarını işine sevgiyle aktarırken bununla beraber bir yaşam seçimi yakaladığını vurguluyor; tasvir etmiş olduğu benzer biçimde asla var olmayan, sadece idealize edilmiş bir altın çağı çağrıştıran biri.

Sorun şu ki, Peter Rabbit yada Tom Kitten’ın fotoğrafını gösteren hepimiz, ulaşılamaz bir şeyi özlediklerini bilir. Gerçek bir kır evi yaşam seçimi düşsel, bu şekilde bir yaşam tarzının karşılanabilir bulunduğunu ve hanım ya da gey olmanın giderek daha tehlikeli hale geldiği bir siyasal ortamı hayal etmeyi oldukca daha zorlaştıran bir konut krizi tarafınca yok edildi. Bunun yerine, porsukların bile ev sahibi olduğu ve dört yaşlarında bekar bir anne tavşanın ufak tavşanlarına akşam yemeği için ekmek, süt ve böğürtlen besleyebildiği bir cemiyet hayal ediyoruz. Hayatımızı, zamanımızı, paramızı daha azı için çabalayarak harcamanın ne anlamı var?

Bu sütun ilk olarak Vox Culture haber bülteninde gösterildi. buradan kaydolun böylece bir sonrakini kaçırmazsınız ve ek olarak hususi haber bültenlerini alırsınız.