COP15: Ülkeler tabiat için zamanı bir anlaşmayı kabul etti

MONTREAL, Kanada — Pazartesi sabahı erken saatlerde, birkaç gün devam eden sıkıntılı müzakerelerin arkasından, ortalama 190 ülke, yaban yaşamı ve ekosistemlerin azalmasını durdurmak için zamanı bir plan üstünde anlaşmaya vardı.

COP15 adlı bir BM biyoçeşitlilik konferansında kabul edilen antak kalma şunları içeriyor: Ülkelerin on yıl içinde erişmesi ihtiyaç duyulan 23 hedef. 2030 yılına kadar Dünya üstündeki tüm kara ve suyun minimum yüzde 30’unun korunmasını (tarihteki en büyük kara ve okyanus koruma taahhüdü) ve endüstriyel balıkçılık şeklinde doğaya zarar veren faaliyetler için sübvansiyonların azaltılmasını içeriyor.

Kunming-Montreal Küresel Biyoçeşitlilik Çerçevesi olarak malum antak kalma, bununla beraber varlıklı ülkelerin, koruma için 2030 yılına kadar gelişmekte olan ülkelere yılda 30 milyar dolar ödemesini taahhüt ediyor. Bu, kabaca mevcut yardımın üç katı.

BM Biyoçeşitlilik

Çevre savunucuları, bu anlaşmanın geniş kapsamlı ekolojik çöküşü önlemek için son şansımız bulunduğunu söylüyor. Firmalar ve hükümetler ormanları ve çayırları buldozerlerle buldozerlerle yerle bir ederken ve Dünya’yı sera gazlarıyla ısıtırken, ekosistemler ve ticari ürünler için böcek tozlaşması şeklinde sağladıkları hizmetler yok oluyor. Şu anda bir milyon tür yok olma tehlikesiyle karşı karşıya ve birçok yırtıcı yaşam popülasyonu, son yarım yüzyılda averaj olarak ortalama yüzde 70 oranında azaldı.

Dünyanın en büyük çevre kuruluşu olan WWF International’ın genel direktörü Marco Lambertini, Vox’a “Rakamlar ürkütücü” dedi. “Ormanların neredeyse yarısını, mercan resiflerinin yarısını kaybettik. Bu hakkaten fazlaca fena.”

Biyoçeşitlilik görüşmeleri, benzer BM iklim vakalarından fazlaca daha azca ilgi çekme eğilimindedir – mesela Mısır’daki son iklim konferansından daha azca. COP15’e yalnız birkaç devlet başkanı katıldı ve mühim ünlüler yoktu. Gene de konferansın ürettiği antak kalma, firmalar, finans kurumları, Yerli gruplar ve hükümetler için geniş kapsamlı sonuçlarıyla fazlaca mühim.

Kanada Çevre ve İklim Değişikliği Bakanı Steven Guilbeault, “Bugün tarihte ileriye doğru büyük bir adım attık” dedi.

Şimdi aslolan sual, ulusların 23 hedefin tamamına sekiz senelik süre sonuna kadar ulaşıp ulaşamayacakları ve başaramazlarsa nasıl sonuçlanacağı. Paris Anlaşmasının aksine, biyoçeşitlilik çerçevesi yasal olarak bağlayıcı değildir.

İşte dönüm noktası anlaşması hakkında bilmeniz gerekenler.

Ülkeler, on yıl içinde Dünya’nın minimum yüzde 30’unu korumak da dahil olmak suretiyle ortalama iki düzine hedef üstünde anlaştılar.

İlk olarak, kısa bir dil: COP15, Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi adlı bir BM anlaşmasına üye olan ülkelerin bir toplantısıdır. Anlaşmayı, biyoçeşitliliği ve faydalarını toplu olarak sürdürmek için üye ülkeler içinde bir sözleşme olarak düşünebilirsiniz. Vatikan dışındaki her ülke üyedir – ABD hariç.

Bu toplantılar çoğu zaman kaotiktir, takip edilmesi zor olsa gerek ve ana akım medya tarafınca göz ardı edilir. Sadece bu yılki etkinlik, merkezindeki bir belge sebebiyle birazcık farklıydı: küresel biyoçeşitlilik çerçevesi.

Bu belge ile Paris anlaşması arasındaki temel farklardan biri, karmaşıklığı ve ölçeğidir; Paris anlaşması büyük seviyede tek bir amaca odaklanmıştı – ısınmayı 1,5 derecenin altında sınırlamak – oysa bu metin, 30’a 30 olarak malum 2030 yılına kadar tüm toprak ve suyun minimum yüzde 30’unu koruma hedefi de dahil olmak suretiyle fazlaca çeşitli iddialı hedefler içeriyor. .

100’den fazla ülke COP15’ten ilkin 30’a 30’u kabul etmiş olsa da, bu hala Montreal’de bir münakaşa mevzusuydu. Birincisi, neyin “korunmuş” arazi olarak sayılacağı net değildi.

Son haliyle, antak kalma, resmi korunan alanlar (ulusal parklar şeklinde) ve bazı durumlarda Yerli toprakları dahil olmak suretiyle, bir avuç değişik arazi türünün yüzde 30 hedefine dahil edilebileceğini gösteriyor. Yerli liderler, küresel korunan alanlar ağını genişletmeye yönelik herhangi bir çabanın, toprak hakları pahasına olabileceğinden endişeliydi. Filipinli bir yerli avukat ve Internasyonal Biyoçeşitlilik Yerli Forumu’nun kilit müzakerecisi Jennifer Corpuz, tarihsel olarak, Batılı çevrecilerin yerli grupları ulusal parklar oluşturmak için tahliye ettiğini söylemiş oldu.

Nihai antak kalma, ülkelerin daha çok toprağı korumaya çalışmış oldukları için Yerli grupların haklarına saygı duymaları icap ettiğini açıkça kabul ediyor.

Corpuz Pazartesi günü yapmış olduğu açıklamada, “Metin, ülkelerin biyoçeşitlilik krizini ele alma ve korumanın Yerli halklar üstündeki negatif mirasının düzeltilmesini sağlama mevzusunda Yerli halklarla el ele adım atması için kuvvetli bir temel sağlıyor” dedi.

Getty Images vasıtasıyla Andrej Ivanov/AFP

Biyoçeşitlilik anlaşması, başka bir kilit hedef vasıtasıyla, büyük şirketlerin tabiat üstündeki etkilerini ve ekosistemlerdeki düşüşün karlarını iyi mi etkilediğini açıklamasını koşul koşuyor. Mesela, kakao satan büyük bir şirket, çiftliklerinin ormanları iyi mi etkilediğini ve tozlayıcıların azalmasının kakao üretimini iyi mi etkilediğini açıklamak zorunda kalabilir.

Koalisyonun yönetici direktörü Eva Zabey’e nazaran, hissedarlara ve tüketicilere bir firmanın ayak izi ve doğayla ilgili riskler hakkında daha çok düşünce vererek, paranın çevreye zarar veren şirketlerden uzaklaşıp onu iyileştirmeye destek olan şirketlere yönelmesi fikri. Tabiat için İş.

Hedeflerin her biri, biyoçeşitlilik kaybını önlemede bir miktar rol oynuyor, sadece öne çıkan birkaç tane daha var.

Mesela, Hedef 2, ülkeleri endüstriyel ziraat sebebiyle ziyan olmuş mahalli çayırlar şeklinde bozulan naturel arazinin minimum yüzde 30’unu eski haline getirme taahhüdünde bulunurken, Hedef 10 ülkeleri ziraat arazilerinin, balıkçılığın ve öteki emek verme alanlarının sürdürülebilir bir halde yönetilmesini sağlamaya çağırıyor. . Hedeflerden ikisi ek olarak, kasırgalar esnasında taşkınları denetim altına almak için mercan resiflerini restore etmek şeklinde ekosistemlere ve kendimize destek olan eylemlere uygulanma eğiliminde olan, gevşek bir halde tanımlanmış bir terim olan tabiat temelli çözümleri de desteklemektedir.

Sadece emsalsiz, çerçevenin en mühim kısmı parayla ilgili: Koruma için kim ödeyecek?

Görüşmeleri adeta raydan çıkaran mevzu

COP15’teki toplantı odalarında çoğunlukla tekrarlanan bir sayı 700 milyar dolardı. Yaygın olarak alıntılanan bir 2020 raporuna nazaran, dünya genelinde biyoçeşitliliğin korunmasına yönelik finansmandaki toplam açığın kabaca bir tahmini. Rapor, doğayı yeterince korumanın yılda averaj 844 milyar dolara mal bulunduğunu, sadece dünyanın bunun yalnızca bir kısmını harcadığını ortaya koydu. Korunan alanların kurulması ve yönetilmesi, tarımın daha sürdürülebilir hale getirilmesi vb. için paraya mal olur.

Mike Muzurakis/Internasyonal Sürdürülebilir Kalkınma Enstitüsü

COP15’teki havanın bir çok, bu büyük mali açığın iyi mi kapatılacağına dair konuşmalarla emildi. Üç mevzu çevresinde toplandılar:

1) Dünya her yıl biyoçeşitliliğe toplamda ne kadar para ayıracak?

2) Varlıklı ülkeler bu paranın ne kadarını gelişmekte olan ülkelere verecek?

3) Parayı kim yönetecek ve dağıtacak?

Müzakereler geçen hafta Brezilya, Hindistan ve Endonezya şeklinde gelişmekte olan ülkelerden delegelerin bütçe görüşmelerinden çekilmesiyle bir kırılma noktasına ulaştı. Varlıklı ulusların dış yardımın artırılmasını münakaşaya açık olmadığını hissettiler. WWF Almanya’da siyaset danışmanı olan Florian Titze, bu ayın başlarında düzenlemiş olduğu basın toplantısında, “Finansman devamlı her küresel anlaşmanın zayıf noktasıdır,” dedi.

Sadece Pazartesi sabahı erken saatlerde delegeler bir anlaşmaya vardılar: Kamu, hususi ve hayırsever desteği içeren on senenin sonuna kadar koruma için yılda 200 milyar dolar harcamayı taahhüt ettiler. Bu para, finansman açığını kapatmaya destek olacak, sadece tamamen değil.

Daha da önemlisi, bu paranın 20 milyar doları, 2025 yılına kadar varlıklı ülkelerden – dünyanın geri kalan biyolojik çeşitliliğinin çoğunu barındıran – gelişmekte olan ülkelere yapılacak yardım olacak. Bu sayı 2030’a kadar yılda 30 milyar dolara çıkacak.

Çerçeve, yalnızca koruma için daha çok para sağlamakla kalmıyor, bununla beraber devlet fonlarını doğaya zarar veren faaliyetlerden uzaklaştırmayı da amaçlıyor. 2022’de meydana getirilen bir araştırmaya nazaran ülkeler, fosil yakıtlar için olanlar da dahil olmak suretiyle ekosistemlere zarar veren sübvansiyonlara 1,8 trilyon dolar harcıyor. Hedeflerden biri kapsamında ülkeler, 2025 yılına kadar zararı olan sübvansiyonları tespit etme ve arkasından 2030 yılına kadar bu tarz şeyleri yılda minimum 500 milyar dolar azaltma sözü verdiler.

Sadece, Cornell Üniversitesi’nde finans profesörü olan John Tobin (700 milyar dolarlık açığı belirleyen raporun yazarlarından biri), tüm bu finansal taahhütlerin bile muhtemelen çerçevenin hedeflerini karşılamaya kafi olamayacağını söylemiş oldu. Ekonomide, doğaya yarar elde eden ticari faaliyetlere doğru toptan bir değişiklik olması icap ettiğini söylemiş oldu.

Bu yöndeki pozitif yönde işaretlerden biri, COP15’te finans kurumlarının varlığıydı. Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi kapsamındaki öteki COP’lara benzemediğini söylemiş oldu ve finans sektörünün nihayet dikkatini verdiğini gösteriyor.

Bunlardan herhangi biri hakkaten bir fark yaratacak mı?

Dünya bir anlamda daha ilkin de buradaydı. 2010 senesinde, benzer bir BM biyolojik çeşitlilik toplantısında ülkeler, Aichi Hedefleri olarak malum 20 hedefe 10 yıl içinde yetişme sözü verdiler. Bu hedefler tanıdık gelebilir: Zararı dokunan sübvansiyonları ortadan kaldırmak ve ormanlar şeklinde naturel yaşam alanlarının kaybını yarıya indirmek şeklinde şeyleri içeriyorlardı.

Hedeflerin hiçbiri karşılanmadı. Bir değil. Bu yüzden şunu sormak adil: Bu sefer değişik olan ne? Bu yeni antak kalma için hakkaten bir ümit var mı?

Uzmanlar, Aichi Hedeflerinin iki ana nedenden dolayı başarısız bulunduğunu söylüyor: finansmandan yoksundular ve esasen her bir hedefe yönelik ilerlemeyi ölçmenin ve her ülkeyi görevli tutmanın bir yolu olan bir seyretme ve raporlama sisteminden yoksundular. Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi icra sekreteri Elizabeth Maruma Mrema, “Aichi’den öğrendiğimiz bir şey var ise, o da izlemeniz gerektiğidir” dedi.

Biyoçeşitlilik çerçevesinin yanı sıra, delegeler, ister yalnızca dünya çapındaki korunan alanların kapsamını seyretmek olsun, ister ekosistemler üstündeki etkilerini ve bağımlılıklarını kamuya açıklayan şirketlerin bir listesini yapmak olsun, ilerlemeyi ölçmek için bir plan yayınladı. Her birkaç yılda bir, ülkeler bu göstergeleri denetlemek ve ilerlemelerini gözden geçirmek için bir araya gelecek.

Organik olarak, antak kalma muhteşem değil

Pazartesi günü erken saatlerde, biyoçeşitlilik çerçevesinin kabul edilmeye hazır hale gelmesinden birkaç dakika ilkin, Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nden bir delege söz alarak ülkesinin anlaşmayı destekleyemeyeceğini deklare etti. İş paraya geldi, dedi: Gelişmekte olan ülkelerin daha çok desteğe ihtiyacı var ve bu desteğe erişim kolay olmalı. Sonunda, muhalefeti çerçevenin kabul edilmesini fazlaca azca engelledi, sadece DRC, daha çok dış yardım isteyen bir avuç ülke içinde yer ediniyor.

The Royal Society for the Protection of Birds’de kıdemli bir internasyonal siyaset yetkilisi olan Georgina Chandler’a nazaran, anlaşmada net, sayısal hedefleri olmayan bazı amaç ve hedefler de var. Mesela, ülkelerin hayvan popülasyonlarını belirli bir oranda artırma taahhüdünde bulunmaları icap ettiğini deklare etti. Fakat kati bir sayı mevcut sözleşmede hiçbir yerde görünmüyor.

Sonrasında, anlaşmanın yasal olarak bağlayıcı olmadığı düşünülürse hesap verebilirlik problemi var. The Nature Conservancy’de küresel siyaset, kurumlar ve koruma finansmanı direktörü Andrew Deutz, ülkelerin hedeflerine ulaşmasını sağlamanın kısmen öteki ülkelerden ve kar amacı gütmeyen topluluktan gelen akran baskısına bağlı olacağını söylemiş oldu. Hedeflerinde geride yada önde olan ülkelere atıfta bulunarak, “Bu bir isim ve utanç, bununla beraber bir vurgu ve ödül haline geliyor” dedi.

Sonunda, bu çerçevenin işe yarayacağının, yırtıcı yaşamın azalmasını durduracağının garantisi yok. Fakat en azından şu anda, çevre hareketi ümit dolu. Ve birçok insan bunun olduğu hissini paylaşıyor. vardır çalışmak. Bu yalnız hayvanları kurtarmakla ilgili değil, bununla beraber insanların bağlı olduğu ekosistemleri korumakla ilgili. Yaban yaşamı olmadan insan yaşamı yoktur.