Borç tavanı krizi gerçekte iyi mi sona erebilir?

Ne kadar problem yaşadığınızı düşündüğünüz, her iki tarafın da ne kadar pragmatik ve gerçekçi olduğuna bağlıdır.

Borç tavanı son zamanı hızla yaklaşırken ve Demokratlar ile Cumhuriyetçiler içinde devam eden bir ayrışmayla, bu krizin iyi mi sona ereceğini kestirmek zor olabilir.

Cumhuriyetçiler (haklı olarak) borç tavanını rehin tutmanın, Biden’dan harcama kesintilerini güvence altına almak için onlara daha çok kaldıraç sağladığına inanıyor. Demokratlar (haklı olarak) bunun ekonomik yıkımı riske atan tehlikeli ve sorumsuz bir davranış olduğuna ve onu siyasal tavizlerle ödüllendirmenin bu tür davranışları daha oldukça teşvik edeceğine inanıyor.

Ne kadar problem yaşadığınızı düşündüğünüz, her iki tarafın da ne kadar pragmatik ve gerçekçi olduğuna bağlıdır.

Cumhuriyetçilerle ilgili sual oldukça kolay: Görevli yetişkinler mi?

Başka bir deyişle, aşırılık yanlılarının kontrolündeki parti, Demokratları akıl almaz tavizler vermeye zorlayamazsa ülkenin itibarını yakmaya istekli mi? Yoksa sıkıntılı bir görüşme pozisyonu alıyorlar, sadece muhtemelen Demokratlarla makul bir uzlaşma üstünde anlaşmaya varacaklar mı?

Demokratlar hakkında da bir sual var: rehineyi kurtarmak için bir şeylerden caymak zorunda kalacakları sonucuna varacaklar mı?

Şu demek oluyor ki, Biden kısa sürede müzakeresiz konumundan çekilecek mi? Yoksa partide oldukça fazla şahıs borç tavanı müzakerelerinin ahlaka aykırı ve tehlikeli olduğu görüşüne hakkaten yerleşmiş ve Cumhuriyetçilerin ödün vermeden teslim olacağı ümidine mi sarılıyor? (Birçok liberal yorumcu, Biden’ın yürütme yetkilerini bir halde kullanarak borç limitini tamamen masadan kaldıracağını umuyor, sadece hükümet yetkilileri bu tür fikirleri açıkca reddetti.)

Borç tavanı söylemi birazcık kafa karıştırıcı bundan dolayı sorun bir tek borç tavanı değil. Meslektaşım Dylan Matthews’ın kısa sürede açıklamış olduğu şeklinde, Cumhuriyetçilerin aslına bakarsak yapmak istediği şey hükümet harcamalarının seviyesini görüşme etmek. Ve Demokratlar, hükümet faturalarını Kurultay’den geçirmek için kesinlikle GOP kontrolündeki Temsilciler Meclisi ile savaşım etmek zorunda kalacaklar – aksi takdirde hükümet 30 Eylül’den sonrasında kapanacak. Asla borç tavanı mücadelesi olmasa bile durum bu şekilde olurdu.

Başkan Biden’ın şu anki pozisyonu, Cumhuriyetçilerle hükümet harcamaları mevzusunda görüşme etmekten mutlu, sadece borç tavanı mevzusunda değil. Saçma olabilir. Sual, harcama görüşmeleri başlamadan ilkin borç tavanının masadan tamamen kaldırılmasını talep edip etmeyeceği. Eğer olmazsa, müzakereler adım atar ve aslolan sual, her iki tarafın da harcama mevzusunda karşılıklı olarak kabul edilebilir bir uzlaşma bulup bulamayacağıdır.

Sadece o süre GOP’tan yetişkinlerin hakkaten görevli olup olmadığını bileceğiz.

Bir antak kalma kuramsal olarak neleri ihtiva eder?

Bu mevzuyu bilgili, mantıklı insanlarla hususi olarak konuşursanız, bir harcama anlaşmasına varılabilecek oldukça makul bir netice görürler.

Bir sayı ile adım atar. Müzakerelerin en mühim parçası, Toplumsal Güvenlik, Medicare, Medicaid ve öteki bazı mecburi harcama tahsisleri şeklinde yetkilendirme programlarını hariç tutan bir harcama kategorisi olan isteğe bağlı harcamalar için hükümetin ne kadar tahsis etmesi gerektiği olacaktır.

Biden’ın bütçesi, 2024 mali yılı için isteğe bağlı harcamalarda 1.695 trilyon dolar gerektiriyordu. Temsilciler Meclisi Cumhuriyetçilerinin azca ilkin onayladığı yasa tasarısı 1.471 trilyon dolar önerdi.

Son aşama belirgin olanı belirtmek gerekirse, nihai bir antak kalma bu rakamların içinde bir yere düşecektir. (Karşılaştırma için, geçen yılki düzey 1,6 trilyon dolardı.)

Elbet Demokratlar, Cumhuriyetçilerin sayısının şok edici derecede düşük bulunduğunu savunuyorlar. Bütçe ve Siyaset Öncelikleri Merkezi’nden David Reich, müdafa ve gaziler programları kesintilerden korunursa (Cumhuriyetçilerin istediği şeklinde), GOP yasa tasarısının 2024’te isteğe bağlı harcamaların geri kalanında yüzde 33’lük bir artışla sonuçlanacağını yazıyor – büyük bir kısaltma – büyük bir kısaltma .

Demokratlar aşırıya kaçan hiçbir şeyi kabul etmeyecekler, bu yüzden Cumhuriyetçilerin sayılarını birazcık artırmaları gerekiyor. Sadece GOP’un – eğer var ise – geçen senenin seviyelerinin ötesine geçen isteğe bağlı harcamaları kabul etmesi pek ihtimaller içinde değil. Ek olarak vergi artışlarına şiddetle karşı çıkmaları muhtemeldir.

Gelecek yıllarda da harcama meselesi var. 2011’deki son büyük borç tavanı anlaşması, 10 senelik bir harcama sınırı getirdi. Meclis GOP tasarısı, isteğe bağlı harcamaların her yıl yalnızca yüzde 1 oranında artmasıyla bunu yine yapmayı öneriyor.

Bu, enflasyona yada nüfus artışına ayak uyduramayacağı için geleceğe uzanan büyük kesintiler anlamına gelir – sadece gelecekteki Kongrelerin bu harcama sınırlarına uyup uymadığı belirsizdir (son on yılda tertipli olarak geçersiz kılınmıştır). Demokratlar, 2024 seçimlerinden sonrasında da devam edecek bir anlaşmaya varmak her iki tarafın da çıkarına olsa da, büyük olasılıkla daha kısa bir süre için daha büyük harcama artışları için bastıracaklar.

Meclis GOP tasarısı, Demokratların hakkaten hoşlanmadığı birkaç siyaset değişikliğini de içeriyordu. Tasarı, Biden’ın artan IRS fonunu geri alacak, talebe kredisi yardım programını bloke edecek, Enflasyon Azaltma Yasasında yürürlüğe giren temiz enerji vergi muafiyetlerini yürürlükten kaldıracak, birçok Medicaid ve SNAP yararlanıcısı için emek harcama gereksinimleri ekleyecek, harcanmamış reformlara izin vererek fosil yakıt üretimini artıracak ve iptal edecek. Covid-19 yardım parası.

Bu fikirlerin bir çok vardıklarında ölü görünüyor. Bir ihtimal Demokratlar, bazılarında oldukça sınırı olan yada azaltılmış tavizleri tolere edebilir, sadece GOP fazla bir şey beklememeli. Mühim bir kural dışı, reformların onaylanmasıdır – Demokratlar, burada iki partiler üstü bir anlaşmaya varılmasına ilgi gösterdi, sadece bunun borç tavanı son evveliyatına kadar hazır olup olmayacağı belli değil.

Sadece uygulanabilir antak kalma, büyük olasılıkla, Cumhuriyetçilerin ciddi kesintiler bulunduğunu iddia etmesine ve Demokratların yıkıcı olmaktan kaçındıklarını savunmasına niçin olacak şekilde, ilk olarak isteğe bağlı harcamaları mevcut seviyelere yakın herhangi bir yere kaydırmaya ve tipik senelik artışın çoğundan yada tamamından vazgeçmeye odaklanacaktır. keser. (Taban çizgisini nereye koyduğunuza, enflasyon ve nüfus artışına bakılırsa ayarlama yapmış olup yapmadığınıza ve müdafa ve müdafa dışı fonlamanın ne olduğuna bağlı olarak, muhtemelen ikisini birden tartışmak mümkün olacaktır.)

Bu Anlaşmaya Gelmek Niçin Bir Eziyet Olabilir?

En büyük sual, yeterince Cumhuriyetçinin gerçekçi ve makul bir uzlaşma görüp göremeyeceği yada Demokratların teslim olmaya şiddetle karşı çıkmış olduğu mevzularda Demokratları geri adım atmaya zorlamak için gerçekçi olmayan sıkıntılı bir antak kalma yapma hayalini kurmaya devam edip etmeyecekleridir.

2011’den 2018’e kadar devam eden GOP Temsilciler Meclisi’ndeki son çoğunluk esnasında, GOP liderlerinin Demokratlarla bir harcama anlaşması hayata geçirmeye çalmış olduğu ve katı muhafazakarların bunun yeterince iyi olmadığını savunarak karşı çıkmış olduğu bir dinamik gördük. Ve Meclis Başkanı John Boehner şeklinde liderler, partiyi birleştirme niyetiyle kendi planlarını ortaya koyduklarında bile, çoğu zaman bunun için oy alamadılar.

Kevin McCarthy, Ocak ayında Meclis Başkanı olmak için yeterince sıkıntılı GOP oyları toplamak için günlerce savaşım ederken, o dinamiğin tekrarına doğru gidiyor şeklinde görünüyordu – harcama karşıtı radikallerin şimdiye kadar dışarı çıkmasıyla tam bir Cumhuriyetçi karmaşaya yöneliyor olabiliriz. McCarthy’nin odadan herhangi bir şey almasının olanaksız olacağını.

Sadece McCarthy, Temsilciler Meclisi ve Senato GOP’larını şimdiye kadar stratejisinde neredeyse tamamen bir arada tutmayı başardı. Meclis GOP planını geçen hafta kabul etti ve Senato Cumhuriyetçileri, Biden’ın masaya gelip bir antak kalma yapması icap ettiğini savunarak planı erteliyor.

Harcama karşıtı hizip, ılımlılar şeklinde şimdilik takımda. (Bu yüzden Demokratlar Meclisi’nin bir yardım önerisi kanalıyla borç tavanında “temiz” bir artışı zorlama umutları büyük olasılıkla mahkumdur – onlara katılmak için Cumhuriyetçi ılımlılara gerekseme duyarlar, sadece bu ılımlılar McCarthy ile ayrılmamıştır.)

Sadece, bir antak kalma kaçınılmaz olarak muhafazakarların en deli hayallerinin oldukça peşinde kaldığında, Freedom Caucus üyeleri iyi mi tepki verecek? McCarthy onları içeri çekip alabileceklerinin en iyisi olduğuna ikna etmeyi başarabilecek mi, yoksa isyan edip onu konuşmacılıktan çıkarmaya çalışmak için prosedürel taktikler mi kullanacaklar?

Bu bizi GOP’ta kararları hakkaten kimin verdiği sorusuna geri getiriyor. Aklı başlangıcında insanoğlu karar verirse ve bu, sonunda evet almayı amaçlayan inatçı bir müzakereyse, o süre felaketten kaçınırız. İdeoloji, düşmanlık ve hüsnükuruntu mutlak zafere galip gelirse, bunu yapmayacağız. Bahislerinizi yapın.