Broadway müzikali Geçit Töreni Nazi protestolarıyla karşılandı

Broadway müzikali ne süre Geçit töreni önizlemelerine bu Şubat ayında başladı, neo-Nazi protestocularla karşılandı. Bilet sahipleri kapının haricinde sıraya girerken, ortalama bir düzine maskeli şahıs pankartlar salladı ve antisemitik broşürler dağıtmaya çalıştı.

“Oraya gidip nalet ihtimaller içinde bir sübyancıya tapmak için 300 dolar ödemek üzeresin.” dedi biri.

Neo-Naziler, o şekilde göründüğü gibi, protesto etmek zorunda hissettiler. Geçit töreniİlk olarak 1998’de Broadway’de üretilen ve şimdi Ağustos başına kadar tekrardan canlanması planlanan, zamanı bir antisemitik linç hakkındadır. Atlanta’da yaşayan ve 1913’te 13 yaşındaki bir kıza saldırı edip öldürmekten – neredeyse kesinlikle haksız yere – mahkum edilen Yahudi bir yapınak müdürü Leo Frank’in öyküsünü konu alıyor.

O zamanlar bile, iddia makamının Frank aleyhindeki davasının dayanıksız olduğu açıktı, o şekilde ki ulusal bir öfkeye yol açtı ve temyizler Yüksek Mahkemeye kadar gitti. Sonunda, devamlı tanıtım, Georgia valisine Frank aleyhindeki cezayı ölümden yaşam boyu hapis cezasına çevirmesi için baskı yapmış oldu. Komütasyon geldikten birkaç ay sonrasında antisemitik bir çete hapishaneye girdi, Frank’i kaçırdı ve astı.

Tüm bu kronoloji, fazlaca detaylı bir şekilde Geçit töreni, bu da Frank’in mahvolmasına neden olan bürokratik çekişmelerin çoğunu yapar. Fakat daha merkezi olan Geçit törenive kim bilir onu bir neo-Nazi’yi endişelendirecek kadar kuvvetli kılan şey, antisemitizmin daha geniş bir beyaz üstünlüğü sistemine iyi mi uyduğuna olan ilgisidir. Geçit töreni kesişen bir şov ve seyircinin önünde sergilediği şey, antisemitizmin Siyahlık karşıtlığı ve hanım düşmanlığıyla iyi mi yan yana oturduğuna ve her baskı sisteminin ötekini güçlendirdiğine dair bir olay emek vermesi.

Geçit töreni Leo Frank ile başlamaz. Bunun yerine, ilk sahnesi genç bir Konfederasyon askerini muharebeye gitmek için evden ayrılmaya hazırlanırken sevgilisine veda ederken tasvir ediyor. (Tüm müzik ve sözler Jason Robert Brown’a aittir ve kitap Hanımefendi Daisy’yi Sürüş oyun yazarı Alfred Uhry. Şu anki Broadway canlandırması Michael Arden tarafınca yönetilmektedir.) Şarkı bittiğinde, 50 yıl geçmiştir, asker yaralı bir gazidir ve kasaba, o zamanlar Konfederasyon Anma Günü olarak malum gün için bir geçit töreninde onu onurlandırmaktadır. .

Çocuklar sevinçle Konfederasyon bayraklarını sallarken ve birkaç Siyah sakin sahnenin arkasından sessiz bir şekilde bakarken kasaba halkı “Gürcistan’ın eski tepeleri için savaşanları övün” diye şarkı söylüyor. Bizlere gösterilen, Leo Frank’in öldürülmüş olduğu bağlam budur: kölelikten sadece 50 yıl uzakta, güneydeki Lost Cause’un yalnız duygusal olarak değil, neredeyse dini bir şevkle anıldığı bir şehirde.

Hemen hemen Geçit töreni bu şevkin seyirciye geçmesine asla izin vermez. Devamlı, beyaz karakterler özlemle güneydeki antebellum’dan bahsetmeye başladığında, sahneleme dikkatimizi Siyah karakterlerin tepki olarak katılaşmasına, kendilerini mevzudan uzaklaştırıp daha güvenli bir yere doğru çekmeye çekiyor.

Yozlaşmış savcı Hugh Dorsey, 13 yaşındaki Mary Phagan’ın öldürülmesi üstüne kasabayı intikam dolu bir çılgınlığa sürükledikten sonrasında, “Bu sefer bir zenciyi daha asmak kafi değil,” sonucuna varıyor. “Daha iyisini yapmalıyız.” Leo Frank, Mary’nin cesedinin bulunmuş olduğu fabrikanın amiri ve kozmopolit New York Yahudiliği, diye devam ediyor Dorsey, onu daha garip bir şüpheli yapıyor. O güneye yabancı ve bu haliyle kesinlikle kolayca bir canavar olabilir. Kanıt mı istiyorsun? Şu giysilere ve o büyük süslü konuşmaya bak.

Skandal tellallığı meydana getiren muhabirler, Dorsey’in bakış açısını hızla benimser. “Bu batıl şehri alın, Brooklyn’den ufak bir Yahudi, artı bir üniversite eğitimi ve ufak, huysuz bir eş ve büyük haberler ilave edin!” biri sonuca varıyor.

Duruşmayla ilgili tanıtım fırtınası tırmanırken, basın, Mary’yi oyunun başlangıcında sahneye çıkan 13 yaşındaki bayağı kıkırdayan çocuktan bir çocuk aziz haline dönüştürür. “Meleğin onurunu kim geri getirecek?” Hıristiyan politikacı Tom Watson’dan Mary’nin öldürülmesinin intikamının alınmasını ister. Periyodik olarak hayaleti, Meryem Ana’nın eflatun önlükteki ziyareti şeklinde, söz söylemeden salıncağın üstünden aşağı iner. Hanım düşmanı bir mahkeme sisteminde, cinsel hücum kurbanı yalnızca insanlık dışı bir halde safsa yararlıdır.

Buna karşılık, bu şekilde bir meleği yok eden adam canavarca, Şeytani olmalı. Bir muhabir, “Sivri dişlerini ver, boynuzlarını ver, pullu, kıllı avuçlarını ver,” diye kargalar. Yahudilerin Hristiyan hanımefendilere saldırı etmek için yola çıktıklarına dair eski ortaçağ iftirası ilgiyle geri dönüyor: “Elbet, o adam tüm nalet ihtimaller içinde güneye saldırı etmek için burada!”

Ayrıca Dorsey, Leo’ya karşı savunmasını geliştirirken, acımasız Jim Crow rejimi ona yanlış tanıklık etmesi için baskı yapması için pek fazlaca hedef verir. Frankların Siyah hizmetçisi Minnie ve Leo’nun fabrikasındaki Siyah hademe onun aleyhine tanıklık eder. “Ne yapmam gerekiyordu?” Minnie, Leo’nun karısı Lucille’in düzmece tanıklığı hakkında onunla yüzleştiğinde sorar. Lucille’in cevabı yok.

Leo’nun mahkumiyeti kuzeyde bir dava ünlüsü haline ulaştıktan sonra, Leo’nun davasına savrulan haklı liberal öfkenin hiçbirinin günlük dehşetlerinin üstünde görünmediği Minnie’nin yada Siyah firmanın geri kalanının dikkatinden kaçmaz. “Aslen size şunu söyleyebilirim ki, ufak bir Siyah kız saldırıya uğrasaydı mahalli oteller bu kadar kalabalık olmazdı,” diye şarkı söylerken ötekiler onu alaycı bir halde alkışlıyor. “Her ağaçta sallanan bir Siyah adam var fakat onlar asla dikkat etmiyorlar.”

Bu Siyah karakterlerin de en büyük kusurlarından birinde çıldırtıcı bir halde altına yazılmıştır. Geçit töreni. Bu şov, Leo ve Lucille dışındaki tüm karakterlerini gerçek insanlardan fazlaca alegorik figürler olarak tasvir etme eğilimindedir, sadece mesele, yalnızca güneyin ırkçılığı hakkında yorum yapmak için var şeklinde görünen Siyah kişiliklerle bilhassa can can sıkan hale gelir.

Brown ve Uhry’nin zamanı kayıtlara yapmış olduğu eklemelerden biri de acayip bir halde simgesel. Gerçek hayatta, Frank’in fabrikasında çalışan genç kızlar, Frank’in onları asla baştan çıkarmaya çalışmadığını ve bundan dolayı cinsel bir çılgınlık içinde Mary Phagan’a saldırmaya emek harcama ihtimalinin düşük bulunduğunu ifade ederek, müdafa için karakter tanıklarıydı. İçinde Geçit töreni, Leo’nun kendilerine tertipli olarak cinsel tacizde bulunmuş olduğu yalanını söyleyerek iddia makamına şahit oldular. Tanıklık ettikleri şeklinde, sahnenin yanında, huysuz Leo kendini gülünç bir halde beceriksiz bir tacizciye dönüştürür. Netice karışık, beyaz üstünlüğündeki beyaz bayanların kabahat ortaklığıyla başa çıkma girişimi, bir grup kızın işverenlerini onları rahatsız etme etmekle suçlaması sadece işverenin inek olması durumunda kızların muhtemelen yalan söylediğini düşündürüyor.

Geçit töreni Şovu bu kadar büyüleyici kılan şeyin bir parçası da, incelemiş olduğu sistemlere yakalanmış olmasıdır. 1998’den beri kusurlarını gidermek için çalıştı ve bazı durumlarda onları şiddetlendirdi; Mesela, sigortalı Minnie, gösteriye geç eklenen bir kişidir. Ara sıra yanlış adımlar atmasına karşın, tüm bu sistemlerin iyi mi Leo Frank’ın trajedisine yol açtığını tasvir etmeye emin: antisemitizm, Siyahlık karşıtlığı, hanım düşmanlığı, hepsi birbirine kenetleniyor. Ne Geçit töreni bizlere tüm bu değişik baskı biçimlerinin tek bir vakada iyi mi bir araya gelebileceğinin bir portresini sunuyor – ve sonuçlar neo-Nazileri kızdıracak kadar kuvvetli.